Fly4free.pl

Listopadową wyprawę na Filipiny zaplanowałem jeszcze na początku roku. Tradycyjnie w tym naszym zimnym i ciemnym listopadzie wyjeżdżam z grupą przyjaciół i bez dzieci w jakieś fajne ciepłe miejsce na świecie (bagatela – to już ósmy raz).

Bilety do Azji ogarnęliśmy już marcu – Air France z Warszawy do Hongkongu za 2600zł (krótkie przesiadki w Paryżu) a z stamtąd już tani Cebu Pacific za 400zł. Bilety między wyspami są naprawdę niedrogie – rzędu 70zł do 100zł za osobę. Zabieramy tylko bagaż podręczny i lecimy na 10 dni. Jest nas duża grupa – 10 osób więc znakomicie rozłożą się koszty i tak taniego transportu po wyspach.

Filipiny to bardzo wdzięczny kierunek na wyprawę – mnóstwo możliwości pobytu na wielu wyspach, ciepłe morze, bardzo mili i przyjaźni ludzie a przede wszystkim ciągle jeszcze nieprzyzwoicie tanio. O cenach wszystkiego będę też za każdym razem pisał, na pewno Wam się przyda. Dla mnie to nie pierwszyzna – będę na Filipinach już trzeci raz ale cała moja ekipa po raz pierwszy.

Atrakcje planuje się też niesamowicie łatwo, wszyscy dookoła są bardzo pomocni, wystarczy tylko zapytać; hosta, kierowcę, pana w sklepie i mamy zawsze pełną pomoc z uśmiechem na ustach. Tak też się organizowaliśmy, załatwiając wszystko lokalnie lub przez whatsappa i z polecenia.

Odwiedziliśmy Luzon, Palawan, Cebu i Bohol. Na koniec jeszcze cały dzień w Hongkongu bo odlot był późno wieczorem.

Ale o czym będzie ta relacja?
Jak żyją zwykli ludzie na wyspach?



Czy rekiny wielorybie można zobaczyć z bliska na południowym Cebu?



Czy da się popływać kajakiem na Palawanie?



Jak wyglądał Zgredek jak był młody?



Czy canyoneering powinien zostać sportem olimpijskim?



Te i inne niesamowite atrakcje przytrafiły nam się na tej wyprawie. Zapraszam wygodnie przed monitor i jedziemy!
Stay tuned!

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Prawie się spotkaliśmy, niewiele brakło.
A ja mam cykl relacji wideo, to może założę wątek obok i będę równolegle prowadził??

@BabuK dawaj pls filmiki

Pewnego pięknego ale już mroźnego listopadowego popołudnia pakujemy się całą ekipą na lot Airbusem 220 do Paryża. Tam parogodzinna przesiadka (akurat wystarcza na przejście między terminalami i degustację) i czeka na nas Airbus 350 Air France w 12-godzinny lot do Hongkongu.
No jestem pozytywnie zaskoczony, bo nowa A350-ka Air France ma fotele z wielgachnym monitorem oraz całkiem przyzwoity dystans na nogi. Można naprawdę wyspać się w ekonomiku.



W Hongkongu czeka nas niepołączona przesiadka na Cebu Pacific do Manili. Założyłem, że 3,5 godziny wystarczą na imigrację i obejście lotniska ponowne do odprawy. Air France jest punktualny więc robimy to bezproblemowo i na luzie.
Cebu Pacific ma ograniczenia w bagażu pokładowym do 7kg. No prawie wszyscy mamy sporo cięższe te bagaże ale chłopaki na check-in nie robią problemu i nawet nam zabierają twarde kabinówki do luku bagażowego za free. Wszystkie loty wewnętrzne na Filipinach mają takie ograniczenia wagi kabinówek ale na żadnym nam się nie przyczepili i nie kazali ważyć.
Meldujemy się grubo po północy po podróży z Polski w takim tanim motelu niedaleko lotniska. Warunki - ech, lepiej szybko zapomnieć ale przynajmniej tanio było (ca 70zł za dobę)



Pierwszy dzień na Filipinach to dla nas zaplanowany trekking na Mount Pinatubo – aktywny wulkan kilkadziesiąt kilometrów na północny zachód od Manili. Trzeba tam dojechać więc wygoglałem lokalną firmę wynajmu samochodów i za 3500peso biorę 10-osobowy van Toyoty na cały dzień. Ponieważ nie zamierzam prowadzić więc firma dokłada nam za 1100peso kierowcę do dyspozycji. To 300zł za dzień – wychodzi po 30zł od osoby.

Niestety jeszcze na lotnisku dostaję nieprzyjemną wiadomość, że nie uzyskaliśmy pozwoleń na trekking ☹. Mt. Pinatubo leży w pobliżu bazy wojskowej i od paru miesięcy wymagane jest pozwolenie wojskowe. Trzeba dwa tygodnie wcześniej wysłać skany paszportów i czekać na zgodę. Lokalna agencja organizująca trekking pisała mi, że ostatnio są problemy i dostają pozwolenia w kratkę. No i nie będzie Mt. Pinatubo . Musimy zrealizować nasz plan B czyli zobaczyć wulkan Taal, zlokalizowany kilkadziesiąt kilometrów na południe od Manili. Ponieważ Taal był ostatnio aktywny więc tam trekking jest od paru lat zabroniony. Mam nadzieję, że uda się załatwić łódkę i przynajmniej opłynąć wulkan, który otoczony jest przez Taal Lake. Oficjalnie jest to zakazane ale …. zobaczymy na miejscu.
Kierowca zabiera nas rano spod hotelu i jedziemy w porannych korkach Manili te kilkadziesiąt kilometrów nad klif gdzie jest widok na jezioro i krater wulkanu



Mimo ładnej pogody w powietrzu unosi się mgła. To nie jest tylko mgła od wody, to tak zwany „vog” czyli mgła wywołana popiołem wulkanicznym. Ostatnia erupcja miała miejsce miesiąc temu. Szkoda tej przejrzystości ale i tak widoczki ładne



Nasz hotel nie zapewniał śniadań więc po dojechaniu do Tagatay, wybieramy jedną z wielu knajpek na klifie z widokiem na wulkan. Pierwsze zetknięcie z kuchnią filipińską nie jest takie złe 😊



W naszej sali restauracyjnej odbywa się na naszych oczach produkcja pysznych placuszków ze słodkim nadzieniem.



