Fly4free.pl

Jak wiadomo podczas treku na Annapurna Circuit jest wiele mozliwosci przemieszczania sie na trasie rowniez jeepami, busami etc. Zakladam ten temat pod watkiem transport aby wymienic sie doswidczeniami.
Pytanie dotyczace wschodniej strony, z Besihahar do Manang mozna dojechac jeepem. Interesuje mnie odcinek Besisahar-Chame. Czy ktos nim jechal, i czy jezdza tam rowniez po zmroku? Ile moze to zajac? W internecie znalazlem info z 2019 , ze ok 4h, ale te drogi sa takiej jakosci, ze to sie moze zmienic. Laduje w KTM o 8 rano i tego samego dnia chce sie dostac do Besisar busem, a stamtad jak najdalej sie da jeepem, stad moje pytanie. Niestety mam ogrniaczony czas na trek (6 dni) i dlatego chce to zoptymalizowac. Z gory dzieki za informacje.

_________________

Ominiesz najpiękniejszy odcinek trekkingu jadąc Jeepem. Polecam moją relację i jednak zatrzymanie się gdzieś wcześniej na nocleg

Czytalem, dzieki. Nie mam takiej opcji, bo zabraknie mi 1- 2 dni. Wyruszajac z Chame chce dojsc do Jomsom we wspomnianym czasie. Ale temat o transporcie

_________________

Bez problemu znajdziesz jeepa w Besihahar na miejscu. Jest chyba nawet kantorek przy głównej ulicy gdzie sprzedają te przejazdy. Ja zapytałem z ulicy dwóch, trzech kierowców o taką możliwość na następny dzień i każdy chciał nas wieźć (za różne stawki).
W tym roku jest remont drogi z Katmandu do Pokhary więc transport zajmie około 10-11 godzin do Besihaharu. Raczej bez szans abyś jeszcze dojechał gdzieś dalej tego samego dnia.

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Kantorek jest tutaj: https://maps.app.goo.gl/aR1R18pXa97QGUmr6, ale warto pytać każdego z jeepem jak @hiszpan i też wyjdzie. Albo w ogóle wziąć sobie bus+jeep z Katmandu, np. na GetYourGuide - chyba najtaniej będzie. Wtedy bus do Besishaharu, nocleg tam i z rana jeep dalej.

_________________

6 dni na całe AC z przejściem przez Thorung La?
Sugeruję zmianę planów, bo to brzmi jak recepta na poważną chorobę wysokościową, nawet ze śmiertelnymi skutkami.

Podzielam tę opinię. Takie ekspresowe wejście jest ryzykowne. Aby zrobić taka trasę (od Chame do Jomsom) w 6 dni pewnie będziesz musiał zrezygnować z aklimatyzacyjnego przystanku. W końcu drugiego dnia treku wejdziesz już na ok. 3600-3700 metrów (Manang) i z dużym prawdopodobieństwem odczujesz tego skutki. Dwa następnego noclegi to ponad 4000 m (Yak Kharka) i blisko 4800 m (jeżeli wybierzesz nocleg w Thorung Base Camp).

@meczko, czy dobrze przemyślałeś co napisałeś, gdyby faktycznie przytrafiła się choroba wysokościowa, która dotyka kilkanaście % ludzi to oprócz tabletek można zejść w dół, nie trzeba od razu straszyć śmiercią, ciekawy jestem czy te wnioski z autopsji ?, a kiedyś pisałeś tak, co sam potwierdzam,
"z tego co pamiętam (przeszedłem AC w 2013), to praktycznie cała trasa to ścieżki, czasem gruntowe drogi. Przejście przez przełęcz jest technicznie banalne z obu stron, to cały czas szeroka ścieżka. Bardziej problematyczna może być "ściana" z Thorung Phedi do Thorung High Camp - bar...",
Za 2 tygodnie też będę kolejny raz wchodził szybką ścieżką w Himalaje, zobaczymy jak kolejny raz stary organizm zareaguje

Na pewno jak organizm dobrze znosi wysokość, to jest to wykonalne, natomiast mocno odradzane.
Może się skończyć tym, że zamiast się cieszyć widokami i czerpać przyjemność z trekkingu, będzie ból i cierpienie.

Tak, dobrze przemyślałem. Kwestie aklimatyzacji do wysokości znam z praktyki, z wielu wyjazdów na wysokości do 4-5k, w tym także z przejścia AC. Tylko nam to zajęło łącznie 24 dni, a Thorung La przeszliśmy 15 dnia treku. Choroby wysokościowej nigdy nie miałem poza przejściowym bólem głowy, pewnie też dzięki temu, że nie ignorowałem zasad aklimatyzacji.

Jasne, że są ludzie, którzy zachowują się skrajnie nieostrożnie, w różnych dziedzinach życia, i nic się nie dzieje, ale to nie znaczy, że każdemu się uda. Raczej jestem zwolennikiem podejścia, żeby nie kusić losu.

Tabletki nie są panaceum, a w niektórych przypadkach mogą nawet zaszkodzić, jeżeli zamaskują początkowe objawy, ktoś pójdzie wyżej, a potem rozwinie się HAPE albo HACE.
Zejście na dół zawsze pomaga, ale pod trzema warunkami - o ile odpowiednio wcześnie podejmie się decyzję i jest się w stanie ją podjąć, no i jeżeli jest się fizycznie w stanie schodzić albo zorganizować transport.

Na temat choroby wysokościowej posprzeczaliśmy się już kilka lat temu w tym wątku dot. Peru, więc nie będę tu się bardziej szczegółowo powtarzał.
choroba-wysokosciowa,738,142401
polecę tylko jeszcze raz stronę
https://www.altitude.org/altitude-sickness
oraz zapoznanie się z zalecanym tempem podchodzenia np. tutaj https://services.thebmc.co.uk/recommend ... -of-ascent i porównanie tego z wysokością kolejnych noclegów na trasie AC.

W wysokich górach nikt nigdy nie ma pewności jak zareaguje jego organizm. Nie wiem jaki procent ludzi ma taki problem, ale jest to ilość zauważalna (sam tego doświadczyłem w łagodnej postaci, moja żona także). Choroba wysokościowa w skrajnej formie, zwłaszcza jeśli nie podjęto w odpowiednim momencie właściwych działań, może prowadzić do obrzęku mózgu i złego finału.
Podtrzymuję to co wcześniej napisałem, że zrobieni takiej trasy (z takim sporym przewyższeniem) pod presją czasu jest obarczone ryzykiem. Czy np. dzień przed samą przełęczą, mając tylko dwa dni w zapasie, cofniesz się jeśli będziesz się źle czuł? I w rezultacie możesz nie zmieścić się w planowanych 6 dniach?