Fly4free.pl

Podróż poślubna. Podróż życia, podróż na którą wiele osób czeka z równym napięciem, jak na własny ślub. Podróż, którą planuje się dużo, dużo wcześniej w każdym szczególe, spełnienie wielkiego marzenia Pary Młodej. Zdecydowaliśmy, że ślub zrobimy po swojemu - w miejscu, z którym mamy najpiękniejsze wspomnienia i w którym czujemy się najlepiej - w Tatrach. To nic, że to ponad 300 km od domu Obok spraw organizacyjnych, załatwiania, szukania itd zaczęliśmy myśleć o naszej podróży poślubnej. Skoro tak kochamy góry, to może czas zobaczyć Himalaje? Oj tak, to będzie przygoda życia - jedziemy do Nepalu, bierzemy miesiąc urlopu i robimy trekking dookoła Annapurny. Zaczynamy brać się porządnie za naszą formę, zbieramy resztę potrzebnego sprzętu i w drogę. A czemu tekst o Himalajach, skoro w temacie wyraźnie napisane jest o Iranie?

25 kwietnia - nadszedł czas ślubu, weselicho, tańce, zabawa i popijawa. Dla nas najszczęśliwszy dzień w życiu. W tym samym czasie los chciał, że 6 tysięcy km dalej w Nepalu wiele ludzi zapamięta tą datą jako największy dramat w życiu. Trzęsienie ziemi. Budynki w ruinie. Lotnisko zamknięte. Lot odwołany. Koniec marzeń o Himalajach. No dobra, ale co teraz? Za 4 dni mamy bilety Polskiego Busa z Łodzi do Berlina. Trzeba w tym czasie wymyślić coś nowego. Po wielu przeczytanych relacjach z Iranu postanowiliśmy postawić na ten kraj. Nie zawiedliśmy się Ale od początku.

Teheran

Przelot z Berlina do Teheranu Pegasusem z krótką przesiadką w Stambule. Jak na zakup dokonany na ostatnią chwilę nie było jakoś super drogo, choć wiadomo, że gdybyśmy planowali tą wycieczkę od dawna, to zapewne trafilibyśmy na lepszą okazję. Przed wylotem do Iranu trzeba mieć zaklepany nocleg na pierwszy dzień pobytu. Dzień przed nerwowo piszemy maile do różnych hoteli. Najszybciej odpowiada Gollestan Hotel - rezerwujemy tam nocleg - 52 $ pokój z łązienką i "western toilet" Lądujemy wczesnym rankiem w Tehranie (wszyscy Irańczycy mówią Tehran i potem sami zaczęliśmy tak nazywać stolicę). Parę godzin snu nie rekompensuje nam trudów 2 lotów i przejazdu autobusowego z Łodzi do Berlina. Marzymy o regeneracji w łóżku. Nie ma tak łatwo, trzeba załatwić wizę. Wiele różnych opinii naczytaliśmy się na temat załatwiania wizy na lotnisku. Większość osób pisała, że nie ma żadnego problemu, że większe problemy mogą być z niewpuszczeniem na pokład samolotu, jak już się znajdzie w Tehranie na lotnisku, to sprawa załatwiona. Z drugiej z strony komunikat MZS o tym, że nikt nie może dać gwarancji, że dostaniemy wizę wzbudza niepokój. Myślimy sobie, no nic, najwyżej wrócimy do Stambułu i też będzie fajnie. Podchodzimy do okienka - imię, nazwisko cel wizyty -dobra zapłacicie 100 EUR w okienku obok i przyjdźcie z potwierdzeniem zapłaty. Na wizę czekamy około 10 minut. Teraz czas na kolejkę paszportową. Niestety podczas wyrabiania wizy akurat wylądował jakiś duży samolot ze skośną zorganizowaną wycieczką. Wszyscy mają wizy wbite do paszportu, kolejka na półtorej godziny stania... I tak oto po 2 godzinach od wylądowania przechodzimy kontrolę paszportową i wkraczamy na teren Islamskiej Republiki Iranu Bierzemy bagaże (prawie ostatnie z naszego lotu) i idziemy w stronę zamówionego wyjścia. Tam już czeka pan taksówkarz zamówiony z hotelu. Wiem, wiem lepiej by wyszło wziąć taxi do ostatniej linii metra, a potem przejechać się metrem. Ale człowiek po tak długiej drodze jest jak zombie i marzy o odpoczynku. Pan czekał na nas od ponad 2 godzin, nie może się doczekać aż nas zawiezie do hotelu, a tu trzeba jeszcze pieniądze rozmienić. Idziemy na piętro, niestety kantor zamykają nam przed nosem. Trzeba poczekać ponad pół godziny. Dobra jedziemy do hotelu, na pewno coś w tak dużym mieście będzie otwarte nawet w piątek - islamski dzień wolny. Taksówkarz potwierdza... Teraz już wiem, że trzeba było mimo wszystko poczekać, bo można powiedzieć że spędziliśmy 2 dni bez gotówki, rozmieniając jedynie trochę pieniędzy w hotelu.
Jest wcześnie rano, na pokój trzeba poczekać. W hotelu pozwolili nam zameldować się już od 11. Naprawdę miło z ich strony, bo byliśmy wyczerpani. Te 2 godziny spędziliśmy na spacerze po okolicy i odpoczynku w pobliskim parku.


