Fly4free.pl

Cześć! Zapraszam do mojej pierwszej relacji, w której przemierzymy Australię od Darwin do Melbourne. Lojalnie uprzedzam, że nie jestem najlepszym pisarzem i może się to czytać tragicznie, z góry przepraszam Pomysł na taką wyprawę urodził się w mojej głowie już kilkanaście lat temu, wymyśliłem sobie taką podróż ale wtedy była to raczej ta z tych „Kiedyś to zrobię ale pewnie nie” W tym roku ukończyłem 30 lat więc to fajna okazja aby zrobić jakąś ciekawszą podróż, partnerka skończyła studia więc to drugi powód żeby poszaleć Przeglądając forum trafiłem na wrzutkę @alborz z biletami do Australii w fajnej cenie. Była to wrzutka sprzed kilku dni więc trochę pogrzebałem i znalazłem bilety BUD - XIY - PVG - MEL liniami China Eastern za 2320 zł od osoby z dwoma bagażami po 23kg, spoko cena, bierzemy! Termin 01.11 - 14.11.2025 więc dzień urlopu zaoszczędzony Po kupnie biletów chcemy zabezpieczyć dojazd i powrót z Budapesztu. Decydujemy się na pociąg z Ostrawy za 1230 CZK. Na powrót również zarezerwowaliśmy opcję kolejową, 171 zł za pociąg do Czechowic Dziedzic.
Od tego momentu zwalniamy z przygotowaniami. Loty mamy, dojazd i powrót mamy więc najważniejsze ogarnięte. Pewnego spokojnego dnia - 10 września - dostaję maila od Bookingu, że nasze bilety zostały anulowane przez przewoźnika, zrobiło mi się trochę ciepło więc jak najszybciej próbuję się skontaktować z Bookingiem żeby próbować wyjaśnić o co chodzi. Miły konsultant od razu proponuje kilka różnych lotów, które nam pasują ale za każdym razem twierdzi, że linia lotnicza odrzuciła jego prośbę o zmianę, no cóż... Olałem booking i spróbowałem kontaktu bezpośrednio z China Eastern. Okazało się, że nasz bilet został anulowany bo posypały się loty krajowe XIY - PVG, po 10 minutach pisania loty zostały podmienione i rezerwacja przywrócona SUKCES! PIJEMY SZAMPANA! Jednak lecimy
27.09 składamy wnioski o wizy turystyczne, przychodzą błyskawicznie na maila, jeszcze przed potwierdzeniem złożenia wniosku. Doskonale! Widać, że Australia na nas czeka. Możemy się brać za planowanie całej podróży. Pomysłów było milion, od Tasmanii, po Nową Zelandię i Victorię, Fidżi, Cairns i Wielka Rafa, Sydney, Great Ocean Road. W każdym coś nam jednak nie grało... Tu brakowało dni, tu były drogie loty, tu coś, tam coś... nie dogodzisz. Po wielkich namysłach wybór padł na przelot do Darwin, tam wynajęcie kampera i przejazd do Melbourne. Robimy? Robimy!
Rozpocząłem poszukiwanie odpowiedniego campera na taką podróż. Do wyboru mieliśmy albo mniejszą Toyotkę albo trochę droższego chińczyka.
Chińczyk był w Dieslu, Toyoty w benzynie. Stwierdziłem, że może diesel mniej spali na całej trasie i jednak większy campervan będzie wygodniejszy do życia.
Decydujemy się na https://www.apollocamper.com/vehicles/c ... /euro-mini Właściwie zarezerwowaliśmy wersję hitop, ale otrzymaliśmy upgrade i dostaliśmy Euro-Mini. Różnią się one toaletą/prysznicem i klimatyzacją postojową. Kampera rezerwowaliśmy przez pośrednika dzięki czemu wyszedł ciut taniej niż bezpośrednio. Później odkryłem, że najtaniej i tak byłoby skorzystać z tego linku https://campermate.com/en/hire/motorhome/thl-australia na moment naszej rezerwacji nic nie było tańsze niż to. Do kompletu brakowało nam lotu Melbourne - Darwin. Terminowo spasował nam Virgin Australia, wylot w 03.11 o 20:45, a przylatujemy o 14:05, bezpieczny odstęp więc można brać. Dokupujemy po jednym rejestrowanym i kupujemy bilety przez apkę Trip.com co pozwoliło zaoszczędzić kilkadziesiąt złotych na jednym bilecie. Teraz mamy już wszystko, pozostaje wyczekiwać 01.11
Jak mawiał Kamil Grosik Grosicki, nadszedł dzień dzisiejszy - 31.10. Pakujemy plecaki w akompaniamencie ciągłego pukania do drzwi i dzwonka "CUKIEREK ALBO PSIKUS". Mamy wrażenie, że plecaki ważą po 100kg jednak waga pokazuje niecałe 15.. no ok.



