1 stycznia. Bez kaca, pakuję ostatnie rzeczy do plecaka, przygotowuję się. Chłopaki z ekipy chwalą się, że odprawa poszła im gładko i wypluła boarding passy na całą trasę.
No to może i ja spróbuję. Dostaję boarding passa do Warszawy i kolejne info: „Proszę się skontaktować ze stanowiskiem check-in.” No nic, zdarza się – pewnie muszą sprawdzić, czy mam wizy, szczepienia itp.
2 stycznia. Żegnam się z rodzicami (tego dnia lecieli z Katowic do Aten), wracam do pracy aż do momentu, kiedy @sko1czek pisze: „Panowie, są wolne miejsca na powrót z Bangui 13/1.”
E no super, wolę odpuścić darmowy nocleg w Addis (bo kiedyś na 100% tam wrócę) i zostać u Wagnerowców.
Dzwonię do Miles – informacja, że na stronie może są widoczne, ale u nich ich nie ma.
No cóż, życie. Potem pracownik informuje mnie, że były zmiany w lotach (w krajówkach) i pyta, czy je potwierdzam. Tak, potwierdzam. Pytam go, czy teraz mogę się odprawić na całość.
„Tak, tak, loty i miejsca w samolocie ma pan potwierdzone.”
Próbuję. To samo guano. Mogę się odprawić do Warszawy, ale dalej nie. Dzwonię jeszcze trzy razy do Miles – wszyscy potwierdzają, że bilet jest wystawiony, wszystko jest pięknie i mogę lecieć.
Dobra, to jednak pojadę wcześniej na lotnisko w Krakowie, może tam coś zdziałam.
Stawiam się na stanowisku Business Class, podaję paszport.
– Dokąd pan?
– Do Yaoundé, w Kamerunie.
Wzrok innych pracowników mówi wszystko: O Kulfonie, coś nowego!
– Poproszę dokumenty.
– A jakie pan chce dokumenty?
– Nie wiem, wszystkie.
No to mu podaję: promesę wizową, druk noclegów w Kamerunie, pro-formę wycieczki w Parku Dja, książeczkę szczepień.
Za nim ktoś sprawdza na Google Maps, gdzie leży Kamerun, a laska ze stanowiska obok informuje go, co to jest Timatic (na litość boską!).
Dzwoni do Warszawy, bo nie może mi wydrukować karty pokładowej. Nic.
– Ma pan bagaż do nadania?
– Nie, bo znając życie, ciule z lotowskiego handlingu by nie dali rady i bagaż by krążył po świecie zamiast być ze mną.
– A to dobrze się składa, bo i tak byśmy nadali go tylko do WAW, a pan musiałby go odebrać i nadać ponownie na stanowisku Ethiopiana (a przesiadka tylko godzina).
Po chwili:
– Dobra, ma pan bilet do Warszawy. Teraz będzie pan problemem Warszawy. Boarding passy pan odbierze na stanowisku transferowym LOT-u.
No co zrobić. Szybka salonka w Krakowie, skanowanie boarding passa do Kraków Loyalty i boarding, gdzie spotykam tego samego handlera:
– Powodzenia.
Oho, zapowiada się dobrze. Lot opóźniony, do tego odladzanie, i z 1h przesiadki robi się 40 minut. Błagam, żeby w Wawie nie było autobusu, tylko rękaw.
Jest rękaw! Szybki marsz do Transfer Desku LOT.
– To nie do nas, proszę się skierować do gate Ethiopiana.
I tu cios.
– Tak, znam pana sytuację. Gadałem z Ethiopianem w Wiedniu. Nie ma pana na liście pasażerów. Lufthansa chyba zapomniała wystawić panu biletu.
Już załamanie. Tak bardzo chciałem lecieć i tu taki gwóźdź… Dzwonię do Miles & More. Odbiera Niemiec, sprawdza tickety:
– O kurcze blade! (Ale bardziej po niemiecku). Co za chaos! Jak oni mogli coś takiego zrobić?! Dobra, postaram się panu ASAP to naprawić. Niech pan idzie do Transfer Desku LOT i gra na czas, może mail przyjdzie przed odlotem.
Transfer Desk LOT twierdzi, że wszystko jest ok: Booking Status OK.
Chłopaki (dziękuję bardzo za pomoc) robią sztuczny tłok, żebym wygrał na czasie, aż do momentu, kiedy personel Ethiopiana zaczął im grozić wyrzuceniem z samolotu.
Dziękuję im, informuję, że będę na bieżąco raportować (mieli stopa w Wiedniu) i idę do Pierwszej Pomocy.
Załącznik:  IMG_20250102_204244924_HDR_AE.jpg [ 241.72 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Dzwonię do Miles & More. Po pół godziny rozmowy udaje mi się – przebookowują mnie za darmo na jutro przez Brukselę z Brussels Airlines i informują, że przysługuje mi nocleg.
Szukam tego noclegu, ale technicznie nikt nie wie, który handling jest odpowiedzialny (LS do Welcome, Welcome do LS), więc ich całkowicie olewam i wybieram airside do czasu otwarcia salonki LO.
Załącznik:  IMG_20250102_234751742_AE.jpg [ 352.27 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Do salonki wlazłem jak Janusz na ofertę karpia w Lidlu. Czyli czekałem łaskawie 30 minut przed otwarciem, żeby jak najwięcej skorzystać i zaliczyć prysznic.
Załącznik:  IMG_20250103_053306520_HDR_AE.jpg [ 246.71 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Ostatnie dobre piwo na dłuuuuugo.
Załącznik:  IMG_20250103_053406613_AE.jpg [ 244.97 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Przepyszny omlet.
Załącznik:  IMG_20250103_060624806_AE.jpg [ 229.66 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Boarding i w drogę.
Lotu w ogóle nie kojarzę. Przespałem calutki aż do Brukseli, gdzie przywitała mnie rakieta, którą Tintin i inni bohaterowie Hergé polecieli na Księżyc.
Załącznik:  IMG_20250103_090158659_HDR_AE.jpg [ 342.1 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Mini drugie śniadanko w salonce, spotkanie się z @pbak i ponownie boarding.
Załącznik:  IMG_20250103_095647741_AE.jpg [ 447.74 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
No i ten piękny widok na TARMAC z salonki.
Sukces! Bilet jest, jestem na liście pasażerów, mam potwierdzenie, że wszystko gra, więc już na 1000% wiem, że będę lecieć!
Załącznik:  IMG_20250103_112020521_AE.jpg [ 239.99 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Samolot prawie pusty, czas spędzam na nadrabianiu filmów i oglądaniu Sahary algierskiej aż do lądowania.
Załącznik:  Algieria.png [ 657.06 KiB | Obejrzany 2116 razy ]
Kontrola sanitarna, graniczna i celna poszły błyskawicznie (jakby nie Afryka!) i mogę na spokojnie powiedzieć:
Bienvenue au Cameroun!
Załącznik:  signal-2025-01-03-20-58-31-166~2.jpg [ 171.68 KiB | Obejrzany 2115 razy ] |