Ślady iracko-irańskiej wojny - na budynkach wizerunki bohaterów wojennych, przed domami i na wjazdach do miast/wsi podobizny męczęnników.






Widzicie te przepiękne 4-tysięczniki? Nie? Nic dziwnego. Tehran to miasto, w którym powietrze jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych na świecie. Jest wcześnie rano, jeszcze widać lekkie przebłyski słońca. Za parę godzin będzie widoczna już tylko "sztuczna" powłoka. Będzie się wydawać, że jest chmurzasto. Wystarczy wyjechać parę km od miasta, żeby przekonać się że jest piękna słoneczna pogoda, a w Tehranie po prostu zalega smog. Ostrzegam osoby, które są dosyć wrażliwe - nie spędzajcie w Tehranie więcej niż 1 noclegu, bo jak traficie na smog, to może się to źle skończyć, pieczenie oczy i gardła, złe samopoczucie, zawroty głowy. My po 1 noclegu czym prędzej uciekliśmy


Park niedaleko hotelu Gollestan, przy stacji metra Hassanabad. Powoli zapełnia się ludźmi, mężczyznami grającymi w ping-ponga, ćwiczącymi na ogólnodostępnej siłowni, rodzinami chcącymi odpocząć w ten wolny od pracy dzień.






Po odpoczynku w hotelu ruszamy na piechotę zobaczyć okolice byłej ambasady USA i do Parku Artystów. Jest piątek, więc napewno coś ciekawego będzie się działo.


Przemili, wiecznie uśmiechnięci irańczycy.










Grafitti na murze przy byłej ambasadzie USA




W Parku Artystów. Plakat reklamujący występ jakiegoś kabaretu.


W drodze do parku dostaliśmy jakiś plakat. Usiedliśmy na ławce popijając 0% brzoskwiniowe piwo (nie ma to wiele wspólnego z piwem, ale przynajmniej jakiś gazowany napój). W tle znajduje się teatr. Zaraz przyszedł do nas jakiś miły chłopak i podarował bilety na przedstawienie Pierwszy kontakt z irańczykami i jesteśmy nimi zachwyceni Możemy potwierdzić to, co wszyscy piszą w relacjach - bardzo otwarci, uśmiechnięci ludzie, którzy są ciekawi świata.






Podróżowanie metrem. Wchodzimy różnymi wejściami i spotykamy się w połowie drogi przy drzwiach Nic strasznego. Gorzej to wygląda w dzień roboczy, kiedy w metrze jest mnóstwo ludzi, trzeba walczyć o wejście, a potem o wyjście heh Z dużymi plecakami nie jest to takie łatwe No i trzeba się dogadać dokładnie, gdzie wysiąść, bo nie ma kontaktu wzrokowego.
Czas na wypoczynek, dobry sen, bo jutro jedziemy do Kaszan

Przydatne informacje:
Koszt wizy dla 2 osób - 100 EUR
Hotel Gollestan - Lokalizacja koszt: 52$
Metro to jakieś groszowe sprawy, a koszt przejazdu taxi z ostatniej linii metra do lotniska - 200 tysięcy riali (ok. 25 zł)

Ciekawa relacja, czekam na dalszy ciąg i poproszę więcej zdjęć Fascynujący kraj!