01.11 - 1 dzień
Pobudka 4:20, poranna toaleta i 4:45 wyjeżdzamy z domu. Jedziemy do rodziców, tam zostawiamy swój samochód i zawożą nas do Ostrawy na dworzec. 6:10 jesteśmy na dworcu. 6:51 mamy pociąg więc chwilka oczekiwania i wsiadamy.



Na trasie do Budapesztu mamy przesiadkę w Breclaviu, na którą według rozkładu mamy 6 minut. Zaczynam się trochę stresować, że jak nie zdążymy to następny pociąg dojeżdża do Budapesztu trochę na styk, spoglądam co chwilkę w aplikację "Muj vlak" i sprawdzam opóźnienia naszego i drugiego pociągu. Nasz w miarę planowo, drugi kilkanaście minut opóźnienia - jest dobrze Dojeżdżamy do Breclavia, czekamy kilkanaście minut i wsiadamy do drugiego pociągu już do Budapesztu.



Ten łapie prawie godzinę opóźnienia na trasie. do Budapesztu dojeżdżamy 13:30, lot o 18:00 więc jest zapas czasowy.



Na lotnisko jedziemy najpierw linią 3 metra do ostatniej stacji i z niej autobusem 200E. Meldujemy się 14:45 w kolejne do Check-inu. Bagaż udaje się nadać tylko do XIY i tam musimy nadać ponownie na pozostałą część. Idziemy coś przekąsić do saloniku i o 17:00 udajemy się pod nasz gate. Boarding zaczyna się 17:15 i idzie całkiem sprawnie.



Zajmujemy swoje miejsca 62K i 62L i udajemy się w krótką drzemkę. Obsługa budzi nas na kolację. Po zjedzeniu kolejna drzemka, kolejna pobudka, śniadanie.






02.11 - 2 dzień
Lądujemy w Xi An kilkanaście minut przed czasem, odbieramy bagaż idziemy go nadać ponownie, Pani odznacza sobie nas na karteczce i daje karty pokładowe.



Decydujemy się na szybką podróż do centrum, wsiadamy w metro i po godzinie jesteśmy w centrum, mamy tutaj całe 15 minut na zwiedzanie i trzeba wracać.








Szybkie fotki i lecimy z powrotem na metro. Po drodze w metrze kilka osób robi sobie z nami zdjęcia (może byliśmy brudni? ) dwie dziewczynki próbują nas pytać przez tłumacza jak sobie radzimy w Chinach bez chińskiego Po dotarciu na lotnisko decydujemy się na zupkę za 9,41 zł.



Porcja dla słonia, zjedliśmy jedną we dwóch i jeszcze zostało dla trzeciego. Po posiłku udajemy się pod nasz gate na lot XIY - PVG. Lot mija bez żadnych przeszkód, kolejny ciepły posiłek zjedzony.



W PVG mamy niecałe 3,5h na przesiadkę więc idziemy na transfer gdzie dostajemy super naklejki



pozostały czas spędzamy w saloniku. Idziemy na boarding i widzimy wymarzone Melbourne na tablicy. Lot wygląda podobnie jak ten do Chin, drzemki przeplatane z pobudką na posiłki.







03.11. - 3 dzień
Docieramy do Melbourne!



Po wylądowaniu wypełniamy kwestionariusze co ze sobą mamy, a czego nie i udajemy się do automatycznej kontroli paszportowej. Partnerka przeszła, ja nie Odesłali mnie od okienka, 5 minut opóźnienia. Bagaż dociera cały i zdrowy i idziemy go nadać do Darwin. Szybka akcja i jesteśmy wolni i mamy 3-4 godzinki do dyspozycji bo jest 14:30, a lot do Darwin 20:45. Na dworze około 15 stopni, ciężkie chmury ale nie pada więc decydujemy się na szybki spacer, znaleźliśmy na mapach, że w pobliżu lotniska znajduje się jakiś lasek więc cel ustalony. Po około 20 minutach marszu naszym oczą ukazują się... KANGURY!







