To Wy sobie offtopujcie, ja piszę dalej.
Nachiczewan to dosyć ciekawe miejsce. Z jednej strony góry, za górami wroga Armenia. Z drugiej strony rzeka, za rzeką też nie do końca przyjazny Iran. Ze światem ten kawałek Azerbejdżanu ma kontakt na dwa sposoby: przez wąski przesmyk między górami łączący enklawę z Turcją i przez dotowane połączenia lotnicze z Baku. Dotowane, to znaczy, że pasażerowie latają ze wszystkim, co tylko sie da, pchając się do samolotu z reklamówkami wypchanymi po brzegi ubraniami czy jedzeniem.
Nachiczewan City to dziwne miasto, tak jakby trzy numery za duże w stosunku do potrzeb. Ulice szerokie, mogłaby nimi defilować Armia Czerwona, a ruch samochodowy niewielki. Jest sporo parków i placów zabaw ale ludzi jakoś nie widać. Nie ma herbaciarni, restauracje też da się policzyć na palcu jednej ręki. Zabytki odnowione tak, jakby zbudowano je wczoraj. Wszędzie jest sterylnie czysto. Przez parę dni pobytu tutaj mam uczucie, jakbym był w środku Truman Show, gdzie wszyscy są statystami grają swoje role tylko dla mnie.
Załącznik:  az101.jpg [ 223.9 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Nie wiem, do jakiego stopnia miasto to zawdzięcza swój status jednemu człowiekowi. Hejdar Alijew, poprzedni dyktator... ops, prezydent Azerbejdżanu wywodzi się właśnie stąd. Tu zaczynał swoją karierę polityczną w służbach specjalnych NKWD i KGB oraz w strukturach partii komunistycznej. Jego drogę do władzy prześledzić można w muzeum znajdującym się w samym centrum miasta. Przed budynkiem jest oczywiście pomnik Aliewa. Wchodzę do środka, jestem jedynym gościem. Wstęp bezpłatny, młoda dziewczyna pokazuje mi drogę do ekspozycji. A potem chodzi krok w krok za mną, jakby pilnując, żebym przypadkiem czegoś nie zniszczył.
Załącznik:  az102.jpg [ 106.55 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Ekspozycja standardowa, troche w stylu kultu jednostki. Zdjęcia z młodości, świadectwa ze szkoły, zdjęcia z wizyt gospodarczych w kołchozach i fabrykach, fotografie z politykami z całego świata, prezenty pokazujące uwielbienie narodu dla swojego przywódcy. W sumie aż dziwne, że po śmierci Alijewa nie zabalsamowano i nie wstawiono do mauzoleum, tak jak miało to miejsce z Leninem czy Mao.
Załącznik:  az103.jpg [ 379.97 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Kręcę się trochę po mieście. Odwiedzam mauzoleum z XII wieku, na szczęście oszczędzono mu nadmiernej renowacji.
Załącznik:  az104.jpg [ 200.73 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Znajduję lokalną restaurację. Poza tureckim i azerskim nie mówi się tu żadnym językiem, próbuję więc porozumieć się z obsługą na migi. Rysuję kurczaka, macham rękami i wydaję dziwne dźwięki. Kelnerka kiwa głową ze zrozumieniem po czym... przynosi mi tylko herbatę.
Wypuszczam się też poza miasto. Najpierw parugodzinna wycieczka do Ordubadu, tuż pod granicę irańską. Miasto słynie z najlepszych i najdroższych cytryn w całym regionie. A do tego ma parę malowniczych ruin oraz wielki zacieniony plac, z obowiązkową herbaciarnią. W paru domach zachowały się też stare drzwi z kołatkami różnego kształtu - dzięki temu można było wiedzieć czy w odwiedziny przychodzi kobieta czy mężczyzna.
Załącznik:  az105.jpg [ 152.9 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Załącznik:  az106.jpg [ 220.36 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Załącznik:  az107.jpg [ 135.7 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Spędzam trochę czasu w starej kopalni soli w Duzdag, przemienionej teraz w uzdrowisko. Transportu publicznego brak, znajduję za to taksówkarza, który za parę manatów obwozi mnie po okolicy. Droga prowadzi tuż koło poligonu wojskowego, na którym żołnierze strzelają z rakiet a tuż obok pasą się owce. Wstęp do kopalni jest darmowy, wejście przypomina trochę portal do innego świata. W środku można siedzieć do woli, im dłużej tym większa szansa, że spotkamy kogoś chcącego zrobić sobie z nami zdjęcie. Ja stałem się atrakcją dla wycieczki z lokalnej szkoły.
Załącznik:  az108.jpg [ 164.01 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Załącznik:  az109.jpg [ 221.06 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Odwiedzam też Karabaglar. Początkowo po to, żeby zobaczyć kolejne mauzoleum choć w sumie sama przejażdżka starym autobusem jest atrakcją samą w sobie.
Załącznik:  az110.jpg [ 174.41 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Załącznik:  az111.jpg [ 237.96 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
Załącznik:  az112.jpg [ 210.17 KiB | Obejrzany 25964 razy ]
W Nachiczewanie kończę moją przygodę z Azerbejdżanem. Stąd samolotem przez Stambuł wracam do europejskiej rzeczywistości. |
. Potrawa wizualnie nie prezentuje się najlepiej i smakowo też mnie nie urzekła, ale warto spróbować. 