Fly4free.pl

Książki czyta się szybko, wciągają. W sam raz na 1-2 wieczory. Szczególnie pierwsza pozycja potrafi zainteresować. Nie jest tak stricte o eboli. Bardziej o biedzie w Afryce.

_________________

Wieslaw Olszewski - Kanibale i święci, Afryka mroczny kontynent... - i to polecam gorąco

natomiast przeczytalem też - Rowerem przez Bajkał - Rybicki Jakub. I o ile dwie pierwsze pozycje polecam gorąco to ta trzecia... była fajna ale brakowalo jej tego czegos.

_________________
zapraszam serdecznie :-) na nasz ig: Podróżnicy z Kórnika :-)

Kamila Sławińska, Nowy Jork. Przewodnik niepraktyczny, Wydawnictwo W.A.B., 2008, 2016, seria: Terra incognita

Przewodnik Kamili Sławińskiej po Nowym Jorku, o ile w ogóle go można nazwać przewodnikiem, rzeczywiście do pewnego stopnia jest niepraktyczny. Krótkie opisy miejsc nieuporządkowane geograficznie i chronologicznie. Skaczemy z południa na północ Manhattanu, z Brooklynu do Queens i z powrotem. Przewodnik nie jest przeznaczony dla turysty. Napisany jest z punktu widzenia zwykłego mieszkańca Nowego Jorku. I to stanowi jego największą wartość. Miasto może i jest Wielkim Jabłkiem, Stolicą Świata, czy Centrum Wszechświata, ale ponad 8 milionów mieszkańców prowadzi tam normalne życie i z biegiem czasu przestają zauważać pierwszoplanowe atrakcje turystyczne, jak Empire State Building, czy Most Brooklyński, a ważne zaczyna być po której stronie ulicy zaparkować, żeby nie narazić się na odholowanie, gdzie kupić dobrą kawę, a nie zwyczajową lurę, jak zdobyć kieckę od czołowego projektanta na wyprzedaży w takcie godzin pracy, gdzie w ostatniej chwili złożyć zeznanie podatkowe. Ciekawie czyta się relację kogoś, kto żyje tam na co dzień, a nie wpadł tylko na miesiąc w celu napisania przewodnika. Kamila Sławińska opowiada, niejako od wewnątrz, o wydarzeniach, które na zawsze wstrząsnęły Miastem, np. o ataku na World Trade Center lub o wydarzeniach nietypowych, które tylko na chwilę wstrzymały jego pęd do przodu, np. o blekaucie, czyli o tym, co się dzieje, gdy w tym najbardziej zelektryfikowanym mieście wysiądzie prąd.

Z drugiej strony miejsca i zjawiska Nowego Jorku opisane są w książce na dużym poziomie ogólności. I jest to niestety duża wada, której autorka mogła, ale z jakichś względów nie chciała uniknąć. Książka sprawia wrażenie zbioru krótkich wpisów przeniesionych z bloga, który autorka naprawdę prowadzi (bigapple.blox.pl), na kartki książki. Niewielkie rozdzialiki wyglądają na pisane wprost z głowy bez dalszego zgłębiania czy uszczegóławiania danej kwestii. I w momencie, gdy czytelnik już zaciekawił się jakimś tematem i oczekiwałby jego pogłębienia, autorka przeskakuje do kolejnego, nowego. Z całą pewnością autorka posiada potencjał wykształcenia i doświadczenia dziennikarskiego do stworzenia dzieła na miarę „Nowego Jorku. Od Mannahatty do Ground Zero” Magdaleny Rittenhouse. Niestety wymaga to znacznie więcej wysiłku. Potencjał widać w tematach dotyczących sztuki, które szczególnie interesują autorkę i które opisuje szerzej. Widać go w niezwykle interesującym i bogatym słowniczku zamieszczonym na końcu książki. Gdyby cała książka została napisana na takimi poziomie szczegółowości jak ten słowniczek, to byłaby to nie tylko dobra, ale bardzo dobra pozycja o Nowym Jorku.