Nabywamy paczkę placuszków i delektujemy się na deser. Filipińczycy uwielbiają słodkie – nawet niektóre potrawy są słodzone – od kiełbas po słodki ryż zawijany w liście bananowca



Niedaleko jest lokalna atrakcja – People’s Park in the Sky. Szczyt góry na której jest kolejny taras widokowy, kapliczka i wielki posąg Jezusa oraz sklepy z pamiątkami.







Dla chętnych jest też krótka podwózka jeepneyem – popularnym tu publicznym środkiem transportu. Jeepneye to lokalna produkcja wywodząca się z amerykańskiego jeepa. Każda wyspa ma inne malowania jeepneyów. W tej części Luzon króluje goła blacha:





Na parkingu łapie nas lokales oferując „zakazaną” przejażdżkę łodzią dookoła wulkanu. Oficjalnie nie można ale on załatwi. Chce 1200php od osoby plus jakieś drobne na „opłatę klimatyczną”. Wsiada na motor i jedziemy za nim do wioski Talisay nad skraj jeziora. Szybkie dodatkowe negocjacje i wynajmujemy dwie łódki na 2,5 godzinną podróż wokół aktywnego wulkanu Taal.



Pakujemy dziewczyny do jednej łodzi zajmując drugą i ruszamy 😊 Po drodze do wulkany mijamy pływające wioski i mnóstwo zagród hodowlanych ryb.





Nawet z bliska powietrze nie jest zupełnie przejrzyste





Wulkan w całej okazałości









Na jeziorze pusto, jesteśmy jedynymi turystami







Oglądamy osady na wyspie, tam ciągle żyją ludzie pod wielkim zagrożeniem





Mnóstwo ptactwa wodnego



czaple białe





ślepowrony



rybitwy





czaple purpurowe





a nawet orły



Wioski zatopione w wyniku erupcji w 2020 roku. Zagrożenie jest naprawdę realne





Woda jest niesamowicie spokojna, aż ciężko uwierzyć, że co parę miesięcy ma tu miejsce erupcja



No świetna wycieczka, trochę nam zrekompensowała ten odwołany trekking na Mt. Pinatubo.
Wracamy do Manili aby jeszcze zaliczyć Intramuros. Niestety wpadamy w popołudniowe korki, które blokują nas na długie godziny. Do Intramuros dojeżdżamy już po zmroku.



Nasz kierowca parkuje dosłownie przed katedrą Św. Augusta (100php parking fee) i idziemy oglądać Intramuros by night.





Wnętrze katedry (poprzednim razem przeglądałem średniowieczne lekcjonarze ale dziś było już zamknięte wejście do muzeum)



Ulice Intramuros







Fort Santiago





Wystawa w podziemiach o okupacji japońskiej (tuż przed zakończeniem wojny Japończycy urządzili rzeź Filipińczyków w Manili)





Siadamy na fajne jedzonko w streetfoodowej knajpce. Jest bardzo tanio i do tego dobre miejscowe piwko



Przyznaję, że korki w Manili to coś niewyobrażalnego! W godzinach szczytu tracimy godziny na przejechanie kilku kilometrów. Nawet wieczorem wszystko stoi. Docieramy do hotelu późnym wieczorem tylko po to aby o 3 rano już ruszyć w kierunku Terminalu 2. O 5 rano Philipine Airlines zabierze nas do Puerto Pricessa, nie ma czasu na spanie na tej wyprawie!

c.d.n.

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Założyłem wątek obok, będę wrzucał filmiki

Czekam na więcej

Czeka dziś nas bardzo niezwykła atrakcja na Palawanie – Podziemna Rzeka Puerto Princesa. Jest zaliczana do 7 cudów Świata Przyrody przez wiele organizacji i na pewno na to miano zasługuje. Jest to jeden z hitów podróżniczych Filipin i nie zamierzamy go pominąć!
Chcemy od razu po przylocie ruszyć w trasę. W Puerto Princesa zaplanowałem jeden nocleg przez AirBnB i nasz host Helen poleca mi odpowiednią agencję do zorganizowania całodniowego tripu do rzeki. Kontaktuję się więc z Jackie na whatsappie, uzgadniam cenę (2500 php od osoby) i załatwiam aby busik przyjechał po nas prosto na lotnisko – lądujemy o 6.30 rano. Potem po południu odwiezie nas prosto na kwaterę w Puerto.
Jeszcze w Manili przed lotem chwytam w rękę wczesne śniadanie – typowe bułeczki na parze z nadzieniem mięsnym zwane tu asado lub bola-bola po 80php.





Lot Philippine Airlines jest krótki, jak pisałem nikt nie zwracał uwagę na nasze przeciążone kabinówki. Lądujemy na Palawanie przy pięknej pogodzie



Nasz umówiony kierowca zgarnia nas z lotniska i jedziemy prosto w kierunku Sabang. Po drodze pitstop na piękne widoczki i małą przegryzkę





Te trzy skały to Tres Marias



Uzgadniam z przewodnikiem, który się do nas dosiadł w Puerto (i jest „w cenie”), że zaczniemy od przygody na Ugong Rock. To formacja skalna z wewnętrzną trasą wspinaczkową (bardzo łatwą) a na szczycie będzie niespodzianka dla naszych dziewczyn 😊



Trzeba dopłacić lokalesom po 350php za wejście na ich teren. Ubieramy kaski i rękawice i idziemy na króciutki trekking.





Ugong Rock jest znane ze swojego brzmienia „jak gong” Są takie fragmenty skały które dźwięczą grubo po uderzeniu ręką. Niesamowity efekt dźwiękowy! Można się bawić godzinami stukając różne fragmenty tej skały.







