Fly4free.pl

Kuba.


Kraj o którym nie miałem bladego pojęcia. O historii, o geografii.
Wina edukacji w Grecji, ze nigdy nie dotarliśmy do rozdziału o Kryzysie Kubańskim (pretekst III Wojny Światowej) na zajęciach historii albo z geografii ze Kuba to największa wysp Morza Karaibskiego.

Jedynie co znałem, to opowieści mojego ojca o Fidelu, o wojnę w Zatokę Świn i o cygarach. No i kult Che Guevary, którego w Grecji można go znaleźć wszędzie. Od plakatów, po T-shirty, plakatów lub tatuaży.

I tak by było, przez parę lat, dopóki nie poznałem Greka, który wyemigrował na Kubę (wiem ze to dziwne) w 2000 roku i pisał relacje z tego kraju jak tylko mógł. Poznałem go w 2009 roku, podarował mi książkę: Historia Kuby i wtedy zaciekawiłem się tym krajem. Dowiedziałem się czemu lotnisko Hawany to Jose Marti, a nie Che Guevara, czemu miasto nazwano Cienfuegos, co się stało w Santa Clara, kto to Batista był albo o niewolnictwie.

Marzenie powstało, zobaczyć Kubę, zobaczyć inny kraj od tych które widziałem do 2009 r. (a była sama Europa).

Raul Castro, staje się prezydentem Kuby.
Raul Castro, daje możliwości używania Internetu na Kubie (pierwszy dzwonek, pakuj kiedy tylko możesz)
Raul Castro, zaprasza Baracka Obamę na Kubę, poprawiają się stosunki Kuba - USA, połączenia lotnicze Kuba - USA, Amerykanie mogą podróżować swobodnie i powstaje airbnb (to 2 dzwonek, na 3 zaczyna się seans i muszę lecieć)
@horacy19(nie Raul tym razem) znajduje świetną cenę z Amsterdamu do Hawany, w datach które mi pasowały jak ulał (ams-havana-1170zl,232,101951#p830393) więc 3 dzwonek wybił i wtedy miałem e-tixy i byłem gotowy do podróży.

I powstanie relacja. Co widziałem. Co przeżyłem. Hektolitry rumu. Co to Tu-Cola. Czemu tyle Maluchów na ulicach Kuby i jak wygląda Kuba parę miesięcy po śmierci Fidela Castro. Kraj wszystkiego i niczego.

Bienvenidos!

Jedziesz @Zeus , szczególnie:
Jak widzisz serwis AM i ich 787?
Jaka strategie miałeś na zakup dolotów i powrotu z AMS? (szczególnie ciekawe w kontekście aktualnych poszukiwań do LUX, FLR i innych..)

_________________

O Aeromexico i 788/789 będą innych rozdziałach

Pre-Game

Pre-Game, czyli de facto najważniejszy punkt każdego meczu. Przygotowanie się do gry, a tu do podróży.
Tutaj można powiedzieć ze było trochę trudniej niż w innych wyjazdach.

Powiem szczerze, Kuba to nie kraj dla wszystkich, a szczególnie dla "nowych" podróżników. Podwójna waluta, brak strony z hotelami (typu booking), jak autobus zostanie wysprzedany, to nie jest jak z Polskim Busem, ze będzie Bis. Po prostu, wykaż się hiszpańskim i poszukaj taxi-collectivo.

Ale o tym, będzie dużo później

Tym razem podróż odbędzie się (raczej odbyła się) z moim nowym Passepartout. Była dla niej pierwsza taka daleka podróż a zarazem pierwszy raz opuszczenia Europy (Maroka nie liczę za "opuszczenie" ) i spotkanie się z czymś nowym.

Ogromny plus nowego Passepartout , było to ze tym razem nie musieliśmy szukać momentu do spotkania się przez Skype, ale spotkać się na żywo i zaplanować wszystkiego.

Więc plan powstał, przy pomocy przewodników, blogów i różnych wideo z neta.
Trasa typu "Gringo Trail" jak w każdym kraju Ameryki Łacińskiej. Czyli zobaczyć jak najwięcej, i zdobyć punkty UNESCO (wiem, trochę to brzmi po japońsku )

I tak w styczniu powstała trasa

Habana
Viñales
Trinidad
Cienfuegos
Varadero
Habana



Noclegami zajmowaliśmy się po troszku, bazując w dobrych cenach jakie Kubańczycy dawali w AirBnb żeby zachęcić ludzi do skorzystania z oferty (chociaż był nie jeden problem, ale o tym także później )

Plan jest, noclegi są, mapa Kuby także tak samo jak zainstalowana mapa Kuby na maps.me. Czyli wsio.
W sumie, trochę kasy by się przydała. Tak żeby nie czekać przy kantorze lotniskowym. I tutaj mi pomógł @‌sebastianp79‌ który mi dostarczył sporą ilość CUC i CUPy na moje pierwsze potrzeby na Kubie.



Wiza także dostarczona (kolega dostał gratis w samolocie AirCanada, więc kolejny problem z głowy), i wypełniona



Więc tylko poczekać na lot z Berlina do Amsterdamu.
Ale, hola, za kolorowo wszystko jest, i fajnie ci idzie. Powstał pierwszy, a zarazem chyba najważniejszy problem tego wyjazdu. Strajk pracowników lotniska w Berlinie, czyli odwołanie wszystkich lotów z Berlina, i był zagrożony nasz lot także.

Szybka kalkulacja, i plan B, na wszelki wypadek jak coś pójdzie nie tak. Czyli awaryjnie, z SXF do AMS dojedziemy taksą (mieliśmy spory zapas, na wszelki wypadek).

22 marca

Pożegnalne piwko(a) z grupą krakowską (latamy-z-krakowa-planowanie-wyjazdow-spotkania-w-realu,1564,20687?start=1520#p904575) i wio do Berlina PB

O kolejny Lewandowki na Kubę...