Tej książki akurat nie polecam. Bardziej ku przestrodze, bo piękne zdjęcia mogą skusić.

Alessandra Mattanza, Mój Nowy Jork. Słynni Nowojorczycy opowiadają o swoim mieście, Burda NG Polska, 2015

Niestety rozczarowanie. Książka sygnowana znaczkiem National Geographic nawet nie zbliża się do poziomu artykułów, które można znaleźć w tym popularnym czasopiśmie geograficznym. W zamyśle miał to być zbiór opowieści sławnych Nowojorczyków o swoim mieście. Gdyby rzeczywiście tak było, gdyby autorka w pełni oddała im głos, gdyby im ciągle nie przerywała, gdyby zamilkła i ograniczyła się do krótkich biogramów swoich bohaterów i pozwoliła im mówić swoim głosem o swoim mieście, o mieście, w którym żyją i które kochają, mogłaby z tego wyjść całkiem ciekawa pozycja. A tak wyszedł irytujący, pretensjonalny zbiorek dla osób spragnionych obcowania z celebrytami.

Naprawdę trzeba się natrudzić, żeby przebrnąć przez ten pseudowyszukany język autorki i dowiedzieć się czegoś konkretnego o sławnych nowojorczykach i ich mieście. W momencie, gdy na początku rozdziału o Robercie De Niro czytam „... zdołał zamienić szarzyznę w olśniewajace dzieło sztuki niczym rzeźbiarz gołymi rękoma kształtujący martwy beton ulic. Artysta twórczą iskrą roznieca tysiące emocji i rozjaśnia twarze znane z manhattańskiego tygla. Wielki mecenas miasta potrafi enklawę sfatygowanych chodników i podniszczonych budynków przekształcić w kwitnącą dzisiaj TriBeCę”, to ja tak naprawdę nie wiem, o co chodzi. Nie prościej napisać, że aktor jest właścicielem hotelu i trzech restauracji w nowojorskiej dzielnicy Tribeca, a także współorganizatorem cieszącego się dużym powodzeniem festiwalu filmowego Tribeca Film Festival. Czy trzeba wszystko na siłę komplikować?

Dziwny jest też dobór sławnych Nowojorczyków. Oczywiście obecność Roberta De Niro, Ala Pacino, czy Woody Allena, urodzonych, mieszkających i na trwale związanych z Miastem, nie podlega dyskusji. Natomiast dziwnie w tym gronie wygląda obecność tych, którzy zagościli tam względnie krótko, jak James Franco czy Jack Huston. Rażące błędy w redakcji lub w tłumaczeniu (Statua Wolności nie leży na Wyspie Ellisa, tylko na Wyspie Wolności; Empire State Building nie wybudowano w 1901 r., tylko 30 lat później) nie polepszają negatywnego odczucia. Zatem ku przestrodze, bo przy dosyć wysokiej cenie książki, mogą nas skusić zdjęcia. Zdjęcia są naprawdę bardzo dobre. W zasadzie najlepiej by było, gdyby to był tylko album z podpisami.

Czy ktoś czytał i może wyrazić swoją opinię o tej pozycji?



Bo nie wiem czy to w stylu bajek Dudusia czy może jednak coś mądrzejszego .

@singielka_1976 obejrzyj sobie najpierw jego szkolenia na YouTube, i wtedy podejmij decyzję, czy warto kupić jego książkę. Oczywiście on stosuje dokładnie ten sam styl narracji i promuje na swoim blogu właśnie książki Dudka
Moim zdaniem - nie warto

_________________
Ιαπόνκα76

Polecam książkę "Urodzeni biegacze"-autor Christoper McDougall.
Napisana o podróżowaniu poprzez bieganie przez reportera. Przeczytałam jednym tchem, z pewnością ponownie do niej sięgnę.

