Fly4free.pl

Sok z limonki

Wygląda na to, że jednak czeka mnie przymusowy postój w Bogocie. Miałem mieć ok godziny na przesiadkę ale po zmianie godziny wylotu do Bogoty mój samolot do Madrytu odleci 10 minut przed tym jak ja wyląduję. Niestety zwiedzanie Bogoty po północy to też chyba mała atrakcja. Zobaczymy jednak co tu się jeszcze wydarzy.

Jestem na lotnisku w Guayquil w Ekwadorze. I muszę przyznać, że mają tutaj najwygodniejszy salonik ze wszystkich, w których byłem w trakcie mojej podróży. Jest duży, wygodny, z dużą ilością jedzenia, owoców (to najważniejsze dla mnie) a nawet z hamakami Siedzę więc sobie wygodnie zamiast stać w kolejce do samolotu, którego nie ma…

Obudziłem się dzisiaj rano, zgarnąłem rzeczy, zjadłem śniadanko w hotelu i tą samą droga, którą przybyłem na Galapagos pojechałem na lotnisko. Czyli tak: taxi do terminala autobusowego (2usd), autobus do terminala promowego (5usd), prom (1usd) i na koniec autobus na lotnisko (5usd). To jest najtańszy sposób i działa bardzo dobrze. Naprawdę każdy tutaj wie za co odpowiada. Nie da się zgubić. Wydaje mi się, że turyści jednak się trochę tego obawiają i omijają autobus szerokim łukiem. Był pełny, ale to byli sami Ekwadorczycy i ja. Reszta amerykańskich i europejskich turystów jedzie na prom z hotelu taksówką (30 usd).







Doleciałem do Guayaquil i zorientowałem się, że mam całkiem sporo czasu. Znalazłem więc na mapie miejsce w samym centrum miasta, niewielki park (Parque Seminario) gdzie lubią przesiadywać iguany. No to jak tak to oczywiście, że jadę. Były ich tam 10-ki. Kilka na gałęziach, reszta na trawie i chodniku. Są tak oswojone z ludźmi, że pewnie by nie protestowały gdybym chciał taką zapakować do plecaka. Do tego zachowują się trochę jak gołębie. Widziałem podchodzące Iguany do ludzi, które kiwając głową w górę i w dół pokazywały żeby im dać jeść. Mega fajne.









Przy okazji odwiedziłem katedrę tuż obok parku. A na koniec wybrałem się do maleńkiej, lokalnej restauracyjki na ekwadorskie ceviche z krewetkami i ośmiorniczką.
Pierwszy raz jadłem ceviche. To jest tutaj rodzaj “zupy” (po polsku bym powiedział “chłodnika”) Ale chodzi generalnie o to, że owoce morza, nie są „gotowane” na ogniu ale w soku z limonki. Wrzuca się krewetki i pokrojone ośmiorniczki do soku z limonki na ok 30 min. Kwas limonki zmienia strukturę białka, więc ryba robi się biała i miękka, jakby była ugotowana. Do tego cebulka, pomidorki, awokado… przepyszne danie. Proste i pyszne To jeszcze suszone banany wsunąłem na deser i wypiłem sok z nie wiem czego bo nie zrozumiałem. Panu mówiła dużymi hiszpańskim literami ale niewiele to dało. Ważne, że był świeży i bardzo smaczny. Najadłem się, złapałem żółtą taxi i z muzyką z głośnika wróciłem na lotnisko.








Kilka ciekawostek z Ekwadoru, a może po prostu z ameryki południowej:

- Wszędzie gra muzyka. Jest ona niezwykle ważna w kulturze. Od sklepów, ulic, barów, taksówki, aż po cmentarze.

- Mimo, że kraj hiszpańskojęzyczny może nam się wydawać, że po angielsku jakoś da się dogadać. Nie da się! Kierowcy, kelnerzy, sprzedawcy nawet na międzynarodowym lotnisku nie mówią po angielsku ani słowa. Warto kilka słów na pewno po hiszpańsku znać. To fajnie otwiera komunikację.

- Na ulicach chaos totalny. Wypożyczanie samochodu do takich dużych miast (Quito, Guayaquil) tylko dla tych bardzo odważnych z dobrym ubezpieczeniem.

