Fly4free.pl

Podczas poprzednich pobytów w tym regionie odwiedziłem Gwadelupę, Martynikę, Barbados, St. Lucię i Dominikanę. Tym razem, podczas 15 dniowego pobytu, udało mi się zwiedzić 5 kolejnych wysp – Antiguę, Barbudę, Montserrat, St Kitts i Nevis. Wszystkie wyspy były koloniami brytyjskimi, ale od lat 80 – tych ubiegłego wieku Antigua i Barbuda oraz St. Kitts i Nevis są niepodległymi państwami (aczkolwiek cały czas uznającymi formalną zwierzchność korony brytyjskiej), natomiast Montserrat jest w dalszym ciągu terytorium zależnym Wielkiej Brytanii. Plusem tych historycznych zaszłości jest m. in. to, że na wszystkich wyspach bez problemu porozumiewamy się w języku angielskim, natomiast minusem, że wszędzie musimy się mierzyć z angielskimi „wynalazkami” , mile zamiast kilometrów, parafie zamiast gmin, ruch lewostronny zamiast prawostronnego i.t.p.

Bardzo dużym ułatwieniem dla podróżników jest z kolei to, że we wszystkich wyspach obowiązuje ta sama waluta, czyli dolar wschodniokaraibski (XCD) sztywno związany z kursem dolara amerykańskiego – 1 USD = 2,7 XCD (w praktyce taki kurs uzyskamy wymieniając pieniądze w banku, jeżeli robimy to natomiast w kantorze lub sklepie to musimy się spodziewać raczej kursu bliższego 1 USD = 2,6 XCD).

Na każdej z wysp spędziliśmy od 2 do 4 dni, co z perspektywy czasu oceniam jako dobry wybór. Mieliśmy wystarczającą ilość czasu, żeby odwiedzić większość atrakcji, a równocześnie nie mieliśmy czasu, aby się znudzić tymi co tu ukrywać relatywnie małymi wyspami.

Ostatecznie na żadnej z wysp nie wypożyczaliśmy samochodu (chociaż były takie plany), co również z perspektywy czasu oceniam pozytywnie. Zniechęciły nas trochę ceny najmu, ubezpieczenia i konieczność wykupowania miejscowego prawa jazdy. Wyspy są naprawdę małe, a na każdej z nich spędziliśmy po kilka dni. Na każdej z wysp (poza Barbudą) działa też mniej lub bardziej rozwinięta komunikacja autobusowa (w praktyce raczej busowa). Na każdej bardzo dobrze funkcjonował też autostop. Sporadycznie korzystaliśmy też z taksówek. Zobaczyliśmy mniej więcej wszystko co chcieliśmy, sporo chodziliśmy, no i mieliśmy okazję rozmawiać z bardzo dużą liczbą miejscowych, którzy nas podwozili czy z którymi przemieszczaliśmy się busami. W ramach ciekawostki mogę napisać, że to, na co miejscowi (praktycznie na każdej z wysp) się skarżyli to…imigranci z większych państw regionu (głównie Dominikany i Jamajki). Skąd My to znamy…

Wszystkie odwiedzone przez nas wyspy były bezpieczne i nigdzie nie mieliśmy żadnych niemiłych przygód. Pomimo tego, że wyspy są odwiedzane przez bardzo dużą ilość turystów, to na szczęście prawie nigdzie nie spotkaliśmy miejscowych „załatwiaczy” czy innych „przewodników” żerujących na mniej doświadczonych turystach. Generalnie miejscowi (w absolutnej większości czarnoskórzy potomkowie niewolników z Afryki) są ludźmi pogodnymi, chętnymi do pomocy i naprawdę uczciwymi.

Należy być przygotowanym, że wyspy są naprawdę bardzo drogie. W sklepach ciężko znaleźć jakiekolwiek produkty tańsze niż w Polsce, natomiast bez problemu znajdziemy asortyment droższy kilkukrotnie od tego w naszych sklepach. Nie zachęcają też ceny noclegów. Za wątpliwej jakości dwójkę bez śniadania zazwyczaj płaciliśmy powyżej 100 USD (inna sprawa, że nie mając samochodu wybieraliśmy noclegi w największych miastach, skąd łatwiej było organizować wyjazdy po wyspie). W ramach ciekawostki, ale też aby dać ewentualnym chętnym do wyjazdu jakiś punkt finansowego zaczepienia mogę zdradzić, że cały wyjazd wyniósł nas po około 11.000,00 zł na osobę, z czego w zasadzie połowa to były koszty dolotu i transportu pomiędzy wyspami .

