Fly4free.pl

Chodzi mi po głowie długa podróż po Afryce, około 3-4 miesiące. Wiadomo, że to najtrudniejszy kontynent. Do tej pory wiele razy podróżowałem sam. Pierwszy tydzień super, drugi już powoli zaczynałem myśleć o powrocie, najwięcej przeciągnąłem sam do ok. 16-17 dni i byłem gotów wracać do domu.
Za to z rodzinką 3 tygodnie podróży i więcej to żaden problem.

Mam raczej intensywny sposób podróży i w sumie może to działać w dwie strony - albo nie myśleć o powrocie, albo być zmęczony gonitwą i zacząć marzyć o własnym łóżku.

A jak przeżyć dłużej? Może ktoś ma jakieś doświadczenia w dłuższych podróżach i podzieli się jak do tego podejść? Szczególnie w trudnych podróżniczo terenach?
Mnie chodzi po głowie zjechać z Maroka do Gabonu co najmniej. Niektórzy mówią, że Afrykę sobie lepiej dozować. Uwielbiam ten kontynent, ale wiem, że bywa bardzo trudno.

_________________

Znajdź kogoś kto pojedzie z tobą

_________________
Czy The Office US jest najlepszym serialem komediowym?
Zdania są podzielone. Niektórzy mówią, że tak, inni że owszem.

Przez 4 tygodnie jeździłem sam po Meksyku i najgorsze było to, ze nie miałem z kim pogadać, podzielić się wrażeniami. Ja nie znałem hiszpańskiego, oni angielskiego. Przez cały wyjazd brakowało mi osoby z którą mogełem podzielić się emocjami nawet przez wideorozmowe. W hostelach trochę rozmawiałem z ludźmi ale to nie zaspokajalo moich potrzeb. W hotelach jesteś izolowany, a personel jest raczej nastawiony na klienta biznesowego niż podróżnika z pytaniami.

Z mojego doświadczenia wiem, że ważne są noclegi w hostelach bo tam masz kontakt z ludźmi oraz mieć kontakt z kim codziennie będziesz dzielił się wrażeniami w 4 oczy (nie na blogu, nie na fejsie czy insta i nie nagrywanie się na kamerce). Dzieląc się wrażeniami i emocjami z każdego dnia moge podróżować bardzo długo.
Może to być kilka osób, z każdą będziesz rozmawiał o czym innym i z innych regionów.

_________________

Relacja live na forum może być jakimś sposobem na radzenie sobie w samotnej podróży

Podczas moich pierwszych samotnych podróży (1 - 2,5 miesiąca) też się bałem, że będzie nudno i samotnie ale spotkałem i poznałem w hostelach różnych znajomych, z którymi do dziś utrzymuję kontakt i odwiedzamy się w różnych miejscach na świecie. Także bardzo polecam bo było super i myślę, że to głównie nie zraziło mnie na samym początku.
Potem jednak mi się zmieniło albo się przyzwyczaiłem i szczególnie podczas podróży rowerem (też po ok 2 miesiące) lub bardziej w dzikie rejony kontakt z ludźmi miałem ograniczony do zakupów w sklepie i wstępu do jakichś atrakcji i też mi to bardzo odpowiadało bo człowiek ma wtedy dużo czasu żeby porozmawiać sam ze sobą.

_________________

No właśnie ja już trochę wyrosłem ze spania w hostelach...

_________________

Mam niestety te same odczucia, jak byłem młodszy i miesiąc spędziłem w podróży nocując w hostelach, to zawsze można było kogoś spotkać, zagadać, czasem nawet wybrać się do jakiegoś konkretnego miejsca razem. Ostatnio jak nocowałem już w hotelach, to znacznie trudniej było mi nawiązać taki przypadkowy kontakt z innymi turystami, żeby móc porozmawiać o własnych wrażeniach. Ciekawscy lokalsi, to jednak co innego, z jednej strony często rozmawiasz o swoim życiu w innym kraju, a z drugiej chwalisz ich kraj. Jakoś nie umiem być szczery, a z innymi podróżnikami potrafię.

Hostele są super, ale w pewnym momencie się jest już na nie za starym i zbyt wygodnym.

Ponizej Sahary masz tak jakby dwie Afryki - angielsko jezyczna i francusko jezyczna, wiec jechanie do czesci mówiacych po francusku nie znajac tego jezyka moze byc trudne.