_________________
http://podroz-usmiechu.blogspot.com/

Kaszan

Następnego dnia udajemy się na dworzec południowy. Od razu po wyjściu z taksówki pojawiają się panowie, którzy na słowo Kaszan energicznie reagują i postanawiają nas zwerbować do swoich autokarów. Problem w tym, że pracują w konkurencyjnych firmach Idą z nami szybkim krokiem w stronę dworca pewni, że to właśnie z usług ich firmy skorzystamy. W budynku postanawiają wyjaśnić sobie, kto nas zgarnia i tak od spokojnej wymiany zdań aż do przepychanki Aż ochroniarz musiał ich rozdzielać. W końcu jeden z nich daje za wygraną. Proszę tutaj do kasy, kupcie bilecik i zapraszam do autobusu. Droga do Kaszan zajmuje 3,5 h. Cały czas jedziemy autostradą. Ruch przeogromny, przepisów brak. Nie polecamy siadania na przednich fotelach - wiadomo, widok najlepszy, można podziwiać całą drogę... I w tym właśnie problem. Nie jest to warte tego stresu, bo jeżdżenie w Iranie rządzi się swoimi prawami, podjeżdżanie pod sam zderzak, trąbienie, mijanie się z innymi autami z tolerancją paru cm - standard. Na autostradzie są 3 pasy - autokar jedzie cały czas środkowym i nigdy nie zmienia pasów, podjeżdża pod sam zderzak i trąbi. Wtedy samochód przed nim zjeżdża na lewo albo prawo. Także polecam usiąść gdzieś w środku i bezstresowo spędzić czas podróży.




Podczas przejazdu obowiązkowa woda i słodkości w prezencie Po pewnym czasie już marzyliśmy, żeby nas zaskoczyli i dali coś słonego w autobusach... Nie ma szans. Słodycze to największa miłość irańczyków. Nawet duża część obiadów podawana jest na słodko



Nocowaliśmy w Ehsan Guest House, który polecany był w przewodniku LP, jak i w wielu relacjach z Iranu. I trzeba przyznać, że był to zdecydowanie najlepszy nocleg, jaki mieliśmy podczas naszej wyprawy. Nie dość że pokój bardzo klimatyczny, to jeszcze część wspólna guest house'u przepiękna, wygodne "leżanki", ćwierkające ptaszki, fontanna, woda, rybki, cisza, spokój. Polecam gorąco. Wart każdej ceny. Nie dokonywaliśmy żadnych rezerwacji, więc został tylko jeden pokój - prysznic, western toilet, dużo miejsca do odpoczynku. Cena 60$ zbita do 55 $








Część wypoczynkowa. Oczywiście w guest house śniadanie gratis. Wieczorem możliwość zjedzenia obiado-kolacji.


Idziemy na bazar. Jest bardzo klimatycznie. Wszyscy mijani ludzie uśmiechają się i witają "Salam"


Wejście na bazar.




Tea house








Przy wejściu do restauracji witają nas zdjęcia ajatollahów - po lewej lider Rewolucji Islamskiej, zmarły w 89r Chomeini, po prawej obecny Najwyższy Przywódca - Chamenei. Polecam tą restauracje. Na bazarze nie ma wielu, więc chyba nie powinno być problemu z trafieniem. Znajduje się w dawnej łaźni. Jest tam bardzo mało dań, więc można przypuszczać, że wszystko jest świeże. Ponadto można tam zapalić sziszę








Szaszłyk z wątróbki już jest. Czekamy na Dizi.


Chłopaszek pokazuje jak powinno się przygotować Dizi do jedzenia. Jak na Iran akurat to danie jest smaczne. Nie spodziewajcie się jakiś fajerwerków smakowych. Najbardziej popularnym daniem ulicznym jest kebab, czyli w wersji irańskiej jest to szaszłyk z talerzem suchego ryżu. Irańczycy gotują w domach, nie ma tam tradycji jedzenia w restauracjach. Nie jest to popularne. A często żeby znaleźć restauracje, trzeba zasięgnąć języka, bo są mocno skryte.




Dziewczyny naprzeciwko luzują się paląc sziszę


A ta ekipa przyszła sobie z własnym arbuzem.
















Okolice hotelu


Prawda, że klimatycznie?


Spacer po papierosy za 2 zł. Dziewczynki domagają się zrobienia zdjęcia - Mister, mister photo




Wieczorny relaks

Przydatne informacje:
Busy z Tehranu do Kaszan jadą 3,5 h. Są 2 rodzaje busów - zwykłe i VIP. Na tak krótką trasę polecam zwykłe, 50% tańsze. Koszt ok. 15 zł/os. W każdych rozdają poczęstunek i wodę.
Ehsan Guest House - 55$

żądam dokończenia tej relacji w dniu dzisiejszym
fajnie napisana, akurat na przekonanie lepszej połowy do wyjazdu do Iranu

_________________
W "relacjach": Filipiny (2018), Armenia(2017), Argentyna(2016), Kazachstan (2016) i Maroko(2015).

bardzo fajna relacja i zdjecia. zacheciles mnie do wizyty w Iranie;

_________________
photographer Scotland

Super relacja. Planuję się tam wybrać od dłuższego czasu!

