Fly4free.pl

Zaciekawiła mnie jedna rzecz. Jak to jest w praktyce, kto prowadzi takie ćwiczenia z orkiestrą do czasu aż dojedzie dyrygent?

Co by nie mówić, zbytnia 'wrażliwość na niedogodności' utrudnia podróżowanie @KyokoMai Rozumiem, że szczur nie biegał po hotelu, tylko gdzieś obok? To wbrew pozorom nic nie znaczy. Ja podchodzę z dużą rezerwą do tych prestiżowych miejsc. Zazwyczaj ta elegancja i prestiż jest tylko na pokaz, a od kuchni wygląda to zupełnie inaczej. Powracając, jakbym miał gadać z kimś w podróży to raczej nie zwracałbym uwagę na to jak jest ubrany. Raczej stawiałbym na mowę ciała, maniery etc. Mnie osobiście męczą 'zbyt przyjaźni' lokalsi. Nie wyobrażam sobie kilkunastogodzinnej jazdy pociągiem w jednym przedziale z np. 'grupą ze Wschodu'. Zamienić parę zdań super. Napić się wódki i tak dalej też super. Ale jak nie da się 'uciec' to jakaś masakra

Zastanawiam się czy autorowi wątku chodziło o poznawanie innych turystów, czy autochtonów. Bo ja zdecydowanie wolę tych drugich, turystów raczej unikam. Jak np. niedawno poznany Drago z Belgradu, rocznik '46, który udzielił mi trzech Złotych Porad Drago w Belgradzie (ZPD). Za oryginalne słownictwo dostałbym pewnie ostrzeżenie, więc ugładzę trochę słowa, oddając w pełni sens.
1. Nosić z sobą kij żeby odganiać dzikie psy.
2. Przy uprawianiu miłości francuskiej z belgradzką prostytutką pilnować portfela.
3. Jak chce się kupić jakąś rzecz z pchlego targu, poprosić o pomoc belgradczyka, bo dla turystów ceny są dwu- albo trzykrotnie wyższe.

Porady #1 nie posłuchałem w Sarajewie. Nie wiedziałem, że tam też obowiązują ZPD. Skończyło się na ostrym dyżurze w szpitalu Koševo. Innych porad nie sprawdzałem.

_________________
Blbec je blbec a blbcem zůstane
Ja tu tylko sprzątam

Nie chce Cię obrażać ale takie podejście to trochę głupota. Twierdzisz, że wszyscy turyści są tak samo...źli? nieinteresujący? a miejscowi wspaniali i spijasz z ust każde ich słowo?
Gdybym miał porównać jednych i drugich do typów książek to turystów zaliczyłbym do ciekawej powieści a miejscowych do książki o historii danego miejsca. Jedno i drugie ciekawe ale dlaczego tych pierwszych odrzucać? W końcu każdy jest gdzieś tym miejscowym...

_________________
Marzy Ci się wycieczka rowerowa po Hiszpanii? Zapytaj! Coś podpowiem ;)

@namteH- trafne spostrzezenie. Podczas wyjazdow spotkalam przeroznych turystow i super bylo z nimi pogadac. Byli namiastka krajow, w ktorych moja stopa zapewne nie postanie (chociaz kto wie..? ). Dowiedzialam sie wielu ciekawych rzeczy i spedzilam wiele milych chwil z takimi osobami. Tak naprawde inni turysci sa troche jak bonus-jedziesz do obcego miejsca, poznajesz lokalsow, a na dodatek spotykasz ludzi z jeszcze odleglejszych zakatkow swiata, toz to sama radosc i korzysc poznawac wiele kultur jednoczesnie

...Co do odpowiedzi na glowny temat watku mysle, ze to musi wyniknac naturalnie- z potrzeby chwili. Czasem siedzisz obok kogos w pociagu, czasem pomagasz komus znalezc przystanek, czasem ktos sie skada z Toba na taksowke... Warto wykorzystywac takie chwile zeby zagadc, nie zawsze ta chec nawiazania kontaktu zostaje odwzajemniona, ale przypadki, w ktorych to sie udaje sa naprawde warte zachodu!

