Fly4free.pl

„Proszę założyć maskę, senior”

Chciałbym się z wami podzielić krótką relacją, okraszoną kilkoma zdjęciami, z mojej pierwszej postpandemicznej wycieczki. Wyjazd do Hiszpanii w pierwszych dniach lipca w celu wejścia na najwyższy szczyt Pirenejów – Pico Aneto, o wysokości 3404 mnpm.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Pico_de_Aneto

Tytułem wstępu:
Covid spadł na nas wszystkich trochę jak grom z jasnego nieba i pokrzyżował nam wszelkie plany. Niby jakieś informacje na temat niebezpiecznego wirusa, panoszącego się gdzieś w odległych krainach, do nas docierały już w grudniu 2019/styczniu 2020, ale myślę, że nikt tego jakoś nie brał do końca na poważnie. W końcu kilka już tych epidemii było – szalone krowy, ptasia grypa, co rusz wybucha jakaś większa lub mniejsza epidemia gdzieś w Afryce. Tak wiec myślę, że zdecydowana większość z nas myślała, że trochę nas postraszą w mediach, trochę będzie krzyku, może odrobina histerii, ale koniec końców wszystko się jakoś rozejdzie na spokojnie i ułoży. Sam miałem np. zaplanowaną majówkę 2020 na Tajwanie i jeszcze w lutym myślałem że nie jest ona zagrożona bo mam jeszcze duuużo czasu. Wszystko się ułoży i polecę chodzić sobie po tajwańskich górach. Jakoś w drugim tygodniu lutego poleciałem na kilka dni służbowo do Francji. W życiu bym się nie spodziewał, że mój lot powrotny z kraju zamieszkanego przez naród, który uczyliśmy jeść widelcem będzie moim ostatnim lotem, po którym nastąpi 5 miesięcy przerwy w lataniu. No a potem przyszedł lockdown….

Maski, bitwy o papier toaletowy, kolejki po makaron i ryż długie na dziesiątki, a nawet i setki metrów, sceny jak z jakiś filmów apokaliptycznych, wymarłe miasta, bieganie cichaczem po zamkniętych lasach w obawie by nie dostać 5 000 pln mandatu i ogólnie ten cały cyrk, który wszyscy znamy aż za dobrze.

Na szczęście w maju zaczęło się to jakoś rozluźniać, a w czerwcu już powoli wszystko zaczęło wracać do jako takiej normalności. Dlatego jakoś właśnie w czerwcu, mając na uwadze wszelkie ograniczenia, zaczęliśmy ze znajomymi powoli rozmyślać gdzie by tu już wreszcie jakoś wyskoczyć. Zaczeło się wielkie śledzenie informacji, który kraj już się otwiera, a który nie. Padła idea Gruzji, która zapewniała, że otworzy się od pierwszego lipca. Nawet kupiliśmy bilety na połowę 07.2020 na trasie POZ - KUT - POZ, które potem i tak musieliśmy przebukowywać bo nasze loty zostały anulowane. Dlatego informacja o tym, że od początku lipca, zaczynają się otwierać niektóre kraje UE bez potrzeby przechodzenia kwarantanny była dla nas bardzo radosną informacją. Do tego wkroczył LOT, cały na biało, z akcją #LOTnaWakacje.

Rozpoczęły się szybkie i intensywne analizy, które zajęły nam kilka dni – padła idea Korfu, przewinęły się jakieś kierunki bałkańskie, była Hiszpania. Wymienialiśmy się pomysłami co i gdzie robić, szybkie pytania w pracy o możliwości urlopowe - grupa na messengerze była rozgrzana do czerwoności. Ostatecznie w dniu 30.06 kupiliśmy bilety na trasie POZ – BCN – POZ na tydzień, z wylotem 4.07, za cenę 130 polskich złociszy. Wprawny matematyk wyliczy, że od decyzji dokąd lecimy do samego wylotu, mieliśmy de facto 3 dni na ogarnięcie wszystkiego Mieliśmy taki pomysł – 3 dni na Pireneje, potem przejazd na szybko przez Andorę by pokręcić się po mieście, 3 dni na plażowanie (wybór padł na Costa Dorada) i ostatni dzień pokręcić się trochę po Barcelonie, spotkać się ze znajomymi mieszkającymi tam, posłuchać ich opowieści o hiszpańskiej wersji covidowego lockdownu oraz trochę w nocy poimprezować. A w sobotę przed południem lot powrotny do domu.