Sarna na sterydach. Nie sądziliśmy, że tak szybko uda nam się je zobaczyć, jesteśmy zachwyceni, cykamy kilka fotek i idziemy na spacer po lasku. W lesie przepięknie pachnie eukaliptusem, niestety ten zapach się już nie powtórzył przez cały wyjazd Mijamy jeszcze kilkanaście króliczków i wracamy na lotnisko. Idziemy zjeść kolację w lotniskowej knajpie i czekamy na swój lot.



Sprawdzam na Flightradarze, że nasz lot ma obsłużyć samolot, który przyleci z Sydney, a tam jest aktualnie koniec świata, lotnisko zamknięte od 2-3 godzin, grad wielkości piłki tenisowej... Wskakuje godzina opóźnienia, nasz samolot dalej nie wystartował z Sydney. Sprawdzam ewentualne opcje dotarcia do Darwin gdyby anulowali nasz lot, Virgin dopiero za 2 dni, na drugi dzień jest Qantas ale za 2200 zł... będzie boleć ale jak mus to mus. Zmienia się na 2 godziny opóźnienia i robi się coraz bardziej nerwowo, przylot miał być o 23:50, szybka drzemka i o 9 odbiór campera, a tak to snu coraz mniej. Na szczęście zadziałali błyskawicznie i zrobili szybką podmiankę i zabrał nas samolot z Brisbane i docieramy do Darwin z troszkę ponad godzinnym opóźnieniem. Nie ma źle! Szybki odbiór bagażu, szybki uber i jesteśmy w Darwin Resort.



27 stopni o 1:30 w nocy, jest ciepło W pokoju czeka na nas klima ustawiona na 16 stopni i tryb turbo, piździ jak w... Idę się szybko kąpać i nagle słyszę krzyk z pokoju Okazało się, że spod łóżka wyszedł kolega pająk - Witamy w Australii Pakuje pająka do pudełka po muffince i zapewniam mu dalsze życie na zewnątrz pokoju. Całe szczęście, że nikogo nie było za drzwiami bo mógłby się zdziwić moim naturalnym widokiem spod prysznica z kartonikiem w ręce.
Ciąg dalszy nastąpi

_________________

04.11 - czwarty dzień
W uzupełnieniu poprzedniego posta - zdjęcie kolegi z sypialni:


Okazało się, że to jakiś niegroźny

Pobudka 8:20, szybka poranna toaleta i idziemy odebrać nasz dom na najbliższe dni. Hotel zlokalizowany około 20 minut pieszo z wypożyczalni więc szybki spacerek i będziemy. Temperatura oscyluje w okolicach 30 stopni więc czoło zaczyna się trochę świecić



Docieramy do wypożyczalni 8:55, załatwiamy szybko wszystkie formalności, dopłacamy za uzupełnienie butli gazowej 26$ i idziemy zobaczyć nasz wóz. Okazuje się, że otrzymaliśmy upgrade do wyższej wersji naszego chińczyka - wersja z prysznicem, toaletą i klimatyzacją postojową. Po szybkim szkoleniu, obejrzeniu wszystkich szkód, robimy szybką dokumentację foto, żegnamy się i w drogę. Samochód to Maxus Deliver 9 z 2022 roku i przebiegiem 141 tysięcy kilometrów. W środku wygląda całkiem dobrze, wszystko z wyposażenia działa.








Ruszamy do naszego hotelu po rzeczy.
Szybkie pakowanie i jedziemy na Mangrove boardwalk. Liczyliśmy, że może uda się zobaczyć jakiegoś krokodyla ale niestety nie było wody.










Następnie udajemy się na pobliski punkt widokowy, robimy kilka fotek i spadamy - cel to Katherine.






Niestety ledwo po wyjechaniu z Darwin zauważamy pierwsze zabite kangury przy drodze, ich ilość zaczęła trochę przytłaczać. Po kilkunastu kilometrach się uspokoiło i już leżały raczej pojedyncze sztuki co kilkanaście kilometrów.