_________________
Blbec je blbec a blbcem zůstane
Ja tu tylko sprzątam

Kaszanu ciąg dalszy

Następny dzień zapowiada się przepięknie - bezchmurne niebo i ponad 30 stopni ciepła. Zwiedzamy do 13-14, a potem udajemy się, podobnie zresztą jak całe miasto, na siestę. Tak, w Iranie też jest siesta, od godziny 14-15 do 17-18 wszystko zamykają, bazary closed i do domu na odpoczynek, albo jak się jest mężczyzną do pobliskiego meczetu na dywanowy leżing. Upały dają się we znaki i naprawdę ciężko wytrzymać w tych najgorszych godzinach - aż strach pomyśleć jak to wygląda w lipcu czy sierpniu. Po sieście obiadek, idziemy załatwić transport do Esfahan i lajtowy spacerek. Także zaczynamy!


Na śniadanko to samo trzeci dzień z rzędu Przyzwyczajcie się, że w Iranie jest standardowy zestaw śniadaniowy - ich chlebo-placki, biały ser, jajka, dżemy, miód, pomidor, ogórek i herbata. I tak przez kilkanaście dni








Na początek oglądamy pobliski meczet Agha Borzog. Wejście do meczetu bezpłatne, w dziedzińcu prawie żadnych ludzi, cisza, spokój, można spokojnie porobić zdjęcia. Jak takie miejsca różnią się od tych przepełnionych turystami wielkich atrakcji Europy Zachodniej Można naprawdę odpocząć. No, może gdyby był trochę mniejszy upał








Siatkówka, siatkówka, wszędzie siatkówka. Boisko się znajdzie nawet w meczecie Wielu irańczyków kojarzy dobrze Polskę właśnie z siatkówką.




Gorąco...


Sami się prosili o zdjęcie z nami


Obok meczetu znajduje się szkoła tylko dla dziewczynek. Urocze stroje, prawda?








Czas trochę się pokręcić po wąskich uliczkach starego miasta




Żeby nie było, że Iran taki nieturystyczny - przy najważniejszych zabytkach miasta są do kupienia pamiątki. W okolicy znajdują się tradycyjne irańskie domy bogaczy - przepiękne willo-pałace. Te najbardziej okazałe przeznaczone są do zwiedzania. W innych powstają hotele i pensjonaty. Wszystkich nie chcemy zobaczyć, wiadomo, że musi pozostać niedosyt, żeby chciało się kiedyś wrócić w te rejony. Wybieramy Abbasi House.






Pocztówki też się znajdą

Bardzo fajna i inspirujaca relacja!

_________________

Narzekasz na upał, ale Twoje czarne spodnie i ciemno-brązowy t-shirt raczej też nie pomagały.

super relacja i zdjęcia!

_________________
---------------------------
http://www.masaperlowa.pl

hahahahaha xD to się uśmiałem ;] Ja też oszczędzam na połączeniu autobusowym. Zapewne to PB był dlatego, trzeba było do nich dopasować resztę biletów ^_^

Widzę, że hondę wypożyczyliście i dzięki za relację, przynajmniej odhaczę następny arabski kraj, którego bym nie chciał zobaczyć.

nie arabski,
Irańczycy to Persowie i oburzają się jak tak o nich mówić

_________________

Samochodu niestety nie wypożyczaliśmy. Nie ma sensu, jak przejazdy są takie tanie, a do miejsc trudno dostępnych zawsze taksówka dowiezie za odpowiednią cenę. Co do wypożyczania auta, to podobno w Iranie nie jest to takie proste. W hotelu spotkaliśmy małżeństwo podróżujące z rocznym dzieckiem. Opowiadali ile się namęczyli, żeby wypożyczyć auto. W końcu się udało, ale zajęło im to kilka dni i skończyło się na podpisaniu umowy potwierdzonej odciskami palców Śmiesznie. W ogóle nie myślcie sobie, że jak pojedziecie do Iranu zamiast Gruzji, to nie spotkacie na swojej drodze rodaków. Polacy byli w każdym hotelu w którym nocowaliśmy i mogę powiedzieć, że po japończykach, to właśnie polskich turystów widzieliśmy najczęściej.



Akurat T-shirt był dobry, oddychający Ale spodnie, racja, można było założyć lżejsze i bardziej przewiewne. Chciałem stopniować ubiór - potem coraz bardziej na południe, to myślałem, że będzie jeszcze cieplej heh. Ale to właśnie te 2 dni w Kaszanie były najcieplejszymi. Potem już temperatura nie przekraczała 30 stopni. Co do krótkich spodenek, to w Iranie można o nich zapomnieć. Chodziłem często w klapkach i to można uznać za progresowe, przynajmniej stopa mogła oddychać

Abbasi House. Nie pamiętam dokładnie ile kosztowało wejście (szkoda, że nie robiłem notatek ), pewnie coś około 10 zł.