Wszystkie wyspy mają sporo ze sobą wspólnego, a jednak każda z nich ma swoją własną, odrębną specyfikę. Dlatego też postaram się każdą z osobna opisać.

St. Kitts – większa, bardziej ludna i częściej odwiedzana część państwa St. Kitts i Nevis. Wyspa ma kształt owalu na nóżce i jest bardzo górzysta. Najwyższy szczyt wyspy (Mount Liamuiga) ma 1.156 m.n.p.m. i wraz z innymi szczytami zajmuje znaczną część wyspy. W zasadzie nizinne obszary znajdują się tylko wzdłuż wybrzeża i tam też koncentruje się życie miejscowych.

St. Kitts jest wyspą relatywnie bogatą (a przy okazji drogą) i bezpieczną. Przestępczość jest niewielka, aczkolwiek kilku miejscowych ostrzegało nas przed poruszaniem się samemu po stolicy kraju – Basseterre i szerzej po całej wyspie. Nigdy nie bagatelizuję, co mają do powiedzenia miejscowi na temat bezpieczeństwa, ale tym razem miałem wrażenie delikatnej przesady. Miejscowi byli mili i pomocni i nie odniosłem wrażenia, aby z ich strony coś nam groziło.

Wyspę (a w zasadzie ten jej główny owal) możemy bez problemu okrążyć komunikacją publiczną (jeżdżące dookoła wyspy busiki). Komunikacją publiczną nie dojedziemy natomiast do położonych na samym południu plaż i samochodowego terminalu portowego skąd kursują promy na Nevis. Promy pasażerskie odpływają jednak ze stolicy Basseterre i kursują bezpośrednio do stolicy Nevis – Charlestown (bilet w jedną stronę kosztuje 31 XCD – 11,5 USD). W praktyce, na objazd wyspy ruszyliśmy z Basseterre busikiem, wysiedliśmy przy pierwszej atrakcji, a potem już po prostu z powodzeniem łapaliśmy, co jechało .

Atrakcje St. Kitts.

Park Narodowy Brimstone Hill Fortress (wstęp 40 XCD – 14,8 USD) – największa atrakcja wyspy, często porównywana do położonego na Antigua English Harbour. Obydwie atrakcje wpisane są na listę UNESCO. O ile jednak na Antigua możemy w tym miejscu spotkać po prostu tabuny turystów, o tyle w St. Kitts było zaledwie kilku zwiedzających. Brimstone Hill Fortress to położona na wzgórzu bardzo duża wojskowa fortyfikacja z XVIII wieku, bardzo dobrze zachowana, z ciekawymi wystawami i przede wszystkim – z niesamowitymi widokami na okolice.

Basseterre – stolica państwa i główne miasto wyspy, aczkolwiek z naszej perspektywy to raczej małe miasteczko (tylko około 14.000 mieszkańców). Ponieważ St. Kitts jest często odwiedzane przez wycieczkowce, więc znaczna część wybrzeża portowego zbudowana jest „pod turystów” – sklepy, knajpy. O wiele ciekawsza jest stara, naturalna część miasta – trochę kolonialnych domów, katedra, kościoły, targ, muzeum (obecnie w remoncie) i robiące za meeting place – The Circus, czyli okrągły plac z charakterystycznym zielonym zegarem na środku. W Basseterre jest gdzie zjeść, jest gdzie się napić… niezłe miejsce na rozpoczęcie czy kontynuowanie przygody z Karaibami .

Wingfield Estate / Romney Manor – posiadłość, której właścicielem był prapradziadek Thomasa Jeffersona, będąca plantacją trzciny cukrowej. Bardzo ładnie odnowiona i utrzymana. Niesamowicie fotogeniczne miejsce.

Timothy Hill Overlook – najbardziej znany punkt widokowy, położony na południowej nasadzie owalu wyspy. Piękne widoki na górzystą, południową część wyspy.

Plaże – to nie jest Antigua…, ale dla plażowiczów też się coś znajdzie. Za najlepsze uchodzą plaże położone na samym południu wyspy. My odwiedziliśmy położoną niedaleko Timothy Hill Overlook – Frigate Bay Beach i było ok. Szeroka plaża, czysta woda, a nawet trochę cienia.

Black Rocks – wulkaniczne skały wyrzeźbione przez ocean w fantazyjne kształty położone przy brzegu kilkanaście metrów od głównej drogi.