Tym razem wrzucam Wam mini relację – ostrzeżenie dokąd na wakacje nie lecieć.
Podkusiło mnie, żeby przed Sao Paulo polecieć w parę miejsc, w których jeszcze nie byłem. Zacząłem w nudnym LA, potem było fajne Mexico City, bajkowo pocztówkowe Cancun aż wreszcie doleciałem do Cartageny. Namówił mnie kolega, który bywa tu co roku. I mam nauczkę, nie wierzyć w dobre rady tych, którzy widzieli mniej ode mnie…
To miasto to jeden wielki syf. Znacie ten zapach, tuż po wizycie śmieciarzy? Jak na dnie kontenera zostaje szarobrunatna masa organiczna wydzielająca specyficzny smród? Tak pachnie Cartagena. Wynika to z faktu, iż większość ulic pokryta jest wodą, jak na poniższym obrazku:
Nie wiem, skąd to się bierze, padało tylko w dniu przyjazdu tj. 6 dni temu. Powoduje smród, korki i zamykanie niektórych ulic, przez co te, które były jednokierunkowe nagle stają się dwukierunkowe a chaos jeszcze większy. Łatwość przejścia przez jezdnię i „szacunek” do pieszego można śmiało porównać do Azji południowo – wschodniej. Dzicz i trzeci świat!
Jedynym w miarę rozsądnym miejscem na nocleg jest nowoczesna, pokryta azbestowymi dachami dzielnica Bocagrande:
To tu znajdują się najlepsze hotele, fajny supermarket, Mc Donald’s i parę innych atrakcji. Wybrałem Intercontinental, którego nie polecam. Widok z okna ładny:
ale akustyka, brak balkonów i poziom obsługi tragiczne. W dodatku jest akurat w trakcie remontu.
Jednym z niewielu plusów są taxi tak tanie, że nie opłaca się na Ubera czekać. Dojazd z Bocagrande do Centro Historico to 10 000 COP (ok 12zł) a na lotnisko 20 000. Taksówek mnóstwo, nie ma taksometrów, więc cenę ustalamy zanim ziomuś ruszy.
Plaża jest koszmarna. Szarobura, pełna dziwnych ludzi, woda ma kolor brązowo-zielony, co po błękitnych plażach Cancun wywołuje we mnie takie obrzydzenie, że nawet stóp nie moczę.
Ludzie jeszcze gorsi. Myśleliście, że Egipt jest rekordzistą jeśli chodzi o ilość „hello my friend” na kilometr? To nie byliście w Cartagenie… Sprzedawcy pamiątek, kapeluszy, narkotyków, naganiacze do knajp i wszelka inna swołocz tylko czyha, żeby zepsuć Wam spacer. Odpuszczają dość szybko, nie są niebezpieczni ale jest to męczące. Eh, trzeci świat…
Po pierwszej wizycie w drogiej restauracji spędziłem 3 dni w toalecie. Pozostałe dni spędzałem sprawdzając w necie, czy nie zwolniło się miejsce na wcześniejszy lot do Sao Paulo. Niestety zostałem w tej dziurze uwięziony. Żywię się dobrze przetworzonymi potrawami z hotelowej restauracji, ewentualnie zafoliowaną wędliną importowaną z Włoch i Grolschem. Próbowałem pizzy, obrzydliwa a za małą porcję plus mały Heineken krzyczą 60zł. 22800 COP kosztuje natomiast podwójny Whopper z serem. W knajpach drinki zamawiam bez lodu. Każdą puszkę piwa myję przed otwarciem. Dobrze, że mam trochę rumu z duty free w Panamie, bo bym zwariował…
Tinder… „czy ja śnię” – pomyślałem widząc 100 lajków od 18-25 letnich modelek. Czar szybko prysł. 98 z nich to prostytutki, jedna shemale i jedna studentka filozofii spragniona konwersacji i niczego więcej. Na tekst „nienawidzę prostytutek” reagują z oburzeniem. Bo one przecież nie są prostytutkami tylko escortami, lub – to rozbawiło mnie najbardziej – damami do towarzystwa
Dno i metr mułu, patologia trzeciego świata. Gorzej czułem się tylko w Japonii…