23 marca

Po długiej podróży, dojechaliśmy do pierwszego punktu naszego wyjazdu. Czyli słynny w naszym gronie F4F, lotnisko Berlin-Schönefeld.
Dużo nim pisać nie muszę, bo każdy zna jak wygląda, i jak okropny ono jest. Mało miejsca, mało sklepików i tragiczny lounge. Ale co tam.
Za niedługo lot Easyjet do Amsterdamu, pogoda zapowiada się nadzwyczajnie dobra jak na Amsterdam, więc tylko czekać niecierpliwie.

Lot, jak Easyjet, trochę opóźniony (czekaliśmy na płycie SXF trochę czasu, na OK z AMS, bo nie było miejsca dla nas ( :O )) ale nić zaskakująco nie stało. No dobra, straciłem słuch na jedno ucho, w skutkach przeziębienia się przed wylotem. Będzie okazja skorzystać uważanej jako najlepszej służby zdrowia na świecie, na Kubie.

O Amsterdamie dużo się nie rozpiszę. To była moja 6 albo 7 wyżyta w tym mieście, wszystko zostało już zwiedzone, więc dziś będzie spotkanie z koleżanką z czasów kiedy mieszkałem w Grecji, frytki, "kawa" w coffeesshopie i włóczenie się po mieście.
No i test przejazdu autobusu 69 z lotniska do centrum.

Muszę przyznać ze opcja przejazdu tym busem była bardzo spoko, i cenowo o wiele taniej niż obiecany pociąg.

Szybki prysznic u niej w mieszkaniu, kawusia i idziemy na miasto pogubić się i porobić zdjęcia, ale zawsze z porcją frytek.



Dziś nie było klasyczne z majonezem, ale ichniejszym przysmakiem, ciepłym sosem orzechowym.
Muszę przyznać ze było aż smaczne. I to całkiem dobre. W życiu nie powiedziałbym ze można coś takiego można by połączyć.

Do tego nowe piwo do mojej piwnej kolekcji, Jopen



i ostatni zachód słońca w Europie dla nas



I wracamy do lotniska, przygotować się do naszego kolejnego długiego lotu (dla mojego Passepartout pierwszy taki długi i przelot nad Atlantykiem) do Ciudad de Mexico. 12h godzin latającym Meksykaninem. I niestety sporo infantów do tego lotu. I pech chciał ze jeden był za nami a drugi w przodu. Liczyłem na spanie, ale prawo Murphiego chciał żeby moje ucho odetkało w niewłaściwym momencie, czyli na starcje. Nici z spania. Może narodowy drink Meksyku pomoże w spaniu.

Muszę przyznać ze 787 był bardzo wygodny, ale serwis przypominał typowy styl tych krajów: mañana.
Jedzonko, 2 setki tequily, i jakoś wyspałem tą podróż.

Przylot o czasie, kontrola paszportowa sprawna, ale przy kontroli celnej, dostałem czerwone światełko.
Oho, będzie darmowa kolonoskopia (tak jak ktoś napisał na forum: kontrola-osobista-cancun,770,108754), ale chyba trafiłem na znudzonych pracowników, i nawet nie chciało im się plecaka otworzyć. Co za skandal!

Niestety, pomyśl dojechania do miasta, odpadł, bo za ciemno było i nie chciało nam się targać tam plecaki. Spędzimy czas na lotnisku. Coś znajdziemy do zjedzenia, pospacerujemy, check in do HAV zrobimy. Jakoś to będzie.

Dojeżdżamy do Terminalu 1 darmowym sky train, i szukamy coś na szamę.
I jest. Mały lokalik, ceny 50 MXN za danie (nie drogo, chociaż wiem ze na mieście będzie taniej), ale mam moje Huevos don Juan



Przypominało jajka po benedyktyńsku, ale troszeczkę pikantnych. Do tego jakiś mlekowaty drink, do zgaszenie pragnienie.

Po śniadaniu, wracamy do 2 terminalu, pospacerować, poglądac z zewnątrz jak się jedzie, żyje w tym kraju.



O 10:29 był drugi lot tym razem do Hawany.
Czas spędzony w saloniku AeroMexico (trochę tragiczny) z dwoma użytkownikami z tego forum ( @‌CamperWestfalia‌ i @‌mik111‌) i także o czas wylecieliśmy z MEX do HAV.



Lot spokojny, serwis spoko, tylko niestety okno trochę "nie za czysty" więc zdjęcia nie wyszły takie jak chciałem.





I o 15 już byliśmy w Hawanie. Kontrola celna szybka, lotnisko beż klimy, widać "wiek", i kontrola paszportowa szybka, z komentarzem strażnika:

O, otro Lewandowski en Cuba...

Hawana, powrót do przeszłości cz.1


Po kontroli, z bagażami, i kombinujemy jak dojechać do centrum. Oczywyscie jak przystało, wybieramy najtańszą opcję, czyli autobus miejski P12. Nie oszukujmy, cena robi różnicę.

Cena za taksówkę za osobę to około 310 peso national a autobus 1 peso.
Można powiedzieć ze przypomina ona inflację Grecji.

Niestety było za ciepło, więc musiałem jakoś zgasić pragnienie, więc skoczyłem do sklepiku i kupno pierwszego piwka na Kubie.
Żałowałem po pierwszym łyku, ale to była jedyna opcja, wypicia coś zimnego i nie słodkiego.


Sklepik lotniskowy

Po wypiciu, bierzemy manatki i idziemy wdłuz ulicy do przystanku.
Jest ciepło, taksiarze patrzą na nas krzywo, ze odbyło nam dosłownie ze nam się chce iść autokarem a nie kulturalnie taksówką jak każdy inny turysta.
O nie, nie ma takiej opcji! Każde peso zaoszczędzone pójdzie na rum/cygaro.

Po 30 minutach docieramy do przystanku. Pierwszy szok, widzimy jak przyjeżdża autobus nabity na maks, ze ludzie aż stoją za drzwiami.

O kurcze, taki hardkor? Czekamy na drugi autobus. Przyjeżdża dosłownie po 3 minutach, całkowicie pusty. Płacimy ten jeden CUP, idziemy do tyłu i oglądamy. Jak ludzie są ubrani, jak się zachowują w autobusie. No i co oni prowadzą i jak prowadzą.



