Pomysł na odwiedzenie naszego wschodniego, najmniej chyba eksplorowanego przez szersze grono podróżnicze, zrodził się na bazie jednej z wrzutek na naszym forum, a konkretnie tej
warszawa-waw-minsk-msq-292zl-rt-weekend-majowka,232,137358&p=1171951&hilit=msq#p1171951
(przy okazji dzięki @SJK za wrzutkę) .
Sprawdziwszy uprzednio jak wygląda sprawa z wjazdem na Białoruś (
. Teraz wystarczyło tylko przekonać żonę, że samemu na Białoruś to nic takiego, tam jest normalnie i nie chodzą po ulicach białe niedźwiedzie i nie każdy „Sasza” myśli tylko o tym, że chce Cię okraść/zabić i że jest tam bezpiecznie
.Rozmawiając ze znajomymi z pracy, większość na hasło „Białoruś w pojedynke” zrobiło oczy i „ale nie boisz się”? Na nic tłumaczenia, że jadę tam zwiedzać a nie protestować w sprawie łamania praw obywatelskich i wszechobecnego zamordyzmu (którego nie ma)Ale stereotypów jak widać nie tak łatwo się pozbyć. Natomiast do momentu przyjazdu do Mińska był to dla mnie trochę inny wyjazd, trochę jednak bardziej egzotyczny niż podróżowanie po Europie Zachodniej/Środkowej. Trochę mnie ta Białoruś rajcowała, właśnie ze względu na relatywnie mniejszy ruch turystyczny niż w Europie jaką znamy. Poza tym możliwość zobaczenia „współczesnego skansenu” i „bastionu symboli komunistycznych” i podręcznikowego przykładu zabudowy miasta w stylu „stalinowskiego empire’u” i socrealizmu dla osoby która miała 2 lata jak „skończył się w Polsce komunizm” było interesujące samo w sobie.
Czy było się czego bać ? Zapraszam do relacji.
Mimo że jestem z Krakowa, podróż rozpoczęła się nietypowo bo w Kielcach. Flixbus przyjechał punktualnie, niecałe 2 godziny później byłem w stolicy. Przesiadka na kolejkę i ok 14 byłem na lotnisku, punktualnie, idealnie tak jak chciałem (wylot 15 40).
Czekając przy bramce byłem świadkiem zabawnej sytuacji – zaraz po MSQ, ludzie tłumnie czekali na lot do Chicago. Mimo komunikatów nad bramką i głosowych, że aktualnie rozpoczyna się boarding na lot do Mińska i tak lecący za Ocean tłumnie stali z paszportami i domagali się przepuszczenia „żeby zdążyć do Czikago”, dopiero bo wielokrotnym tłumaczeniu, że to lot nie do „Czikago” odpuszczali, ale niesmak na twarzy pozostawał
Lot przebiegł bez żadnych komplikacji, nie licząc tego że zamiast prince polo dostałem już grześki
. 
Około 17 45 byłem terytorium Republiki Białorusi. Ku mojemu zaskoczeniu kontrola paszportowa przebiegła bardzo szybko i sprawnie. Wiedziałem, że ubezpieczenie turystyczne akceptowane przez tamtejsze władze jest koniecznie, ale jednak zaskoczyła mnie prośba o okazanie go przy kontroli.
Jako że byłem sam, interesowała mnie opcja ekonomiczna dojazdu do centrum, taxi odpadało. Akurat przy wychodzeniu z terminala podjechał busik 1400-TK. Bilet w cenie 4 BYN i po ok 50 min byłem na dworcu Minsk pasażyrski.
Przywitały mnie „Wrota Mińska” i od razu poczułem się jakbym był pod Hutą im. T.Sendzimira (dawniej Lenina) w Nowej Hucie
Był wieczór, a plan na następny dzień zakładał podróż do Nieświeża i Miru. Nie miałem zarezerwowanego żadnego transportu z oczywistych względów. Z wcześniej pozyskanych informacji wiedziałem, że jest autobus o 7 50, który o 9 30 jest w Nieświeżu.