_________________
Ciemność to Twój strach, światło jest wszędzie

To ja moze odniose sie do jednego z ojcow-teoretykow ruchu Beatnikow z lat 50 XX wieku - Jacka Kerouaca, ktory sawoja ksiazka "W drodze" odniosl sie do spontanicznej podrozy przez USA (wraz z calym zabarwieniem teoretycznym ruchu Beat Generation, z ktorego podstaw wyrosl kilkanascie lat pozniej ruch hippisowski)
Prawdziwym ojcem "powiesci w drodze" jest jednak francuski prozaik (uwazany za jednego z najwiekszych pisazy tego kraju) Louis-Ferdinand Celine i jego ksiazka "Podroz do kresu nocy".
Podroz do kresu nocy znalazla sie na 6 miejscu wedle plebiscytu "Le Monde's 100 Books of the Century"

Ostrzegam jednak, ze jest to literatura awangardowa, literatura niosaca ciezar slowa, nie majaca wiele wspolnego z ksiazkami podrozniczymi napisanymi w formie reporterskiej lub (niestety) grafomanskiej (czesto spotykanej u wspolczesnych "podroznikow weekendowych"...

@jakwilk Tak, "W Drodze" to klasyk. Dla mnie osobiście książka była trochę za ciężka, ale wkrótce do niej wrócę, bo zbliża się długi roadtrip przede mną.

Ze swojej strony mogę polecić książkę Billa Brysona "I'm a stranger here myself". Opowiada o tym jak po 20 latach Bill wrócił z Wielkiej Brytani do Stanów Zjednoczonych. Mimo, że napisana prawie dwadzieścia lat temu, jest dalej aktualna. Dobra sprawa na lato.

Oprócz tego ostatnio wpadła mi w rękę książka-reportaż o Pasie Biblijnym "Ku Klux Klan. Tu mieszka miłość" Katarzyny Surmiak-Domańskiej. Bardzo szczegółowa. Zaskakiwała mnie wielokrotnie.

_________________
Zobacz coralnotes.com - blog o Teneryfie, Kalifornii i innych podróżach z tekstami mojej żony i moimi zdjęciami.

Ostatnio czytałam i polecam,


nie była to pierwsza książka o tej tragedii, nieco inny punkt widzenia.
Film też warto obejrzeć ale sugeruję najpierw przeczytać książkę .

I druga pozycja, przez którą nie przebrnęłam choć pewnie była ciekawa ale styl pisania kompletnie do mnie nie trafił a momentami mnie odstraszał-nie polecam wrażliwym na słowa hmm lekko niecenzuralne.

Wolę książkę Becka niż Krakauera ale to kwestia "gustu".

Kupiłem parę dni temu, ostatnią książkę kosmonauty Chrisa Hadfielda (kto go nie zna, polecam to wideo:

ogólnie wszystkie jego widea są warte oglądania)



W ciągu 4 dni, prawie kończę książkę. Fajna opisana, jak ciężkie wygląda ich życie, ale zawiera sporo motywujących cech. Warto ją dokupić i poczytać.

Ostatnio przeczytałem książkę pt. Sowietstany aut. Erika Fatland. Jeśli kogoś interesują rejony byłych republik radzieckich to polecam
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/295735/s ... bekistanie

_________________

Książka jest fajna, aczkolwiek punkt widzenia autorki (Norweżki) jest trochę inny niż nasz (polski) punkt widzenia, i niektóre wg. niej absurdy wcale nie wydawały mi się aż tak absurdalne

_________________
Blbec je blbec a blbcem zůstane
Ja tu tylko sprzątam

Polecam „Na oceanie nie ma ciszy” - Szczepański Dominik
Biografia Aleksandra Doby, który przepłynął kajakiem Atlantyk.

Do przeczytania powyższej lektury zainspirował mnie godzinny wywiad z bohaterem biografii, który słyszałem w jednej z audycji radiowych.
Już sam wywiad wywarł na mnie spore wrażenie, a lektura pozwoliła jeszcze lepiej poznać tą intrygującą postać.