_________________

Poznaję w czasie podróży zarówno turystów jak i autochtonow. Za każdym razem jest inaczej. W hostelach to aż trudno kogoś nie poznać w wspólnej kuchni. I co ciekawe wiele nowych znajomości zawiera w kolejce do toalety w różnych pubach czy knajpach bo do damskiej toalety zawsze jest kolejka i gada się i poznaje; )


wysłane z telefonu

_________________
Ιαπόνκα76

To nie jest tak jak myślisz. Unikam - znaczy się nie podchodzę, nie zagaduję. Oczywiście, jak ktoś do mnie podejdzie i zagada, będę kontynuował rozmowę. Ogólnie jestem typem introwertyka. W salach wieloosobowych nie sypiam, w hostelowych kuchniach nie przesiaduję, bo jadam na mieście. Może wynika to z doświadczeń, bo najczęściej w ho(s)telach czy w trasie spotykałem najnudniejszy typ turysty czyli wiwi (when I was in ...).
Miejscowych też nie zagaduję, ale jak doskwiera mi nuda, prowokuję do rozmowy

_________________
Blbec je blbec a blbcem zůstane
Ja tu tylko sprzątam

Tu jest odpowiedź:
http://wyborcza.pl/1,75475,17332402,Dyr ... talam.html

Ludzi poznaje dość łatwo, ale pewnie dlatego, że wyglądam jak ktoś do kogo można zagadać. Ale zgadzam się z @krasnal. Nawet jak zdarza mi się spać w hostelach, to rozmowy prowadzę jedynie na poziomie bardzo podstawowym - grzecznościowym. Hostel traktuje jako tymczasowe schronienie w którym mam się wyspać i odpocząć. A w tym mi interakcje z ludźmi przeszkadzają.

Ba, więcej!
Dzięki rozmowie z turystami może przyjść natchnienie na odwiedzenie kolejnego, nowego miejsca (sprawdzone na własnej skórze)

@Grzegorz40 asystent (o ile dyrygent jest światowej sławy). Ja nie jestem. Są studenci, którzy potrzebują zaliczyć praktyki, rwą się do pracy z orkiestrą (uczelnia zapewnia tylko 5% "orkiestrowej" pracy na zajęciach - reszta to akompaniatorzy (dwa fortepiany)). Studenci wiedzą co robić, przygotowujemy ich (ćwiczymy) dla ich wiedzy i doświadczenia. A praca (nawet na próbie) z orkiestrą to dla nich cała noc nie przespana z radości i emocji.

@boots @Higflyer macie rację. Aczkolwiek czasami pracując po 10 godzin na dobę, wracając do domu i musząc jeszcze "pracować" (czyt. ćwiczyć, przygotowywać się, <ogarniać> projekty, itp.) trudno w pewnym momencie zorientować się czy to aby w 100% prywatna płaszczyzna życia czy może jednak robimy cokolwiek zawodowego. Może to nie jest żaden kompleks niższości tylko wychowanie - w domu wszystko było na poważnie, najpierw obowiązki potem czas wolny; wakacje były niczym film - oglądanie bawiących się dzieci z okna pokoju w którym trzeba było ćwiczyć. Nie bo ktoś zmuszał, ale z poczucia obowiązku, aby coś w życiu osiągnąć. Może dlatego do dziś, mieszkając od 7 lat w domu jednorodzinnym, nie mam pojęcia jak się nazywają sąsiedzi oraz czym się w życiu zajmują.