Pewny swego podchodzę do kasy i proszę o jeden bilet i dostaję dzwona, bo pani w kasie mówi że autobus pełny i nie ma miejsc....Wolne miejsca były na kolejny kurs, o 12 30….co zupełnie odpadało, bo nie zdążyłbym obskoczyć Nieświeża i Miru jednego dnia.
Różnych rzeczy mogłem się spodziewać, ale raczej nie tego, że zabraknie biletów na autobus. Podziękowałem i zdezorientowany zastanawiałem się co dalej robić. Podszedłem do informacji, chyba po to by się upewnić, że po angielsku na Białorusi sobie nie pogadam (miałem rację). Na moją korzyść działał fakt, że w miarę znam cyrylicę i bukwy (chociaż czasem mi się mylą) a że polski i białoruski to ta sama grupa językowa, łamanym dialektem polsko-rosyjsko-białoruskim próbowałem dowiedzieć się czy istnieje alternatywna forma transportu do Nieświeża.
Pani w okienku była bardzo miła, nie można powiedzieć, i zupełnie nie przejmowała się, że mało co rozumiem z tego co do mnie mówi. Ale słowa klucze wyłapałem, resztę dorozumiałem z kontekstu. Słowem kluczem była „Haradzieja”. Wtedy przypomniałem sobie, że w przewodniku czytałem, że do Nieświeża można się dostać właśnie przez tą wieś, dzieli je ok 15 km. Natomiast przez Haradzieję przejeżdżają niemal wszystkie pociągi w kierunku Brześcia, co z resztą można sprawdzić na stronie białoruskich kolei http://www.rw.by.
Robiło się coraz później, a ja wciąż nie wiedziałem czy zmieniać plany i zostać w Mińsku (na ewentualną podróż miałem jeszcze jeden wolny dzień) czy jednak podjąć wyzwanie. Wybrałem to drugie, ale bez dostępu do internetu nie mogłem się obejść. Znalazłem najbliższy salon Velcom (ok 5 min od dworca, Michaljauski zavulak 4) gdzie za 5 BYN dostałem 500 mb internetu. Przy zawieraniu umowy trzeba okazać paszport. Tu drobna uwaga – znalazłem Velcom w galerii Galileo przy dworcu, pani tłumaczyła, że oni nie mają opcji zawierania umowy w taryfie Privet, która mnie interesowała.
Wróciłem na dworzec kontynuować szukanie. Pociągów przejeżdżających przez Haradzieję faktycznie było sporo (ok 3 na godzinę), problem w tym, że totalnie nie miałem pojęcia co dalej i jak z Haradzieji dostać się do Nieświeża. Założyłem że muszą być jakieś marszrutki, ale wiadomo w internecie (nawet białorusko i rosyjskojęzycznym) informacji nie znajdę. Ciśnienie i zapędy mi zeszły, podszedłem do sprawy pragmatycznie – jak się uda dostać to spoko, jak w ciągu 1-2 godzin nic nie znajdę to albo idę z buta albo w ostateczności wezmę taxi).
Pierwsza rzecz jaka mnie uderzyła w Mińsku to kolejki…Kolejki do kasy, kolejki do wymiany waluty, kolejki by kupić czeburka. Po odstaniu swojego kupiłem bilet w 2 klasie zwykłej (były jeszcze coupe, miejsce na leżąco, ale na 1,5 h jazdy stwierdziłem że nie ma to sensu). O 9 30 miałem być w Haradzieji. Koszt 5,59 BYN.
Tymczasem po opuszczeniu dworca udałem się na krótki spacer słynnym Prospektem Niepodległości (Prospekt Nezavistimosti) zobaczyć w końcu tę unikalną socrealistyczną zabudowę. I nie zawiodłem się.
Niby widziałem trochę na zdjęciach, niby wiedziałem czego się spodziewać. Ale jednak było trochę „wow” jak na Placu Niezależności przed oczyma ukazał mi się Wódz Rewolucji i ogromne „gmaszyska” dla ludu: budynek białoruskiego parlamentu i Uniwersytetu.