Zanim dojechaliśmy do Katherine to było jeszcze jedno takie miejsce gdzie było ich naprawdę sporo. Generalnie bardzo dużo fragmentów drogi jest zabezpieczona płotem po obu stronach ale mimo tego nadal bardzo dużo zwierzyny ginie pod kołami. Dojeżdżamy do Katherine gdzie tankujemy nasz pojazd i robimy pierwsze zakupy. W kamperze mamy lodówkę z zamrażarką więc kupujemy lody na orzeźwienie i sporo jedzenia. Ceny bardzo przyjemne, sporo artykułów tańsze niż w Polsce.
Za całe zakupy, które wystarczyły na półtorej tygodnia wyszło 290 zł. Przy okazji zajeżdżamy do Katherine Hot Springs. Woda niezbyt hot, trochę ludzi pływało ale nie wyglądało to miejsce na jakieś zjawiskowe.





Naszym celem na dzisiejszy dzień jest są baseny termalne w Matarance i nietoperze.



Niestety dojeżdżamy tam trochę za późno i na jakieś super zdjęcia już światło nie pozwala. Mimo to przebieramy się w stroje i odpoczywamy w źródełku oglądając latające nietoperze.




Na miejscu jest camping gdzie za 40A$ korzystamy z miejsca z podłączeniem do prądu. Jemy kolację i idziemy w miarę wcześnie spać bo na następny dzień mamy zaplanowaną trasę całodniową, prawie 1100 km do Alice Springs.



W toalecie nie jesteśmy sami



05.11. - piąty dzień:

To był jeden z najnudniejszych dni, pobudka o 6:00, szybka toaleta i ruszamy 6:30. Cały dzień jazdy i idziemy spać Mijamy spore kopce termitów, niektóre ubrane w gustowne koszulki. Po 2 godzinach robimy postój na śniadanko.












Po kilkudziesięciu kilometrach od postoju mijamy pierwszy pożar i pierwsze żywe kangury na drodze, na szczęście były to pierwsze i ostatnie.




Przez kilkadziesiąt kilometrów jedziemy wzdłuż palących się łąk po jednej stronie drogi przez co w samochodzie pomimo obiegu wewnętrznego śmierdzi jak w wędzarni, no cóż Widok ciemnej chmury dymu przed nami trochę stresuje bo nie wiadomo co nas czeka w środku tego żywiołu, asfalt i tak ma pewnie koło 40/50 stopni, do tego pożar zaraz przy drodze i opony mogą zrezygnować z dalszej jazdy.





Na szczęście tak się nie dzieje i kontynuujemy jazdę bez żadnej awarii.






Jedyną większą atrakcją w dniu dzisiejszym oprócz samego pobytu na outbacku są formacje skalne Karlu Karlu. Stajemy i udajemy się na krótki treking.











Wracamy na drogę i na kilku z parkingów znajdujemy takie punkty, które umożliwiają wzmocnienie sygnału komórkowego i wykonanie ewentualnego połączenia alarmowego, nie testowałem więc nie wiem czy na pewno działa ale było to na kilku parkingach.






Przy tankowaniu szybka fotka pięknego księżyca i jazda dalej, nie ma co tracić czasu na zbędny odpoczynek



Niestety na trasie łapie nas zmrok, wszyscy przestrzegają przed jazdą nocą więc decyduje się skorzystać z usług roadtraina, który jedzie przede mną i czyści wszystko z drogi Po kilkudziesięciu kilometrach konwoju docieramy do Alice Springs. Głód doskwiera więc podjeżdżamy do centrum na pizzę, już po wyjściu z samochodu mijamy kilku cykniętych aborygenów dosyć głośno rozmawiających między sobą. Zanim doszliśmy do pizzerii minęliśmy jeszcze kilka podobnych grupek. Pizzeria nie budzi zaufania więc pakujemy się z powrotem do busa i jedziemy znaleźć miejsce na nocleg. Decydujemy się na miejsce niedaleko cmentarza, skoro już tyle osób tam leży to dwie dodatkowe nikomu nie będą przeszkadzać




Szybka kąpiel i idziemy spać bo jutro czeka na nas jedna z głównych atrakcji wyjazdu - Uluru i Katja Tjuta.