40 minut jażdży i jesteśmy obok Placu Rewolucji i naszej casy. Dochodzimy, wpisujemy się do książki, właściciel casy opowiada nam co zobaczyć, o różnicach CUC i CUPy, gdzie można kupić tanio jedzenie, cygara.

Ι to widoki z naszego pokoju:


Capitolio de La Habana


Estadio Latinoamericano, stadion bejzbolowy

Idziemy po pierwszą pizze kubańską. Cena to 10 CUP, czyli niecałe 2 zeta. Trzeba przyznać, była dobra. Aż za dobra jak za 2 zeta. Wystarczająca do zwiedzania po mieście, o dojście pod Kapitol, tak jak byliśmy omówieni z ekipą z samolotu na pierwsze mojito.


Okolice naszej casy


Okolice naszej casy


Szpital




Muzeum Masonów


Kościół Jezuicki


Kościół Jezuicki


Teatro Cubano


Starówka


Jedna z licznych księgarni


I pierwsze mojito!

I obowiązkowo salsa z muzyką kubańską







O 22, zmęczenie już dawało w znać, i powróciliśmy do naszej casy, na zasłużone spanie. Jutro zapowiada się ciężki dzień, szukania biletów, kantoru i ogólnie zapoznania się z miastem.



Drugi dzień na Kubie. Dzień zapoznawszy z tym miastem i zarazem nowym krajem.

Ale pierwsze to wymiana waluty, i kupno biletów do Viñales.


Okolice naszej casy

Pierwsze spotkanie z kantorem, okazała nam, co znaczy Kuba. Pracownik powiedział nam wprost ze pieniądze się skończyły (po 4h pracy) i jutro niech przyjdziemy znowu.
Nie no fajnie, jeszcze coś takiego nie miałem w moim życiu, żeby w kantorze zabrakło kasy.

Maps.me i szukamy kolejnego kantora. Jest, koło Capitolio. W pakujemy się w autobus i jedziemy. Obok widziałem ze jest biuro Infotour, i jak twierdzi mój przewodnik, kupimy tam bilety Viazula.


Back in time


Polaquito

Polaquito to nić innego, jak nasz Fiat 126P, lub potoczni znany jako Maluch. W czasach PRL, Polska eksportowała i pomagała Kubie, jak tylko mogła z embargiem. Kraj nie miał dostępu do nowych aut, z innych krajów, więc Układ Warszawski im pomagał. Dlatego oprócz klasycznych Amerykańskich samochodów, można spotkać (w zadziwiającym bardzo dobrym stanie) Lady, Moskwicz, Niva no i Malucha.
Samochody są wzorowo zadbane, i drogie. Obecnie cena jednego Fiata 126P to 5000 CUC, czyli 20000 złoty.


Szukamy kantora

Kolejne zaskoczenie. To kolejki. Kolejki do wszystkiego. Do wejścia do autobusu (ludki z Polskiego Busa mogli się sporo nauczyć), do sklepu, do urzędu albo do kantoru. Po prostu nie masz wyjścia. Jak ci nie podoba, to nie dostaniesz kasę. To ze kolejka idzie strasznie wolno, to inna sprawa.

Wymiana pierwszych euro, zajęło nam ponad godzinę. Ale udało nam się przed ich przerwą na obiad. Teraz kupić bilet do Viñales. Nowy zong, Infotour nie sprzedaje bilety, trzeba pofatygować do dworca Viazula, który, niestety blisko centrum nie jest.

Znowu w autobus, i jedziemy. Na dworcu dowiadujemy się, ze biletów do Viazula nie ma do 2 dni do przodu. Już się robi wesoło, drugi dzień na Kubie, i wszystko nam idzie źle. Trzeba coś przygotować. Jakiś plan B, ale lepiej przy obiedzie.
W trakcje obiadku dostajemy propozycje collectivo do Viñales, za niecałe 20 CUC. Door-to-door.
Nie tanio, ale już siły nie mieliśmy.

Dobra, jak wszystko mamy, idziemy wreszcie na spokojnie zwiedzać!

Czasu mieliśmy aż za dużo, więc do placu Rewolucji (Plaza de la Revolución) idziemy piechotą, odwiedzając lokalne markety, i kupowaniu produktów do naszej kolacji dziś przy Maleconie, albo znanym, jako promenada.


Dworzec


Polaquito




Fidel wiecznie żywy

I robimy zakupy do naszej kolacji


Sklep Habanos








Dla całego świata, pop-kultura, dla nich bohater narodowy



Plaza de revolucion



Plaża Rewolucji. Dawna Plaza Cívica, dziś staje jedna z najpopularniejszy atrakcji Hawany, ale także Kuby. Miejsce odegrało dość ważną rolę w Rewolucji Kuby ale i potem.
W tym miejscu, Fidel Castro przemawiał godzinami do jego ludu. Turaj także św. Jan Paweł II i papież Franciszek odprawiali mszy przy ich wizytach na Kubie.


Che Guevara, Camilo Cienfuegos i Cadillac

Oprócz pomnika i memoriala słynnego kubańskiego poety, Jose Marti znajdziemy i budynki ministerstw Spraw Wewnętrznych i Komunikacji. A w nim, „narysowane” najważniejsze twarze Rewolucji: Che Guevara i jego motto, Hasta la Victoria Siempre (Do zwycięstwa aż po kres!) Camila Cienfuegos, Vas bien, Fidel (Dobrze ci idzie, Fidel).


Jose Marti


Che

I nasza kolacja





Kolacja jest, więc idziemy powolutku do Maleconu, omijając po drodze Kapitol (taki sam jak w Waszyngtonie), Wielki Teatr Hawany, dawne mieszkanie Batisty (obecnie muzeum Rewolucji) starówkę i dojście, do Maleconu.


Jakiś zgubiony Fidel


Capitolio de La Habana






Teatr Narodowy




Muzeum Rewolucji

I dotarliśmy do Maleconu




Ludzi sporo, wszyscy przyszli na to samo, co my. Zobaczyć zachód słońca, niestety przy kompani lokalnych grajków, którzy grali to samo. Non stop. W stopniu ze teraz nie cierpię 3 kawałków, które nasłuchałem tam prawie codziennie a te są: Chan Chan, Guantanamera i Bailando. Basta. Chcę spokojnie wypić rum. I posłuchać fale. Nić więcej.