Pan Olek to niesamowicie pozytywna osoba, z humorem i szczegółami opowiadająca o podróży kajakiem przez Atlantyk (i nie tylko). Lektura niesamowicie motywuje - i jak widać na przykładzie Pana Olka - nigdy nie jest za późno na spełnianie marzeń, nawet wydawało by się tych niemożliwych do realizacji.

Ja w ostatnim czasie zaczytuję się w Cejrowskim:

- Podróżnik WC
- Gringo wśród dzikich plemion
- Rio Anaconda

Jak dla mnie książki pisane są z humorem i bardzo ciekawie
Zastanawiam się nad ksiązkami p. Pawlikowskiej, czytał ktoś? Polecacie? Wydała ona mnóstwo książek dosłownie o wszystkim (nawet ostatnio poradnik o kotach) i ciekaw jestem jak wyglądają jej książki podróżnicze.

_________________

Zastanawiam się nad ksiązkami p. Pawlikowskiej, czytał ktoś? Polecacie? Wydała ona mnóstwo książek dosłownie o wszystkim (nawet ostatnio poradnik o kotach) i ciekaw jestem jak wyglądają jej książki podróżnicze.[quote][/quote]
Przeczytałam kilka podróżniczych z serii Blondynka..Bardzo mi się podobały, choć to zupełnie inne spojrzenie na świat niż Cejrowskiego.Pawlikowska w tych książkach potrafi spleść historię odwiedzanego rejonu z opisem architektury, dzieł sztuki dołączając przy tym własną filozofię życiową (najmniej w tym klimacie jest chyba Blondynka na Kubie).To wszystko opatrzone niezłymi zdjęciami. Nie przepadam za jej audycjami radiowymi, irytuje mnie w tv ale książki podróżnicze są ok. Polecam

_________________
Ciemność to Twój strach, światło jest wszędzie

Ja kilka lat temu zacząłem czytać ksiązki bo wcześniej nie czytywalem , zacząłem od Cejrowskiego i potem się zastanawiam i co dalej jak już przeczytałem wszystkie a bardzo mi się podobały? M.in sięgnałem po Pawlikowską, była i jest to dla mnie katastrofa, ale co kto woli, ja dużo czytam opinii po internecie o książkach (głownie negatywnych) i dopiero wtedy takową kupuję, z podróżniczych już nawet udało mi się przejść na inne np. reportaże.

Nie ma jednak reguły, niektórzy np. zachwycają się Michniewiczem, a dla mnie jego książki są słabe, no co kto woli.

Sporo jest książek mniej znanych autorów, a bardzo dobrych.

Tę panią to wolałam słuchać w radiu niż czytać.
Drażni mnie jej komercyjne podejście i wydawanie "książek" z każdego kraju na tę samą modłę, no ale jakoś na podróże zarobić musi.

Ostatnio czytałam:

To było moje pierwsze spotkanie z tą autorką i książka napisana bardzo fajnie, nie odkrywa może ameryki jeśli ktoś już coś niecoś o Evereście czytał ale mnie się podobała.


Druga i trzecia też warta polecenia"




Czwarta -oczywiście nie mogłam jej nie czytać


i piąta taka sobie-najsłabsza z tych wszystkich:

Ekhem, z pewną taką nieśmiałością, rekomenduję pewien wywiad z Olkiem . Specjalnie dla Fly4free, świeżutki rzekłbym...

http://www.fly4free.pl/fly4free-poleca-podrozowac-znaczy-zyc-wywiad-z-aleksandrem-doba-podroznikiem-roku-2015/

Ostatnio pozytywnie mnie zaskoczyla ta ksiazka:



Autor podrozoje sladami Cpt. Cooka, przytacza sporo faktow z oryginalnych dziennikow i generalnie ciekawie opowiada. Bardzo lekko sie czytalo.

Druga, taka 'w miare', chociaz bardziej o jedzeniu niz o podrozy samej w sobie:

_________________
http://www.liswplecaku.pl