Ale jak masz dobrze zaplanowany pobyt - to nie bedzie czasu na nude.
Na Safari bedac samemu zawsze znajdziesz miejsce w jakiejs grupie - bylem z kumplem to codziennie mielismy innych towarzyszy w jeepie i z nimi spedza sie doslownie caly dzien, w kempingach tez jest wiele ludzi którzy spedzaja noc przy ognisku, juz nie mowiac ze codziennie rano wszyscy sie pytaja jakie zwierze ktos widzial i gdzie wczoraj

Ja kiedys uzywalem couchsurfing i tam jest wiele opcji nie tylko spania ale po prostu zwiedzania miasta z lokalnymi osobami.
Mozna tez wymyslic jakis powód podrózy typu wolontariat itp.
W wielu miejscach bedziesz atrakcja turystyczna dla osób lokalnych wiec sami cie beda zaczepiac.
W Tanzani DAR czy Arushy dosc sporo osób zagaduje "where are you from" czy to w celu sprzedazy czegos czy od tak z ciekawosci.

Wszystko zalezy od ciebie, ja czasem lubie wziac ze soba stary mp3 player (dla bezpieczenstwa lepszy niz tel ), butelke whisky i poogladac zycie miejscowych.

Edit:
Inne opcje jakie mi jeszcze przychodza na mysl to poszukanie jakichs Polaków mieszkajacych tam, w takich miejscach wiekszsoc bedzie sklonna pokazac cos.
Rowniez lapanie stopa jest ciekawa opcja, co prawda nie w Afryce ale w Ameryce Pd/Pn poznalem w taki sposób dosc wiele osób.

Ja podróżując sam, w słabszych momentach wbijam się na bezczelu pod jakimkolwiek pozorem do miejscowych...i różnie się to kończy, jednak zawsze jest to cenne doświadczenie - być może jestem podróżniczym purystą, ale podczas samotnych podróży unikam jak ognia innych turystów i eskpatów, bo tylko wtedy udaje mi się wejść w relacje z miejscem które odwiedzam i jego mieszkańcami na zadowalającym dla mnie poziomie. Nadmiaru emocji raczej nie doświadczam. Bardziej są to "gonitwy myśli", które z wiekiem człowiek nauczył sie układać.

_________________
https://youtube.com/@CamiloPardo

Przypomniała mi się podróż do Stanów Zjednoczonych. Pojechałem do siostry, ale wiadomo, ona pracowała jej mąż też i mimo, że nie przeszkadzałem im, to nie chciałem zbytnio siedzieć na głowie. Mieszkała w Chicago, ja poleciałem do Las Vegas i przez 3 dni byłem sam. Dziwne uczucie. Nie no spoko, można było pogadać z kimś w kasynie, czy w barze bo Stany to taki naród, że chętnie podejmują rozmowę, ale jednak podróżowanie z kimś znajomym to co innego. A tak...musiałem sam przepierd&lać pieniądze w kasynie

Może te 3 dni to nie to samo co miesiąc czy więcej, ale mimo to, te 3 dni dało odczuć tą samotność.

Długą samotną podróżą nie można nazwać 3 dni w Las Vegas.

_________________
Ιαπόνκα76

LV i samotny? Niepojęte...

Spróbuj na różne odcinki poszukać różnych znajomych, mało kto znajdzie tyle czasu na podróż (i też z mało kim chciałbym spędzić tyle czasu w podróży ), ale może będą chętni na fragmenty Twojej podróży?

Osobiście nie bardzo lubię podróżować samemu, tak jak piesze wędrówki w odcięciu od wszystkiego mi nie przeszkadzają (ale to do 2tygodni góra), tak jednak zdecydowanie wolę dzielić się wrażeniami (zarówno pozytywnymi jak i negatywnymi), szczególnie w miejscach gdzie jest sporo osób można się poczuć samotnym. Hostele spoko opcja ale chyba nie ten próg wygody

_________________

Spędziłem trzy miesiące w podróży (przejechałem całą Rosję) i to był mój najlepszy wyjazd. Nikt cię nie goni, decydujesz kiedy wrócisz (wyjeżdżając miałem bilet w jedną stronę). Zauważyłem jednak, że z dnia na dzień coraz mniej rzeczy mnie zachwycało i wszystko dokoła powszedniało, a początkowy entuzjazm minął. Żałowałem nawet trochę, że nie spędziłem tych trzech miesięcy w Azji Środkowej, bo zawsze zmiana kraju byłby jakąś stymulacją, zapowiedzią nowej przygody. Także dla mnie za długi pobyt w jednym kraju byłby zagrożeniem dla czerpania radochy z wyjazdu, ale Twój plan z definicji zakłada dużo zmian, więc nie powinieneś się nudzić.
P.S. Na wschodniej Syberii czy na Kołymie czasem nie odzywałem się do nikogo i przez kilkanaście godzin (bo nie było ludzi lub nie było zasięgu;)). I mimo że jestem ekstrawertykiem, to podobało mi się to, że mogłem pobyć sam ze sobą. W dzisiejszych czasach, pełnych bodźców i ciągłego bycia online, to może być ciekawe doświadczenie (zakładam, że o całkowite odcięcie w Afryce również nie jest trudno).