_________________

06.11 szósty dzień

Pobudka po godzinie 6, szybka toaleta i jesteśmy gotowi do drogi. Pierwszy przystanek planujemy w miejscowości Ghan, tam jest rozwidlenie dróg Yulara/Coober Pedy.





Po godzinie 10:00 dojeżdzamy do Ghan gdzie tankujemy i jemy śniadanie. Przy stacji znajduje się metalowa wieża symbolizująca centralny punkt Australii. Znajduje się także hodowla Emu gdzie za 3A$ można kupić karmę i je nakarmić.





Dalsza trasa mija spokojnie, ruchu jakiegoś większego nie odnotowaliśmy.




Niestety z uwagi na temperatury odpuściliśmy Kings Canyon – wejście zamykali o godzinie 9:00, nie było szans zdążyć. W tzw. międzyczasie kupujemy wejściówki do Parku Narodowego i rezerwujemy miejsce pod kampera. Jest to najdroższy camping na jakim spaliśmy w AU – 70$ za miejsce z możliwością przyłączenia do prądu.
Po niecałych dwóch godzinach dojeżdżamy do „fake Uluru”. Robimy kilka fotek i śmigamy dalej.



Po około półtorej godzinie naszym oczom ukazuje się dzisiejszy cel - prawdziwe Uluru. Najpierw udajemy się na samochodowy punkt widokowy, a następnie podjeżdżamy pod skałę i udajemy się na najkrótszy trekking, temperatura oscyluje w okolicach 40 stopni.

















Po trekkingu decydujemy się na szybki transfer na Kata Tjuta. Dojeżdżamy najpierw do punktu widokowego na trasie, a następnie podjeżdżamy już pod same skały. Robimy baaardzo krótki trekking i wracamy na zachód słońca na Uluru.











niestety niebo zdaje się mieć inne plany. Parkujemy na parkingu, rozstawiamy krzesełka i czekamy na spektakl. Niestety chmury mocno krzyżują plany i z całego zachodu wyszło może kilka minut.







Po zachodzie słońca rozpętała się burza nad całym kompleksem, trwała co prawda krótko ale była dosyć intensywna, mieliśmy trochę obawy czy nie pozalewa dróg ale na szczęście rano zostały już tylko malutkie kałuże. Robimy małe zakupy, tankujemy samochód i udajemy się na camping.

07.11 - siódmy dzień

Budzimy się z samego rana i sprawdzamy pogodę na Kings Canyon, znowu prognozy powyżej 36 stopni więc zamykają szlak o 9:00. Rezygnujemy więc i jedziemy na Uluru na wschód słońca. Na wschodzie sporo osób, kilka autokarów zaparkowanych. Naszym zdaniem mimo, że zachód wyszedł słabo to był lepszy niż wschód.








Na powrocie objeżdżamy całą skałę i udajemy się do centrum kulturowego. Następnym celem jest farma wielbłądów w Yulara. Tam robimy 10 minutowe zwiedzanie i jesteśmy gotowi do trasy do Coober Pedy. Trasę zaplanowaliśmy na półtorej dnia więc nie mamy zbytniego pośpiechu, jedziemy raczej spokojnie. Na trasie mijamy dzikie wielbłądy – ciekawostka: W Australii żyje największa populacja dzikich wielbłądów na świecie.






Krajobraz zmienia się na bardziej pustynny i udaje nam się spotkać Dingo przy trasie. Mijamy również granice terytorium północnego z Australią południową.










Na nocleg stajemy na parkingu przy trasie, na rano zostanie półtorej godzinki do miasta.





08.11 – ósmy dzień

Wstajemy na spokojnie i jedziemy do Coober Pedy – stolicy Opali. Udajemy się do muzeum gdzie poznajemy ich klasyfikację i sposoby wydobycia. Mamy trochę wolnego czasu więc udajemy się na pobliskie pole w poszukiwaniu opali. Udaje nam się znaleźć w ciągu 3 godzin kilkadziesiąt sztuk mniejszych i większych – może to będzie nasza emerytura?






