Fly4free.pl

Kiedy ponad rok temu wracałem z wycieczki do Podgoricy, którą opisałem tutaj weekend-w-titogradzie-pod-gorami,1504,164693 postanowiłem, że następnym razem odwiedzę Niksic, a pewnie i inne miasta w poszukiwaniu kolejnych perełek architektury.
Bilety kupiłem niedługo po powrocie za kosmiczne 160 zł i w sumie kiedy się odprawiałem zrobiło mi się głupio z powodu zapłaconej ceny, szczególnie że godziny lotów są słabiutkie, dotyczy to zwłaszcza powrotu. Trudno bolało, ale kiedy już wysiadłem z samolotu, szybko przeszedłem przez kontrolę paszportową i szedłem do mojej ulubionej stacji aerodrom już o kosztach nie myślałem.
Pociągu akurat nie było, więc poszedłem do drogi, przy okazji zobaczyć tamtejszą oryginalną stację benzynową, obok której okazał się znajdować przystanek autobusowy. Nie czekałem długo. Cena biletu do Podgoricy wzrosła z 90 centów do 1 EUR, ale za to pojechałem nieznaną mi trasą i znalazłem nieznane mi jugobloki. Kupiłem bilet do Niksica za 1,5 EUR, a ponieważ do odjazdu została mi godzina poszedłem pooglądać znalezisko.
[Tu będą zdjęcia]
Przyznam, że przed przyjazdem nie robiłem wielkiego riserczu, ale tak na szybko wydawało mi się, że droga nie będzie specjalnie emocjonująca, bo wyglądała na prostą. Okazało się inaczej, choć prosta prowadziła zboczem góry i oferowała całkiem przyjemne widoki.
Na miejscu wiedziałem, że do obejrzenia są mój hotel i 2 spomeniki. Reszta była niewiadomą. To co zobaczyłem przerosło moje oczekiwania i utwierdziło w przekonaniu, że architektura jugosłowiańskiego modernizmu nie ma równych sobie. To znaczy, gdzie indziej są poszczególne bardziej spektakularne realizacje, ale jako całość Jugosławia jest najlepsza. Niksicz jest doskonałym miejscem na jej oglądanie ze względu na swój kompaktowy rozmiar. Wystarczy kilka godzin spaceru i można zobaczyć takie cuda



Kolejne 1,5 h zajmuje dotarcie do dwóch spomeników upamiętniających ofiary wojny z faszyzmem (są na dwóch końcach miasta.
[Tu będą zdjęcia]
Oprócz bloków w centrum jest jeszcze niedokończony obiekt, przy którym trwają prace budowlane. Ciekaw jestem co z tego wyjdzie? Odkryciem było również malowidło w klubie wędkarskim. Bardzo chciałem tego Pana przesadzić, ale nie dał się i dzielnie pozował.
[Tu będzie zdjęcie]
Jeśli chodzi o mój hotel to niestety nie spałem w kubiku na betonowej nóżce, mój pokój superior był w innej jego części, ale też było OK. Uwielbiałem panel od windy, a także mechanizm otwierania okna balkonowego. Z balkonu w bonusie był widok na wspomniany szkieletor.