Szafranowe lody. Nie polecam Bardzo dziwny smak




Hmmm a to też jakieś lody chyba


2 rodzaje klamek, żeby było wiadomo, kto ma otworzyć drzwi. Lewa dla pań, prawa dla mężczyzn. Wiele takich klamek widać w starszych domach.


W firmie taksówkarskiej. Czas się trochę potargować. Oczywiście wszystko w bardzo miłej atmosferze, lody, herbata, mnóstwo żartów, rozmowa. Siedziba tej niewielkiej firmy znajduje się na głównej drodze prowadzącej do meczetu Agha Bozorg. Pani widoczna na zdjęciu założyła firmę, w której kierowcami są wyłącznie kobiety Pan brat zgarnia ludzi, przedstawia ofertę. Ogólnie wydaje mi się że mają dobre ceny. Na koniec przedstawię parę ich wycieczek z przykładowym cennikiem. My za trasę Kashan-Ogród Perski w Kashan- wioska w górach Abyaneth - meczet w Natanz - Esfahan zapłaciliśmy 42 $. Oczywiście hotelu nie mieliśmy zarezerwowanego więc Pani siostra jechała z nami od hotelu do hotelu, szukaliśmy razem idealnego miejsca Bardzo mili ludzie i szczerze polecam skorzystanie z ich oferty.


A tutaj zobacz jak wygląda wesele w Iranie - tak się dziewczyny bawią. Na filmie widać bawiące się kobiety bez hedżabów, tańcują, śpiewają. Mężczyźni bawią się gdzie indziej Pokazujemy parę naszych zdjęć, na jednym mama z kieliszkiem wina. Zapatrują się, myślą, myślą. W Iranie od 79 r panuje zakaz sprzedaży alkoholu, minęło już 36 lat. Widać, że szukają, coś tam pamiętają, ale nie mogą sobie przypomnieć. "Whisky?" Prawie strzelili


Następne boisko do siatkówki


Obiadek znany również dobrze w Polsce Kurczak z rożna. I to było jedno z lepszych dań, jakie jedliśmy w Iranie. Skrzynka w tle - mnóstwo takich skrzynek jest wszędzie w Iranie, na ulicach, dworcach, przy sklepach, na lotnisku. Niektóre widać, że są bardzo stare. W sumie nie zapytaliśmy się nikogo co to za skrzynki, ale to jakaś zbiórka pieniędzy dla potrzebujących - starców, może dla ofiar wojny lub rodzin ofiar.


Wieczorny relaks w guest housie, jutro po standardowym irańskim śniadaniu wyjeżdżamy w stronę Esfahan.

Przydatne informacje:
Abbasi House- wejście ok. 10 zł. W okolicy znajdują się najważniejsze zabytki w Kashan. Można równie dobrze odwiedzić dom Borujerdi lub Tabatabaei
Taxi - znajduje się na głównej ulicy prowadzącej do meczetu Agha Bozorg. Przykładowe wycieczki:
Podziemne miasto, meczet, karawanseraj, wizyta na pustyni, wydmy, słone jezioro - 30-40 $
Ogród Perski w Kashan + Abyaneh - 20-25 $
Nocleg na pustyni z obiado-kolacją, śniadaniem, pokój w karawanseraj - 28-35$
mail: helen_arsenal@yahoo.com

Fin Garden - Abyaneh

Po śniadaniu zbiórka przed firmą. Taksówka wypucowana aż lśni, można jechać. Pierwszy przystanek - Ogród Perski w Kashan czyli Fin Garden. Wejście sporo kosztuje (chyba 200 tysięcy riali) i z tego co wiem można w Iranie zobaczyć parę takich ogrodów za darmo, no ale akurat przyjechała jakaś wycieczka dziewczyn, więc można było sobie zrobić z nimi fajne zdjęcia Wysokie drzewa dają wytchnienie od ciepła, ogród jest tak zaplanowany że jest tam bardzo dużo cienia.



















Spędzamy tam około 40 minut i jedziemy dalej. Następny przystanek - górska wioska Abyaneh. Prowadzi do niej bardzo fajna droga. Zjeżdża się z autostrady i jedzie w kierunku bazy wojskowej Obmurowana baza, wszędzie poustawiane jakieś działa wycelowane prosto w drogę heh Ale serio zdjęć nie można robić, jakby zauważyli to można by mieć jakiś kłopot. Woleliśmy nie ryzykować. Wjazd na teren wioski kosztuje 50 tysięcy od osoby. Jest tam jeden duży parking. Turyści idą głównie jedną główną ściezką prowadzącą przez całą wieś. Nie zobaczą jej ani z góry, ani z daleka (a stąd jest najładniej) My oczywiście zbaczamy z głównego traktu i idziemy od razu na górę zobaczyć wioskę z pobliskiego wzniesienia.






