Następny cel to początek Great Ocean Road więc mamy sporo do przejechania. Pogoda się zmieniła i strasznie wieje, chińczyk słabo radzi sobie z porywami wiatru, rzuca nim po całej drodze, a dodatkowo spalanie wzrosło z 12 na 16 Po dłuższej jeździe z bocznym wiatrem wyrzuca błąd ESP i przestaje działać tempomat. Musimy stawać co jakiś czas, odczekać kilkanaście minut wtedy błąd znika i można jechać dalej. Na plus udało nam się spotkać australijskiego jeża - kolczatkę. Na nocleg stajemy przy solankowych jeziorach, tu już nie jesteśmy sami i oprócz nas zaparkowanych jest kilka camperów.

_________________

09.11 – dziewiąty dzień

Przed wyruszeniem w drogę udajemy się na krótką wycieczkę nad jezioro solankowe. Przy okazji mijamy pierwszy raz australijski pociąg.








Następnym przystankiem jest ogród botaniczny w Port Augusta. Podziwiamy piękne widoki i dosyć monotonną roślinność. To nie jest idealna pora na zieleń. Nic nie kwitnie i 95% roślin wygląda identycznie.






Zatrzymujemy się na Weeroona Island na krótką przerwę.




Co jakiś na drodze mijamy takie ciekawostki, u nas nie do pomyślenia w ciągu dnia, tam jak widać nie stanowi to problemu, że gabaryt zajmuje praktycznie dwa pasy i ruch z naprzeciwka musi stanąć na poboczu aby się minąć



Zatrzymujemy się jeszcze przy wodospadzie Wannon, jemy drugie śniadanie i kontynuujemy jazdę. Na nocleg stajemy w miejscowości Tintinara na bezpłatnym polu campingowym. Za dużo tego dnia się nie działo, chcieliśmy nadgonić trochę aby mieć więcej czasu na Great Ocean Road.



10.11 – dziesiąty dzień

Na całej trasie do Great Ocean Road towarzyszą nam owieczki i bydło.



Dojechaliśmy w końcu do GOR czyli malowniczej trasy o długości 243 km, biegnącej wzdłuż południowo-wschodniego wybrzeża Australii, pomiędzy miastami Torquay i Allansford w stanie Wiktoria. Droga, wraz z położonymi przy niej parkami narodowymi (m.in. Park Narodowy Great Otway) oraz charakterystycznymi obiektami (m.in. Dwunastu Apostołów) jest jedną z najważniejszych atrakcji turystycznych Australii i znajduje się na liście dziedzictwa Australian National Heritage List (za: https://pl.wikipedia.org/wiki/Great_Ocean_Road ). Pogoda średnio dopisuje, zimno, pochmurno i wieje, jedyny plus, że nie pada. Pierwszym przystankiem jest Bay of Islands. Formacje skalne robią duże wrażenie w połączeniu ze wzburzonym oceanem. Szkoda, że niebo nie współpracowało.








Drugim punktem jest The Grotto i London Bridge.








Schodzimy na dół przy The Grotto i naszym oczom ukazuje się 30 metrowa kolejka, każdy chce sobie zrobić zdjęcie przy „dziurze”. Rezygnujemy z czekania i jedziemy do Loch Ard Gorge, a następnie do chyba najważniejszego miejsca na GOR – 12 Apostołów. Ciekawostka: „Apostołów” wcale nie jest dwunastu . Zjeżdżamy na całkiem spory parking, z którego czeka nas 10 minutowa piesza wędrówka. Pogoda niestety bez zmian. Na miejscu jest kilka punktów widokowych, odwiedzamy każdy z nich i robimy kilka zdjęć. Tutaj już widać sporą ilość turystów.



Zbliża się wieczór więc na nocleg decydujemy się w Cape Otway. Camping blisko lasu deszczowego, na którym również nam zależało. Podobno można tam również zobaczyć koale, jedziemy! Przed campingiem mijamy jeszcze Bambi przy trasie.



Mamy dużo szczęścia bo udaje nam się zameldować po zamknięciu, stajemy na swoim miejscu i idziemy poszukać koali. Jest! Znaleziona. Nie była pierwszą Na trasie na camping zauważyliśmy już kilka sztuk wiszących nad drogą, lecz były one zbyt wysoko na jakiekolwiek zdjęcia, więc ta jest pierwszą uchwyconą w obiektywie.