Ja chciałbym się z wami podzielić tą częścią wyprawy, w której wchodzimy na Dach Pirenejów

Koniec wstępu

Najpierw pakowanko. Wbrew pozorom to nie była taka prosta sprawa bo pierwszy raz, lecąc do Hiszpanii, pakowałem nie tylko ręcznik, krótkie spodenki, kąpielówki czy płyn do opalania, ale takie typowo plażowe graty jak: buty i kijki trekkingowe, waterbag, raki, stuptuty czy inne rzeczy niezbędne w trakcie jesienno-zimowych wędrówek po wysokich górach.


Meldujemy się na poznańskiej Ławicy ok godz 5:30, szybkie przejście przez security, i w oczekiwaniu na lot raczymy się piwkiem. W końcu to pierwszy lot od jakiś pięciu miesięcy oraz pierwszy wyjazd z kraju od lutego. Trzeba to uczcić.


Czas na boarding


I lecimy


Wypełnienie samolotu na poziomie ok 30%. Był to pierwszy lot na trasie POZ – BCN w ramach akcji #LOTnaWakacje więc myślę, że ten pomysł ma potencjał i może się rozkręci. Zobaczymy.
W Barcelonie na lotnisku odebraliśmy sobie auto. Rezerwacja wcześniej przez neta - koszt to 110 eur na cały tydzień. Braliśmy auto z grupy C – Fiat Tipo hatchback. Planowaliśmy zrobić po Hiszpanii ponad 1000 km więc żadne auta wielkości np. Corsy nie wchodziły w grę Bardzo nas ucieszyło jak wypożyczalnia dała nam auto w wersji kombi (Fiat Tipo SW), za co normalnie trzeba dopłacać. Zawsze więcej miejsca.

Teraz już tylko szybkie zakupy


I zanim pojedziemy w góry, można skoczyć na plaże Pierwszy raz w tym roku porządna plaża i pływanie. Nie liczę jakiś szybkich wypadów rowerowych nad jeziorka. Tak więc trzeba to uczcić


Ale koniec tego dobrego. Czas wsiadać w samochód i udać się w Pireneje. Naszym celem jest miejscowość Benasque.
Po drodze robimy postój w bardzo urokliwym miasteczku – Benabarre. Jest to jedna ze starszych miejscowości w Hiszpanii, a jego historia sięga panowania Rzymian na tym terenie.






Dotarliśmy do Benasque. Zrobiliśmy check-in w hoteliku, I poszliśmy się trochę pokręcić po mieście.





Niemniej trzeba było kończyć zwiedzanie i iść spać bo następnego dnia trzeba wstać o 4 rano. Przed nami 14h chodzenia po górach. Ruszamy z wysokości 1758 mnpm, a mamy wejść na 3404 mnpm.
O 5 rano opuszczamy nasz hotel i jedziemy autem do miejsca - Hospital de Benasque, gdzie zostawiamy naszego fiata i ruszamy. Na szlak wyruszyliśmy ok 5:30 (wysokość 1758 mnpm) i rozpoczęliśmy swoją wędrówkę gdy było jeszcze całkowicie ciemno.
Ok 6 rano zaczęło robić się widno.



A na szlaku powitały nas krowy



Idziemy cały czas pod górę i docieramy do pierwszego przystanku czyli schroniska Renclusa – wysokość 2140 mnpm.





Chwila przerwy na regeneracje I podziwianie widoków


Ruszamy dalej.


Zaczyna pojawiać się słońce.




Tak wygląda szlak.





Wreszcie nadchodzi czas na główną atrakcję dnia. Wchodzimy na lodowiec, a raczej na śnieg!
Pierwszy raz w życiu mam do czynienia ze śniegiem w Hiszpanii


Tak więc czas założyć raki.


Zaczynamy mozolną wspinaczkę po śniegu pod górę.






Przechodzimy przez przełęcz, widoczną na mojej poglądowej mapce poniżej, i przechodzimy z masywu Maladety na masyw Pico de Aneto.
Widać szczyt!



