Fly4free.pl

@rogus kompletnie nic tam nie ma. Jedyne pamiątki na targu w Aszchabacie.

_________________

Na granicy dość szybko dogadujemy się z taksiarzem na dojazd do Chiwy. Ceny startowały różne, ale udało się za 15$. To naprawdę śmieszne pieniądze jak za 40 kilometrów, szczególnie jak się podzieli na trzech.

Wysiadamy pod bramą, bo nasz hotelik jest wewnątrz Iczan Kala. Mury Chiwy od razu robią mega wrażenie. Są ceglane, XVII wieczne i mają 10 metrów wysokości.
Ta złota tabliczka to opis, że Chińczycy odbudowali stare miasto.



Zostawiamy graty w naszym hotelu i mamy 2-3h do zmroku by obskoczyć całość.



Wychodzimy zachodnią bramą i kupujemy bilety. Bierzemy cały pakiet, dostajemy ze 4 różne wejściówki do różnych muzeów i płacimy kartą 150 zł.

Przeżywamy trochę szok w porównaniu do Turkmenistanu, bo jest tu mega turystycznie, wszędzie stragany, mnóstwo ludzi, ale nie zrażamy się tym i chłoniemy atmosferę.



Minaret Kalta Manor z XIX wieku to chyba najbardziej rozpoznawalny zabytek Chiwy. Jest tak piękny, że aż za piękny . Ma średnicę 14 m i wysokość 25 m.







Zaglądamy do medresy Mohammeda Amin Khana, ponoć największa w mieście. A wszystkich medres jest chyba 64...



Zaglądamy do muzeum obok:





Kunszt budowniczych (i odbudowujących) jest naprawdę godny podziwu...



Zwiedzamy kolejne medresy:





A to najwyższy minaret w mieście - Islam Khoja. Zbudowany w XIV wieku, ma prawie 57 metrów wysokości. Co, my tam nie wejdziemy?







Schody w środku są bardzo strome i wysokie. Ogromny wysiłek dla mięśni. Widok z góry, przy zachodzącym słońcu jest za milion dolarów.



Zeszliśmy i nie mogliśmy iść dalej. Mieliśmy wszyscy takie skurcze mięśni, że nie dało się zrobić kroku. Lokales powiedział abyśmy nie siadali, tylko się ruszali. Daliśmy jakoś radę, ale zakwasy miałem jeszcze kilka dni.



Dzień nam się szybko kończy. Zrobiliśmy Chiwę totalnym sprintem, ale oryginalnie to nawet nie planowałem zwiedzać tego dnia, bo myślałem, że bardzo późno dojedziemy. Jutro rano poprawimy.



Pomimo swojej cukierkowości i odnowienia jej aż do przesady, Chiwa robi naprawdę wspaniałe wrażenie i jesteśmy totalnie zachwyceni.

Ostatnio zwiedzając kamienie w ziemi, czyli zabytki ery greckiej na Peloponezie i Samos, reflektowałem i pytałem sam siebie co jest lepsze - zniszczone zabytki takie jakie są, czy odbudowane (stare a nowe). Pewnie ile ludzi, tyle opinii. Ja jestem zwolennikiem odbudowywania zabytków, jeśli ta odbudowa zachowuje oryginalny styl i jest repliką dawnych czasów.

_________________

Świetna relacja, z nadal mało odkrytego kraju!

Śniadanie mamy dopiero o 9, więc zaraz po świcie wyskakujemy na poranne zwiedzanie Chiwy.
Jest zupełnie inaczej, bo pusto, a poranne słońce pięknie oświetla miasto.



Idziemy do południowej części Iczan Kala, którą wczoraj ominęliśmy. Mury robią wrażenie, a lokalni mieszkańcy sadzą drzewka i rośliny.





Idziemy jeszcze na spacer po murach. Można wejść w północnej części. Bramka jeszcze zamknięta, ale znaleźliśmy w końcu panią, która otworzyła. Szkoda, że nie da się przejść dookoła. Po przejściu 1/4 dalej nie dało się pójść.





