Fly4free.pl

Witam!
Wiele osób pisze, że spało ,,pod chmurką" w różnych miejscach. Wydaje mi się, że kanary są bardzo dobrym miejscem aby spać pod gołym niebem. Czy ktoś może opisać jak to zrobić bo jakoś sobie tego nie umiem wyobrazić (?) (interesuje mnie głównie kwestia higieny)

Czytałem gdzieś też o spaniu ,,na balkonie" w hotelu. O co chodzi?

no tak ale jak naładować telefon?
jak iść do miasta (z walizką)?
jak nie bać się tego, ze zostanie się okradzionym?


Może lepiej załatwić sobie spanie ba balkonie w hotelu;>

Wyspy Kanaryjskie za darmo
The Guardian Myles Quin / 12 stycznia 2010 11:15
Niełatwo je znaleźć, a miejscowi niechętnie o nich mówią. Ale prowadzone przez państwo darmowe kempingi na Gran Canaria stanowią idealną bazę do zwiedzania wyspy.

Siedzimy na szczycie urwiska, jedząc przyrządzoną na kuchence turystycznej kolację i z błogością wpatrując się w rozciągającą się przed nami przestrzeń. Za nami kołyszą się na wietrze sosny. 1400 m poniżej fale oceanu rozbijają się o przybrzeżne skały. Z naszego klifu obserwujemy, jak przez chmury przebija się czubek wulkanu na sąsiedniej Teneryfie.

Wszystko to odbywa się w promieniach zachodzącego słońca, od którego po prostu nie można oderwać wzroku: kolory zmieniają się łagodnie, podczas gdy niebo staje się coraz ciemniejsze, aż w końcu zaczynają pojawiać się na nim gwiazdy. To jedna z tych wspaniałych chwil, na którą długimi miesiącami czeka każdy miłośnik kempingu.

Ta jedna chwila sprawia, że zapominamy o przemoczonych skarpetkach, obtartych stopach, uciążliwych sąsiadach z namiotu obok, bezsennych nocach i biblijnych ulewach. Powszechnie wiadomo, że nałogowi bywalcy kempingów są masochistami o selektywnej pamięci. Liczy się tylko ta konkretna chwila.

Kemping na Gran Canarii, gdzie słońce świeci przez cały rok i gdzie można tanio dolecieć, wydaje się niezłym pomysłem. Tym lepszym, że przy Playa del Ingles jest wiele naprawdę dobrych barów karaoke i irlandzkich pubów. Jednak informacje w internecie odstraszają większość turystów z namiotami. W Google można wyszukać zaledwie dwa pola namiotowe - jedno w granicach miasta, przy targanym porywistymi wiatrami lotnisku na wschodzie wyspy, a drugie, Camping Guantánamo, na słonecznym, lecz zatłoczonym zachodnim brzegu.

Niezrażeni niefortunną nazwą tego drugiego kempingu, pojechaliśmy tam prosto z lotniska. Okazało się jednak, że podobnie jak oryginalne Guantánamo, również i to było zamknięte. W rezultacie, pierwszą noc na wyspie spędziliśmy zwinięci w kłębki na tylnym siedzeniu wynajętego samochodu.

Mimo tych niedogodności, następnego ranka obudziliśmy się pełni energii. Na mapie Gran Canaria wydaje się najłatwiejszym miejscem na świecie do podróżowania: wyspa jest de facto wielką, wystającą z oceanu górą o średnicy 50 kilometrów.

W rzeczywistości, sprawa jest nieco bardziej skomplikowana. Ze szczytu schodzi wiele wyrytych w wulkanicznej skale głębokich wąwozów, meandrujących ku brzegowi. Każdy z nich okazuje się oddzielnym światem. Niektóre skrywają w sobie wioski o białych domach i gęste bananowe plantacje. W innych znajdują się rozległe gospodarstwa rolne, produkujące mango, papaję i awokado. Wiele wąwozów świeci pustkami, jeśli nie liczyć krętych dróg i formacji skalnych o niesamowitych kształtach.

W rejonie nadmorskich skał Anden Verde w północno-zachodniej części Gran Canaria znajdziemy wiele z zachowanych w naturalnym stanie cudów tej wyspy: malownicze klify, po których krawędziach biegną przyprawiające kierowców o zawroty głowy drogi, rozległe, opustoszałe plaże i widok na wulkan Teide na Teneryfie. Do chwili, kiedy zasiedliśmy do pikniku na promenadzie w San Felipe, podziwiając szalejących na falach Atlantyku surferów, nikt z nas nie pamiętał o nocnych problemach z noclegiem.

W naszym przewodniku znaleźliśmy irytująco krótką wzmiankę o kempingu gdzieś w lasach Tamadaba, więc pojechaliśmy na południe, w kierunku wysoko położonego rejonu Cumbre. W pewnym momencie odnieśliśmy wrażenie, że znaleźliśmy się nie tylko w zupełnie innej okolicy, ale także w innej porze roku. Temperatura gwałtownie spadła, a dominujące na wybrzeżu intensywne zielenie i czerwienie ustąpiły miejsca bardziej dyskretnym barwom oliwki, ochry i złota. W ciągu kilku minut pożegnaliśmy się z upalnym latem i przywitaliśmy chłodnawą jesień.

