Na starożytnej liście umieszczono jedynie miejsca znane mieszkańcom basenu Morza Śródziemnego w okresie antycznym. W kolejnych wiekach obiekty z najstarszej listy zostały zniszczone pod wpływem trzęsień ziemi i pożarów. Do współczesnych czasów zachowała się jedynie egipska Piramida Cheopsa.
W kolejnych wiekach tworzono kolejne listy najbardziej popularnych miejsc turystycznych. Wraz z nadejściem nowego Millenium pojawiła się inicjatywa, by zaktualizować listę siedmiu cudów świata. Szwajcarska fundacja New7Wonders przeprowadziła sondaż popularności 177 kandydujących obiektów, które musiały spełniać kryterium ukończenia budowy przed 2000 rokiem. Piramidę w Gizie wycofano z głosowania i nadano jej tytuł honorowego kandydata, po tym jak Egipcjanie wyrazili sprzeciw, aby jedyna zachowana budowla z oryginalnej listy konkurowała z takimi obiektami jak Statua Wolności. Do 2007 r. oddano ponad 100 mln głosów, na podstawie których zaproponowano siedem współczesnych cudów świata. Lista wzbudziła wiele kontrowersji.
Poniżej prezentujemy w kolejności losowej wyłonionych wówczas zwycięzców. Jakie budowle umieścilibyście na Waszej liście?
Na wyżynnym, półpustynnym terenie w południowo-zachodniej Jordanii znajdują się ruiny miasta. Znajdziemy w nim imponujących rozmiarów budynki wykute w różnokolorowej skale. Na płaskowyżu w zachodniej części masywu Dżabal asz-Szara w okresie od III w. p.n.e. do I w. n.e. rozrosła się antyczna stolica królestwa Nabatejczyków. Położona na skrzyżowaniu dróg handlowych Petra przeżywała wówczas największy okres swojej świetności. Mieszkało w niej wtedy 20-30 tys. osób. Pozostałością z tych czasów jest olbrzymi amfiteatr. Dolinę Petry przecina koryto rzeki okresowej - Wadi Musa. Ponieważ okoliczne strumienie zapewniały wodę dla niewielkiej liczby mieszkańców, Nabatejczycy stworzyli system wodociągów i ogromnych cystern wykutych w skałach. To właśnie dzięki umiejętności tworzenia niezbędnych rezerw wody na okres upalnego lata, mogło powstać tu większe skupisko ludności. Niektóre ze stworzonych wówczas zbiorników funkcjonują do dziś. Do skalnej doliny prowadziła jedynie wąska i łatwa do obrony droga przez wąwóz As-Sik. Ma on 1,5 km długości, miejscami tylko 3 m szerokości i ściany wysokie nawet na 180 m. W kolejnych wiekach miasto zostało rozbudowane według wzorców zaczerpniętych z innych kultur. Charakterystyczną cechą Petry jest oryginalne połączenie rodzimych stylów architektonicznych z rozwiązaniami egipskimi, syryjskimi, greckimi i rzymskimi. Najcenniejszym zabytkiem Petry jest Skarbiec (Al-Khazaneh).
Po zniszczeniach spowodowanych przez silne trzęsienia ziemi w IV i V w. oraz wskutek zmiany traktów handlowych, miasto nie wróciło już do dawnej potęgi i z czasem się wyludniło. Przez stulecia Petra znana była tylko miejscowym ludom. Jej ruiny zostały ponownie odkryte dopiero w 1812 r. przez podróżnika, geografa i szpiega brytyjskiego J. L. Burckhardta.
Fot. Berthold Werner, Wikimedia Commons
