@scotsman:
uff, już się bałem, że:
1) nikt się za bardzo nie wczytywał w to, co napisałem i moja sugestia o czymś zaskakującym kryjącym się na zdjęciu została przez wszystkich przeoczona, albo
2) zdjęcie jest tak niewyraźne, że ów szczegół jest niedostrzegalny, albo
3) fakt, że kierowcy na lotnisku WAW czytują „Les Echos” i inną prasę francuskojęzyczną jest czymś powszechnie wiadomym i tak normalnym, że jedynym, co w całej tej sprawie może dziwić, to moje zdziwienie 
Dzień 2.
DUS-NRT
NH 210, B787, klasa C, miejsce 3K
Udało się, mimo kłód rzucanych mi pod nogi, po raz pierwszy w życiu wstępuję w czeluści Dreamlinera, którym pierwszy raz w życiu polecę do Japonii i na którego pokładzie po raz pierwszy w życiu skorzystam z usług All Nippon Airways. Zapominam o wcześniejszych nerwach i macham ręką na to, że nie miałem sposobności wejść choćby na kwadrans do saloniku w DUS. Odbiję sobie (taką mam w każdym razie nadzieję) w czasie lotu.
Pierwsze zaskoczenie (później będzie jeszcze jedno, chyba nawet większe) – w DUS wszyscy wchodzą jednym wejściem, a na dodatek pasażerowie z ekonomicznej, aby dojść do swojej części muszą przemaszerować przez jeden z 2 sektorów klasy biznes. Ja kierują się w przeciwną stronę. Zaraz po przekroczeniu progu skręcam w lewo, do pierwszego sektora klasy biznes, gdzie czeka na mnie miejsce 3K.
Ponieważ byłem w tej części ostatnim pasażerem, a robienie zdjęć wśród kręcących się po kabinie pasażerów i stewardes zdało mi się nie na miejscu, nie wrzucam żadnych fotek "fotelowo-kabinowych". W sieci jest ich jednak tyle, że na pewno znajdziecie lepsze, niż te, które wyszłyby mi w takich okolicznościach (choćby tu: http://jetstayeat.com/?p=311, gdzie zdjęcia przedstawiają fotel w identycznym ułożeniu, jak mój).
Byłem bardzo ciekaw, jak wnętrze B787 NH będzie się prezentować w rzeczywistości, bo zdjęcia dawały wrażenie pewnej surowości, a biało-niebieska kolorystyka sprawiała, że wyglądało to na obrazkach, niczym meble z młodzieżowego zestawu mebli, jaki miałem w latach 80-tych (a to wcale nie jest komplement). Na żywo wrażenie jest dużo lepsze, choć można podejrzewać, że projektant tego "interioru" był wielkim fanem Gwiezdnych Wojen i R2D2.
Co jak co, ale okna w B787 są rewelacyjne, choć osoby z agorafobią mogą mieć na ten temat odmienne zdanie. Czytałem głosy krytyczne na temat niekompletnego zaciemniania się szyb, ale w moim wypadku, nawet w pełnym słońcu działało to wystarczająco dobrze:
Załącznik:  WP_20161026_03_59_58_Pro.jpg [ 174.13 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Widoki mogą uprzyjemniać również chwile w WC, ale w niektórych pozycjach trzeba się przy tym nieco nagimnastykować:
Załącznik:  WP_20161025_20_29_44_Pro (2).jpg [ 136.06 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Komu mało tych atrakcji, zawsze może skorzystać z wodotrysków:
Załącznik:  WP_20161025_20_32_32_Pro.jpg [ 174.45 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Skoro już mowa o toalecie, wspomnę, że oprócz dość bogatego zestawu czekającego na każdym fotelu, na półeczce w toalecie znajduje się dodatkowa, uzupełniana w razie potrzeb "bateria" udogodnień:
Załącznik:  WP_20161025_20_31_52_Pro (2).jpg [ 253.56 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Żeby nie wyszło, że mam jakiegoś fioła na punkcie spraw sanitarnych i kosmetycznych, zmieniam temat. Przejdźmy do gastronomii. Jak to dobrze, że ograniczyłem spożycie w Locie. Wybrałem zestaw japoński i otrzymałem feerię smaków w kilku odsłonach. Przyznam, że nie pamiętam nawet, co zawierały w sobie pokazane poniżej smakołyki, ale generalnie opierało się to na stworzeniach morskich, warzywach i grzybach:
Załącznik:  WP_20161025_21_02_56_Pro (2).jpg [ 202.44 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161025_21_14_51_Pro (2).jpg [ 206.87 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161025_21_15_43_Pro (2).jpg [ 205.29 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161025_21_36_33_Pro.jpg [ 233.86 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161025_22_02_59_Pro.jpg [ 193.75 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Wszystko było doprawdy doskonałe i pięknie (jak na warunki lotnicze) podane. Jedyne rozczarowanie dotyczyło wina. Z białych (a na takie miałem ochotę) było tylko francuskie i greckie. Jestem krnąbrny i gdy oprócz francuskiego jest jeszcze jakieś inne, biorę właśnie to inne. Niestety, to był błąd. Jak to często bywa, jego opis w menu brzmiał niemal jak hagiografia świętego, a w smaku było po prostu przeciętne.