Odnalezienie Zona de Acampada w lasach Tamadaba nie było łatwe, jednak warto było szukać: ukryty w lesie kemping okazał się wyjątkowo uroczy. Na dużej połaci terenu dostrzegliśmy zaledwie garstkę namiotów (wszystkie należały do zamieszkałych na wyspie młodych ludzi). Pobyt na kempingu jest darmowy, a toalety i łazienki, choć w bardzo podstawowym standardzie, są nieskazitelnie czyste i nie rzucają się w oczy. Czuliśmy się, jakbyśmy dostali na własność cały las, i położone na krawędzi urwiska miejsce na obiad, z zapierającym dech w piersiach widokiem na Atlantyk.

Choć Gran Canaria cieszy się dużą popularnością wśród miłośników hałaśliwych imprez, to jednak ponad 40 procent wyspy stanowią rezerwaty biosfery UNESCO. Obszary poza wielkimi kurortami wyróżniają się dużym zróżnicowaniem klimatycznym i przyrodniczym.

Najlepszym sposobem na poznanie przyrodniczych walorów wyspy jest przemieszczanie się pomiędzy prowadzonymi przez państwo, całkowicie wolnymi od opłat kempingami (jest ich aż 14). Posiadając jedynie podstawowe udogodnienia, nastawiają się one głównie na miejscowych turystów, ale niewymagający turyści zagraniczni także znajdą tu wszystko, czego potrzeba, a przy okazji unikną gwaru i hałasu typowego dla wielkich kempingów.

My mieszkaliśmy w rejonie Cumbre, gdzie spacerowaliśmy po leśnych szlakach (w górę – do Pico de la Bandera, i w dół – do wioski El Hornillo) i górskich ścieżkach (wejście na 80-metrowy monolit Roque Nublo nie jest trudne, a gwarantuje wspaniałe widoki). Na dół zjeżdżaliśmy głównie w celu zażycia kąpieli w oceanie (warto znieść podróż wyboistą drogą, aby dotknąć stopami miękkiego czarnego piasku na Playa Veneguera).

Ostatniego dnia przed naszym powrotem do domu, Gran Canaria jeszcze raz dowiodła, jak niezwykłą i zróżnicowaną jest wyspą. Obudziliśmy się wewnątrz chmury. Powietrze było wilgotne i przeraźliwie zimne. Woda ściekała z gałęzi drzew prosto na nasze głowy. Szybko zapakowaliśmy namiot do samochodu i przejechawszy przez najwyższy punkt wyspy, Pico de las Nieves, skierowaliśmy się ku wybrzeżu.

Po niecałej godzinie smażyliśmy się w gorącym słońcu bezludnej plaży Playa Montana Arenas. Gran Canaria jest wyspą skrajności. I właśnie to jest w niej najpiękniejsze.

Pobyt na kempingach na Gran Canarii jest darmowy, lecz niezbędne jest zezwolenie, które najlepiej zamówić z wyprzedzeniem (tel. +34 928 219 229, e-mail oiac@grancanaria.com. Pozwolenie trzeba odebrać osobiście pod adresem: Cabildo de GC, Edificio Insular 1, Calle Profesor Agustín Millares Carló, Las Palmas.

Nieznane kempingi na Wyspach Kanaryjskich:

Teneryfa
Kemping Nauta w Canada Blanca w Santa Cruz znajduje się zaledwie dwa kilometry od plaży i dwa kilometry od miejscowości Los Cristianos. Można tu rozbić namiot lub wynająć domek kempingowy. Mieszczący się wśród drzew kemping posiada własne prysznice, basen, pralnię, supermarket i bar. +34 922 785118.

La Graciosa
Idealna wyspa na leniwy, wakacyjny wypoczynek. Kemping posiada jedynie podstawową infrastrukturę (domek z toaletą i prysznicem), ale jest darmowy i znajduje się tuż przy Playa del Salado oraz w odległości 10-minutowego spaceru od promu. Po zejściu z promu wystarczy iść przed siebie drogą wzdłuż plaży. +34 928 84 59 85.

Lanzarote
Latem działa tu darmowy kemping tuż przy La Caleta, nieopodal legendarnej wśród miłośników windsurfingu plaży Playa de Famara. Również ten kemping posiada bardzo podstawowe udogodnienia w postaci toalety i służącego za prysznic gumowego węża. +34 928 84 59 85.

Oczywiscie samochod na wyspach dla dwoch osob to juz wogole obowiazek! Nocleg, transport i wygoda w jednym! Zaznaczyc trzeba ze cena paliwa na wyspach to 85-95 cenow! Jak zobaczylem na wlasne oczy te ceny "0.85" na stacji benzynowej to zdebialem pomimo tego ze juz wiedzialem o tym czytajac o wyspach przed podroza. Az lezka sie kreci gdy sie pomysli o naszych stacjach