- Ludzie są bardzo sympatyczni! W sumie to najważniejsze

Czekam… nic się w rozkładzie więcej nie zmieniło. Wygląda na to, że będzie to mój 2-gi raz w życiu w Bogocie i 2-go raz kiedy będę musiał zostać dłużej niż planowałem.

Pech miejsca ale kupa szmalu w kieszeni

Jest jeszcze jedna ciekawostka z Ekwadoru o której nie wspomniałem wyżej. Chodzi o to by papieru toaletowego nie spuszczać w toalecie ale aby wyrzucić go do śmietnika obok. Praktycznie wszędzie jest ta zasada. Oczywiście nie jest tak, że jak kawałek papieru wpadnie do sedesu to zaleje cały Ekwador i nie będziemy mieli więcej bananów w Biedronce. Ale większa ilośc może narobić im problemów hydraulicznych.

U mnie wszystko poszło zgodnie z przewidywaniami. Po miękkim lądowaniu… w Bogocie. Miękkim bo rozróżniam ich przynajmniej trzy rodzaje:

-miękkie - to takie kiedy wiem, że samolot wylądował, ale się zastanawiam czy oby na pewno.

-średnie - kiedy wiem, że na pewno wylądował bo czuć były klaśnięcie kołami o płytę lotniska. Tych jest najwięcej. To standard.

-twarde - dla twardzieli. Samolot przywala w ziemię, ludzie podskakują na siedzeniach, przez chwilę każdy się zastanawia co się urwało. Tych jest najmniej. Ale zdarzyły się

Dzisiaj było miękkie być może dlatego, że kapitanem samoloty była kobietą! Jeśli to ona własnoręcznie lądowała to naprawdę szacun!

Dzisiaj też samolot był full obłożony do Bogoty. Było może tylko jedno wolne miejsce. I to dokładnie to miejsce obok mnie! “Pech miejsca” prześladuje mnie praktycznie od początku. Nie narzekam oczywiście. Zresztą podobnie jest w samolocie do Madrytu. Obok mnie jest miejsce jakie? Znacie odpowiedź!

Po wylądowaniu w drodze do kontroli paszportu, w maleńkim stoisku, stała obsługa Avianca i widzę, że rozdaje jakieś bilety. Podchodzę, pytam czy mają coś do Madrytu, a Pan do mnie “Tak, Sinior Adam, coś mamy” i w sekundę wyciągnął: nowy boarding pass z moim nazwiskiem (zgodnie z oczekiwaniami na 7:45 rano), voucher na Hilton Hotel, voucher na kolację oraz kolejny na kasę. Z tym, że ten ostatni działa tak, że trzeba na lotnisku znaleźć inną panią, która w zamian za ten dawała forsę! Prawdziwą i nie byle jaką bo całe, równe 50 tysięcy!!! Byłem bogaty!!! W tym samym momencie zwróciły mi się wszystkie koszty mojego wyjazdu, i jeszcze dużo, dużo zostanie na kolejne wojaże. Zadowolony chwyciłem kasę, złapałem taxi i pojechałem do hotelu.



Kierowca taxi wyglądał jak ochroniarz szefa mafii narkotykowej, byl wielki, miał pomnikową, poważną twarz, raczej karabin maszynowy niż pistolet musiał mieć w bagażniku. Nie odzywał się. Pruł przez miasto jakby na plecach siedziała mu mafia, z którą ma na pieńku. Samochód szybko zaparował, przetarł tylko delikatnie szybę i ciął przed siebie, żeby ich zgubić. Z głośników leciała głośna ale spokojna, miła, kolumbijska muzyka. Zupełnie nie pasująca do wyglądu mojego kierowcy. Ja siedziałem jak boss mafii na tylnym siedzeniu, z kupą kasy w portfelu. Sęk w tym, że jak dojechaliśmy do hotelu to pan uprzejmie ale wzrokiem nie lubiącym sprzeciwu, poprosił o wszystko co miałem w tej ichniejszej walucie, czyli równe 50.000. Byłem bogaty tylko przez jakieś 20 minut. Zawsze coś.