Wracamy na wspaniałe lokalne śniadanie, przygotowane tylko dla nas. O 9:30 czeka już na nas samochód polecony przez hotel i za 70$ zabiera nas do Buchary. To ponad 6h drogi, więc dla naszej trójki taki samochód był w sam raz. Przekraczamy most na Amu-darii, gdzie akurat jedzie pociąg, który dzieli most z samochodami. Wszyscy musieli grzecznie czekać aż pociąg przejedzie.

Rzeka jest tu jeszcze ogromna. Dopiero dalej, nawadnianie z Amu-darii i Syr-darii drastycznie ograniczyło dopływ wody do Morza Aralskiego i doprowadziło do katastrofy przyrodniczej.

Druga do Buchary jest super - świetna autostrada i jedziemy bardzo sprawnie.

W Bucharze znowu mieszkamy przy samym starym mieście. Po zameldowaniu od razu idziemy na zwiedzanie.



Wrażenie robi od razu, pomimo rusztowań na jednej z medres.



To meczet Kalon, ten z prawej, pochodzi z 1127 roku:















Na minaret Kalon niestety nie dało się wejść. Po wczorajszych zakwasach, i tak pewnie byłoby to niezłe wyzwanie.





To medresa Abd al-Aziz Chana, z XVI-XVII wieku.











Buchara jest tak podoba, a jednocześnie zupełnie inna niż Chiwa. Teren jest ogromny, ale dość zwarty. Medresa za medresą. Można naliczyć 140 obiektów architektury.





W Bucharze także wydawało nam się, że jest najlepsze miejsce na lokalne zakupy. Kupujemy trochę ciuchów i ręcznie wyszywane torby na zakupy. Jest też dużo typowej turystycznej tandety, którą każdy z nas kupuje, np. mangesy





Zaglądamy też do kowala.





Idziemy na jedzenie do lokalnej restauracji i podziwiamy widoczki z tarasu. Często jemy lokalne klasyki - plov, szaszłyki, generalnie mięso rządzi. Wieczorem jest już spokojniej, a my gubimy się w kolejnych uliczkach.





Dochodzimy do cytadeli Ark. Mury ma ładnie odnowione i część rzeczy w środku. Większość to jednak zupełnie zniszczone ruiny.



Rzut oka na Registan z cytadeli:



To sala do przyjmowania gości na cytadeli:



No i robi się noc. Jeszcze nocne zdjęcia murów.





I Registanu:

_________________

Trochę nam rano schodzi ze znalezieniem transportu do Samarkandy, ponieważ w naszym hotelu koniecznie chcieli nam pomóc. W końcu przysyłają kierowcę, który zawiezie nas za 45$.
Najlepszą opcją przejechania z Buchary do Samarkandy jest szybki pociąg, ale nie wzięliśmy go z dwóch powodów. Pierwszy to banalny - na 2 tygodnie przed, nie było już miejsc na dzienne przejazdy. Drugi powód to taki, że chciałem zatrzymać się w Nawoi by zobaczyć meczet Qosim Sheikh Jameh z wpisu Unesco Silk Roads Zarafshan-Karakum Corridor.

Wpis ten obejmuje jeden z głównych korytarzy Jedwabnego Szlaku, mający 866 km, wzdłuż rzeki Zafarszan, przecinający pustynię Karakum aż do oazy Merv, którą widzieliśmy w Turkmenistanie.





Meczet jest całkiem ładny, w sam raz na 15 minutową przerwę by rozprostować kości. Akurat jest piątek i modlitwa. Miejscowi byli trochę w szoku widząc "panów turystów" i udostępnili nam środek do obejrzenia.