@MacKoz to był Chungking Mansion, niby z dobrymi rekomendacjami ale w praktyce to bardzo stary, 16-piętrowy budynek na dole którego handlują ludzie z Indii, Pakistanu i tym podobnych rejonów (strasznie natarczywi, z czym akurat nauczyłem sobie radzić). Dziedziniec natomiast miał jakieś 3-4m2, pełen rur, ściekającej wody z klimatyzatorów i - właśnie po jednej z rur na którymś tam (nastym) piętrze biegał szczur. W pokojach było czysto, ale niczego tak panicznie się nie boję jak myszy i szczurów. W kwestii poznawania ludzi - masz rację. Może dlatego ja nigdy sam nie próbuję nawiązywać kontaktów z jakiejś tam obawy, że trafisz na jakiegoś gadatliwego jegomościa. Raz w życiu postanowiłem wziąć dziadka "na stopa" - padał deszcz i zrobiło mi się go szkoda. Nadawał mi przez kilkanaście kilometrów o "ojcu R." - nauczyło mnie to tego, aby nigdy więcej nie reagować na żadnych autostopowiczów. Dla własnego spokoju.

To jak jesteśmy w wątku o poznawaniu ludzi, @KyokoMai kiedy nas zaprosisz na swój "*występ"?
*Nie wiem jakie słowo tutaj pasuje

Dzięki @KyokoMai za wyjaśnienia. Jakoś mi właśnie nie grało, ze można pisać o sobie w kontekście: "ja się do ich poziomu nie zniżam" a taki był (jak sądzę) odbiór Twojego postu.
@tokajka to koncert chyba

_________________

Przy okazji niewinnego pytania autora wywiązała się interesująca dyskusja, takie forum to ja rozumiem, ile można czytać o nowej puli biletów do Dortmundu
Moje doświadczenia: najciekawsze znajomości podczas podróży zawsze nawiązywały się przypadkiem. Nic na siłę. Jeśli tylko nie jesteś dyrygentem na wyjeździe to prędzej czy później bratnie dusze same się znajdą (przepraszam KyokoMai, nie mogłem się powstrzymać, znam podobne do Ciebie osoby i rozumiem ich percepcję, jesteśmy po prostu ulepieni z innej gliny).

_________________

@tokajka jak będzie coś w Polsce - mogę dać znać, nie ma problemu. Chociaż akurat to nie jest moja "działka" - tym zajmują się tzw. agencje artystyczne (instytucje odpowiedzialne za całą otoczkę - marketing, reklamę, hotele, jedzenie, itp. - my (artyści) jesteśmy poniekąd odizolowani od tej szarpaniny finansowo-administracyjnej dla osiągnięcia spokoju ducha i skupienia się na jakości prezentowanego dzieła).

@gosiagosia jak jeden z forumowiczów wspomniał, może z daleka wyglądam bufoniasto. Nie uśmiecham się w obcym środowisku, nie patrzę ludziom w oczy, itp. Ale jak już ktoś mnie pozna, po 15 minutach czuje się, jakby znał mnie od kilku lat. W pozytywnym tego słowa znaczeniu.

@wikiman wszystko rozumiem. Ale tak jak napisałem w akapicie powyżej, kwestia osiągnięcia pewnego stopnia zaufania (zapoznania się) i już jest zupełnie inna rozmowa - z oficjalnej robi się przyjemna i miła. Czasami spotykam takich ludzi jak ja (w fularach pod koszulą czy muchach w podróży), w business class ale... jakoś nikt nigdy do siebie się nie odzywa. Każdy ma swój świat - swojego smartphona, iPad'a, komputer, książkę, gazetę - może dlatego nigdy (nawet nie na siłę) nikogo w podróży nie poznałem. Po prostu nie stoję i nie patrzę się na ludzi - robię swoje, aby się nie nudzić albo wykorzystać maksymalnie czas. Ćwiczę ze słuchawkami na uszach i nutami w iPadzie (nawet w podróży prywatnej - opera potrafi trwać 3 i pół godziny, aby się jej nauczyć potrzeba jej wysłuchać co najmniej 100 razy - z tego się robi ogrom czasu i wykorzystuje się nawet chwile podczas kąpieli); albo trzeba zrobić merytoryczne korekty jakichś prac czy artykułów. Albo chociażby napisać pismo o wypowiedzenie umowy z operatorem - to się robi na lotniskach, w taksówkach, samolotach - tam, gdzie np. nie mając internetu albo musząc siedzieć 2-3 godziny nie można zająć się niczym innym.

koniecznie daj znać
ciekawi mnie jak to wygląda od strony praktycznej. Dyrygent nie wie gdzie będzie dyrygował w najbliższym czasie? Myślałam że program ustala się z dużym wyprzedzeniem na cały, dany sezon artystyczny. Jak to jest?