W hotelu dramat. Takich jak ja czekało na zameldowanie ok 30 osób, a za mną cały czas kolejka rosła. Recepcja potrzebowała mnóstwo czasu na każdą osobę, bo wpisywała wszystkie możliwe dane do systemu i skanowała paszporty. Ok 40 może więcej minut zajęło mi odebranie karty do pokoju i torebki z kolacją.





Zasnąłem już ok 1:00 w nocy. Budzik zadzwonił o 4:50! Siku, zdanie kluczy, Uber na lotnisko i o to jestem w samolocie do Madrytu. Bez tych 50 tysięcy, z wolnym siedzeniem obok, opalony, z brodą, tysiącami zdjęć, mnóstwem myśli i wspomnień. Ale też z perspektywą, że w Madrycie czeka na mnie najukochańsza ekipa powitalna, która nie wymaga trzymania tabliczki z nazwiskiem.



Za kilka godzin spotkam się z żoną i dziećmi. I ten ostatni, najważniejszy odcinek w mojej podróży dookoła świata, z Madrytu do Warszawy pokonamy już wspólnie!

Dzwonią dzwonki sań

Dzieci i żona stały z tabliczką “Adam Welcome” co było bardzo urocze i wesołe. Jak dobrze było ich znowu zobaczyć po tych 3 tygodniach. Córka stwierdziła, że wyjechałem biały, a wróciłem czarny. I też by tak chciała. Syn stwierdził, że będzie mnie trzymać mocno za rękę żebym zaraz znowu gdzieś nie odleciał Czekałem na tą chwilę i tym bardziej się cieszę, że nie była ona w Polsce ale jeszcze na ostatnim odcinku mojej podróży. W ten sposób moja podróż nie była do końca tylko w pojedynkę

Z lotniska odebrali nas nasi polsko-meksykańscy przyjaciele i “uprowadzili” na noc do siebie do domu. Oczywiście bez naszego sprzeciwu. Mieliśmy okazję spędzić tych kilka godzin jeszcze w prawdziwym hiszpańskim klimacie, z hiszpańskim śniadaniem, białym winem do owoców morza, no i oczywiście na pogaduchach.

Traf chciał, że nieopodal w niedzielę odbywał się jarmark w stylu “średniowiecznym” więc jeszcze przed odlotem znaleźliśmy czas by w nim uczestniczyć.











Później był już lot LOTem.. prosto do Warszawy. Ostatni odcinek mojej podróży dookoła świata. Tym razem obok mnie na miejscach gdzie do tej pory z reguły lub pecha siedział “nikt” teraz siedziała już moja rodzina




Po 3 tygodniach latania, spania w samolotach, hotelach, na siedząco, stojąco i leżąco, czasami najedzony innym razem głodny…. wróciłem do polski! Do domu.

Do kraju przykrytego śniegiem gdzie czuć już w powietrzu świąteczną atmosferę. Gdzie znowu musiałem odśnieżyć samochód, żeby wyjechać, a banany i pozostałe egzotyczne owoce rosną jedynie w Biedronce.



P.S.
To jeszcze nie koniec tej podróży. Chodzi o to, że…

Może los pokazał, że te miejsca były dla Twoich bliskich i następną taką podróż trzeba już odbyć razem

_________________
Mój blog podróżniczy: http://www.seetheworld.pl --> na nim m.in. Wietnam, Seszele, Malezja, Singapur, Hongkong, Tajlandia i inne.

Zapraszam również na profil facebookowy: https://www.facebook.com/seetheworld89/

Powiem Ci, że dokładnie tak też o tym pomyślałem Zdecydowanie coś w tym jest

…przecież trzeba to wszystko jakoś zebrać do kupy.

Podsumowanie!