Nasz kierowca załatwił innego i zmieniliśmy samochód. Zaczęły się rozmowy o przyjaźni polsko-rosyjskiej. Pan urodził się w ZSRR, więc nie czuł się zbytnio Uzbekiem. Wszystko mu jedno było czy teraz jest Uzbekistan czy Rosja.
Rozgorzała mocna dyskusja na temat wojny rosyjsko-ukraińskiej. Oczywiście winny był Zełeński.
Poruszyliśmy też kwestię, że II wojna światowa rozpoczęła się w 1939, a nie w 1941 jak to widać na wszystkich pomnikach poradziecji. Ogólnie to gościu stwierdził, że oni z Uzbekistanu i innych republik jechali w czasie wojny ratować Polskę i powinniśmy być im za to dozgonnie wdzięczni.

A i jeszcze, że katastrofa smoleńska to wina USA i to USA zestrzeliło samolot aby poróżnić Polskę i Rosję.

Jak zaczęło się robić nieprzyjemnie to postanowiliśmy zakończyć dyskusję, bo nikt nikogo nie przekona do swojej racji. Tam po prostu uczą innej historii (jakby były różne...)

Z pozytywnych rzeczy natomiast to zatrzymaliśmy się na obiad w lokalnej przydrożnej grillowni i dostaliśmy taki talerz pyszności, że wszystkim się uszy trzęsły. 4 osoby żarcia i picia za 100 zł. Przyzwoicie.

W Samarkandzie znowu śpimy przy samym Registanie. Idziemy bokiem i od razu widzimy, że będzie fajnie.



No to jest to wow, nawet jeśli widziało się sporo podobnych.











Można zauważyć, że budowle i minarety są trochę przekrzywione. Trochę się zastanawialiśmy nad tym dlaczego. AI mi odpowiedziało, że po prostu ziemia osiadała i kiedyś nie budowano aż tak stabilnych fundamentów. Przy odbudowie chyba też zajęto się górą, a nie podstawą.

Wchodzimy w środek medres i oglądamy te cuda na kiju.























Ale Samarkanda to nie tylko Registan. Zabytków jest więcej i są porozrzucane. Oglądamy meczet Bibi Chanum wybudowany w latach 1394–1404 dla upamiętnienia zmarłej żony Timura.







Widok z Mauzoleum Makhsum Baba, gdzie spoczywa pierwszy prezydent Uzbekistanu



i miejsce jego pochówku:



Idziemy dalej w kierunku Afrosiab, tutaj było starożytne miasto w tych wzgórzach, ale już praktycznie nic nie zostało do oglądania. Pasą się kozy.



Docieramy w końcu do ruin obserwatorium astronomicznego Uług Bega z 1428/1429 r., zawierające ogromny sekstant służący do obserwacji gwiazd.



Bierzemy taksówkę i jedziemy z powrotem do Registanu. Zrobiła się noc, a dzisiaj ma być pokaz muzyki i świateł. Wyganiają wszystkich za płot, wchodzi jakaś elita z krajów arabskich, bo akurat odbywa się szczyt klimatyczny.
Pokaz trwa około 45 minut i przedstawia historię tych ziem.





Myśleliśmy, że po Chiwie i Bucharze, Samarkanda niczym nas nie zaskoczy. Nic bardziej mylnego.

_________________

Mimo, że nie jest to standardowym elementem Twoich relacji, poproszę o zdjęcie śniadania i posiłku grillowego, bo nie wierzę, że ich nie uwieczniłeś

@tropikey nie uwieczniłem, rzadko robię zdjęcia jedzeniu. @becek masz zdjęcie?

_________________

proszę bardzo, smacznego

_________________


kliknij pomógł

Wieczorem poprzedniego dnia ugadaliśmy się pod Registanem z taksiarzem odnośnie wyjazdu do Shahrizabz. To 2h drogi przez góry w jedną stronę.
Gościu okazał się niezłym piratem drogowym i wyprzedzał na zakrętach i kompletnie bez widoczności, aż mu w końcu powiedzieliśmy, że chcielibyśmy jeszcze pożyć.

Shahrisabz znowu jest zupełnie inny niż pozostałe miasta Uzbekistanu, a jednocześnie dość podobny . Obszar historyczny jest dość spory i na dzień dobry można wynająć sobie melexa i pojeździć. Umawiamy się jednak z kierowcą po drugiej stronie miasta i idziemy z buta.