Fale



No i wrócić do domu, przygotować się do naszego wyjazdu do Vinales.

Viñales
Czy miałeś kiedyś doczynienia z koniami?

Viñales to nie duże miasteczko, jakieś 150km od Hawany. Takie Zakopane, które żyje z turystyki i stało się słynne za plantacje tytoniu, kawy i wpisane na światową listę dziedzictwa UNESCO w 1999. No i ze było ulubione miejsce Fidela Castra.

Dojechać tam można busem lub taxi-colectivo. Jako ze autobusu nie było, jedyna opcja to była taksówka.

O 11 nasz stary Ford (z 49) przyjechał pod naszej Casy, i jechaliśmy do centrum Hawany, po kolejne osoby.
Samochód oczywiście przerobiony, z 5os na 9 (3 z przodu, 3 w środku i 3 w tyle) no i oczywiście beż pasów bezpieczeństwa. No bo po co. Ale za to drzwiami które lubią się otwierać w trakcje jazdy.

Przejażdżka ulicami Hawany.









Tak jak pisałem, samochód z lat 40, ale za to bardzo dobrym staniu. Zadbane jak mało co.


Nie wiem czy kiedykolwiek użył defrost na Kubie





Oczywiście, prędkościomierz nie działał, ale za to miał aplikację do mierzenia km na godzinę (kij wie jak, i czy działał), ale pokazywał ze jechaliśmy 120km/h. W samochodzie, gdzie drzwi się otwierały w trakcje jazdy. Beż pasów bezpieczeństwa. Czyli jak otworzą się, to ja bym poleciał parę km do tyłu.

Ale nić złego się nie stało, i dotarliśmy pod naszą casą w Viñales. Odpakujemy się w naszej Casie (Sol de Caribe) i właścicielka przygotowuje dla nas kawę i proponuje wycieczki i co ciekawego można zrobić w Viñales.
Zgadzamy się na wycieczkę konną następnego dnia za 15 CUC (4h) po okolicznych fincas i jeziorze, dowiadujemy się ze dziś festyn jakiś w Viñales, z muzyką, atrakcjami i ulicznym jedzeniem.







I idziemy po zupkę ananasową, po "meczącej" podróży.



Wieczorem odpoczywanie przy Plazie



Oglądając zachód słońca



I koncerty muzyki kubańskiej



I lokalnych atrakcji





Wracamy do casy na odpoczynek.

Snur lewo, koń skręca w lewo

Dzień zaczął się pysznym śniadaniem sponsorowany przez Cubana Aviacion


Sponsor


Desayuno

O 8 przyszedł Jorge, nasz przewodnik i weterynarz, który oprowadzi nas konno po dolinie.
I wpada wtedy pytanie:

-Czy kiedykolwiek jechałeś konno?
-W sumie, to dobre 22 lata kiedy ostatni raz jechałem.
-Aha, czyli nie miałeś do czynienia z koniami od tamtej pory?
-Nie no miałem. Jakiś pół roku temu jadłem kabanosy z koniny.

Docieramy do rancha, gdzie dostaniemy nasze koniki.



Jako ze jedyny facet z grupy, dostaję największego, Negro i szkolenie BHP.
-Snur lewo, koń skręca lewo. Snur prawo, koń skręca prawo. Snur do tyłu, koń zatrzymuje się. Uderzasz snur, koń idzie.

I tyle. W ciągu 2 minut stałem się ekspertem jazdy konno.



Pierwsza postój, to była plantacja i suszarnia tytoniu. Chyba najważniejszy produkt eksportowy Kuby, czyli cygara.

Tam, miejscowy cowboy, przypominający marną kopie cowboya z Malboro, oprowadził po plantacji i suszarni, tłumacząc różnice cygar, smaków, jak każde z nich się robi.


Plantacja


Suszarnia

No i pokaż cygar-mastera, jak się cygaro skręca.


Przypominało to sushi mastera, ale whatewah

I upominek do palenia


Jedziemy znów konno do następnego punktu. Zwiedzanie fincy z kawą



Tutaj się rozczarowałem. Liczyłem ze będzie podobny standard, jak przy mojej ostatniej podróży w Kolumbii, perdon-ktoredy-do-el-dorado,212,83291?start=40#p683017
Ale było marnie. Przygotowani tylko na turystów, z wysokimi cenami za kawę (7 CUC za butelkę 0.5l) i nawet nie było poczęstunku żeby ją spróbować.

Więc szybko poszło nam, przeszliśmy kawałek do góry z małą jaskinią, która także odpuściliśmy (koszt 2 CUC, zeby zobaczyć małą jaskinię uważam za wysoką) dlatego woleliśmy spędzić więcej czasu w jeziorku.



I powrót do miasta



Obiadek, czyli tym razem Ropa vieja. Nazwa może nie zachęca (po hiszpańsku to stare ubrania), ale to rodzaj gulaszu, wołowe mięso gotowane tak długo, aż samo rozpada się na długie włókna. Smakuje jak smakuje, ale to była z nielicznych potraw które mi smakowały na Kubę.



Do tego sok z guayabo (Gujawa pospolita)



I na dobitkę, na naszej werandzie, mojito z cygarem.



Jutro poranna pobudka, do naszego drugiego colectivo, do Trinidadu.

To jest Trinidad.
Dawna stolica cukro-baronów

Do Trinidadu się jedzie pozwiedzać architekturę kolonialną. Spróbować ogarnąć ich dialekt. No i zobaczyć pobliskie plaży, co na Kubę cięzko to nie jest.

Dojedziemy tam taxi/bus - Collectivo. Viazula nie było na nasz dzień, a cena collectivo taka sama co Viazul i do tego point-to-point więc, idealnie!

Koło 9, po śniadaniu przyjeżdża nasz bus, pakujemy się i jedziemy. Miejsce muszę przyznać ze miałem bardzo dobre, bo miałem cały korytarz dla mnie. Ale to nie na długo....

Po 2h jazdy (trochę za Hawaną) dowiadujemy się ze mamy przesiadkę, na drugi autobus, bardziej luksusowy...