Pewnie wyjdę na chama i prostaka, że odważyłem się przerwać tą fascynującą dyskusję, ale chciałbym zwrócić uwagę i przypomnieć, że założyciel tematu prosił o wskazówki jakie mamy sposoby na poznawanie nowych ludzi w podróży, a tymczasem temat zdominowały wypowiedzi o zawodzie Pana, który na poznawanie ludzi na wyjazdach nie ma absolutnie żadnej ochoty... Ja rozumiem luźne gadki, ale może jednak skoro ktoś stworzył konkretny temat z prostym pytaniem związanym z podróżami to wato byłoby się jego trzymać?

_________________

@szymonpoznan1 mimo wszystko dobrze, że nie banujesz - ja tylko odpowiadam na pytania, bo niektórych co nieco interesuje. Nie złość się - kończę już, tak na wszelki wypadek.

@szeptana dyrygent wie, ale z reguły koncentruje się na najbliższym projekcie, gdyż to wymaga pełnego skupienia i przygotowania. Tak jakby przestawienia umysłu np. z baroku na muzykę współczesną (Penderecki, Lutosławski). Z informowaniem to jest tak, że pewnego dnia zadzwoniła do mnie moja mama z pytaniem o której będę na kolacji po czym ja ze zdziwieniem odpowiedziałem "a to ja Ci nie mówiłem? Wrócę za 3 dni, jestem na koncercie w Krakowie". Tak to właśnie wygląda.

@szymonpoznan1 masz co prawda rację, że to OT, ale tym razem idzie w całkiem ciekawą stronę. Jak widać ten temat (koncertowy) dla wielu forumowiczów jest ciekawy i ciągle pojawiają się nowe pytanie. Poza tym temat wątku już niemal się wyczerpał i wątek zginąłby na wieczne zapomnienie. Tymczasem w dyskusja o nowych znajomościach już powoli zmierzała w kierunku kłótni, a tymczasem stała się prawdziwym wersalem. Pełna kultura i poszerzamy horyzonty. Jak widać temat może uciec w kulturalny OT bez polityki i sporów o to kto ma racje.

_________________
‪

@szymonpoznan1 - w sumie wątek poszedł w ciekawą stronę, może po prostu wydzielić?

@luki - pełna zgoda ładnie napisane

@KyokoMai - a dlaczego orkiestra nie ma po prostu swojego własnego dyrygenta? Tak jak np. orkiestry strażackie

BTW Popełniłem kiedyś "Most nad rwącą rzeką" Fleszarowej-Muskat, faktycznie dyrygenci chyba tak mają, po kilku Twoich postach przypomniał mi się Jerome Asman

_________________
vivere militare est

W lipcowych "Charakterach" był ciekawy artykuł "Porozmawiaj z nieznajomym" o zagadywaniu nieznajomych. Niestety nie ma w sieci, przynajmniej za darmo

http://images.nexto.pl/upload/wysiwyg/m ... 7-toc1.jpg

Artykuł był bardziej o zagadywaniu nieznajomych w komunikacji miejskiej podczas krótkich dojazdów do pracy. Badania psychologiczne wykazały, że poziom naszej szczęśliwości wzrasta, gdy jednak zagadujemy, a nie tylko zatapiamy się w ulubionej książce, tablecie, czy widoku za oknem. Badali grupy, które różnie spędzają czas w trakcie dojazdu. Niektórzy nie mają z tym żadnego problemu, ja mam, ale trzeba się przełamać, zagadnąć i od razu będę szczęśliwszy, proste