Fly4free.pl

SAMOLOT Naszą bramą do Peru była Lima. Przylecieliśmy na lotnisko imienia pilota, Jorge Cháveza. Na lotnisku podczas kontroli paszportowej trzeba oddać dwa wypełnione druki (dostaniemy je w samolocie), które zaświadczają o celu naszej podróży i zadeklarowanych towarach do oclenia. Fragment kartki dostaniemy z powrotem – nie wolno go zgubić

KOMUNIKACJA MIEJSKA Z lotniska przyjechaliśmy taksówką (70 soli). Taksówkarze w Peru nie mają taksometrów, dlatego cena przejazdu podlega negocjacji. Ważne, żeby ustalić ją przed wejściem do taksówki.
W miastach poruszaliśmy się czasem autobusami miejskimi. Zwykle nie mają one rozkładu jazdy, za bilet płaci się bezpośrednio u kierowcy (w Limie to na przykład 1 sol). Wyjątkiem są 3 linie szybkiego autobusu El Metropolitano, łączące między innymi historyczne centrum Limy z dzielnicą Villafrores, tu bilet nie tylko trzeba kupić z wyprzedzeniem, ale wymagana jest do tego specjalna karta magnetyczna (jednorazowy przejazd kosztuje 2 sole, karta 4,5 soli, więcej tu)

AUTOBUSY TURYSTYCZNE Pomiędzy miastami podróżowaliśmy na dwa sposoby. Część trasy przejechaliśmy turystycznym hop busem (www.peruhop.com). Wykupiliśmy podróż, która pozwalała nam wysiąść z autobusu w jednym z kilku punktów i wrócić do niego po kilku dniach, kontynuując podróż. Wersja droższa obejmowała również koszt kilku atrakcji turystycznych na trasie. Zanim oswoiliśmy się z zasadami podróżowania tradycyjnymi autobusami dalekobieżnymi, ta opcja pozwoliła nam sprawnie podróżować bez wielu przygotowań. Dla jednych zaletą, dla innych wadą, jest fakt, że podróż odbywa się wyłącznie w grupie obcokrajowców, a opiekun w autobusie jest anglojęzyczny. Wadą jest niewątpliwie wysoka cena (129 USD wersja podstawowa, 179 USD w wersji z dodatkowymi atrakcjami), tą samą trasę, na własną rękę, można przejechać znacznie taniej

AUTOBUSY DALEKOBIEŻNE Jako że sieć kolejowa w Peru jest słabo rozwinięta i kosztowna, autobusy dalekobieżne są podstawowym środkiem komunikacji pomiędzy miastami, które często dzieli od siebie wiele godzin jazdy krętymi górskimi lub płaskimi odludnymi drogami. Peruwiańskie autobusy (Cruz Del Sur, Tepsa, Inka Express) są na tyle komfortowe, że można nimi podróżować nocą. Szerokie rozkładane siedzenia pozwalają ułożyć się w miarę wygodnie ułożyć i spać, a rano wstać wypoczętym. Dodatkowo, taki sposób podróżowania jest niedrogi. Za podróż autobusem o wysokim standardzie z Arequipy do Cusco (z ominięciem Puno, 10 godzin jazdy) zapłaciliśmy 60 soli (koszt dla jednej osoby). Autobus o podstawowym standardzie mógł nas przewieźć na tej trasie za 30 soli. Jedyną wadą takiego sposobu podróżowania jest brak ogólnodostępnych rozkładów jazdy autobusów (część połączeń dostępna jest tu) i brak możliwości kupienia ich (bez wysokiej marży) poza dworcem autobusowym. Dworce autobusowe w Peru oddalone są od centrum miast, dlatego kiedy przyjeżdżaliśmy do nowego miasta, wysiadając z autobusu sprawdzaliśmy rozkład odjazdów na następny etap podróży

Gdy dworzec autobusowy był nam nie po drodze, prosiliśmy o informację dotyczącą rozkładu jazdy w agencjach turystycznych przy hostelach. Trzeba jednak pamiętać, że biura informują jedynie o połączeniach przewoźników, z którymi mają podpisane umowy o pośrednictwo. Może się więc okazać, że dowiemy się o dwóch z dziesięciu dostępnych kursów. W agencjach, jeśli jest inna możliwość, nie należy kupować biletów autobusowych ze względu na wysoką marżę (na naszym połączeniu za 60 soli, wynosiła dodatkowe 12 soli). Kupienie biletu na dworcu pół godziny przed odjazdem autobusu, może się wiązać z mniejszym wyborem miejsc siedzących, ale autobusy nie są przepełnione, nam nie przytrafiło się nigdy, żeby wszystkie miejsca były wykupione. Po wykupieniu biletu, w oddzielnej kasie należy opłacić podatek transportowy (1-2 sole). Bez stempla nie zostaniemy wpuszczeni do autobusu

Autobusy dalekobieżne, mimo pokonywania długich dystansów, nie zatrzymują się na postojach, na których można by rozprostować nogi, coś przekąsić, czy skorzystać z toalety. Często dlatego, że w pobliżu dróg nie ma żadnej infrastruktury. Do tego drogi często nie są w najlepszym stanie technicznym i są doposażone w progi zwalniające w najbardziej nieoczekiwanych miejscach. Podróż, choć malownicza, może być męcząca. Dlatego warto pomyśleć o zaopatrzeniu się w (lekkostrawny) prowiant na całą drogę, do bagażu podręcznego, jeszcze przed wyruszeniem w wielogodzinną drogę, przerzucić ciepłe skarpetki i sweter, a także, o ile to tylko możliwe, mieć zapięty pas bezpieczeństwa

cała relacja z moich wakacji w Peru na www.holaperu.pl

Najpopularniejsze są chyba mikrobusy. Z lotniska do centrum Limy można dojechać za 2 sole. No chyba że się taszczy ze sobą walizy. Oprócz mikrobusów są także zwykłe autobusy. W każdym jest naganiacz/bileter który krzyczy gdzie dany pojazd jedzie. Mówimy mu gdzie jedziemy a on kasuje odpowiednią sumę.

Czy moglby ktos zasugerowac jak najtaniej dostac sie z Ica do Cusco? Data to 29.01( najlepiej wyjazd noca).