Najważniejszym zabytkiem są pozostałości pałacu Ak-Saraj. Jakie to wielkie! Musiało kiedyś robić mega wrażenie. Teraz składa się z dwóch części, które pewnie kiedyś były połączone dachem.







Jest to miasto urodzenia Timura, więc jego pomnik musi być.



Wewnątrz murów są oczywiście mauzolea, meczety i inne budynki. Część odnowionych. Wszystko ma 500-600 lat.







Kompleks Dorut Tilovat zawiera mauzoleum Shamsuddin Kulol, mauzoleum Gumbazi Sayidon oraz meczet Kok Gumbaz Jami.







Zdobienia, jak wszędzie w Uzbekistanie, robią duże wrażenie.





Czas wracać do Samarkandy. Koniecznie chcieliśmy się napić kawy z ekspresu, ale to było praktycznie niemożliwe. Jak już zawracaliśmy to znaleźliśmy jednak lodziarnię z kawą. W powrocie zatrzymujemy się jeszcze w górach na obiad. Jest tu restauracja, gdzie przyjeżdżają codziennie setki ludzi. Samochodów było na pewno ponad 50 zaparkowane. Kierowca mówił, że codziennie sprzedają 2 tony mięsa! Spróbowaliśmy, ale niestety nas nie zachwyciło.

W Samarkandzie wysiadamy przy mauzoleum Ishratkhana z XV wieku. Miejsce pochówku kobiet. Zniszczony niestety przez trzęsienie ziemi na początku XX wieku.



Po drugiej stronie ulicy jest nowe mauzoleum, ale jeszcze w budowie i ciężko było zrobić dobre zdjęcie



Idziemy z buta do ostatniego punktu naszej wycieczki - mauzoleum Timura Gur-i Mir. Powstało ono w 1405 roku i jest tam grobowiec samego Timura oraz jego krewnych.
Budowla jest wspaniała, a wnętrze po prostu ocieka złotem.









Wieczorem jeszcze ostatni szaszłyk i porannym Turkishem wracamy do Warszawy.

_________________

Świetna relacja, jak i piękne kadry z oby dwu państw.

Czy wjazd do Turkmenistanu z obowiązkowym "przewodnikiem" jest uzależniony od liczby osób? lub czy po prostu jest jedna stawka niezależnie od liczby?

Nie jest uzależniony, możesz jeździć sam z przewodnikiem. Stawki oczywiście idą w górę im mniej osób.

_________________

Przeczytałem jednym tchem i nie mogę złapać pionu z wrażenia...
No po prostu świetne zdjęcia i plan podróży. Jak to dobrze, że nie muszę się wysilać z myśleniem gdzie pojadę w przyszłym roku....

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

piękne foty, dzięki za relację ..

_________________
pozdrawiam:



https://mojeflagi.blogspot.com/
Wesprzyj mnie w chorobie swoim podatkiem - KRS 0000396361, cel szczegółowy 1,5% podatku: 0787176 Krzysztof

Relacja Carta jak zwykle pierwsza klasa. Odżyły wspomnienia z wyjazdu do Uzbekistanu w 2022r i jest motywacja na wyjazd do Turkmenistanu. Wybierającym się do Samarkandy polecam jeszcze jedno miejsce a mianowicie -Nekropolia Shakh i Zinda (dla mnie perełka)

Super zdjęcia. Przejrzałem jednym tchem, bo Uzbekistan chodzi mi po głowie już od jakiegoś czasu. Aczkolwiek Turkmenistan też bardzo ciekawy, szczególnie ten kanion. Czy możesz napisać, dlaczego korzystałeś z usług biura podróży i lokalnego przewodnika? Czy to konieczność, czy może chodziło o bezpieczeństwo? Czy może chcieliście mieć wszystko sprawnie poukładane przez kogoś, kto tam się dobrze orientuje w lokalnych niuansach?

@grzego80 przewodnik w Turkmenistanie to konieczność.

_________________

Konieczność prawna ?

Inaczej "łatwej" wizy nie dostaniesz