Tutejsze kobiety nie noszą zwykłych hedżabów, tylko takie śliczne w kwiatki. Swojsko. Szkoda, że wieś się mocno wyludnia i zostało tam już niewiele rodzin. Wszystkich ciągnie do miasta.





Jakaś wycieczka, czy warsztaty studenckie. Dziewczyny coś tam rysują. Ciekawostka - w Iranie większość studentów to kobiety

Esfahan

Po drodze mamy zobaczyć jeszcze meczet w Natanz. Niestety oglądamy go tylko z zewnątrz, bo akurat zaczęły się 3-dniowe modlitwy i tylko muzułmanie mogą wchodzić do meczetów. Ucinamy sobie natomiast krótką pogawędkę z Irańczykiem, który na wieść że jesteśmy z Polski od razu wspomina o niedawnej wizycie w Iranie jakiegoś ważnego chirurga z Polski Oczywiście chirurga specjalizującego się w operacjach nosów. Tutejsze panie mają bzika na punkcie operacji nosa, każda szanująca się kobieta powinna przejść taką operacje i chodzić dumnie po mieście z plasterkiem Niestety chyba nie udało mi się zrobić żadnego zdjęcia na którym widać takie panie z plastrem, ale uwierzcie jest ich sporo. Skoro muszą chodzić w chustach, to twarz musi być idealna, nosek zgrabny. Wtedy wzrastają szanse na spodobanie się jakiemuś wpływowemu mężczyźnie i dobre "ustawienie się". Dziwią się, że w Polsce ludzie nie obnoszą się ze swoimi operacjami, tylko próbują to ukryć, albo siedzą w domu aż opuchlizna czy rana znikną...


Okolice Abyaneh


Nasz transport


Meczet w Natanz, gdzie znajduje się grobowiec Abd al Samada. Szyici w odróżnieniu od sunnitów oddają cześć nie tylko Bogu.






W końcu udało się znaleźć idealny hotel. Jeździliśmy od hotelu do hotelu patrząc na ceny i warunki. Zdecydowanie najlepiej jest w hotelu Totia. Tak jak napisane w przewodniku LP - warunki hotelu, ceny hostelu Nie było wolnej dwójki, wzięliśmy trójkę za 40 $


Widok z hotelu Totia


Przejdziemy się na pieszo parę km nad rzekę. Jedna z głównych ulic Esfahanu. Miejscami przypomina bulwar Rotschilda w Tel-Avivie, dużo drzew i możliwość chodzenia alejką na środku pomiędzy jezdniami.




Dużo różnego bliskowschodniego jedzenia. Tutaj sprzedawali falafele i tym podobne rzeczy z głębokiego tłuszczu. Wspominałem, że Irańczycy uwielbiają cukier? Chłopakom brakowało chyba połowy zębów. Dużo problem w Iranie.










Jesteśmy na miejscu, Most Siosepol - 33 łuków. Jedna z większych atrakcji miasta. Most jest całkowicie pieszy, nie ma tam ruchu samochodowego. Mnóstwo ludzi odpoczywa na moście i przy rzece - super klimat. Wiele osób nas pozdrawia, uśmiechają się, jesteśmy tam niemałą atrakcją


Odpoczynek przy rzece









-- 05 Lip 2015 11:43 --














Randka




Jedziemy na rynek. Oczywiście taksówką, bo żaden inny środek transportu w miastach irańskich nie ma sensu. Przemieszczanie się taksówką - 6 zł za niewielką trasę, powiedzmy parę km, 12 zł - za dłuższą trasę, powiedzmy do oddalonego na przedmieściach dworca autobusowego, czy przejazd wieczorny przez zakorkowane ulice. I teraz pomyślmy ile wydajemy zazwyczaj na komunikację miejską w różnych miastach na świecie Przeogromny prostokąty plac z fontanną, wielkimi meczetami. Mnóstwo zieleni, całe rodziny piknikują, jest genialna atmosfera. Nie ma alkoholu, żadnych podpitych wyrostków, jest rodzinnie, grają w piłkę, piją herbatę z termosu, wyjmują chlebki, jedzonko, rozmawiają, ludzie nie są wpatrzeni w komórki. Spędzają czas ze sobą a nie obok siebie.