Postój

Nasz bus



No i cargo na górze



I co mamy się oczekiwać z naszego busa



@Polskibus.com mógłby się wstydzić, jak by to było prawdą, ale tam ciaśniej niż samym PB



Jedziemy tak ponad 2h, kiedy, przed "Australią" robimy kolejny postój do wyprostowania kości



I obowiązkowa propaganda



Jedziemy kolejne 2 godziny do Trinidadu, w ciasnocie, z zmęczenia. Ale już dojechaliśmy! Czuć różnicę temperatury (jest upalnie porównując z Vinales) ale widać morze.

Pierwsza rzecz, idziemy do dworca, po kupno biletów Viazula do Cienfuegos i potem do Varadero. Zong pierwszy, stanowisko zamknięte. Dobra, przyjdziemy jutro. Idziemy do casy.

Docieramy, casa jest niby otwarta, nikogo nie ma. Przychodzi koleś z casy obok, i mówi nam, ze tej osoby nie będzie, i załatwili spanie u niego.
Nic o tym nam nie wiadomo. Żadnego smsa, maila lub informacji pewnej. Gadka smatka, zmuszamy do przybycia właściciela casy, żebyśmy dogadali co i jak (opłacone przez airbnb), bo nie wiadomo, czy później bym nam kazali dopłacić, zapłacić 2 raz.

Ok, ok będę za 2h. Idźcie na obiad, i pogadamy.

Bueno!
Zostawiamy plecaki, i idziemy do centrum.

Decyzja wpada, na polecaną przez Rough Guides, Taberna La Botija.

Muszę przyznać ze wystrój jest dość ciekawy (niby dawne miejsce gdzie mieszkali niewolnicy), do tego pracownicy w ubraniach niewolników



Zamawiam tylko piwko, bo nie mam siły jest (były objawy ze zachorowałem, ale jednak to przemęczenie)



Wracamy do casy, i był nasz właściciel. Gadka smatka, okazało się ze ma overbooking, i możemy spać u jego kolegi. I dostaniemy gratis śniadanie w ramach przeprosin, w ramach dobrej recenzji.
Win-win Do tego mamy całe górne piętro, z krzesłami do huśtania się i widokiem nad morze.

Odpakujemy się, i idziemy znów na wieczorny spacer.



Kupujemy mojito przy placu, i siedzimy przy schodkach obok casa de musica



Plaza Mayro





Gubimy się w uliczkach



I docieramy do głównej atrakcji Trinidadu, czyli kościół San Francisco de Asis (Święty Franciszek z Asyżu)









Dziś jednak króluje zimne piwko



Wracamy do casy, odespać i wyprostować nogi, po podróży busem

Dzień piwa

Dziś wstałem spragniony. Ale to mega. Nie wiem czemu, ale cały dzień chciało mi się pić. I nie wiem, jak, ale w kraju rumu miałem okropny smak na piwo, które jest okropne.

Śniadanie było uboższe od tego z Vinales, ale dobre, żebyśmy mogli zwiedzić w dniu Trinidad.
Ale pierwsze, to dworzec autobusowy, i kupno biletów do Cienfuegos i przy okazji kolejnych.

Dowiadujemy się ze do Cienfuegos wszystko jest pełne, ale są miejsca na busa z Cienfuegos do Varadero i Varadero - Habana. Kupujemy żeby mieć to z głowy i gubimy się znowu w mieście.

Co nam zrobiło wielkie zdziwienie to miłość Kubańczyków do Beatlesów
Wszędzie znajdziemy lokale z tematyką Beatles albo nawet pomnika John Lennona w Hawanie







I gubimy się...







... żeby się znaleźć przy Plaza Carillo





I pora obiadowa, w tym samym miejscu, Taberna La Botija

Dziś wybieramy tapas, które się okazują spore porcje do zjedzenia.

Za 2-3 CUCy mamy talerz tapas, i po prostu wybieramy najdziwniejsze i zwykłe, jak makaron z ananasem i szynka, krewetki koktajlowe



Sałatka krabow



I po obiadku idziemy zwiedzić okoliczną plażę, La Boca




kościół San Francisco de Asis









I plaza



Ładna ona to nie była, do tego brudna przez Kubańczyków, ale fajne miejsce spróbować kolejne piwo



I zobaczyć zachód słońca



Dzień się skończył przy kolejnym piwem gdzieś na głównym placu

Trinidad - Cienfuegos
0-2
La Perla del Sur

Nie wiemy czemu wzięliśmy tylko jeden nocleg w Cienfuegos. A nie 2 jak w Trinidadzie.
Chyba coś nie doczytaliśmy. Albo ominęło nam.
Ale czemu, to potem będzie.

Poranek taki sam jak ostatnie, czyli dzień zaczynamy śniadaniem na naszym tarasie.

O 9 byliśmy omówieni z taksówkarzem, żeby nasz podwiózł do Ciefuegos.
Liczyliśmy na amerykańskie stare auto, a tu zong, bo nowy Hyundai Atos, do tego z pasami bezpieczeństwa!

Podróż cały czas przy wybrzeżu, z widokiem na plaży. Dojeżdżamy do naszej casy, przed czasem zameldowania się. Jako ze czasu mieliśmy trochę, do check in, zrobiliśmy małą przerwę w "narodowej" lodziarni Copelia.



Cennik

Oczywiście, nie liczmy na poradę pracowników. Trzeba wybierać to co mają, nawet nie wiedząc co bierze się



Ja wybrałem jakieś lody Arlekin, z truskawką. Super to one nie były (porównując z tymi co je się w Europie) ale za cenę parę CUP to nawet machnąłem ręką. Godzina 11, godzina naszego check-inu a tu kolejny zong.

Dowiadujemy się ze właściciel casy, nie prowadzi noclegów przez AirBnb od paru dobrych tygodni (ale oczywiście naszego noclegu nie skasował) ale w ramach dobrej chęci pomaga nam znaleźć inny lokum (który się okazał nielegalny) do przespania jednej nocy. Oczywiście prosząc żeby mu pozytywną opinię napisać. Po raz drugi machnęliśmy ręką, zostawiamy manatki i idziemy zwiedzić miasto.