_________________

11.11 - jedenasty dzień
Plan na dzisiejszy dzień to zwierzęta, zwierzęta i zwierzęta
Pierwszy przystanek na dzisiejszej trasie to las deszczowy. Robimy krótki trekking wśród zielonego buszu, który robi spore wrażenie, a szczególnie ogromne eukaliptusy.






Po powrocie do samochodu zauważamy plamę na jezdni. Test zapachu i okazuje się, że nasz chińczyk popuszcza Mamy jakiś mały wyciek ropy. Na szczęście cieknie to tylko z rana (?), po chwili jazdy wyciek ustaje. Chińskie cuda. Pogoda się poprawiła więc widoki na ocean się trochę poprawiły.








Jedziemy czym prędzej na prom, którym przepłyniemy z Queenscliff do Sorrento. Dzięki temu zaoszczędzimy sobie przejazd przez całe Melbourne. Prom kosztuje 134A$ za campervana z kierowcą i jednym pasażerem. Po 40 minutach meldujemy się po drugiej stronie.




Cel naszej podróży - Wilsons Promontory, podobno jest to jedne z najlepszych miejsc do zobaczenia wombatów, oczywiście poza Tasmanią. Nocleg rezerwujemy na tamtejszym polu campingowym - Tidal River. Na miejsce dojeżdżamy około 20, więc już po zachodzie słońca. Wjeżdżamy na nasze miejsce i naszym oczom ukazuje się pierwszy wombat, chyba chciał nas przywitać na campingu. Wombaty to bardzo przyjazne stworzenia, trochę jak świnka morska, nic sobie nie robi z naszej obecności. Udajemy się na krótki spacer na plażę ale chce urwać łeb i szybciutko wracamy.

12.11 - dwunasty dzień

Pierwszy przystanek to Prom Wildlife Walk - krótka, około 2 kilometrowa ścieżka prowadząca przez łąki, na których wygrzewają się kangury, wombaty i inne
Zaraz po wyjściu z samochodu zauważamy pierwsze kangury. Od tego momentu możemy powiedzieć, że widzieliśmy więcej żywych kangurów niż martwych - sukces . Kangury wydają się w miarę przyzwyczajone do człowieka, można się do nich zbliżyć na kilka metrów, w porównaniu do tych „dzikich”.







Niestety nie udaje nam się zobaczyć żadnego wombata ale liczyliśmy się z tym bo to raczej nie ich pora. Kangurowo spełnieni ruszamy na Raymond Island - jedne z największych skupisk koali na metr kwadratowy. Na tej małej wyspie żyje około 250 koali. Na wyspę można się dostać promem za 26A$ za samochód z pasażerami lub pieszo/z rowerem za darmo. No chyba, że akurat jest remont promu, wtedy nie można Psuje nam to plany bo byliśmy nastawieni na nocleg wśród koali ale niestety nie tym razem W ramach zastępstwa pływa mała łódka pomiędzy wyspą, a lądem. „Rejs” trwa 3 minuty. Samochód zaparkowany, płyniemy na wyspę. Na wyspie znajduje się koala trail - około 2 kilometrowy szlak, który podobno gwarantuje zobaczenie koali Idziemy grzecznie wzdłuż znaczników ale jak na razie pusto. Po wejściu do lasu wszystko się zmienia. Na które drzewo nie spojrzymy tam koala. Coś pięknego, udaje nam się również zaobserwować kilka koali na ziemi, które przechodziły z drzewa na drzewo. Podobno to bardzo rzadki widok choć w tamtym miejscu tak nie wyglądało. Po 20 minutach przekonujemy się boleśnie, że w lesie oprócz koali żyją również komary.. Środki na komary zostały oczywiście w busie więc robimy szybką wycieczkę z powrotem i spędzamy z koalami cały wieczór.











13.11 - Trzynasty dzień

Z rana płyniemy się pożegnać z naszymi nowymi znajomymi. Plan na pozostałą część dnia to albo park Yala Rangers albo wracamy na wieczór do Wilsons Promontory na popołudniowy trek i liczymy, że uda się zobaczyć więcej wombatów. Wygrywa opcja drugą więc bez pośpiechu jedziemy w tamtym kierunku. W trakcie jazdy Chińczykowi coś się dzieje i od czasu do czasu brakuje mu mocy. Ja mu gaz, a on zgasł Po chwilowej przerwie odpala i możemy kontynuować jazdę, ciekawe jak długo Po 4 godzinach jazdy docieramy szczęśliwie na miejsce, bez awarii. Wychodzimy na szlak i naszym oczom ukazują się emu. Nie mieliśmy pojęcia, że również żyją w tej okolicy. Fajna niespodzianka ale nie dla nich tu dzisiaj przyjechaliśmy.