Zapadł zmrok, nie było w zasadzie nikogo w okolicy, jak podszedłem bliżej z aparatem przechadzający strażnik dał mi do zrozumienia, że nie wolno robić zdjęć. Stwierdziłem, że nie ma sensu się burzyć i tak zdjęciem z wujkiem Wołodią sobie zrobię, za dnia.
Musze przyznać, że zabudowa, mimo swej brzydoty ma swój klimat. Jak ktoś kiedyś stwierdził – jest tak brzydka że aż ładne
Całość w nocy jest ładnie oświetlona i prezentuje się jeszcze lepiej niż za dnia.Kilka kroków dalej jest warty odwiedzenia kościół św. Szymona i Heleny, ze względu na swoja zabudowę zwany „czerwonym kościołem”, zbudowany na początku XX w. Jest nawet napis w języku polskim. Stoi tam też pomnik Jana Pawła II. W odległości ok 100 m mamy zatem Wodza Rewolucji i Papieża-polaka, który miał swój istotny wkład w rozpad systemu komunistycznego. Ciekawe połączenie trzeba przyznać.
Dotarłem do budynku, w której siedzibę ma jedna z najbardziej ponurych instytucji białoruskiego państwa – KGB.
Naprzeciwko znajduje się pomnik kolejnej postaci, na widok której normalny człowiek pomyśli „ale jak ?!?”.
Tak, naprzeciwko siedziby mińskiego KGB znajduje się popiersie twórcy sowieckieckiego aparatu terroru, pierwszej rosyjskiej służby specjalnej w nowoczesnym tego słowa znaczeniu – Czeka, zbrodniarza, komunisty, wyjątkowej kanalii – Feliksa Dzierżyńskiego. Miejsce na pomnik faktycznie wybrano idealnie.
Zniesmaczony poszedłem dalej, po krótkim spacerze dotarłem do otwartego jeszcze supermarketu zaopatrzyć się na śniadanie (otwarty sklep do 23, Prospekt Niepodległości 23, na piętrze).
Zważywszy że nocleg miałem w pewnej odległości od centrum a kolejnego dnia przed 8 musiałem być na dworcu i pomyśleć nad planem w przypadku nie dotarcia do Nieświeża.
Z najbliżej stacji metra Kupalowskaya, czerwoną linią ruszyłem w stronę Hotelu Turist na Prospekcie Partyzantów. Niewątpliwym jego atutem jest ulokowanie tuż przy stacji metra Partizanskaya. Naprzeciwko jest duży dom towarowy „Belarus”. Po 10 min jazdy metrem byłem na miejscu.
Szybki check-in (tutaj po raz pierwszy i ostatni mogłem swobodnie rozmawiać po angielsku) i sprawdzenie jak dostać się na dworzec nazajutrz i należny odpoczynek. Dziewczyna z recepcji była miła dlatego poprosiłem czy mogła sprawdzić czy możliwe jest znalezienie informacji o transporcie z Haradzieji do Nieświeża. Znalazła jedynie informację o wspomnianym wcześniej autobusie o 12.
Hotel jak widać lata świetności miał na początku lat 90', zewnątrz i wewnątrz. Ale jest czystko i obsługa mówi po angielsku. Nawiasem mówiąc, trochę miałem inne wyobrażenie nt. cen noclegów w Mińsku. Spodziewałem się jednak, że jest taniej pod tym względem (choć może termin majówkowy zrobił swoje).
Czy udało mi się koniec końców odwiedzić Nieśwież i Mir – w następnym odcinku
). Zapłaciwszy 6,06 BYN kierowcy o wyglądzie gangstera w berecie na głowie i w rytmie białoruskiego disco ruszyłem w drogę powrotną. Po 21 byłem na pasażyrskim. Podobał mi się Mińsk wieczorem, mimo zmęczenia poszedłem jeszcze na krótki spacer i uzupełnienie zapasów wodno-żywnościowych. Na mieście w wielu miejscach widać było już przygotowania do ważnego tutejszego święta – Dzień Zwycięstwa 9 maja. 