Na samej górze informuję ekipę, że nie ma ścieżki w dół, jest tylko ….. zip line 😊
Tak oto wpędzone w pułapkę dziewczyny bez oporu (wszystkie po raz pierwszy) zjeżdżają na dół na zipce 😊



Krajobrazy dookoła są przepiękne, te skały przypominają trochę krajobrazy z „Pandory” Avatara.







Dojeżdżamy do wybrzeża



Kolejną opcjonalną atrakcją przed właściwą podziemną rzeką jest krótki rejs łódką wśród naturalnych lasów mangrowych porastających wybrzeże Palawanu. Mamy na to ochotę więc znowu 250php od osoby i wsiadamy do łódki na półgodzinną wycieczkę.



Sporo informacji o mangrowcach dostarcza nam flisak ale najciekawszym fragmentem rejsu jest obserwacja węży zwisających z drzew (na szczęście są aktywne tylko w nocy)







No dobra, rozgrzewka zrobiona, udajemy się na przystań aby załapać się na łódkę-prom na właściwą plażę przez wejściem do jaskini.





Niestety (ale na szczęście dla miejscowych) są dzikie tłumy turystów i na naszą kolej na łódkę do jaskini czekamy ponad godzinę, spędzając ten czas na plaży









Wokół nas mnóstwo makaków





Tak wygląda wejście do jaskini



W końcu przychodzi nasza kolej. Wsiadamy do kolejnej łódki z przewodnikiem z latarką i wpływamy do jaskini. Naraz może przebywać tam tylko kilka łódek więc czekamy na wypłynięcie poprzedniej





W jaskini jest ciemno ale nasz flisak ma dość potężną latarkę. Mamy na uszach słuchawki i głos po angielsku dość precyzyjnie opowiada nam całą historię odkrycia jaskini oraz informacje techniczne o tym, że rzeka płynie przez ponad 8 kilometrów pod ziemią, zbadany jest 4 kilometrowy odcinek a dla turystów udostępniono raptem 1,5 kilometra.
W wnętrzu różne formacje skalne oraz stalaktyty i stalagmity













Jest grupa skał przypominających rzeczy z naszej rzeczywistości. Bobogojni Filipińczycy oczywiście przypisują im biblijne znaczenie np. tutaj – Święta Rodzina:



A tu: Ostatnia Wieczerza



Ale jest coś innego – tutaj postać kobiety ochrzczona parę lat temu „Sharon Stone”



W jaskini mieszkają nietoperze, sporo ich lata i można je spotkać wiszące z sufitu









Co chwila coś na nas kapie. To jest albo woda – wtedy może to być „holy water” albo …. odchody nietoperzy – więc może być „holy shit” 😉



Interpretację różnych kształtów w jaskini podpowiadana tylko wyobraźnia











Generalnie cały czas jest ciemno ale światło latarek naszych i innych łodzi nie dopuszcza do całkowitej ciemności



Wypływamy



No jak dla mnie świetna atrakcja (byłem już tu po raz drugi)
Wracamy z powrotem do Sabang i idziemy na zbiorowy posiłek, który jest w cenie



Można się porządnie najeść bo to duży szwedzki stół ale piwo trzeba już zakupić osobno



Wracamy do Puerto Princesa na naszą kwaterę z AirBnB. To trzy fajne wille z basenem



W końcu można trochę odpocząć. Niedaleko jest supermarket, kupujemy produkty na kolację (mamy grilla) oraz odkrywam tam, że duża butelka rumu Tanduay kosztuje tylko …. 7zł. No i jak tu nie zrobić degustacji??

Jutro rano podróż do El Nido, do naszego kolejnego noclegu i po kolejne przygody.
Stay tuned…

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Nie wiem ,czy to tylko u mnie,ale część zdjęć jest obcięta.
Fajna wycieczka

PS Już wszystkie zdj,widać

Filipiny - piękna sprawa!

Jak to mawiają miejscowi po Red Horsie się diabły i demony śnią - litrowy mi bardzo odpowiadał

Czyżby canyoning w Moalboal? Dla mnie tam był jeden z lepszych

_________________

Transport do El Nido organizuje nam Jackie proponując 6000 php za podróż od wszytkich. Zawiezie nas Nilo, ten sam chłopak co woził nas do podziemnej rzeki tym samym vanem.
Naczytałem się o problemach drogowych na tym odcinku ale droga przebiega nam nadspodziewanie sprawnie. Dojazd do samego El Nido zajmuje nam dokładnie 4 godziny. Na całej trasie jest dobry asfalt i nawet przebudowywany odcinek przed El Nido jest już prawie skończony. No szybko to poszło. Stajemy jeszcze po drodze na śniadanie w Roxas. Tam serwują asado lub fajną rybkę



Obok sklepik, gdzie zaopatrujemy się w zapas Tanduaya.



Wewnątrz śpi maluch, nic sobie nie robiąc z naszej obecności



Dokupujemy też lokalny wynalazek na bazie rumu Tanduay opisany jako „sex on the beach” 😊 Dziewczynom smakował podobno…



Ale nie mamy noclegu w samym El Nido. Postanowiliśmy uciec od tłoku tego miejsca i znaleźć ustronne miejsce na jednej z pięknych północnych plaż. Udaje się przez booking namierzyć taki camp w miejscowości Bucana – to pół godziny drogi na północ od El Nido. Nilo kręci nosem, tam nie ma dobrego dojazdu, Jackie mi pisze na whatsappie, że zadzwoniła do naszego hosta i musimy kawałek przejść pieszo. Nilo zawiedzie nas tylko do kładki. Ok to nie problem. Ale jak podjeżdżamy do rzeki to mina nam rzednie 😊



Jest i druga kładka – ale zapewne działa do pierwszego mocniejszego sztormu!