Po kilkudziesięciu metrach spotykamy nasz cel. Zajada trawę w pobliżu ścieżki. Spędzamy z nim kilkanaście minut i podziwiamy jak wsuwa trawę.



Idziemy dalej naszą pętlę, spotkaliśmy jeszcze sporo kangurów i jednego wombata. Do odhaczenia australijskich zwierząt pozostał nam wąż, więc jest i on. Według chatagpt to jeden z najczęściej spotykanych węży w południowej Australii i jednocześnie jeden z najbardziej jadowitych na świecie ale czy tak jest to tylko AI wie.




Dzień dobiega końca, tak samo jak nasz wyjazd. Przy wyjeździe z parku mijamy jeszcze jedną kolaczatkę.



Ustawiamy nawigację na wypożyczalnię i jedziemy, 4h drogi. Przed Melbourne autostrada z pięcioma pasami i oświetleniem, to pierwsza od dwóch tygodni oświetlona droga, wow. Na nocleg stajemy w jakiejś strefie ekonomicznej, byle blisko wypożyczalni.

14.11 - czternasty dzień

Wypożyczalnia otwiera się o 9, lot mamy o 12:00, transfer pomiędzy trwa 30 minut. Na papierze wygląda dobrze. Szybkie pakowanie i o 8 podjeżdżamy do wypożyczalni. 8:30 udaje się zdać busa, szybki Uber i o 9:15 jesteśmy na lotnisku. O dziwo nie ma żadnych kolejek do check-inu. Wszystko przebiega niezwykle sprawnie, kupujemy ostatnie pamiątki i idziemy na szybkie śniadanie do saloniku. Powrót wygląda identycznie jak dolot - MEL - PVG - XIY - BUD.



W Szanghaju mamy nocną przesiadkę i mieliśmy w planie wyskoczyć na miasto. Niestety przez długie oczekiwanie na bagaże i kontrolę graniczną rezygnujemy z tego pomysłu. Nadajemy bagaże, przechodzimy kontrolę i idziemy spać. W Xian mamy 2,5h na przesiadkę, okazuje się, że w terminalu międzynarodowym jest tylko jedna restauracja. Lotnisko ogromne, ale praktycznie nic tam nie ma Na krajowych odlotach jest kilkanaście restauracji z cenami typowo azjatyckimi ( ~10 zł za bulion z mięsem), a tutaj nie dość, że jedna restauracja to ceny trochę wyższe ale nadal akceptowalne. Dolatujemy na czas do Budapesztu, jedziemy do centrum na kurtosza i czekamy na nasz pociąg. 4:20 meldujemy się z półtorej godzinnym opóźnieniem w Ostrawie. Nasza wyprawa dobiegła końca.

Małe podsumowanie:
Liczba przejechanych kilometrów - 5886km
Wynajem busa ~ 6000 zł całość.
Wydatki na miejscu ~ 6700 zł (paliwo, jedzenie, campingi) na dwie osoby.
Przeloty - 2320 zł + 850 zł (MEL-DRW) za osobę.
Chcieliśmy wycisnąć z tego wyjazdu jak najwięcej, zobaczyć ile się da.
Największe zaskoczenie: Australijski outback nie wygląda jak pustynia, jest całkiem gęsto zarośnięty. Myśleliśmy również, że spotkamy na trasie miliony kangurów, tymczasem spotkaliśmy 4 sztuki przez 3,5 tysiąca kilometrów. Oczywiście 4 żywe
Na ogromny plus oznakowanie dróg. Jeździ się świetnie, wszystko jest bardzo dobrze oznaczone, prędkości faktycznie dostosowane do układu drogowego.
Mam nadzieję, że ktoś dotarł do tego miejsca
Pozdrawiam i dziękuję za przeczytanie
Mateusz

_________________

Dzięki za relację i zdjęcia Koali 🙂