Widać też innych ludzi na szlaku.


Jesteśmy coraz bliżej.


I… Na szczycie!!! Sukces! Udało się wejść na wysokość 3404 mnpm. Dach Pirenejów! W tych górach już nie da rady nigdzie wejść wyżej


Czas na podziwianie widoczków.





Są i paralotniarze


No nic. Koniec tego dobrego. Czas iść w dół


Zejście było zdecydowanie szybsze
Poniżej statystyka wejścia z endomondo. Wysokości trochę się nie zgadzają z tymi co w tekście, gdzie umieściłem oficjalne dane.


Całkowity czas wyprawy to 14h, a przeszliśmy jakieś 21 km.
Poniżej poglądowa mapka mojego autorstwa, jak wygląda cały szlak na sam szczyt – Pico de Aneto.


Koniec

Aha, Jeszcze trochę o tych maseczkach. Generalnie w Hiszpanii wszędzie proszą o założenie maseczki, nawet na ulicach i na otwartej przestrzeni. Tylko w restauracjach się nie czepiali Mieliśmy np. taką sytuację, że na La Rambli podszedł do nas patrol Policji i poinformował, że trzeba założyć maseczkę. Niezależnie czy się wchodzi do małego osiedlowego sklepu czy dużego marketu – zewsząd słychać: proszę założyć maseczkę i zdezynfekować ręce. Od znajomych lokalsów dowiedzieliśmy się, że krótko po naszym przylocie wprowadzono właśnie ten przepis, że maseczki są obowiązkowe WSZĘDZIE – nawet na otwartej przestrzeni. Dość kuriozalne było, gdy np. na plaży w Barcelonie z głośników co jakiś czas padał komunikat o mniej więcej takiej treści: „Przypominamy o obowiązku noszenia maseczek, również na plaży. To dla Waszego bezpieczeństwa” Po czym człowiek oglądał się wokół a tam dosłownie nikt nie miał maseczki. Do tego co noc plaża w Barcelonie jest dezynfekowana. W odróżnieniu od plaży, to na ulicach miast – prawie wszyscy zamaskowani. Co ciekawe, w Hiszpanii, inaczej niż w Polsce, jest obowiązek noszenia konkretnie maseczki, a nie ogólnie zakrywania ust i nosa. Ja nosze bandanę bo mi wygodniej i miałem dwie takie sytuacje – raz jak chciałem wejść do takiego większego sklepu to mnie nie chciano wpuścić mówiąc, że to nie jest maseczka, i że albo zakładam maseczkę, albo nie wchodzę do sklepu. Podobnie na lotnisku przy wylocie. Podczas przechodzenia przez kontrolę bezpieczeństwa ochrona zwróciła mi na to uwagę i kazała założyć maseczkę zamiast bandany grożąc, że jeśli tego nie zrobię to nie przejdę i zostanę usunięty z terenu lotniska Warto wiedzieć, że za niestosowanie się do przepisów o „zamaskowaniu” twarzy, grozi mandat wysokości kilkaset euro. Tak więc taka ogólna sugestia do wszystkich wybierających się do Hiszpanii – zaopatrzcie się w kilka sztuk maseczek, na wszelki wypadek, bo nigdy nie wiadomo na kogo się trafi

PS: To jest moja pierwsza relacja więc z góry przepraszam za wszelkie niedociągnięcia i jej niski poziom merytoryczny. Po tych moich wypocinach i grafomanii tym bardziej podziwiam wszystkich, którzy wrzucają na forum wszelkie relacje podróżnicze, utrzymane na tak wysokim poziomie. Teraz dopiero widzę ile to kosztuje czasu, energii i samozaparcia. Wielki szacun dla wszystkich relacjonowiczów

PS2: Jakby ktoś miał jakieś pytania to pisać śmiało. Chętnie odpowiem

_________________

Zdjęcia dodawałeś zaraz po wypiciu tych wszystkich piw?

Ważne, że na forum są widoczne w miarę ok

_________________

Niestety zdjęcia się nie pokazują. Szkoda bo w tej bardzo ich brakuje.
Używam Tapatalk

Relacja jest sprzed ponad roku. Najwyraźniej już wygasły bo umieszczałem je na zapodaj.net, a nie bezpośrednio na forum.

_________________