Fly4free.pl

W ostatnim czasie przeczytałam i polecam:

PRZECZYTAŁAM i polecam, ciekawe doświadczenie z wyjazdu do Korei dwójki bohaterów.

Szatan wraca do Iranu -Wojciecha Giełzyńskiego - fajna pozycja dotycząca prezydentury Hatamiego, warto przeczytać, mając wcześniej w pamięci np Szachinszacha, albo Broniłam Ofiar - Shiri Ebadi.

_________________
zapraszam serdecznie :-) na nasz ig: Podróżnicy z Kórnika :-)

Skończyłam w tym tygodniu, polecam nie tylko tym co żeglują.

A ja tam bardzo lubię książki Cejrowskiego - może nie typowo podróżnicze, trochę podkolorowane ale mega zachęcają aby odwiedzić te miejsca

Bill Bryson, Piknik z niedźwiedziami

Dwóch grubasów, w wieku średnim, bez kondycji i zbytniego doświadczenia, wybrało się na liczący ponad 3.000 km szlak górski przez Appalachy, szlak przechodzący przez 14 wschodnich stanów USA, jeden z najdłuższych szlaków pieszych w Stanach Zjednoczonych. Czy udało im się przejść cały szlak od początku do końca to już osobna historia. Na pewno jednak przeżyli przygodę życia na miarę własnych ograniczeń. Ciekawie opisane przegotowania, wędrówka oraz inne rzeczy, szczególnie te inne rzeczy. Bill Bryson to erudyta i mistrz dygresji, więc oprócz opisu wycieczki dostaniemy solidną porcję wiedzy z geografii, geologii, botaniki, zoologii, ekologii, historii i czego tam jeszcze. Ma niesamowity talent popularnonaukowy (napisał m.in. obsypaną nagrodami "Krótką historię prawie wszystkiego"), potrafi niezwykle prosto opowiadać o sprawach skomplikowanych, dodatkowo z ogromnym poczuciem humoru. Ciekawa pozycja o wschodnich stanach USA, które z naszej perspektywy czasami kojarzymy tylko z Nowym Jorkiem

@Grzegorz40 lecę do biblioteki po takim opisie

_________________
Dancehall Masak-Rah
Junior Stress - Za Mało Cichej Wody W Rzece

Grzegorz - zacząłem czytać 3 dni temu, sporo śmiechu i bardzo lekko napisane

Polecam, mimo że jeszcze jestem przed 1/3 książki.

_________________
http://www.zb-szwoch.pl

Polecam książkę Krzyśka(edit. Tomka) Michniewicza - "Świat Równoległy"
Nie jest to może książka typowo podróżnicza, ale można spojrzeć na kierunki podróży w zupełnie inny sposób.

_________________


Moje relacje:
Filipiny | Indonezja

Jak juz po imieniu to Tomka.

Racja poprawiam

_________________


Moje relacje:
Filipiny | Indonezja

A ja polecę taką pozycję:

Średniowiecze szuka drogi w świat - Jean-Paul Roux

Wydane dawno temu w serii Omega. Poręczny format, mieści się w kieszeni. Praca historyczna o czasach, gdy podróż bywała wyzwaniem na całe życie, prawdziwą wyprawą w nieznane. Świetnie, lekko napisana książka bogata w fakty historyczne, potrafi rozbudzić wyobraźnię.

Na allegro można znaleźć za parę złociszy.

_________________
http://arturro.fly4free.pl/blog/1455/z- ... te-dunaju/

Polecam dla fanów Państwa Środka, którzy potrafią docenić prowincję:

Z książek, które przeczytałem w ostatnim czasie polecam:
-Łukasz Czeszumski - "Biały Szlak" - książka nie do końca podróżnicza ale niesamowita
-Dorota Warakomska - "Droga 66"
-Colin Thubron - "Utracone serce Azji"
-Wiesław Olszewski - "Podróż przez Afrykę Środkową"

Ewa Ziółkowska, Petersburg po polsku.