Arystoteles w IV w. p.n.e. jako pierwszy przedstawił dowody, że ziemia jest okrągła. Następnie był Mikołaj Kopernik… ale zarówno w jednym jak i drugim przypadku to była tylko teoria. Przekonywująca, ale teoria. Ja dowiodłem, że ziemia jest okrągła w praktyce (nie to, że ja pierwszy). Faktycznie da się wylecieć w jedną stronę żeby wrócić z drugiej strony w to samo miejsce. Ale to i tak nie jest w tej całej historii najważniejsze. Ważniejsze jest to, że na naszej ziemi mamy wiele wspaniałych miejsc, ludzi, języków, jedzenia, zwierząt… to wszystko powoduje, że nasz świat jest tak bardzo wspaniały, bo tak bardzo zróżnicowany. Pozwólcie, że Wam opowiem jak było i co widziałem:

Etiopia:
Ten kraj zrobił na mnie największe emocjonalne wrażenie. Tutaj spotkałem najbiedniejszych ludzi. Dorosłych, którzy pytali czy nie chciałbym ich adoptować. Dzieci i dorosłych, którzy być może pierwszy raz w życiu grali w piłkę nożną. Dorosłych, którzy cieszyli się jak dzieci i dzieci, które dostały odrobinę serca. Bo tyle i aż tyle byłem w stanie im dać. Zdecydowanie Etiopia pozostaje w moim sercu.

Pekin:
To szelest samochodów elektrycznych. To miasto “pod obserwacją”. Absolutnie bezpieczne. Bo nie spodziewałbym się niczego innego w miejscu gdzie na jednego mieszkańca przypada pewnie z kilkaset kamer ukrytych i odkrytych. Samo miasto Pekin to nie jest miejsce gdzie chciałbym żyć. Ale zdecydowanie miejsce gdzie chciałbym czasami coś zjeść.

Singapur:
Tutaj nie tylko basen na 56p hotelu jest na najwyższym poziomie. Tutaj jest wszystko na tip-top. Szczupli, zdrowi, wysportowani ludzie. Wesołe oczy, życzliwe spojrzenia. Czyć w powietrzu spokój tego miejsca i taki spokój ludzi. Czułem się tutaj chyba najbezpieczniej i najbardziej komfortowo ze wszystkich odwiedzonych miejsc. Tylko drogo.

Sydney:
Australię uwielbiam od zawsze. I tym razem nic się nie zmieniło.

Fiji:
Ta wyspa ma 2 oblicza:
Piękne - czyli zamknięte hotelowe tereny z bajkowymi widokami, kwiatami, basenami. Na bogato!
Pozostałe - to biedniejsze. Już nie tak zadbane, wymuskane. Z ludźmi, którzy ciężko pracują np w tych hotelach żeby turystom było wygodnie, a oni żeby mogli utrzymać swoje drewniane domki na palach.
Ludzie wyglądają tutaj inaczej niż na całym świecie. Mają zupełnie inne rysy twarzy. Dokładnie takie jak w bajce Vaiana.
Czy warto pić wodę Fiji? Osobiście polecam Nałęczowiankę

Los Angeles:
Przyleciałem tutaj bo nigdy wcześniej nie byłem. Bardzo chciałem zobaczyć znak Hollywood. Jednak po przeczytaniu opowieści o narkomanach i bezdomnych nie jechałem tam z jakimś mega pozytywnym nastawieniem. Cały czas lał deszcz. Jestem przekonany, że w słonku wszystko tutaj wygląda faktycznie bardzo filmowo. Oczywiście i niestety jest dużo bezdomnych oraz niewiele amerykanów w tej ameryce. LA to raczej taka brama do ameryki łacińskiej i południowej. Jest jednak coś magicznego w tym mieście (a dokładnie w Hollywood i Beverly Hills), że jak tylko będzie kolejna okazja bardzo chętnie tu wrócę. Podobało mi się.

Ekwador (Quito):
Postawić jedną nogę na kuli północnej, a drugą na południowej, tutaj to możliwe. Miasto może nie należy do najpiękniejszych na świecie. Ale czuję, że nie dlatego tutaj przyjechałem. Tutaj poznałem wspaniałą rodzinę, właścicieli hotelu w którym nocowałem. I w zasadzie nawet gdybym miał miasta nie zobaczyć, a tylko spędzić z nimi cały dzień rozmawiając, to ja w to wchodzę. Chętnie bym wrócił. Najalpiej ot tak, na urodziny, święta… czy jakąkolwiek inna rodzinną, fajną uroczystość

Galapagos:
To miejsce gdzie ludzie i zwierzęta żyją w symbiozie. Wychodzisz na podwórko, a tam wielki żółw wcina trawę. Albo legwan wyleguje się na drzewie. Albo chcesz usiąść na ławce i popatrzeć na wodę, a dosiada się uszatka i patrzy razem z Tobą. Fantastyczne miejsce do obcowania z naturą. To nie jest zoo. To jest miejsce gdzie mieszkają zwierzęta, ludzie i razem dzielą ten kawałek przestrzeni jakim dysponują.