No idziemy z bambetlami bo co innego nam pozostało. Na szczęście nas camp jest już kilkaset metrów dalej. Przyglądamy się wiosce Bucana. Jest baaardzo ale to bardzo biednie











Jedyną pociechą są dzieci, które jak nas widzą to natychmiast się uśmiechają i zbijają piątki. Dorośli też odpowiadają uśmiechem.









Nasz camp to po prostu 7 prostych i malutkich chatek prawie na plaży. Jesteśmy sami więc zajmujemy 5 wolnych. No łazienki i prysznice też są …. teoretycznie. Trzeba dać radę – to tylko dwie noce.



Całe popołudnie spędzamy na pięknej plaży



My sobie pływamy a dzieciaki bawią się w wodzie na .... starych drzwiach od lodówki, zasuwają na nich jak na desce surfingowej.

Idziemy na spacer po Bucana

















Wieczorem niebo robi nam spektakl przy zachodzie słońca







Nasza gospodyni proponuje nam posiłek, ma piękną dorodną rybę świeżo złowioną i nie musi nas długo namawiać



Na deser jemy miejscowy przysmak: świeżą papayę polaną rumem. No palce lizać!!







Kolejny dzień spędzimy tak jak prawie wszyscy turyści w El Nido – na Island Hoping. Do wyboru są cztery trasy A,B,C lub D dobrze opisane. Wszystkie lokalne biura sprzedają to samo za tę samą ceną. Trasa A którą wybieramy kosztuje 1200php od osoby z wliczonym lunchem. Odwiedzimy Big Lagoon, Seven Commando Beach, Payong payong beach, Shmisu Island oraz Secret lagoon. Wszystkie te punkty bez problemu można znaleźć na mapie google.

Rano nad Bucana unoszą się mgły



A dzieci idą grzecznie do szkoły



Na przystań w El Nido podwiezie nas nieoceniony Nilo, który czeka na nas z busem po drugie stronie kładki (wszystko załatwiła nam Jackie).
El Nido jest niemiłosiernie zatłoczone i pełno w nim turystów. Co ciekawe mnóstwo z nich to Polacy, co chwila ktoś mówi nam „cześć”



Dowiadujemy się, że na łódkę trzeba się dostać ….. wpław! No pełne zaskoczenie i uśmiech na twarzach 😉



Bierzemy nasze graty nad głowę (kto nie ma worka żeglarskiego) i idziemy przez całkiem głęboką wodę w porcie



Tak wygląda El Nido od strony wody







No jest tu po prostu pięknie, zdjęcia tylko trochę oddają zjawiskowość tych skał, błękit i przejrzystość wody i kolory.









Pływamy wśród tych skał zatrzymując się od czasu do czasu na snorkowanie przy rafie lub opalanie na plaży



Przy kolejnych skałkach przesiadamy się na kajaki. Są podwójne lub potrójne. No to jest jeden z hitów tej wycieczki







Krajobrazy niesamowite, pływamy też w grotach



W jednym miejscu można wyjść z kajaka bo jest bardzo płytko i porobić sobie fajne fotki



Po powrocie na łódź cumujemy przy Shmisu Island i załoga serwuje lunch na ciepło. Dopisują wszystkim apetyty.
Pięknie tu dookoła









Znowu znajdujemy rafę i wszyscy wskakują do wody





Ostatnia atrakcja po południu to Secret Lagoon, gdzie można wpłynąć do podziemnych grot ukrytych wśród skał.





Cały dzień na łódce i na wodzie. Jak ktoś zostaje w El Nido dłużej to może odwiedzić wszystkie cztery trasy lub po prostu spędzać leniwie czas – to takie miejsce





My wracamy do naszej Bucany na ostatni nocleg i pożegnalne party na plaży.









Następnego dnia powrót do Puerto Princesa i przelot na Cebu.

c.d.n.

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Miałem w planach lecieć z El Nido bezpośrednio do Cebu linią AirSWIFT. Bardzo wygodnie bo nie trzeba wracać tych paru godzin do Puerto Princesa. Ale po pierwsze ten lot wcale taki tani nie jest - linia krzyczała 550zł od osoby. To jeszcze by moje towarzystwo jakoś przeżyło w zamian za ominięcie busa ale jak się już zabrałem do kupowania to okazało się, że pozostało …. 9 miejsc na mój zaplanowany rejs (a nas jest 10-tka). No ani chybi to znak 😊 Kupiłem więc grzecznie Cebu Pacific z Puerto Princessa do Cebu za ….. 70zł od osoby 😊 No i jak dołożymy koszt busika na osobę rzędu 50zł na łebka to nagle z powrotem towarzystwo zatęskniło do pięknych widoczków Palawanu w drodze – a to tylko 4,5 godziny jazdy od naszej kładki w Bucana. Lot mamy o 14 więc trzeba się w miarę rano zebrać do drogi.
Stawiamy się rano z bagażami i czekamy na Nilo. Chłopak spędził trzy dni tylko jeżdżąc z nami i gdzieś tu musiał dwa razy przenocować. Dajemy mu oczywiście odpowiedni napiwek.
Zanim Nilo się zjawi podjeżdża lokalny jeepney, który zbiera miejscowych





No za wygodnie na dalekie podróże to tam w środku nie ma…



Po drodze jeszcze spotykamy koliberka, który usiłował wlecieć nam do busika



Cebu Pacific jest punktualny i przy bramce nikogo nie interesują nasze trochę cięższe kabinówki plus nadprogramowe plecaki 😊
Lądujemy na Cebu po godzinnym locie



Tu załatwiłem przejazd kolejnym busikiem do naszego hotelu, który znajduje się blisko Oslob na południowym krańcu wyspy Cebu. To znowu prawie 5 godzin jazdy! Busiarza znalazłem po prostu w necie i po ugadaniu na whatsappie ceny i warunków czeka na nas pod terminalem. Za podróż one-way na południowe Cebu kierowca wziął 7000php od wszystkich.

W Cebu City po południu są niemiłosierne korki i to one najwięcej zjadają nam czasu z tej podróży. Jak oni tu żyją?



