Fly4free.pl

Witam
Jestem zakochany w Gruzji
Widziałem już kawał świata ale zawsze chętnie będę wracał do Gruzji.
Doskonałe jedzenie -calkiem inne od tego do czego przyzwyczaiła nas Unia Europejska.
Piękne widoki i jednocześnie do zwiedzenia w ciągu jednego dnia 3 strefy klimatyczne.
I wreszcie przesympatyczni ludzie otwarci uśmiechnięci podchodzący z sympatią do każdego polaka.

W piątek znów jedziemy.
Tym razem oprócz samej Gruzji jedziemy do albo na Górski Karabach.Na własne oczy i uszy chce zobaczyć kto w tym konflikcie ma racje.Tak przy okazji to szukam odważnych na wspólne wynajęcie samochodu.

Jest nas dwóch.

Do samego wynajęcia samochodu odwaga nie jest potrzebna. Wjechania w obecnej sytuacji do Górskiego Karabachu też nie wiązałbym z odwagą

trzech

Można już chyba mówić Polak-Gruzin dwa bratanki. Gruzini to z pewnością drugi obok Węgrów naród traktowany z atencją przez nas i z wzajemnością. Według starych legend (ponoć potwierdzanych przez genetyków), Słowianie pierwotnie mieszkali na Kaukazie.
Kiedy Rosja zajęła Gruzję, wicekról Kaukazu Michaił Woroncow (bodaj jedyny Rosjanin, którego nazwisko wymawia się w Gruzji z sympatią), żonaty z Polką, do zagospodarowywania Gruzji angażował także Polaków. Także potem polscy naukowcy badali Gruzję.
Generał Józef Chodźko przeprowadził triangulację Kaukazu, Henryk Hryniewski był współzałożycielem i prorektorem Akademii Sztuki w Tbilisi, nasi biologowie badali gruzińską faunę i florę.
Po odzyskaniu niepodległości Polska chciała zawrzeć z Azerbejdżanem i Gruzją pakt przeciwko Rosji Radzieckiej. Na Kaukaz miała pojechać broń z Polski, a w przypadku ataku na któreś z państw, drugie uderza na Rosjan od tyłu. Armia Czerwona była jednak szybsza; podbiła oba kaukaskie państwa, zanim doszło do podpisania układu. Polska nie uznała zajęcia i do końca utrzymywała stosunki dyplomatyczne z gruzińskim rządem emigracyjnym w Paryżu. Zaproponowała nie mającym wiele do roboty emigracyjnym. gruzińskim oficerom kontrakty w Polsce. Generałowie Zachary Bakradze i Aleksander Czcheidze dowodzili dywizjami piechoty. Generałowie Iwan Kazbegi, Cyryl Kutateladze i Aleksander Zakariadze byli wykładowcami (i komendantami) naszych szkół wojskowych. We wrześniu 1939 roku byli już w stanie spoczynku. Pułkownik Walerian Tewzadze i rotmistrz Dymitr Salikaszwili walczyli w kampanii wrześniowej, a komandor Wiktor Łomidze dowodził przed wojną kilkoma naszymi okrętami wojennymi. Był m. in. ostatnim dowódcą naszego największego okrętu, „Gryfa”. Porucznik (późniejszy admirał) Jerzy Tumaniszwili był oficerem artylerii na naszych niszczycielach. Po wojnie ci, którym udało się przedrzeć na Zachód, pozostali tam. Ci, co pozostali, byli zawzięcie poszukiwani przez NKWD. Płk. Tewzadze, walczący w AK wczesniej zmienił nazwisko na Walery Krzyżanowski przeżył. Ale generała Czcheidzego czekiści dopadli i zamordowali. To tylko niektórzy, bo było ich znacznie więcej. Warto dodać, że synem wspomnianego rtm. Salikaszwilego jest generał John Shalikashvili, szef połączonych sztabów Armii USA.
Po wojnie dużo dla naszej drużby zrobił Janusz Przymanowski. Pisząc „Czterech Pancernych i psa” w załodze umieścił rodowitego Rosjanina Wasyla Semena (w serialu to Olgierd Jarosz, jest polskiego pochodzenia), ale i Gruzina Grigorija Saakaszwilego. Rosjanina pewnie musiał. Ale drugi mógł być przecież Kałmukiem czy Czukczem. I to właśnie fikcyjny Grigorij Saakaszwili długo był dla nas synonimem Gruzina.
Gdy Gruzja po upadku ZSRR odzyskała niepodległość, Polska bardzo szybko ją uznała. Kiedy Gruzja pod władzą Sakaaszwilego pokazała wała Rosji, poparły ją Litwa, Łotwa, Estonia i Polska. Szczególnie dużo dla Gruzji zrobił prezydent Lech Kaczyński. Przekazał Gruzji rakiety Grom. Te lekkie i doskonałe rakiety są oparte konstrukcyjnie na rosyjskich Igłach, więc Gruzini je znali. Stąd tak szybko się z nimi oswoili i strącali jak kaczki wszystko co lata i jest rosyjskie. Gruzini milczeli jak grób, gdy Rosjanie próbowali się dowiedzieć, skąd te rakiety na Kaukazie. Niestety, kretyni z Kaczyńskim na czele okazali się być durniami i chwalili się, że to ich robota. Rosjanie szybko przeprojektowali awionikę walczących w Gruzji maszyn i rakietowy system swój-obcy traktował rosyjskie maszyny jako gruzińskie. I szlag trafił łatwe zwycięstwa.
Ale że Gromy już dość nastrącały, a czterech prezydentów (w tym nasz) i premier w Tbilisi swoje też zrobili, to wojna zaraz się skończyła. I właśnie za Gromy i bycie w Tbilisi, gdy rosyjskie czołgi były 20 km od miasta sprawiły, że gruzińska, i tak duża serdeczność wobec Polaków, znacznie wzrosła. W hostelu u Kotego w Kutaisi jest „ołtarzyk” Kaczyńskiego. Ja za sam fakt bycia Polakiem trzy razy napiłem się za darmo (raz się urżnąłem jak poseł, ale to inna sprawa).