Super relacja!
Iran od dawna jest w pierwszej dziesiątce mojej listy krajów do odwiedzenia, a Twoja relacja jeszcze bardziej mnie zachęca.
Czekam na dalszy ciąg z niecierpliwością.

Dawno nic nie napisałem, ale niestety - brak czasu.
Także zwiedzamy dalej Esfahan. Pobudka i rano standardowo - irańskie śniadanie. Tam, a jakżeby inaczej, Polacy W ogóle wczoraj jak się meldowaliśmy w hotelu też spotkaliśmy Polaka. Siedzi chłopak, koszula, kwiatek w ręku. Widać, że czeka. Krótka rozmowa, jak się podoba i tak dalej, wymiana zdań. Otóż chłopak już jest któryś raz w Iranie. A gdzie byłeś tym razem? - "Tylko w Esfahan." Spędził tutaj parę dni, poleca nam to, to, to i to. Taki park, taką górę, katedrę, widać, że się zna i bywał w miejscach do których nie dociera tak dużo turystów spoza Iranu. Czaicie do czego zmierzam? Parę dni tylko w jednym mieście, bardzo dobrze je zna, czeka z różą heh ojj ktoś tu się chyba zakochał. No dobra, ale nie chciałem już tak wypytywać go. Jeśli to czytasz - to pozdrawiamy Tym razem na pieszo na plac. Robimy trasę polecaną przez przewodnik LP - będziemy zwiedzać bazar i jego zakamarki, dotrzemy do najstarszego meczetu, zrobimy zakupy i przede wszystkim - pogadamy sobie z Irańczykami.


Północna część placu, portal wejściowy na rynek. Tuż po prawej stronie od tego wejścia znajduje się klimatyczna stara manufaktura, w której robią obrusy.




Pan zapytał się (zapytał się - nie naganiał, jak to robią arabowie.. Maroko, Egipt i te sprawy... nic z tych rzeczy) skąd jesteśmy. - Z Polski. - A to musicie zobaczyć moje zdjęcie z Sikorskim. Był u nas, kupował obrus. Myślimy sobie, a co nam szkodzi zobaczyć, nie robimy sobie nadziei że kupimy, że coś nam się spodoba, poza tym może za wcześnie jeszcze na pamiątki. Ale jak zobaczyliśmy jak robią te obrusy to zostailśmy oczarowani. Wszystko ręczna robota, na biały obrus przysuwa się stempel, porządnie wali, żeby wzorek został, a potem przykłada się następny stempel z kolorem. I tak dalej przykładają te stemple na cały obrus. Cena zależy od ilości wzorów, oraz od temperatury w jakiej można je prać w pralce. Od razu polecam kupować te z większą ilością wzorów - są genialne, uwierzcie że nie widać na nich żadnych okruchów ani brudu Więc bardzo praktyczny.


Wybieranie, targowanie. Jest wcześnie rano, jesteśmy pierwszymi klientami, udaje się wytargować spory discount


Karawanseraj. Na rynku jest wiele ślepych uliczek zakończonych właśnie taką karawansjerą, dawnym miejscem postoju, odpoczynku dla wędrujących handlowców, czy podróżnych.


Meczet Hakim - jeden z najstarszych w mieście. Niestety było sporo rusztowań.




Najwyższy Przywódca Ali Chamenei.




Genialny obrazek zawieszony gdzieś na bazarze. Zwróćcie uwagę na szczegóły. Iran, jako ten przysłowiowy jeleń z opaską "trzeci świat" zaatakowany przez psy z amerykańskimi flagami z opaskami CIA... Komentarz chyba zbędny


Następny kolorowy meczet na po drugiej stronie bazaru.




Dla fanów kotów. Niestety jeśli chodzi o psy, to w Iranie można je spotkać bardzo rzadko - są nieislamskie.






Ciekawe jak długo wytrzyma


Na bazarze




Pistacje. Niestety, mimo że w Iranie jest ich mnóstwo - są nadal drogie...




Jedzonko. Kurczak, oczywiście na słodko


Ta zielona ziołowa potrawka też była słodka. Do dań oczywiście pyszny suchy ryż Restauracja super, ceny bardzo dobre, jak na irańskie restauracje. Tam stołują się ludzie z bazaru. Znajduje się niedaleko północnego wejścia na bazar, wystarczy kogoś zapytać a na pewno wskażą drogę.


Po prawej stronie Ali Qapu Palace


Widok z tarasu pałacu Ali Qapu. Wejście drogie, ok. 20 zł. Muszę powiedzieć, że ogólnie cena zdecydowanie za duża. Ale spotkało nam tam coś bardzo miłego, dlatego nie żałujemy wydanych pieniędzy.