Cienfuegos to dość ciekawie miasto. Można powiedzieć trochę inne niż pozostałe kubańskie miasta. Króluje tutaj francuski akcent. I to dość mocno szczególnie budynkach. Nie beż powodu nazywa się Perłą Południa.



Odpoczynek przy graniu szachach



Wujek Che



I zwrot w prawo, żeby wejść na stare miasto i do głównego placu (Plaza Marti)

Palacio de Gobierno/Pałać Gubernatora



I jego wnętrza



Catedral de la Purísima Concepción





Teatr Terry







Pomnik Jose Marti





Po godzince spacerku, idziemy dalej, strony Palacio de Valle











I tak aż do krańca Paseo del Prado, gdzie znajduje się pałać de Valle.



Zbudowany na początku 20 wieku, uchodzący za jeden z najpiękniejszych budynków na Kubie, w stylu elektycznym dużą nutą północnej afryki i Włoch.

Dziś, pałać pełni funkcji renomowanej restauracji, ale każdy może wejść i pozwiedzać pokoje albo widok na tarasie.



Widok







I wnętrza pałacu









I jako ze pora zbliżała się do zachodu, szliśmy dalej aż do końca do La Putna



Po to żeby zobaczyć kolejny piękny zachód słońca



I powolutku wracać do miasta po obiadokolacje


Palacio de Valle


Krewetki w sosie ajo, czyli papryka/czosnek i coś jeszcze

I klasyczne lody przy Copellia





Wracamy do casy, na odpoczynek, na jutrzejszy daleką podróż.

Cienfuegos, zaskoczył nam bardzo pozytywnie. Jest zupełnie inny, niż Trinidad. Drogi zadbane, łatwiejsza orientacja w terenie. Ogólnie inna Kuba można powiedzieć.

Niestety ładne plaże znajdzie się poza Cienfuegos, ale warto tam przyjechać chociaż na jeden pełny dzień.

Władysławowo Kuby
Albo nazwane potocznie Varadero

Do Varadero nie miałem aż taką ochotę jechać. Wolałbym zobaczyć słynne Santiago de Cuba. Ale koleżanka nalegała, ze chce zobaczyć plażę i odpocząć od pracy w Korpo.

Byłe małe zamieszanie, ile dni tam być. Ja 2 ona 4, ale w końcu ustalone były 3 dni. Pokąpać, snorkeling, drinki i smazing, bo o Łomżingu nie było opcji.

Z Cienfuegos wybraliśmy opcję Viazula do transportu. No i tu pierwsze schodki się zaczęły. Autobusy niby nowe, ale widać ze Made in China, for China. Jak ktoś narzekał ze w Polskim Busie nie ma miejsca, to polecam przejażdżkę Viazulem, i zakocha się do miejsca w Polskim Busie.

Kolejna niespodzianka, to droga na około, którą Viazul miał. Myśleliśmy ze przejażdżka będzie przez Santa Clare, a tu zong, jedziemy na około przez Zatoce Świń (Playa Girón). Trasa prawie 6h, z przerwą obiadową przy drogiej restauracji, czyli klasycznie, kierowcy jedzą za free, a turyści dopłacają do interesu.

Koło 13 jesteśmy w Władysławowie. Dworzec przypominający lotniska w Atenach. Brak klimy, okien, czyli wszystko na hura!

Lokujemy się w Casie (chyba najlepszej pokój jaki mieliśmy po całej Kubie), klima, telewizja i po raz pierwszy wygodne łózko.

Zostawiamy manatki, i uderzamy na plażę. Z nią nie cięzko. Mamy ją prawie 20km. Więc każdy znajdzie swoje miejsce. Spacerujemy góra i w dół i czujemy Karaibski klimat ale także klimatu All Inclusive. Czyi europejczyków, z bransoletką na jedzenie i termosem z piciem z hotelu, żeby broń boże nie musieli wejść do sklepiku Kubańczyka i musieli by użyć 3-4 słowa po hiszpańsku.

I tak siedzimy przy plażie, do wieczora, popijając Cuba Libre, i patrząc na zachód słońca



Wieczorem sączymy kolejne drinki w klubie The Beatles, a kompani mużyki na żywo z lat 80.

Kolejny dzień zaczynamy znów od plażingu.







I zwiedzaniu miasteczka. Miasteczko zbudowane w latach 10, 20 wieku, przy pomocy mafii Amerykańskiej. Także, najsłynniejszy bywalec Varadero, był sam Al Capone. Po rewolucji, całe Varadero przekształcono na miejsce dla Kubańczyków, z licznimy koncertami, spotkaniami młodzieży komunistycznej. Ponownie wielki bum powstał w latach 90, kiedy Kuba otworzyła się turystycznie, i różny Tur Operatorzy zaczęły budować kolejny ogromne hotele.









Do ciekawostek. W Varadero, faktycznie kupimy najtańsze pamiątki. A do tego jest sporo i znajdziemy w każdym placu Targ Artefaktów.



Wracamy dziś wcześniej do domu, jako ze pogoda się pogorszyła, i spędzamy czas oglądając propagandową Kubańską Telewizję.

Dziś miało być snorkeling. Byliśmy omówiony, na 0845 pod bramą hotelu. Bo przez 45 minut, nikt się nie zjawił. W sumie, dobrze ze nie daliśmy pieniędzy, i mieliśmy na dobre śniadanie.

I ponownie plażing i smażing dziś.











A następny dzień, powrót do Hawany.

Fajna relacja. Na luzie i z humorem.
Czekam na dalszy ciąg

Hawana, powrót do przeszłości cz.2

Ostatni punkt naszego wojażu. Powrót do stolicy na te ostatnie 2 nocki. Po zakupy. Pospacerować po ulicach. Do wypicia parę litrów rumu.

Dziś znów mamy tylko opcję Viazula do Hawany. I znowu ten sam nieprzyjemny, niewygodny bus. Ale dobrze ze to tylko 3 godzinki jazdy.

Droga pusta przez cały czas (tak jak na całej Kubie), przejeżdżamy Matanzas i cały czas koło wybrzeża aż do Vedado w Hawanie gdzie wysiadamy i idziemy spacerkiem do nowej casy.

