Jak wielu z f4f, tego lata polecieliśmy do Iranu. Jako że zawsze przed wyjazdem szukam relacji i wskazówek innych, może i Wam przyda się garść informacji po naszym wyjeździe
. Mieliśmy taki plan:
- KRK – LWO – nocnym autobusem Sindbad, aby spędzić kilka godzin w Lwowie przed odlotem
- LWO – SAW – IKA – Pegasusem, 2 tygodnie w Iranie
- IKA – SAW – LWO – przy czym opuściliśmy ostatni odcinek, aby spędzić kilka dni w Istambule i wrócić stopem do PL - nigdy takiej dalekiej trasy autostopem nie mieliśmy na koncie, więc dlaczego nie spróbować
. O Lwowie nie będę się rozpisywać, osobiście bardzo go lubię. Polecę jedynie dość oryginalną restaurację (podobno jedzenie marne, więc sobie odpuściliśmy, za to piwo godne polecenia
) Dim Legend. Dobrze, że miałam adres dokładny, bo ona nie ma szyldu, trzeba popytać wokoło, żeby ktoś wskazał schody na górę. Lokal składa się z kilku pięter, każda sala w dość oryginalnym stylu, ale najciekawsza część jest na dachu. Widok na Lwów, trabant do którego można wsiąść i mały pomnik kominarza…a goście próbują trafić (stojąc w kominie) hrywnami do jego kapelusza. Jeśli zaliczą pudło, monety najczęściej lądują na gościach siedzących piętro niżej. Naprawdę fajny klimacik 
Załącznik:
Dim Legend2.JPG [ 66.56 KiB | Obejrzany 9316 razy ]
Załącznik:
Dim legend.JPG [ 73.77 KiB | Obejrzany 9316 razy ]
A teraz wracając do Iranu. Jako że lubię przygotowywać się do wyjazdów, miałam ustalony zarys planu podróży. Spełnił się praktycznie w całości, jedynie Jazd zamieniliśmy na piekiełko o nazwie Bushehr nad Zatoką Perską, głównie dlatego, że każdy nam doradzał, żeby tam nie jechać, bo nie wytrzymamy ciepła
…Poniżej nasza trasa. Załącznik:
plan Iran 2014.JPG [ 96.64 KiB | Obejrzany 9316 razy ]
Lądujemy w nocy, ok. 45 min trwa wklejenie wizy (60 EUR od osoby). Przed wyjazdem do Iranu doradzono mi, abyśmy na lotnisku wymienili jedynie niewiele dolarów, gdyż w centrum Teheranu kurs jest o wiele lepszy. Mogę teraz stwierdzić, że nie było to prawdą, spokojnie mogliśmy całość wymienić na lotnisku (ale koniecznie na pierwszym piętrze, znacznie lepsze kursy niż na parterze).
Nasze kursy: 1 USD – 30 800 IRR (na mieście kurs 31 300 IRR). Każdy, kto wybiera się do Iranu wie, że w przeliczaniu walut można się nieźle pogubić (nam się to udało zaraz pierwszego dnia, kiedy zdziwionemu taksówkarzowi daliśmy równowartość 0,60 PLN, bo myśleliśmy, że dajemy 6 PLN
). Dla szybkiej orientacji będę podawać ceny w PLN, bo w przybliżeniu 10 000 IRR = 1 000 tomanów = 1 PLN. Warto nauczyć się perskich cyfr albo mieć je gdzieś wydrukowane, przydaje się w drodze…
Pierwszy zakup to oczywiście karta SIM, każdy może ją kupić na parterze lotniska za 15 PLN (w tym jest kilka PLN na koncie, starcza na sporo smsów czy telefonów). Wymieniamy pieniadze i w drogę. Trochę czasu zajmuje nam uwierzenie, że faktycznie nie ma żadnego autobusu z lotniska do Teheranu… jedynie możemy za 50 – 55 PLN pojechać taksówką. W końcu spotkany Irańczyk doradza, żebyśmy ją wzieli jedynie do najbliższej stacji metra (Shahed lub Haram) – wtedy koszt spada do 25 – 30 PLN.
W Teheranie, po wymianie waluty (jak łatwo zostać milionerem w Iranie, w sekundzie jesteśmy w posiadaniu 15 mln riali
) od razu jedziemy na dworzec, żeby nie marnować czasu. Kupujemy nasze pierwsze bilety na autobus VIP do Rasht (17 PLN), od razu jest klimatycznie – dostajemy bilet, który zupełnie nic nam nie mówi – nawet numery miejsc są zagadką (dlatego dobrze mieć ściągę z cyfr). Od razu pojawiają się gościnni ludzie, na dworcu nieznajomy, miły Pan przynosi mi bez pytania herbatę – tu pierwsze zdziwienie – przecież jest ramadan... No tak, w podróży nie obowiązuje…. Załącznik:
Komentarz do pliku: Bilet autobusowy
DSC02177.JPG [ 59 KiB | Obejrzany 9316 razy ]
DSC02177.JPG [ 59 KiB | Obejrzany 9316 razy ]
Nasze zwiedzanie chcieliśmy rozpocząć od rejonu Lahijan na północy Iranu – słynie on z pól herbacianych i ryżowych. Z Rasht docierany taxi typu savaris (naprawdę warto wcześniej przyswoić sobie rodzaje transportu w Iranie. Z czystej troski w Rasht ludzie chcieli nas wsadzić do dar baste, czyli taxi jedynie dla nas, drogiej. Trochę czasu nam zajęło tłumaczenie, że chciemy jechac jak inni – poczekamy, aż taksówka się zapełni – czyli chcemy jechać savaris).
To tyle na dziś, później napiszę o atrakcjach nie tak bardzo znanej północy Iranu, która bardzo nam się spodobała.
. W dalszych częściach opiszę niektóre dania. W Lahijan poznaliśmy 4 główne gatunki chleba: barbari, lavash (najbardziej popularny, bo można go dłużej przechowywać), taftan i sangak. Poniżej zjęcia z piekarni sangaka. Jest on wypiekany na drobnych kamyczkach, dlatego trzeba uważać, aby nie ułamać sobie zeba na jakimś odłamku...Ogólnie frajda zobaczyć każdą z takich piekarń, bo bez problemu można wejść do środka, pogadać, zrobić zdjęcia... 