Góra, na którą polecał nam wejść spotkany w hotelu Polak. Można na nią też wjechać kolejką. Może następnym razem




Dziewczyny ciężko pracują, odnawiają.








Pan, który pracuje w Music Hall na samej górze pałacu. Pilnuje, żeby ludzie nie robili zdjęć z fleszem. Poprosiliśmy go o zrobienie sobie z nami zdjęcia, a on zaprosił nas na herbatkę. Siedzieliśmy sobie tak u niego ponad godzinkę rozmawiając o Iranie, Polsce, islamie, ramadanie, o pracy, małżeństwach i o wielu wielu innych rzeczach. W chwilach wolnych od pracy studiuje - oczywiście turystykę. Pokazywał nam swoją książkę do nauki angielskiego. Do pracy jedzie rowerem, jak mówi - szybciej rowerem, niż stać autem w korku. Irańczycy są bardzo gościnni, poczęstował herbatą, pistacjami, a gdy dowiedział się, że jesteśmy świeżo po ślubie zaraz skołował jakiś "prezent ślubny" - wieszak na klucze. Bardzo miły gest Wieszak nowiutki, zapakowany, pewnie kupił na bazarze i ot tak nam podarował. Dlatego warto było właśnie odwiedzić ten pałac - dla takich rozmów, dla takich ludzi naprawdę ma się wrażenie, że Iran jest najbezpieczniejszym miejscem. Tak jak rozmawialiśmy ze spotkanymi tam Polakami - Iran jest zdecydowanie bezpieczniejszy niż niektóre miasta Europy Zachodniej, np. Paryż.




Widzisz, w Polsce też są góry.


Taaak, dobra jakość.

















Na koniec jeszcze parę słów dziewczynki, która widać było, że cieszyła się na widok turystów, trochę z nami pogadała i na koniec "Przekażcie w Polsce jak tutaj jest naprawdę, jak wygląda Iran". Mam nadzieję, że chociaż trochę spełniamy jej prośbę

Yazd

Z Esfahanu udajemy się do Yazd. Polacy podróżujący z rocznym dzieckiem dają nam wizytówkę dobrego hotelu - Kohan Hotel. Od razu po przyjeździe na dworzec bierzemy taksę do hotelu - 6 zł, Yazd jest trochę tańszy od północnego Iranu. W hotelu mają pokój wolny tylko na 1 nocleg. No nic - bierzemy, jutro z rana przejdę się po hotelach i znajdziemy coś innego ( co potem okazało się nie lada wyzwaniem, bo w Yazd było zdecydowanie najwięcej zagranicznych turystów i prawie wszystkie hotele miały pełne obłożenie.) Yazd jest miastem położonym na pustyni, bardziej suchym niż pustynny Kashan. Pogoda jest dosyć przewidywalna - zawsze jest gorąco Występują też tutaj mocne pustynne wiatry i jak są lekkie dają orzeźwienie, natomiast jak nabierają na mocy - robi się pustynna burza i piasek lata w powietrzu. Mogliśmy przeżyć coś takiego, lecz zjawisko to trwało tylko z pół godziny. Ludzie w Yazd też są inni - już nie tak bardzo otwarci, może to przez to, że miasto jest nieduże i zachodnich turystów bardziej widać i już im się po prostu nie chcę?
W Iranie Yazd uznawany jest za mocno konserwatywny, więcej tutaj dziewczyn szczelniej zakrytych, miasto ma też mocne znaczenie religijne, mieszka tutaj dużo wysokiej rangą duchownych




Sklep z dywanami i taras widokowy na dachu. W Yazd w każdym hotelu można iść na dach i oglądać przepiękną panoramę miasta Niektóre mają nawet na dachu miejsce wypoczynku






























Typowe uliczne żarło w Iranie, znaleźć dobrą restauracje jest ciężko - warto popytać ludzi






Te wieże to tzw. badgirlsy Naturalna klimatyzacja, mają za zadanie wyłapać wiatr i dostarczyć do pomieszczeń w budynku W Yazd jest ich mnóstwo.




W hotelu Kashan




Widok z dachu hotelu












Panorama miasta z badgirlsami na głównym planie

"Mnóstwo zieleni, całe rodziny piknikują, jest genialna atmosfera. Nie ma alkoholu, żadnych podpitych wyrostków, jest rodzinnie, grają w piłkę, piją herbatę z termosu, wyjmują chlebki, jedzonko, rozmawiają, ludzie nie są wpatrzeni w komórki. Spędzają czas ze sobą a nie obok siebie" -To už se nevrátíti" jak śpiewała Helena Vondráčková . Relacja super- Iran oby jak najdłużej taki pozostał (amerykańskie brudne łapska precz od Iranu )