A to nowy most do Lapu-Lapu - nieprzypadkowe motywy na pylonach



Po drodze wstępujemy do jedynej czynnej po drodze knajpy – sieciówki z kurczakami Jolibee. Żarcie jest podłe ale już zrobiło się ciemno i wszystko dookoła pozamykane, na dodatek zaczął padać deszcz i słychać grzmoty.

W pewnym momencie błyska się mocno, wali grzmot i w całej mieścinie razem z naszą knajpą zapada ciemność. No pięknie – pioruny walą, my z kurczakami w dłoni i ciemno jak oko wykol 😊 Na szczęście trwa to tylko kilka minut i zasilanie wraca.

Dojeżdżamy późno w nocy do naszego następnego hotelu, gdzie spędzimy aż trzy noce.
Co robić na południowym Cebu? No prochu nie wymyślimy – największą atrakcją jest obcowanie z rekinami wielorybimi w Oslob, do którego mamy niedaleko. Ponieważ dotarliśmy do hotelu późno w nocy nie mam wyjścia i proszę na recepcji o zorganizowanie na rano "rekinów" a potem przejazdu do Moalboal na snorkowanie z ławicami sardynek i żółwiami. Przeczytałem, że da to się ogarnąć w jeden dzień. No i oczywiście że da się od ręki. Mamy wstać o 4 rano bo to najlepszy czas na ogarnięcie rekinów a potem powrót na śniadanie do hotelu i ponowny wyjazd do Moalboal, gdzie będziemy mieć 2,5 godziny dojazdu.
Z cenami to mamy niezłą rozkminkę, bo cena zależy od ilości osób a jak za dwie atrakcje to jeszcze dodatkowo taniej a nas jest spora grupa. Po trudnych negocjacjach płacimy w końcu po 3800php za dwie atrakcje na raz. Zdaję sobie sprawę, że hotel potrąca swoją prowizję i gdybym miał więcej czasu to z 10-15% było by taniej ale nas zawożą i przywożą i jeszcze się opiekują więc machamy ręką.
No i wstajemy o tej 4 rano i jedziemy na tą przystań w Oslob



No i oczywiście możemy sobie tu uczciwie powiedzieć, że jest to „fabryka oglądania rekinów” i trochę przypomina typowe "delfinarium" pomimo tego iż rekiny są naprawdę dzikie i przypływają z morza. No ale interes musi się kręcić więc zrobiono z tego pływania i oglądania cały przemysł.
Przyjeżdżamy tak rano aby stanąć w olbrzymiej kolejce po numerek. I nasz kierowca dobrze obeznany tłumaczy, że cała sztuka to załapać się do jednych z pierwszych łodzi bo już po godzinie kryształowe morze robi się bardzo mętne i nic tak naprawdę nie będzie widać przez tych co się chcieli wyspać.
I tak się właśnie dzieje, poranne wstawanie i bliskość atrakcji dały nam bodajże czwartą łódź z kolejki. Za nami tłoczy się dobre kilkaset (!) osób.
W międzyczasie nastaje świt, który jest dodatkową atrakcją.



Podziwiamy go z kubkiem kawy w ręce



Jak tylko robi się jasno około 6 rano rozpoczyna się nęcenie – kilka łódek pakuje zapas krylu i wypływają pierwsze. Rekiny wielorybie oczywiście wiedzą, że codzienne o tej porze jest darmowe karmienie (nie chce nawet myśleć co na to biolodzy morscy) i zjawiają się gromadnie całkiem niedaleko od brzegu.



Wsiadamy do naszej łodzi jeszcze w kapokach ale przewodnik sugeruje abyśmy – jak mamy tyle odwagi – wskakiwali bez, bo inaczej ciężko będzie coś zobaczyć pod wodą.



No i są rekiny a woda jeszcze jest naprawdę przejrzysta



W teorii mamy się nie zbliżać do rekina na 4 metry – praktyka wygląda tak:







Nad nami ciągle krąży łódka z krylem i te wielkie rekiny nie zwracają na nas żadnej uwagi aby tylko dostać więcej karmy…. Tak to wygląda, że to właśnie one nie trzymają żadnego dystansu do ludzi, ze dwa razy oberwałem płetwą!





No nie powiem, wrażenie jest nieeesamowite, one są naprawdę wielkie a my jesteśmy … no blisko!





Całość trwa może pół godziny i trzeba się zbierać na ląd bo nieprzebrany tłum czeka na swoją kolejkę aby popływać w coraz bardziej mętnej wodzie….

Nie ma lekko, szybkie śniadanie w hotelu i jazda z powrotem do busika na przejazd do Moalboal. Po drodze oglądamy widoczki nadbrzeżne. Droga całkiem w dobrym stanie.







W Moalboal zakładamy maski i snorkujemy przy brzegu. Na dzień dobry spotykamy wieeelgachną ławicę sardynek. No takie coś widziałem do tej pory tylko na filmach przyrodniczych.











Jak się już nacieszyliśmy sardynkami płyniemy w inne miejsce gdzie żerują żółwie morskie. Nasz przewodnik ostrzega, że pod żadnym pozorem nie wolno ich dotykać, grożą za to wysokie kary pieniężne.
Ale polowanie z telefonem i gopro jest jak najbardziej udane:













Co tu dużo mówić – pięknie to wygląda a jeszcze te żółwie na tle ławicy sardynek…



No znowu to było coś fantastycznego. Świetna atrakcja jakże łatwo dostępna z plaży, trzeba tylko tu dotrzeć. No ale jest już mocno po południu, wracamy i wpadamy na powrocie do przydrożnej knajpki. Menu jest obrazkowe:



Ja mam ochotę na lokalną rybkę – bangusa. No po prostu palce lizać!



Oglądamy jeepneye w wersji z południowego Cebu – inne modele niż na Palawanie i Luzon



Nie da się zapomnieć, że Filipiny do kraj katolicki:



Wracamy wieczorkiem, wyganiam z łazienki nieproszonego gościa - Heteropoda venatoria 😊 (na szczęście niegroźny dla ludzi ale całkiem spory!)