Wrzucę swoją recenzję z lubimyczytac.pl:

Najbardziej żałuję, że nie przeczytałem tej książki przed swoją wycieczką do Sankt Petersburga. Niektóre ważne miejsca związane z historią Polski lub, będąc bardziej precyzyjnym, z historią Polaków po prostu minąłem nieświadomy. Owszem wszedłem do Kościoła św. Katarzyny przy Newskim Prospekcie, ale już nie wiedziałem, że jak się kogoś ładnie poprosi, to można zejść do krypty, gdzie przez 140 lat, od 1798 do 1938 r., spoczywał ostatni król Polski, Stanisław August Poniatowski. Owszem przeszedłem cały Newski z jednego końca na drugi, ale już nie wiedziałem, że wystarczy odbić 200 m w bok od głównej arterii i w Grafskim pierieułku można zobaczyć pomnik Adama Mickiewicza. Dlaczego nie wiedziałem? Bo zwykłe przewodniki o tym nie mówią. Książka Ewy Ziółkowskiej „Petersburg po polsku” uzupełnia te braki. Nie jest po prostu przewodnikiem turystycznym, choć może być traktowana jako taki (uporządkowana jest geograficznie, posiada część praktyczną, co zobaczyć, gdzie przenocować, jak dojechać, itd.). „Petersburg po polsku” jest przede wszystkim książką historyczną z szeroką bibliografią, owocem szczegółowych badań autorki. Oprócz pierwszoplanowych zabytków w Petersburgu i w prigorodach (Carskim Siole, Peterhofie, Gatczynie, Pawłowsku) i ich związków z Polakami, opisuje miejsca turystycznie mniej atrakcyjne, a ważne z historycznego punktu widzenia: cmentarze, szkoły wyższe, Pustkowie Lewaszowskie, gdzie spoczywa ponad 46 tysięcy ofiar czystek stalinowskich, w tym Polacy, Twierdzę Szlisselburską, gdzie kaźń odbywał Walerian Łukasiński i Ludwik Waryński.

Książkę warto przeczytać nawet, jeżeli Sankt Petersburga nie zamierzamy odwiedzić, a jedynie interesujemy się historią Polski. Mnie zaskoczyło, jak wielu Polaków związanych było z północną stolicą Rosji. Na poziomie ilościowym, najbardziej widoczne jest to w liczbie absolwentów szkół wyższych. Niektóre petersburskie szkoły wyższe, szczególnie o profilu technicznym, posiadały setki, czasami tysiące absolwentów pochodzenia polskiego. Na poziomie jakościowym w Petersburgu mieszkało i działało wielu wybitnych polskich naukowców, przedsiębiorców, handlowców, pisarzy, kompozytorów, malarzy. Pierwszy przykład z brzegu, jaki się nasuwa, to mosty. Sankt Petersburg określany jest jako Wenecja Północy, więc mosty mają pierwszorzędne znaczenie. W mieście i w prigorodach jest około 800 mostów. Wiele mostów jest nad niewielkimi kanałami, ale można powiedzieć, że za te najważniejsze mosty, mosty na Newie, „odpowiedzialni” są Polacy. W owym czasie stałe mosty na Newie uznawano nawet za przedsięwzięcie technicznie niewykonalne z uwagi na głębokość rzeki, ilaste podłoże, silny prąd, zamarzanie i cofki od morza. A jednak Most Błagowieszczeński, pierwszy most na Newie, dzieło Stanisława Kiebedzia, stoi do dziś (most Kierbedzia w Warszawie, poprzednik dzisiejszego mostu Śląsko-Dąbrowskiego, nie przetrwał II wojny światowej). Najbardziej znany, Most Pałacowy, naprzeciwko Pałacu Zimowego i Ermitażu, to projekt Andrzeja Pszenickiego, późniejszego rektora Politechniki Warszawskiej.

Wielu znanych Polaków trafiło do Petersburga wbrew swej woli, odbywając karę zsyłki lub więzienia. Stopień dolegliwości kary był różny, od 37 lat w ścisłej Twierdzy Szlisselburskiej dla Waleriana Łukasińskiego, poprzez Twierdzę Pietropawłowską, a potem Pałac Marmurowy dla Tadeusza Kościuszki, aż do zupełnego obijania się na najlepszych salonach literackich przez Adama Mickiewicza.