Przy posiłku towarzyszyli mi Russell Crowe i Ryan Gosling (czyli "Nice Guys"). Do rozrywki pokładowej trudno się przyczepić. Jest duży monitor, bardzo szeroki wybór materiałów (warto sprawdzić przed odlotem, żeby nie tracić czasu na przeczesywanie zasobów) i dość dobre słuchawki, choć mogłyby lepiej tłumić dźwięki zewnętrzne (pod tym względem najlepiej wspominam te z Air Berlin).
Załącznik:  WP_20161026_06_22_47_Pro (2).jpg [ 194.58 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Uwinąłem się ze wszystkim jak najprędzej, żeby możliwie szybko ułożyć się do snu. Stewardesa zaoferowała swą pomoc przy ścieleniu łóżka, ale mam już przecież ponad 40 lat i sam potrafię przygotować posłanie, więc podziękowałem. Jednym przyciskiem rozłożyłem fotel, ułożyłem na nim dodatkową matę, potem kołderką, poduszeczkę i po chwili spałem zupełnie jak nie 40-latek. Obudziłem się ok. 6 godzin później. Do lądowania było jeszcze ponad 2 i pół godziny. W sam raz na "Dzień Niepodlegości. Odrodzenie", obfity ramen i śniadanie:
Załącznik:  WP_20161026_04_00_48_Pro (2).jpg [ 240.16 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161026_04_49_12_Pro (2).jpg [ 227.93 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Pierwsza potrawa była pyszna, zestaw śniadaniowy już nie aż taki, ale dałem radę (choć tylko częściowo, bo ilość ramenu mnie przerosła).
Tak oto lot do Tokio zbliża się ku końcowi, co pokazuje zarówno ekran przede mną, jak i obrazki za oknem.
Załącznik:  WP_20161026_06_20_20_Pro (2).jpg [ 245.56 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161026_06_38_30_Pro.jpg [ 234.87 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161026_06_41_26_Pro.jpg [ 174.62 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Załącznik:  WP_20161026_06_33_22_Pro.jpg [ 206.74 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Widoczność jest rewelacyjna do tego stopnia, że w oddali widać szczyt góry Fudżi. Uprzedzę nieco fakty i dopowiem, że to moje pierwsze i ostatnie w czasie tego wyjazdu widzenie z symbolem Japonii.
Lądujemy i tu czeka mnie wspomniane wcześniej zdziwienie nr 2. Kto to bowiem widział, żeby Dreamlinerem (na dodatek ze mną na pokładzie) parkować na płycie, a nie przy rękawie?! Ładny mi początek wizyty w Japonii. Do terminala będę jechał autobusem 
Załącznik:  WP_20161026_07_01_02_Pro (2).jpg [ 222.34 KiB | Obejrzany 16171 razy ]
Oj, widzę, że zaczynam gwiazdorzyć, więc czas na krótkie podsumowanie. Z ręką na sercu mogę powiedzieć, że ANA to świetna linia lotnicza. Nie wiem, co musi oferować jej lokalny konkurent, JAL, by zasługiwać wedle niektórych opinii na miano linii jeszcze lepszej. Mam nadzieję, że kiedyś to sprawdzę. Póki co, ANA to mój faworyt. Sympatyczna i chętnie pomagająca obsługa, wygodne fotele, wyśmienite jedzenie, punktualność... A ha, no i to wszystko za 250 zł. 
No dobra, Tokio wzywa. Ale zanim przyjdzie na nie pora, czeka mnie jeszcze spotkanie z Panem Celnikiem...
Załącznik:  WP_20161026_07_06_11_Pro.jpg [ 191.99 KiB | Obejrzany 16171 razy ] |