Zwiedzałem po południu, zwiedzałem rano, a o 10:45 miałem mieć pociąg z powrotem do Podgoricy, z której chciałem dostać się do Kolasina. Tam wcześniej obczaiłem hotel Bianca (nawet zastanawiałem się, czy w nim nie spać, choć to drogie miejsce), a obok inną fascynującą budowlę, dawne centrum kultualno - martyrologiczne. Hotel okazał się lepszy niż na zdjęciach, na których nie widziałem jego szczytów (a one są najbardziej niezwykłe), a Centrum to w ogóle kosmos.
[Tu będą zdjęcia]
Kolasin to takie Czarnogórskie Zakopane (połączone ze Szczyrkiem). Dojechałem tam autobusem za całe 7 EUR. Trasa jest spektakularna. W ogóle do Kolasina można dojechać na 3 sposoby. Starą drogą, którą jechałem, autostradą zbudowaną przez Chińczyków, za którą Czarnogórcy będą płacić pewnie dłużej niż my za broń z Korei oraz pociągiem, przez najbardziej widowiskowy fragment słynnej trasy Belgrad – Bar. Ponieważ uznałem, że nie mam co robić w Zakopanem, a po południu był pociąg do Baru zdecydowałem się, że tam pojadę. Bar nie znajdował się w moich pierwotnych planach, ale jednak chęć ponownego obejrzenia tamtejszego kosmicznego domu towarowego oraz sprawdzenia czy coś innego się tam znajdzie przeważyła.
Bilet kosztował 5,20 EUR, co za przejażdżkę z widokami jak ze ścieżki dla kozic jest sumą naprawdę symboliczną. Widoki były stosunkowo trudne do oglądania, bo w pociągu jechała wycieczka niemieckich mikoli, okupujących co bardziej czyste okna już od Belgradu. Widoczość oczna była jednak OK, gorzej z fotograficzną.
[Tu będzie zdjęcie]
Mikole wysiedli w Podgoricy pozbawiając się kolejnej porcji widoków z okna – tych na jezioro Szkoderskie i jego otoczenie.
[Tu będzie zdjęcie]
Bar na pierwszy, wieczorny rzut oka zdawał się być obrzydliwy, z efektami intensywnej niskiej jakości prywatnej i instytucjonalnej deweloperki z ostatnich lat. Jeszcze przed przyjazdem zarezerwowałem tani apartman zlokalizowany niedaleko stacji na której pociąg się nie zatrzymywał. Przyszedłem tam wieczorem. Gospodarz spojrzał na moją rezerwację: „pokój z widokiem na góry” zaprowadził mnie pokazał taras mówiąc „tu jest widok” a potem poszliśmy do mojego pokoju na końcu korytarza. Tam już o widoku nie wspomniał, a był on taki
[Tu będzie zdjęcie]
Nota bene widok z tarasu był na stację benzynową (a nawet dwie), bardziej niż na góry. Mi to na szczęście w ogóle nie przeszkadzało. Moim celem był sen, rano kąpiel w morzu, które było całkiem niedaleko, a następnie zwiedzanie i powrót w okolice lotniska z uwzględnieniem jeszcze jednego spomenika.
Z pływania nic nie wyszło, poszedłem na plażę, bardzo brzydką zresztą i w trakcie prac deweloperskich, ale padający deszcz pozbawił mnie chęci moczenia się w wodzie. Wróciłem do apartmanu, poczekałem licząc że przestanie padać, nie przestało i udałem się na zwiedzanie. Znów okazało się, że oprócz domu towarowego jest jeszcze sporo skarbów: jugobloki i stojąca z boku, całkiem ukryta poczta z zachowanym wnętrzem i napisami po Jugosłowiańsku i francusku.
[Tu będą zdjęcia]
Spomenik, który chciałem obejrzeć okazał się znajdować niedaleko stacji kolejowej, a rozkład jazdy był całkiem korzystny. O ile stacja główna w Barze jest zlokalizowana słabo, to ta na której pociąg z Belgradu się nie zatrzymuje znajduje się całkiem blisko centrum, a poza tym wygląda całkiem zabawnie.
[Tu będzie zdjęcie]
Pociąg zresztą też
[Tu będzie zdjęcie]
Dojechałem do stacyjki znajdującej się jakieś 2 km od spomenika (za 1,20 EUR) i poszedłem na spacer. Po drodze znalazłem efektowny fotel, ale nawet gdybym leciał lotem, przekraczał rozmiary bagażu nadawanego. Sam pomnik zaś okazał się imponujący
[Tu będą zdjęcia]
Spod niego zostały mi ze 4 km do mojego noclegu, zakupy na kolację i śniadanie oraz ranny spacerek na lotnisko. Kolejny wyjazd do Czarnogóry okazał się być znacznie ciekawszy niż się spodziewałem (a nie miałem niskich oczekiwań). Tak, była Jugosławia to nie tylko góry i morze to też świetna rzeźba i architektura.

p.s. dodanie zdjęć zajmie mi trochę czasu ze względu na problemy techniczne, ale pojawią się.
p.s.2 teraz przy security jest informacja, że płynów powyżej 100 ml można mieć tylko litr

To może z Kolaszynem pomogę
Przepraszam za Baden-Baden ale nie wiem jak to naprawić.

_________________

Problem techniczny nadal nie rozwiązany (zdjęcia z tapatalka się nie apliłdują), więc może to chwilę zająć na razie dodam tylko małe uzupełnienie.

Z Niksica do Podgoricy miałem wracać pociągiem, ale okazało się, że przyjechał spóźniony mocno autobus za pociąg. Ten jechał drugą stronę doliny i moim zdaniem oferował lepsze niż pociąg widoki z okna.

Z braku zdjęć jeden lifehack dla zwiedzających bylą Jugosławię. Trzeba to robić słuchając starego Bilelo Dugme.

Na przykład

https://open.spotify.com/album/5EEQWKlp ... QWbZhBN2Fn

To kapela znanego nam skądinind Gorana Bregovica, który w życiu dużo dobrej muzyki zrobil. Ta zachwyca swoja progresywnością jak ja lata, kiedy powstawała. Ja mogę jej słuchać prawie na okrągło gdy tam jestem

@pabien

Jak się nazywa ten hotel w którym nocowałeś?

_________________

Hotel Onogost

http://hotelonogost.com/en/about-hotel/history/