„Petersburg po polsku” Ewy Ziółkowskiej znakomicie opisuje krótką (miasto istnieje od 1703 r.), ale dynamiczną historię miasta i jego związków z Polakami. Pomimo krótkiej historii, miasto to jest opisane i zbadane jak mało które. Gdy w Warszawie wchodzę do EMPiK-u, wita mnie dumnie półka o nazwie Varsaviana, gdzie okładkami do czytelnika położonych jest kilka popularnych, turystycznych wydawnictw o Warszawie i ze dwie, trzy pozycje naukowe o mieście. W Sankt Petersburgu, gdy wszedłem do odpowiednika EMPiK-u, czyli do Bukwojeda (Zjadacza książek), turystyczne przewodniki i albumy zajmowały kilka szaf. Natomiast poważne opracowania o mieście, monografie niemalże każdego placu, czy rzeki zajmowały całą szafę unikalnych tytułów ułożonych grzbietami obok siebie. Gdyby ktoś miał ochotę, mógłby do końca życia doktoryzować się z historii i geografii Sankt Petersburga.

Jest też ekranizacja w doborowej obsadzie:
http://www.filmweb.pl/film/A+Walk+in+th ... 015-472754

@maczala1
Rewelacja! Na pewno się wybiorę - książka bardzo mi się podobała. Tylko cały czas mam wrażenie, że w filmie Bryson ma na plecach Forclaza

Jakiś czas temu przeczytałam i polecam dla fanów nie tylko Afryki:



A także nieco z innej bajki czyli o Chinach:

Magdalena Rittenhouse, Nowy Jork. Od Mannahatty do Ground Zero, Wydawnictwo Czarne, 2013, Seria Amerykańska

Znakomita, ciekawa, entuzjastyczna i inspirująca. Historia Nowego Jorku od czasów jego powstania po czasy nam współczesne, od Mannahatty do Ground Zero. Nie jest to jednak regularny podręcznik historii. Ten musiałby zajmować wiele tomów. Sama autorka zadaje sobie pytanie: „Czy da się opisać miasto, które ani na chwilę nie zatrzymuje się w miejscu?” I odpowiada słowami E.B. White’a: „pisarz, który próbuje nadążyć za Nowym Jorkiem, musiałby publikować z prędkością światła.”

Książka stanowi bardziej zbiór wybranych, ważnych dla miasta historii; historii miejsc, zjawisk i ludzi. Mamy na przykład historię powstawania największych budowli ówczesnego świata, Mostu Brooklińskiego, spinającego Manhattan z Long Island, wypatrywanej przez imigrantów Statui Wolności, prawdziwych nowojorskich wieżowców z duszą, jakże odmiennych od zimnych, przeszklonych wież Dubaju, czy Singapuru: Flatiron Building, Woolworth Building, Chrysler Building, Empire State Building i w końcu nudnych architektonicznie, ale naznaczonych straszliwą tragedią wież World Trade Center. Mole książkowe znajdą tu historię jednej z największych bibliotek publicznych świata, New York Public Library, historię Biblioteki Johna Pierponta Morgana z trzema egzemplarzami Biblii Gutenebrga, historię księgarni Strand z półkami długości 18 mil. Mamy historię zarówno najsłynniejszego, kilkusethektarowego, XIX-wiecznego Central Parku, jak i względnie młodego High Line Parku położonego na dwóch kilometrach wiaduktu dawnej kolei towarowej. Mamy również historię zjawisk, które rozwinęły się właśnie w Nowym Jorku: ekspresjonizmu abstrakcyjnego w malarstwie, społeczności amatorskiego opowiadania historii „The Moth”, czy literackiego magazynu „The New Yorker”.

Te i inne historie Magdalena Rittenhouse opisała pięknym, literackim językiem. Pomimo lekkości języka autorce udało się przekazać ogrom ciekawych i szczegółowych informacji o Nowym Jorku. I co istotne, opisywane historie mają ciągłość, ich początki i rozwój opracowane są w oparciu o szeroką bibliografię historyczną, ich kontynuacje we współczesności opracowane są w oparciu o pracę dziennikarską autorki, zwiedzanie poszczególnych miejsc i przeprowadzane wywiady.

Dla mnie osobiście pozycja bardzo inspirująca, szczególnie, że Nowy Jork mam nadzieję odwiedzić już niedługo. Prawdopodobnie skorzystam z podpowiedzi Magdaleny Rittenhouse i odwiedzę np. High Line Park. Korci mnie również, żeby rzucić okiem na całe to złoto świata zgromadzone w Banku Rezerwy Federalnej, ale tu najpierw muszę upolować wycieczkę do skarbca, co podobno nie jest łatwe.

I jeszcze prośba do @Washington lub innego moderatora: przenieśmy może cały ten wątek z "Luźnych gatek" do "Dyskusja ogólna - pytania związane z podróżowaniem"

@Washington

Dzięki