Kierowcą naszego shuttle jest Polak i podrzuca nas na lotnisko. Musimy iść do check-in UA, bo nie udało się odprawić online. Na trasie ARN-EWR lata jeszcze stary Boeing 757-200 z układem foteli 3-3. Siedzimy na samym końcu, ale rozrzuciło nas trochę. Nasze 5 walizek podręcznych nadają do luku, bo ma nie być na nie miejsca. I faktycznie - ostatnie 3 luki w ogóle są zamknięte na rzeczy załogi.
System rozrywki jest, słuchawki za darmo. Jedzenie całkiem dobre, wino i piwo gratis. United jakiś czas temu podniósł jakość serwisu międzykontynentalnego i ciężko mi się do czegoś przyczepić.
Mimo, że wysiedliśmy ostatni, to do immigration czekaliśmy może 10 minut. Oficer na widok mojej wizy afgańskiej zdębiał i zaczął pytać żonę czy pozwoli mi jechać. Skierowałem tory rozmowy na nasz roadtrip i w puścił nas dalej. Walizki już czekały zdjęte z taśmy. Zaraz za drzwiami robimy drop-off i idziemy na nową kontrolę. Przylecieliśmy 30 minut przed czasem, więc nasze 1:50 na przesiadkę spokojnie wystarczyło. Nawet coś zjedliśmy w knajpie na lotnisku.
Do SFO zabrał nas Boeing 777-200. Rozrzuciło nas jeszcze bardziej. Tutaj pomimo 5.5h lotu, do jedzenia tylko precelki. Pod koniec ciężko już było, ale nasz 3-latek zniósł wszystko wyjątkowo dobrze.
W SFO noclegi w pokojach dla 5 osób były absurdalnie drogie, więc zarezerwowałem Crowne Plaza pod lotniskiem w układzie 2+2 i poprosiłem o baby crib. Młody w crib się zmieścił, a pokój był na tyle duży, że mieliśmy komfort. Cena 110$ za dobę. Wieczorem jeszcze idziemy po zakupy i można odsypiać podróż i jet-laga.
Warto jeszcze wspomnieć, że do hotelu jest darmowy shuttle, ale po wyjściu kierowca do każdego mówił "you give me a tip" i jak mu dałem 2$ to mówił, że za mało bo dużo bagaży. Taka amerykańska kultura 
W sobotę rano lekki falstart. Uber do centrum to 30$, ale pomyśleliśmy, że pojedziemy pociągiem. Tranzyt na google maps pokazywał, że z naszej stacji dzisiaj nic nie jedzie do 10, ale ze stacji wcześniej coś powinno jechać. Wzięliśmy więc Ubera za 10$ (Tesla) do stacji. Kupiłem bilety za 18$ i okazało się, że jedzie właśnie ten pociąg o 10 dopiero. A była 8 rano. Szlag by ich 
Łapię wifi ze sklepu i bierzemy Ubera do centrum. 30$ wyrzuciłem w błoto.
W San Francisco byłem już w 2009 i nadal uważam je za jedyne miasto w USA z klimatem. Zaczynamy oczywiście od Powell Street. Kupuję bilety dzienne na komunikację (13$/os., brak zniżkowych).
Jeden wagonik stoi jako obiekt muzealny, ale można wejść i się pobawić.
Wagonik jest malutki i dzięki temu można go obracać - taka to zawrotka
Kolejka była niewielka, bo to sobota rano, więc zaraz ruszamy. Dla mnie było tylko miejsce stojące z trzymaniem się i wychylaniem. Kazali wziąć plecak na przód bym kogoś nie walnął na mijance.
Prowadzenie tego tramwaju to dość ciężka robota i trzeba się namachać wajchami. Jedziemy trochę góra, dół i wysiadamy przy Lombard street, słynnej z zakrętów uliczki.
Potem niestety trzeba wejść na górę. Tu widać jak jest stromo. Pchając wózek nieźle się zmachałem...
Wychodzimy na punkt widokowy. Przejaśnia się i widać Alcatraz. Zostajemy też tutaj chwilę na placu zabaw, bo młodemu też się trochę należy.
Dochodzimy do końca trasy tramwajowej - tu końcowa zajezdnia.
Idziemy na plażę i w stronę Fisherman's Wharf.
Nie pamiętałem jaka cepelia tutaj była. W dodatku co chwila jeżdżą jacyś szpanerzy w samochodach podnoszonych.
Zjadamy coś na szybciora w barze i idziemy w stronę foczek.
Stara rampa do wodowania łódek:
No i są foczki na Pier 39. Połowa mniej niż kiedyś, ale i tak dobrze, że są.
Golden Gate ledwo widać, ale jest lepiej niż było rano i nadzieja, że jak tam dojedziemy to będzie pełny.
Spędziliśmy tu mnóstwo miłego czasu. Na foczki można nieustannie patrzeć, mimo, że nic nie robią
Autobusem i trolejbusem jedziemy na Painted Ladies na kultowy widoczek.
I z powrotem, najpierw trolejbusem, a potem autobusem pod Golden Gate. Autobusy wypchane pod dach i nawet w jeden z wózkiem nas nie wpuścili...
Wracamy na Fisherman's Wharf coś znowu zjeść. Piekielnie drogo, ale mają na szczęście menu dla dzieci. Porcje dla dzieci są takie, że ja mam trudności by zjeść. Ten schemat powtarzał się dość często, więc zawsze brałem 2 dania dla dzieci i 2 dla dorosłych. Każdy się najadł po pachy i nic się nie marnowało.
Do hotelu wracamy autobusem. Nasz bilet nie działał gdy pokazaliśmy 1-dniowy, ale pan powiedział byśmy i tak wsiadali. 1.5h jazdy do hotelu.
Bardzo udany dzień w SFO. Jutro rano zamierzam jechać po samochód i ruszamy na roadtrip. |