Na kolejny dzień nasze Panie ogłaszają przerwę w atrakcjach– chcą się poopalać, popływać w basenie, iść na masaż i po prostu odpocząć. Hmmm…. odpoczywać to my będziemy na emeryturze! Nie pozostaje nam nic innego niż zorganizowanie atrakcji dla samych facetów. Z kołem ratunkowym przybywa jedna z imho najfajniejszych atrakcji południowego Cebu – Canyoneering. Cóż to takiego? Otóż jest to trekking wzdłuż górskiej rzeki, na szczęście w dół. A po drodze? No to nie będzie spacerek .
Oczywiście tę atrakcję bukuję zawczasu przez whatsappa. Wybrałem Kawasan Canyoneering. Organizatorów jest wielu ale to biuro miało dobre recenzje w sieci. Cena mocno zależy od ilości ludzi w grupie i my zapłaciliśmy po 3300php za 4 osoby. Nie tanio ale całkiem znośnie jak na taką atrakcję. No i jeszcze przyjechali po nas a potem odwieźli – to 2 godziny jazdy od naszego hotelu. Wyjazd jak zwykle wcześnie rano. To dobrze, szybciej wrócimy.
Na miejscu pakują nas w kapoki i kaski, podpisujemy trylion papierów, że wszystko jest na naszą odpowiedzialność 😊 i mała ciężarówka zabiera nas na pace na szczyt góry.



Tam szybkie szkolenie (mamy generalnie się nie zabić 😉) i rozpoczynamy trekking. Oczywiście trzeba mieć dobre buty do chodzenia po wodzie, sugeruję brać takie lepsiejsze…
Schodzimy w koryto rzeki i zaczynamy trekking.







Nasza agencja zapewniła nam przewodników, którzy pomagają w trudniejszych momentach, na początku jest łatwo i przyjemnie







Trudniej robi się jak stajemy na krawędzi klifów i ….. trzeba skoczyć w dół do wody!



Są miejsca gdzie jest nawet 8 metrów. To nie jest atrakcja dla każdego (już sobie wyobrażamy tą aferę z naszymi dziewczynami gdyby zechciały z nami pojechać – lepiej niech się smażą na plaży!)



Brodzimy w wodzie, jeździmy po skałach, duuużo pływamy









Rzeka co chwila czymś zaskakuje – nie ma nudy, jest naprawdę dobra zabawa







No i co chwila skoki!



Krajobrazy są przepiękne, szkoda, że mamy tak mało czasu na podziwianie. Skupiamy się głównie na tym aby sobie nie zrobić krzywdy, nie skręcić nogi i nie nabić guza.







Na końcu dwa wodospady Kawasan, górny i dolny. Na górny płyniemy pod strumień spadającej wody aby rzucić się w toń i poczuć jego moc!





Kończymy trekking po prawie 2 godzinach na dolnym wodospadzie Kawasan.



Potem już spacerek do ujścia rzeki



Czeka na nas posiłek (w cenie) plus litrowe piwo – no należy się nam oczywiście. Wracamy cali i mega zadowolenie – będzie co opowiadać tym co zostali się smażyć.



W końcu mam okazję przyjrzeć się naszemu hotelowi.



Prowadzi go małżeństwo afrykanerskie. Biali ale urodzeni w Zimbabwe (a tak naprawdę jeszcze w Rodezji). Prowadzili lodge w Malawi i niestety lokalna polityka „przestała im sprzyjać” Zostali zmuszeni do sprzedaży i emigracji. Kto bywa w Afryce ten zrozumie. I tak przez swoich znajomych, właścicieli hotelu, znaleźli się na Cebu. Pokręcone są losy ludzi i zawsze warto się przysiąść i posłuchać opowieści przy szklaneczce rumu.
Tak oto mile schodzi nam czas na Cebu i po trzecim noclegu w tym samym sympatycznym hotelu zbieramy się na przeprawę na Bohol.
Stay tuned!

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Nasza wyprawa zmierza już powoli ku końcowi, ale ten czas zleciał! Została nam jeszcze wizyta na Bohol. To taka „cukierkowa” wyspa ze znanymi atrakcjami, którą większość wycieczek ogarnia w jeden dzień. Oczywiście znam dobrze osoby, które potwierdzą, że to są najpiękniejsze Filipiny i na Boholu oprócz „standardowego zestawu” jest jeszcze milion cudownych rzeczy do oglądania (vide filmiki i relacje by @Babuk). No ja już też Bohol zwiedzałem (z wymienionym tu @Babukiem) wieki temu więc wiem doskonale czego się spodziewać.

Ostatni nocleg mamy w Cebu City i musimy po południu tam powrócić aby być blisko lotniska na poranny odlot. Cała sztuka to dostać się rano na Bohol z południowego Cebu .

Dzięki znajomościom, (no właśnie, dzięki za namiary Zen) busika z kierowcą podstawi nam Jof. Wszystko załatwiam przez whatsappa. On też pomaga mi znaleźć najlepszą opcję dostania się na Bohol. Jesteśmy na południowym Cebu i nie uśmiecha się nam wracać do Cebu City 5 godzin i potem bujać się promem. Są mniejsze promy z Oslob (ale pierwszy dopiero o 10.30) oraz z Argao – no jest prom o 6 rano. To jest to! Będziemy na Bohol w Loon około 8.30 więc zrobimy cały ”standardowy” program do popołudnia.
Ale do Argao trzeba się jeszcze dostać i to sporo wcześniej. Alex, nasz kierowca hotelowy z pierwszego dnia, od razu do mnie zagadał czy nie potrzebujemy tego transportu do Argao. No w to mi graj! Ugadałem z nim cenę 1500php za naszą 10tkę i zadowolony poszedłem na basen. Późnym popołudniem przyszła do mnie managerka hotelu i uśmiechnęła się drwiąco: - Nice try, sir! – oczywiście nie mogę dogadać się z ich kierowcą na boku ☹ Oczywiście Alex nas zawiezie na prom, oczywiście płacę w recepcji, oczywiście dla gości cena promo 2500php ☹. Taki lajf, już nie chcę kombinować, to dwie godziny drogi i trzeba ruszyć o 3.30 rano a prowizja hotelu to raptem 7zł na osobę ale fakt jest fakt, niesmak pozostał…

Trafiamy więc na przystań w Argao o 5.30, prom czeka:



Nawet nie jest drogo, 280php od osoby czyli całe 20zł. Pakujemy się na pokład i płyniemy na Bohol prawie 2,5 godziny.