Casa jak casa. Nic nadzwyczajnego. Szybki check in, podanie paszportów i wychodzimy na miasto.

Pierwszy nasz punkt, to Chińska Dzielnica (Barrio chino de La Habana). Do dziś jedynie, parę rozwalonych budynków zostało, i ciut innych którzy rząd Fidela próbował odnowić, jako atrakcja turystyczna.






Brama do Barrio chino de La Habana[/i

I idziemy do starego miasta, żeby skończyć dzień przy zachodzie słońca przy Maleconie.

Załącznik:

4.jpg [ 87.06 KiB | Obejrzany 18501 razy ]

Uliczki zawsze pełne ludzi. Turyści, handlarze, chodzące knajpki.

Załącznik:

5.jpg [ 150.78 KiB | Obejrzany 18501 razy ]

[i]Plac drugiego bohatera, Don Quijote, Sancho Panza

Znów gubimy się ponownie w uliczkach Habana Vieja





Docieramy do portu, i widać po drugiej strony fort, Castillo de los Tres Reyes Magos del Morro albo w skrócie Zamek Morro.
Obecny zamek, odegrał poważną rolę w 7 letniej wojnie z Anglią, a obecnie jest ważny ośrodek wojskowy. Także zamek brał "udział" w grze komputerowej Assassin's Creed IV.

Jako ze kraj katolicki, pomnik Jezusa musi być.










Fort El Morro

Wieczorem, Hawana zmienia się o 100%. Nie jest szaro, nie widać syfu (w tym Kubańczycy są mistrzami) ludzie tańczą na ulicach, śpiewają, cieszą się życiem.












Niech żyje baaaaaaal....


I słynna opera

Powrót do haciendy, spanko bo jutro czeka nas długi dzień.

Pobudka! Szybkie pakowanie wody, kanapka z jajecznicą, i wracamy do Habany Vieja. Zobaczyć inne zakamarki, starego miasta, i przy okazji zwiedzić parę ciekawych kościołów.

Pierwszy nasz punkt, to Iglesia Del Sagrado Corazon de Jesus, przy ulicy Bolivar. Kościół pod wezwaniem Jezuitów, zbudowany w stylu neogotyckim, i dość nowy, bo zbudowany na początku 20 wieku.



Spotykamy się z księdzem parafii, żeby porozmawiać i przy okazji przeznaczyć nasze ciuchy stare, które nie bierzemy z powrotem do Polski, żeby mieć miejsca na rum. Taki win-win


Dziedziniec kościoła




Ironia?






It's only teenage wasteland

Punkt, taki niby obowiązkowy dla nas był, zwiedzanie Muzeum Rewolucji. W przewodniku pisali o nim, ze to lekcja historii, z sporą dawką kiczu, a no i kosztował 5 CUC. Więc nie było takiej tragedii.
Przechodzimy tam, a się okazało ze koszt to 10 CUC. Szybka kalkulacja, ze jednak nie opila się. Lepiej dobrą kolację zjeść niż tam zobaczyć, i oglądamy z zewnątrz.



Habana Vieja, po raz 5-6




Papa Juan Pablo II

I Archikatedra Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Hawanie
La Catedral de la Virgen María de la Concepción Inmaculada de La Habana, prawie jak telenowela





Warto pospacerować po Parku Katedralnym. Znajdziemy liczne kolonialne domy, w pięknym stanie (jak na Kubę)



Ale też pomnik kolejnego słynnego Polaka


Frédéric Chopin

Punkt kolejny, w naszego spaceru, to hotel Raquel









Kościół Santo Cristo del Buen Viaje (Święty Jezus udanej podróży)



Po tym wszystkim, udajemy się, na zasłużony odpoczynek, czyli mroźnego i mocnego drinka.





Na drinka w Hawanie, tylko jedno miejsce zasługuje na to. To żadne inne, jak nie Słynna El Floridita, gdzie Ernest Hemingway przesiadywał całymi dniami, pijąc Dajquiry. No ba, nawet ma własny rekord tam! Wypił 16 daiquiry, beż cukru i to z podwójnym rumem!

Jako wprawiony "drinker" chciałem pobić ten rekord, dopóki nie dowiedziałem się ile kosztuje jeden drink. 6 CUC, czyli około 30 zeta.

Grzecznie podziękowaliśmy, porobiliśmy parę zdjęć





Idziemy dalej, szukając naszego Grala!

Wpadamy, do Hotelu-Restauracji Ambos Mundos, przy ulicy Obispo.

Patrzymy, ze 2.5 CUC, za drinka. Cena dobra, nawet jak będzie jakiś gorszy gatunek.

Zamawiamy po daiquiry. Kelner, zajęty podrywem turystek, zapomniał ile polał rumu (bez kozery powiem że było ponad 100ml) więc maję potrójnego daiqury niż Ernest (ha!)



Popijamy drinki, oglądamy tanieć, zamawiamy małe burgerki (sliders) i wracamy na Malecon.

Znajdujemy miejsce fajne, otwieramy rum



I przy Cuba(s) Libre(s) oglądamy zachód słońca









Zbieramy się, do haciendy, z przerwą na kolację, żeby zacząć się pakować do podróży dalszej, czyli do domu.

Bardzo fajna relacja i preludium do tego, czego wkrótce sam doświadczę. A pomyłki językowe dodają opisom swoistego smaczku. Ale jednak muszę napisać, że Plaza to nie plaża, a Cava to nie kawa.

Dzięki
Tak jak pisałem w innych tematach, zapraszam do poprawienia mi błędów

Sent from my Nokia 3330 using Tapatalk

Ładne zachody słońca. Może mi się wydaje, ale z relacji przebija chyba lekkie rozczarowanie Kubą.

Rum, cygara i Hemingway. To moje skojarzenia na temat Hawany.
Czy byliście może w Finca Vigia pod Hawaną - w domu, w którym mieszkał Hemingway?
Bo w relacji nie mogłam znaleźć.
Poza tym bardzo fajna relacja i zdjęcia

Nie dałem rady za mało czasu a komunikacją to trzeba doliczyć jakieś 30 60 minut w jedną stronę

Sent from my Nokia 3330 using Tapatalk

FIN

Jak w tych regionach, słowo dość popularne w telenowela. Koniec. A jak w telenowelach, no muszy być z rozmachem!