Ja moja pierwszą w życiu jakąkolwiek podróż mialem na stopa. Pojechałem na Bałkany aż do Albanii. 2 tygodnie. Pamietam że pod koniec już mi było tęskno za Polską. To była kwestia językowa. Przez dwa tygodnie w zasadzie nie rozmawiałem z nimim. Spałem po parafiach to mnie tam przygarnął. To była wymiana kilka przypadkowych zdań na temat noclegu lub te same niemal zdania podczas stopa które mialem wyuczone. To było 20 lat temu, wtedy mój język angielski był na mizernym poziomie, zreszta na Bałkanach szybciej po Polsku się można było dogadać nawet. Mnie brakowało powiedzenia komuś.. kurde ale to fajne... lub kurde ale mnie boli dupa To tez ważne. No i w takiej Afryce to jednak kwestia bezpieczeństwa tez może grać ważną rolę.

Jestem w wieku w którym człowiek ceni sobie też już regeneracje, więc spanie na ławce czy głośnym hostelu w sali wieloosobowej ma już za sobą jak cart. Całkowicie to rozumiem. Ja myślę, ze tez jest dużym ryzykiem wybrać się z kimś na 2-3 miesiące, bo z każdej strony może dojść do przesilenia, zmęczenia materiału. NIe raz pewnie każdy z Was się przekonał ze Wasi znajomi są fajnie le po tygodniu czy dwóch razem na wyjezdzie odkrywają różne niepożądane wady.
Dlatego przy tak długim czasie, może warto etapować podróż nawet na towarzyszy podróży? Bo skoro autor wątku pyta, to nie ma kogoś tak sprawdzonego i dyspozycyjnego kto mogliby ot tak pojechać na 2-3 miesiąc.

_________________

Dla mnie w podrozy najfajniejszy jest kontakt z tubylcami. A tego w Afryce na pewno nie braknie. Wiadomo znajomosc jezyka pomaga. Uwielbiam sama podrozowac i wcale sie nie nudze. Nigdy tez nie kupuje lokalnej karty SIM bo nie jest mi to potrzebne. Ale kazdy co innego lubi i nie dla kazdego samotne podroze.
Hostele sa fajna opcja moze nie na spanie w pewnym wieku. ale zawsze mozna tam wpasc i zabukowac wycieczke i jechac w grupie. Na Facebooku sa tez strony o afrykanskim podrozach, tam mozna wymieniac sie doswiadczeniami i umawiac sie na spotkania w drodze
Wrazenia mozna przelewac na papier, mam 2 zeszyty spisane z rocznej podrozy rowerem po Ameryce Poludniowej i Centralnej. Tam przez kilka dni czasami z nikim nie gadalam, pedalowalam, czytalam ksiazki w namiocie, pisalam. To bylo zycie!

Co do hosteli to jest troche roznica miedzy takim w Amsterdamie w centrum a takim losowym gdzies po srodku Tanzanii.. ja bym ich nawet nie nazwal hostelem, to sa takie wszystko majace domki, sa pokoje wspoldzielone, pokoje prywatne, miejsce pod namiot.. Ludzie którzy sa tam podrozuja i zwiedzaja, dziela sie ciekawymi informacjami a nie przyjechali na weekend na kawalerski

*na takie amsterdamowe tez juz nie mam czasu ani sily (bedac samemu) ale taki w mniej turystycznym miejscu to inna sprawa.

Nie mam bardzo dużych doświadczeń w samotnych długich podróżach bo właśnie wizja samotnego podróżowania w wielu przypadkach odwiodła mnie od moich podróżniczych planów.

Problemem jest znalezienie osób, które chciałyby/mogłyby dołączyć do takich podróży - wynika to z wielu powodów, od obawy przed podróżą z nieznajomym, czy ledwo poznanym towarzyszem, czy nie będzie ogólnego niedopasowania co do oczekiwań, dopasowanie terminów i planu podróży, czy przeznaczony budżet, preferowane loty, noclegi i inne koszty.

W mojej ostatniej samotnej 2-tygodniowej podróży na Galapagos trochę brakowało kogoś, z kim można by pogadać. Choć to raczej krótkie wakacje niż długi wypad jak wspomniane 2-3 miesiące w Afryce, to jednak w miejscach mało zaludnionych, zwłaszcza w czasach covid czasem brakowało towarzystwa
Do tego jeszcze dochodzi sfera praktyczna: bezpieczeństwo, optymalizacja niektórych kosztów, ewentualna pomoc w różnych sytuacjach czy korzyść wynikająca z różnych przydatnych umiejętności (znajomość różnych języków, doświadczenia z poprzednich podróży, itp.)

Ogólnie to kilka razy szukałem wśród znajomych i nieznajomych kompanów do podróży, ale dotychczas nieskutecznie jestem dość elastyczny w planowaniu podróży, choć podobnie jak @cart czas spania w hostelach mam już za sobą

_________________