Po drugiej stronie w Loon czeka na nas busik z naszym najnowszym kierowcą, sympatycznym Cho Cho (Jof jest jego bossem). Umówiłem się na całą trasę na dziś z Jofem przez whatsappa więc jedziemy w znane mi miejsca. Za wynajem busa z kierowcą na cały dzień zapłaciłem 3500php. Nie będę nic specjalnego wymyślał – robimy „Bohol – zestaw standardowych atrakcji”
No wyspa wygląda ślicznie, drogi równe, wioski i domy zadbane – takie bogatsze Filipiny. Oczywiście gdzieś daleko widać i chatki ale wzdłuż głównych dróg stoją całkiem sympatyczne domki. Ludzie też całkiem dobrze ubrani



Na drodze suszy się ryż



Ale pola ryżowe uprawiane są już klasycznie:



Zaczynamy bardzo standardowo od Czekoladowych Wzgórz:



Wdrapujemy się na najwyższe z nich, gdzie zamontowany jest taras widokowy i podziwiamy ten niesamowity krajobraz, dawne dno oceanu. To jedna z wizytówek całych Filipin:









W kolejce do odwiedzenia mamy hodowlę motyli, którą od mojej ostatniej wizyty rozbudowano o cały park „dzikich” zwierząt. Najpierw motyle (ale w specjalnym namiocie)





Potem inne zwierzęta jak woły-albinosy, węże oraz – ciekawostka – sugar glider czyli lotołapanka karłowata, ssak z Australii znany z lotnych właściwości – ma błony pomiędzy łapami i potrafi długo szybować skacząc z drzewa na drzewo.





A na końcu trafia się nam dzika prządka wielka, rozpowszechniona w całej Azji



Kolejną atrakcją jest park w którym żyją tarsiery – to jedne z najmniejszych małpek świata zwane wyrakami upiornymi. Jako żywo przypominają młodego Zgredka lub małe gremliny.



Są naprawdę malutkie i chowają się pod dużymi liśćmi







Park z tarsierami odwiedzają tłumy, trudno było zaparkować nawet, to kolejna bardzo znana atrakcja „nie do ominięcia” na Bohol.



Po drodze mnóstwo kościołów ale co nam się rzuca w oczy to plakaty przydrożne ze znanym dobrze w Polsce świętym obrazem:



Odbudowana dzwonnica



Man-made forest:



Ktoś miał dobry pomysł biznesowy na zajęcie kilku godzin w porze lunchu. Zamiast szukać knajpy, na rzece Lomboc organizowane są półtoragodzinne rejsy statkiem-restauracją. Na pokładzie szwedzki stół na bogato i można dokupić piwko. No lepiej się nie dało tego wymyślić dla zmęczonej wycieczki. Tak wygląda statek-restauracja:



I znowu przemiał, tych statków pływa chyba 8 na krótkim odcinku rzeki. Jest akurat czas na jedzenie, posłuchanie przebojów barda pokładowego (jest cała orkiestra), podziwianie przyrody na rzece oraz odwiedziny w pływającej szkole gry na gitarze i ludowych tańcach (tu opłata dobrowolna). Wszystko to w jednym pakiecie w półtorej godziny! Wygląda na pułapkę turystyczną ale – szczerze, jedzenie było dobre, towarzystwo świetnie się bawiło i czego chcieć więcej….











Jak ktoś jeszcze jest głodny po rejsie to może w sklepie firmowym dokupić przekąskę



Ani się nie obejrzeliśmy przyszło popołudnie. Nasz ostatni prom do Cebu City odchodzi z Tagbilaran o 17.40. Nie możemy się na niego spóźnić bo rano mamy już powrotny samolot do Hongkongu.
Po drodze do Tagbilaran podziwiamy lokalne wersje jeepneyów:





No i ostatnia atrakcja: post-hiszpański kościół w Baclayon. Pierwszy raz odwiedziłem go w 2011 roku i wyglądał wtedy tak na moich zdjęciach (oryginalna średniowieczna budowla):





Niestety w 2013 roku Bohol nawiedziło silne trzęsienie ziemi i oryginalny XVI-wieczny kościół w Baclayon został praktycznie zrównany z ziemią


(zdjęcie by @Babuk)

No na szczęście go odbudowano i dziś wygląda tak:





W środku już trochę pojechano z nowoczesnością. Dla mnie dziwnie się to ogląda bo pamiętam oryginalne średniowieczne wnętrza.







No to już ostatni przystanek na Bohol. Pozostaje nam dojechać do portu, zakupić bilety na speedboata do Cebu City i pożegnać się z Cho Cho. Bilet na OceanJet kosztuje 500php od osoby ale trzeba doliczyć opłatę za bagaż oraz port fee.
Zabiera nas szybka łódka w dwugodzinną podróż do Cebu City:



Na pokładzie mamy do dyspozycji wielki telewizor. Przed wypłynięciem obowiązkowa modlitwa dla wszystkich:



Docieramy do Cebu City już po zmroku, mamy hotel w mieście ale coby nie kombinować umawiam się z tym samym kierowcą co nas wiózł z lotniska i za 1000php odbiera nas z promu i wiezie na nasz ostatni filipiński nocleg w Cebu City. Mijamy krzyż Magellana oraz Carbon Market, towarzystwo jest już zbyt zmęczone aby dać się namówić na połażenie – ja byłem poprzednim razem.
Nazajutrz poranny przelot do Hongkongu i cały dzień na zwiedzanie tego miasta.

c.d.n.