Powrót na lotnisko. W Hawanie. Będzie tak samo ciekawe jak dojście do miasta z lotniska. Wpakujemy ostatnie graty, tfu, to znaczy cygara, kanapki z jajecznicą, kawusia, gazetka Granma (jako prezent) i na przystanek P12.

-Buenos dias, 1 peso, bienvenido i jedziemy. Przy kompanii nieszczęsnej piosenki, Despacito, która leci teraz leci wszędzie i zawsze. Ale dobra, damy radę. Szybko na lotnisko, zmiana ubrań na zimowych (tzn Europejskich - wiosennych) Ciudad de Mexico i na miasto.

Dojeżdżamy do przystanku, gdzie piechotą idziemy na lotnisko. Oczywiście życzliwi taksówkarze proponują nam podwózkę za 4-5 CUC na lotnisko (czyt. to 2km) aż do dojazdu autobusu który łączy terminale za 1 CUP.

Hop - despacito - siup i jesteśmy na terminalu 3, gdzie operuje AeroMexico. Piwko na czekanie, wyzerowanie Kubusia z cola, i stanie w kolejce do Check - inu.
Szybka zmiana zdań, prośba o naklejkę ze łatwe do rozbicia (trochę tego rumu tam było...), dostajemy bilety i proszeni jesteśmy do kontroli paszportowej.

Kontrola paszportowa - bardziej okazja pracownika do oglądania moich pieczątek - wiz niż co robiłem w tym kraju. Poszło, kartka migracyjna odebrana, zapraszam do kontroli bezpieczeństwa.

W sumie, nazwałbym ją: kontroli z Flip i Flapem. Trzeba wejść na bosaka (nawet jak się ma klapki) ale oczywiście można nosić przy sobie butelkę Kubusia beż żadnego problemu.

Już po sprawie, teraz to można ostatnie dutki - CUCy oddać w sklepiku. W jedynym. Beż klimy. Ale czasu jest, więc czemu nie. Kupić kawę kubańską (za co Fidel walczył parę lat, żeby Kuba stała się liderem w tych krajach), kolejne rumito. Dopóki nie widziałem kolejkę. I to jaką! Jakby w Biedrze były Crocy za 5 zeta! Ludzie krzyczą ze stoją od godziny, dzieci płacą, amerykanie plują ze w Wall-Marcie można szybciej, za ladami Kubańska pani Grażyna rozmawia spokojnie z Kunanską panią Dorotę, jakby nic.

Po 50 minutach (i wypicia parę drinków z innymi pasażerami w kolejce) docieram do kasy, gdzie zauważam ze worek w jednej kawie jest otwarta.

Pani Dorota, spokojnym głosem:
-Tienes tempo, i pokazuje koniec kolejki

Ale nie beż powodu jestem Sezonowym Cebulionem, i po 3 minutach kłótni, i przyniosła mi nowy woreczek. Zapłacone i wracam do mojego Passepartout, która martwiła się, gdzie tak długo byłem. I czemu śmierdzę rumem, jak byłem tylko w sklepie.

No nić, wracamy pod naszym gatem, czekając niecierpliwie na nasz lot. Ale tu Kuba dała nam nową niespodziankę, w tytule: Będziecie pamiętać o nas! Lotnisko stare i nie przygotowane na taki ruch. No i wszystkie loty opóźnione do 2h. Tak jak i nasz, który lądował w Cancun, jako lotnisko w Hawanie był pełny.
Jako ze jesteśmy na Kubie, więc z opóźnienia (3h) nie dostaliśmy nić, postanowiliśmy wziąć sprawy w własne ręce, i kupić podstawowe produkty do przeżycia. Czyli: butelka 0.7 rumu Havana i litrowa Tu-Cola. Nie było łatwo, ale do samolotu przeżyliśmy.

-Bienvenidos, bienvenidos.
-Bienvenidos, yo quiero una tequila por favor.
-No problemo senor!

I tak przyszła do mojego krzesła przed startem, duża dawka złotej tequily. Tak do zabicia "strachu przed lataniem"

Spokojny lot, kanapka i jogurcik i lądowanie w MEX, niestety opóźniony o 3h, więc nici z naszego wypadu na miasto.

Kontrola paszportowa, odbieranie - nadanie ponownie bagażu i szukamy lokum do zjedzenia czegoś. Dobrego. Z przyprawami. I nie ma zmiłuj, jak na kubie: Ni ma, Ni ma, jak Smoleń opowiadał w kabarecie.

-Vamos Tacos? Mówię do Passepartout?
-Evet!

I to był strzał w dziesiątkę!



Tęskniłem za dobre mięso. Dobrze doprawione. Za dobrym piwem (wiem ze to sikacz, ale nawet jak Heinekena dostałem w Amsterdamie to się cieszyłem jak głupy!) i zupa z tortilla!
No nić dodać, nić ująć. I tak sporo zostawiłem bo już byłem napakowany.

Lot, jak większość ludzi wie, jest o północy do Amsterdamu, więc trochę czasu zostało (ponad 90 minut) na szukanie pamiątek w lotnisku i korzystania na 100% z internetu.

Wchodzimy do samolotu, kolejna tequila, filmik i do spania, bo podróż ciut długa.

Przylot o czasie w Amsterdamie, kontrola graniczna dość dziwna można powiedzieć, jako ze Passepartout z nie UE-Paszportem załatwiła szybciej niż ja, jako ze mnie maglowali z pytaniami - czego, dlaczego, na ile, do kiedy. Ale zostałem wpuszczony do UE, i po odbiorze bagażu mieliśmy 2 nocki w Holandii (jedna w Amsterdamie druga w Eindhoven) do odpoczęcia i powrócić do normalności przed naszym lotem do Modlina i potem do Krakowa!

Faktycznie, zakończenie wyprawy z rozmachem!
Szacun

@Zeus

Czy mógłbyś napisać, jak wyglądają ceny i dostępność w sklepach artykułów spożywczych i kosmetyczno - chemicznych w Hawanie?