To nie tylko legenda - istnieje również taka teoria. Natomiast teorią do niej przeciwną jest, że haplogrupa r1a1 rozprzestrzeniła się z terenu Afganistanu bądź Indii.

Na początku wszędzie byli Polacy, a dopiero potem porobili się Gruzini, Ukraincy, Niemcy i Litwini. Polacy byli też pierwszymi filozofami. Filozof - to jest powiedziane po grecku. Znaczy tyle co: przemądrzały. A to jest powiedziane po grecku dla niepoznaki. Niby, po co kto ma wiedzieć, jak było na początku? Ale Grecy to nie byli Grecy, tylko Polacy, co udawali greka. Bo na początku nie było Greków, tylko wszędzie byli Polacy.

Z tym jedzeniem to bym nie przesadzał bo o ile chaczapuri - w 2 miejscach mi smakowało bardzo (genialna restauracja w Tibilisi na głównej ulicy) oraz Ahmeta (Gruziński normalny dom Pani gospodyni domowe obłędne jedzenie) no i oczywiście chinkali, które są dla mnie genialne wszędzie i zawsze, szaszłyki ok... ale jedno co mnie przerażało to taka biała zupa, którą otrzymaliśmy pierwszego dnia oraz wszechobecna kindziiii... w ilościach hurtowych wręcz.... - ale kuchnia na pewno smaczna.

...

Co widzieliśmy Svanetia - Mestia, Ushguli - bajka region, wodospady nie turystyczne, kąpiel w strumyczku przy wodospadach, Batumi, Kutaisi - słabe miasto, Tibilisi genialne miasto (pomimo, że nie lubię dużych miast) Kachetia delikatnie, Monastyry i cerkwie to wiadoma, ale to co mnie najbardziej urzekło to droga do Omalo w Tuszeti tutaj macie filmik z tej części (ale nie całej) - https://www.facebook.com/gruzjamojamilo ... 786099184/

Te stada owiec jakie mijaliśmy, wjeżdżanie tymi wąskimi, krętymi drogami na 3000 metrów + wielkie hałdy śniegu na samej przełęczy, trafiliśmy genialną pogodą, a na powrocie szaszłyki w plenerze robione przez naszego kierowcę + odwiedzenie gorących źródeł w niepozornie wyglądającym domu, ale w środku baseniki takie 2x2 mniej więcej woda 36 stopni piwko i wielkie okno w widokiem na góry - sam ten budynek znajdował się w zasadzie na zboczu gdzieś na oko na wysokości 1300-1600 metrów, obłęd. Naprawdę Tuszetia to jest region, który warto zobaczyć i który polecę każdemu.

Czterech!

Tzn. z tym "zawsze będę wracał do Gruzji" jest taki problem, że jeżdżąc w jedno miejsce nie pojedzie się we wszystkie inne, które też zasługują na swoją szansę, ale na pewno przy każdej okazji polecam teraz Gruzję każdemu, kto szuka miejsca na wycieczkę. Bo warto.

Trochę naiwne spostrzeżenie, wybacz.