Albo mieć przy sobie gaz pieprzowy i "my friend" z czarnego lądu od razu nam da spokój.

Po pierwsze trzeba być pewnym siebie, iść prosto przed siebie, a nie przestraszonym, zahukanym. Ci ludzie właśnie na takich polują.
Po drugie unikać kontaktu wzrokowego.
Po trzecie nie reagować jak coś mówią/robią. Ignorowanie to najlepsza metoda.
Po czwarte, jak ktoś już silnie niewerbalnie nas zaczepia mówić TYLKO po polsku, absolutnie nie po angielsku czy w języku, w którym jegomość mógłby się porozumiewać.

No toż w Paryżu zwyzywałem takiego po polsku, nie szczędząc słów powszechnie uznanych za obraźliwie, a on skinął na kompana, w kolorze równie nieprzeniknionej czerni, który przeszedł na polski. Najgorsze że miałem pod opieką jedną kretynkę. Wcisnął mi ją znajomy, któremu nie bardzo mogłem odmówić. I ona zapragnęła to mieć, ale na szczęście uznała, że to za drogo. Jednak potem przez pół dnia żałowała, że nie kupiła. Za to w Mediolanie ostatnio było czysto, pewnie temu że listopad.

PS: Dobry pomysł to też wspomniany tutaj mniej znany język - chorwacki, słoweński, etc.

Odnośnie tych bransoletek, nigdy wcześniej tego nie doświadczyłem, ale z wypowiedzi tutaj wynika, że szybkie zawiązanie bransoletki może przytrafić się każdemu, choćby nie wiem jak się uważało. No i teraz tak się teoretycznie zastanawiam, jak najlepiej w tym przypadku postąpić. Nie przejmować się gadką gościa, innymi słowy nie zauważać go, dokończyć fotografowanie / oglądanie, po czym zdecydowanym krokiem się oddalić, a jak będzie zastępować drogę to po prostu zacząć dzwonić na policję.

Cos tam wykrzykiwal za nami ale juz malo nas to obeszlo.

Co by nie bylo, utwierdzilam sie w przekonaniu, ze kraje polnocnej Afryki nie sa dla mnie i raczej sie juz wiecej w te rejony nie wybieram(z roznych powodow, al e to przegielo szale)

normalka. mnie taksowkarz prawie chcial pobic pod lotniskiem w marakeshu, kiedy stwierdzilem ze cena 30 euro za 6 kilometrow to za duzo.

Ja po prostu mam inne podejście do tematu. W życiu i w pracy jestem dosyć nerwowy, a wyjazd to dla mnie wyczekiwany czas odprężenia i odpoczynku (chociaż często jestem bardzo zmęczony fizycznie). Na wyjazdach śmiadomie, czy może podświadomie, staram się unikać wszelkich możliwych sytuacji stresowych. A, że podczas wyjazdu i tak hamulce finansowe są znacznie popuszczone, to kilka euro w tą czy w tamtą stronę nie robi mi żadnej różnicy. Może zmienię zdanie jak ktoś będzie chciał ode mnie wyciagnąć poważniejszą kwotę

Kiedyś później, przy flaszce rumu, wyciągnąłem od niego, czemu tak niemiłosiernie nas skasował za tego Jeepneya:
"Ano widzisz synu, my tu zarabiamy średnio 15000 pesos miesięcznie. A wy, z USA czy Europy (wszystko jedno, bo tu i tu śmierdzi kasą), zarabiacie pewnie po 15000 dolarów czy 15000 euro, przecież to widać gołym okiem, skoro Was stać na podróże przez oceany. A przecież 1 USD odpowiada 42 pesos! Dlatego, że wy macie tak silną walutę, to jesteście bogaci i stać Was zawsze na drobny wydatek rzędu 40USD tak, jak nas stać na wydanie 40 PHP."
Nie dał się przekonać, że przelicznik w kantorze nie odzwierciedla w pełni bogactwa obywateli.
Na wiadomość, że 1 zł to tylko 15 pesos stwierdził, że Polska to rzeczywiście jakiś wyjątkowo biedny kraj w tej Europie, ale żebym nie narzekał, bo wciąż stać mnie na 15 razy więcej, niż Filipińczyka