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Znowu pobudka w nocy aby zdążyć na samolot o 6.30 rano. Z Cebu City na lotnisko Mactan to prawie 45 minut jazdy a Filipiny w nocy nie śpią, ruch całkiem spory.
Nowy, przestronny terminal wita nas pięknym napisem:



Na terminalu zamawiam kawę a barman przygotowuje latte z ...... polskiego mleka!



W ostatni odcinek zabierze nas niezawodne Cebu Pacific. Kiedyś w tej linii rozrywkowo podchodzili do safety demo (poszukajcie filmików w sieci) ale od jakiegoś czasu jest standardowa sztywna procedura.
Po starcie mamy widok na wulkan Kanlaon na wyspie Bacolod. Trwa obecnie erupcja..



Lądujemy w Hongkongu przed 9 rano i … niespodzianka na emigracji. Nie ma już wypełniania formularzy wjazdowych, idzie się prosto do okienka z paszportem, formalności trwają minutę! Jak miło, zmianę wprowadzono w tym tygodniu właśnie.
Mamy calutki dzień na Hongkong (Air France odlatuje o 22.40) więc zostawiamy kabinówki i większe plecaki w przechowalni i udajemy się pociągiem HK Express na Hongkong Island. Bywałem w HK wieeeele razy (coś koło 12-stu) więc robię za przewodnika. Nie mamy konkretnego planu ale w otoczeniu wieżowców można pospacerować i poodkrywać starą kolonialną przeszłość miasta. Nie do uwierzenia ale jest..... rześko! Temperatura około 21C!! Jestem w szoku. Wszystkie moje poprzednie pobyty to były tutaj tropiki.





Uwielbiam te ich piętrowe tramwaje i autobusy (nowe piętrusy są już elektryczne z bateriami pochodzącymi ... z Polski )





Co nas dziwi, widzimy sporo protestów na ulicy. Dopytałem i ten konkretny dotyczy polityki mieszkaniowej.



Nieprzypadkowo koszmarne „klitkowe” osiedle w Warszawie ochrzczono właśnie „Hongkongiem” bo tutaj buduje się gigantyczne wieżowce mieszkalne z malutkimi mieszkaniami, które na dodatek są koszmarnie drogie. Ale to nie wszystko – nie ma możliwości wyboru dla mieszkańców, jak ktoś się zapisze na mieszkanie to dostanie przydział (czyli możliwość wykupu) w miejscu, które mu wybierze miasto!
Zaglądamy do agencji nieruchomości z czystej ciekawości. Pani widząc zainteresowanie odpowiada: w prestiżowej lokalizacji (czyli nie na dalekich obrzeżach) 45-metrowy apartament kosztuje, nie spadnijcie z krzesła: 2,4mln ….. dolarów.

Wpadamy do ulicznej chińskiej garkuchni:



Chińskie jedzenie palce lizać i w miarę tanio (porcje po 25-30HKD)



Do tego lokalny kraft:



Wsiadamy w kultowy tramwaj wodny do Tsim Sha Tsui w Kowloon (bilety po 6,5 HKD) i podziwiamy Victoria Harbour i statki na kanale











Leniwie przechodzimy się zatłoczoną na maksa Nathan Road



Naszym celem jest Temple Street, tutaj już Hongkong wygląda bardzie tradycyjnie



Jest dopiero 15-ta, Night Market na Temple Street dopiero się rozstawia i część stoisk jeszcze jest pusta. Za to w komplecie stawiają się panny na wynajem razem z rezolutną burdelmamą. Bez oporu w biały dzień na Temple Street!
Pozostaje nam udanie się do pobliskiego baru na świętowanie urodzin naszego przyjaciela. Ceny drinków „warszawskie”



Impreza nam się rozkręciła, bo właścicielka lokalu dała mi dostęp do tableta z muzyką No cóż inni bywalcy baru osłuchali się polskich przebojów
No to już koniec wyprawy, pakujemy się w Airbusa 350 Air France i przez Paryż wracamy do domu.



No piękna wyprawa się udała. Jak widzieliście działo się i było przepięknie nawet pomimo faktu, że postawiliśmy na bardzo znane i oklepane miejsca.
Ludzie na Filipinach są niesamowicie życzliwi i sympatyczni. Z definicji uśmiechają się zawsze co sprawia, że ten kraj wydaje się niesamowicie przyjazny turystom. Nie trzeba jednak zapominać o wielkiej biedzie, która tu panuje, widać ją bardziej lub mniej w zależności od regionu ale takie tu jest życie.
Spotkaliśmy mnóstwo Polaków we wszystkich miejscach więc jest to dla nas całkiem popularny kierunek wycieczkowy. Nie bójcie się samodzielnie polecieć na Filipiny, jest ciągle bardzo tanio i wszystko można załatwić na miejscu bez żadnych problemów.
To był mój trzeci pobyt na Filipinach i na pewno nie ostatni! Jest jeszcze bardzo wiele miejsc do odkrycia i zobaczenia chociażby zaległy trekking na Pinatubo lub na tarasy ryżowe w Banaue, które wypadły z mojego pierwotnego planu oraz wiele innych wysp do odwiedzenia.

_________________


"Turysta to ktoś, kto już od przyjazdu myśli o powrocie do domu, podczas gdy podróżnik nie wie, czy w ogóle wróci"

Jakby ktoś szukał moich filmików z Filipin, o których wspomniał @Hiszpan (byliśmy prawie w tym samym czasie i prawie udało się spotkać z Cebu City), to są u mnie na kanale YT

Gdy wklejam link do kanału na Youtube to pokazuje się obrazek jak wyżej (film jest niedostępny). Więc spróbuję dać link tylko do jednego filmu z Bohol, a jak ktoś chciałby zobaczyć filmiki np z Siquijor czy Busunaga to zapraszam na kanał youtube o nazwie "jakub-w-podróży"