Madryt:
To już Europa. Madryt jest super. Jest ciepło, jest miło, jest dobre jedzenie. Jest blisko. Nie potrzeba wiele, żeby do Madrytu lecieć. Nie potrzeba nawet paszportu.

Bo właśnie jeśli o paszport chodzi, a dokładnie ten nasz polski. To jest paszport, który nie robi problemów w świecie, to jest paszport, który wyjmowałem za każdym razem bez wstydu i z dumą.

Kilkadziesiąt lat temu wmawiano nam, że my ze wschodniej europy nie jesteśmy lepsi od naszych zachodnich sąsiadów. Te czasy minęły!
Latając po świecie, odwiedzając kraje na mojej trasie doszedłem też do wniosku, że europa, a już na pewno Polska to pewnie jedno z najlepszych (jeszcze) miejsc do życia na ziemi. Mamy tutaj wszystko: drogi, czystą wodę, góry, morze, jeziora, 4 pory roku, porządne samochody, porządek… nie wszędzie tak jest. Są miejsca bardzo biedne, miejsca zagrożone huraganami albo trzęsieniami ziemi, gdzie przez pół roku wszystkie wypala słońce, a potem przez pół roku zalewa to deszcz, miejsca, gdzie rodowitych lokalsów już nie ma, a tylko przyjezdni, gdzie jest totalny chaos na ulicach oraz miejsca gdzie ulicy nie można nazwać ulicą… świat nie jest jednakowy. Jest różnorodny. Całe piękno w możliwościach jakie daje nam paszport, jakie daje nam podróżowanie. Ja to uwielbiam. Uwielbiam też wracać do domu bo wiem, że każdy powrót do domu to tak naprawdę wstęp do kolejnej podróży.

Czy podróż dookoła świata jest łatwa, czy to są wakacje? Ani jedno, ani drugie!
Taka podróż to projekt. To złożona operacja logistyczno - operacyjna. Wybór trasy, lotów, hoteli, miejsc… są rzeczy, które absolutnie wymagają zaplanowania. Oraz te zmienne jak na przykład zmiana stref czasowych i niewiadoma jak zachowa się organizm przy tych zmianach. Oczywiście zawsze trzeba mieć pewien zapas na improwizację albo zmianę planów. Jednak zaczynając taką podróż nie wiemy jak ona dokładnie będzie przebiegać ale dobry plan na pewno powoduje zwiększenie szans na ogólne powodzenie misji.

W moim przypadku poza planowaniem logistycznym wdrożyłem też plan energetyczny przed podróżą: min 10k kroków każdego dnia (niezależnie od pogody) i ograniczenie cukru, który mogłem ograniczyć (czyli ten do kawy, herbaty, czekoladę, ciastka etc..)

Ile to wszystko kosztuje? Dużo! Loty, hotele, taksówki, metro, bilety wstępu, jedzenie, napiwki… wynik zawsze będzie oczywiście bardzo indywidualny i też uzależniony od wielu czynników i wyborów. W moim przypadku średnia cena lotów wyszła ok 600 pln za lot, a średnia cena hoteli za noc ok 330 pln. Dużo? Niedużo? Zdecydowanie było warto! Za jakiś czas koszt nie będzie miał znaczenia. Znaczenie będzie miało to co zostaje w głowie. Gdzie byłem, co zobaczyłem, czego doświadczyłem.

Dziękuję, że byliście ze mną! Wiem, ze kilka osób czytało mój dziennik namiętnie, a inni oglądali obrazki. Ja wiem, że gdybym miał Wam teraz po czasie to wszystko opowiedzieć, nie byłoby już takiej możliwości jak ta, kiedy mogliście na bieżąco śledzić moje losy.

Dziękuję!



To była moja podróż dookoła świata. To jest mój dziennik pokładowy.