Podróż poślubna. Podróż życia, podróż na którą wiele osób czeka z równym napięciem, jak na własny ślub. Podróż, którą planuje się dużo, dużo wcześniej w każdym szczególe, spełnienie wielkiego marzenia Pary Młodej. Zdecydowaliśmy, że ślub zrobimy po swojemu - w miejscu, z którym mamy najpiękniejsze wspomnienia i w którym czujemy się najlepiej - w Tatrach. To nic, że to ponad 300 km od domu
Obok spraw organizacyjnych, załatwiania, szukania itd zaczęliśmy myśleć o naszej podróży poślubnej. Skoro tak kochamy góry, to może czas zobaczyć Himalaje? Oj tak, to będzie przygoda życia - jedziemy do Nepalu, bierzemy miesiąc urlopu i robimy trekking dookoła Annapurny. Zaczynamy brać się porządnie za naszą formę, zbieramy resztę potrzebnego sprzętu i w drogę. A czemu tekst o Himalajach, skoro w temacie wyraźnie napisane jest o Iranie?25 kwietnia - nadszedł czas ślubu, weselicho, tańce, zabawa i popijawa. Dla nas najszczęśliwszy dzień w życiu. W tym samym czasie los chciał, że 6 tysięcy km dalej w Nepalu wiele ludzi zapamięta tą datą jako największy dramat w życiu. Trzęsienie ziemi. Budynki w ruinie. Lotnisko zamknięte. Lot odwołany. Koniec marzeń o Himalajach. No dobra, ale co teraz? Za 4 dni mamy bilety Polskiego Busa z Łodzi do Berlina. Trzeba w tym czasie wymyślić coś nowego. Po wielu przeczytanych relacjach z Iranu postanowiliśmy postawić na ten kraj. Nie zawiedliśmy się
Ale od początku.Teheran
Przelot z Berlina do Teheranu Pegasusem z krótką przesiadką w Stambule. Jak na zakup dokonany na ostatnią chwilę nie było jakoś super drogo, choć wiadomo, że gdybyśmy planowali tą wycieczkę od dawna, to zapewne trafilibyśmy na lepszą okazję. Przed wylotem do Iranu trzeba mieć zaklepany nocleg na pierwszy dzień pobytu. Dzień przed nerwowo piszemy maile do różnych hoteli. Najszybciej odpowiada Gollestan Hotel - rezerwujemy tam nocleg - 52 $ pokój z łązienką i "western toilet"
Lądujemy wczesnym rankiem w Tehranie (wszyscy Irańczycy mówią Tehran i potem sami zaczęliśmy tak nazywać stolicę). Parę godzin snu nie rekompensuje nam trudów 2 lotów i przejazdu autobusowego z Łodzi do Berlina. Marzymy o regeneracji w łóżku. Nie ma tak łatwo, trzeba załatwić wizę. Wiele różnych opinii naczytaliśmy się na temat załatwiania wizy na lotnisku. Większość osób pisała, że nie ma żadnego problemu, że większe problemy mogą być z niewpuszczeniem na pokład samolotu, jak już się znajdzie w Tehranie na lotnisku, to sprawa załatwiona. Z drugiej z strony komunikat MZS o tym, że nikt nie może dać gwarancji, że dostaniemy wizę wzbudza niepokój. Myślimy sobie, no nic, najwyżej wrócimy do Stambułu i też będzie fajnie. Podchodzimy do okienka - imię, nazwisko cel wizyty -dobra zapłacicie 100 EUR w okienku obok i przyjdźcie z potwierdzeniem zapłaty. Na wizę czekamy około 10 minut. Teraz czas na kolejkę paszportową. Niestety podczas wyrabiania wizy akurat wylądował jakiś duży samolot ze skośną zorganizowaną wycieczką. Wszyscy mają wizy wbite do paszportu, kolejka na półtorej godziny stania... I tak oto po 2 godzinach od wylądowania przechodzimy kontrolę paszportową i wkraczamy na teren Islamskiej Republiki Iranu Bierzemy bagaże (prawie ostatnie z naszego lotu) i idziemy w stronę zamówionego wyjścia. Tam już czeka pan taksówkarz zamówiony z hotelu. Wiem, wiem lepiej by wyszło wziąć taxi do ostatniej linii metra, a potem przejechać się metrem. Ale człowiek po tak długiej drodze jest jak zombie i marzy o odpoczynku. Pan czekał na nas od ponad 2 godzin, nie może się doczekać aż nas zawiezie do hotelu, a tu trzeba jeszcze pieniądze rozmienić. Idziemy na piętro, niestety kantor zamykają nam przed nosem. Trzeba poczekać ponad pół godziny. Dobra jedziemy do hotelu, na pewno coś w tak dużym mieście będzie otwarte nawet w piątek - islamski dzień wolny. Taksówkarz potwierdza... Teraz już wiem, że trzeba było mimo wszystko poczekać, bo można powiedzieć że spędziliśmy 2 dni bez gotówki, rozmieniając jedynie trochę pieniędzy w hotelu.Jest wcześnie rano, na pokój trzeba poczekać. W hotelu pozwolili nam zameldować się już od 11. Naprawdę miło z ich strony, bo byliśmy wyczerpani. Te 2 godziny spędziliśmy na spacerze po okolicy i odpoczynku w pobliskim parku.
Ślady iracko-irańskiej wojny - na budynkach wizerunki bohaterów wojennych, przed domami i na wjazdach do miast/wsi podobizny męczęnników.
Widzicie te przepiękne 4-tysięczniki? Nie?
Nic dziwnego. Tehran to miasto, w którym powietrze jest jednym z najbardziej zanieczyszczonych na świecie. Jest wcześnie rano, jeszcze widać lekkie przebłyski słońca. Za parę godzin będzie widoczna już tylko "sztuczna" powłoka. Będzie się wydawać, że jest chmurzasto. Wystarczy wyjechać parę km od miasta, żeby przekonać się że jest piękna słoneczna pogoda, a w Tehranie po prostu zalega smog. Ostrzegam osoby, które są dosyć wrażliwe - nie spędzajcie w Tehranie więcej niż 1 noclegu, bo jak traficie na smog, to może się to źle skończyć, pieczenie oczy i gardła, złe samopoczucie, zawroty głowy. My po 1 noclegu czym prędzej uciekliśmy 
Park niedaleko hotelu Gollestan, przy stacji metra Hassanabad. Powoli zapełnia się ludźmi, mężczyznami grającymi w ping-ponga, ćwiczącymi na ogólnodostępnej siłowni, rodzinami chcącymi odpocząć w ten wolny od pracy dzień.
Po odpoczynku w hotelu ruszamy na piechotę zobaczyć okolice byłej ambasady USA i do Parku Artystów. Jest piątek, więc napewno coś ciekawego będzie się działo.
Przemili, wiecznie uśmiechnięci irańczycy.
Grafitti na murze przy byłej ambasadzie USA
W Parku Artystów. Plakat reklamujący występ jakiegoś kabaretu.
W drodze do parku dostaliśmy jakiś plakat. Usiedliśmy na ławce popijając 0% brzoskwiniowe piwo (nie ma to wiele wspólnego z piwem, ale przynajmniej jakiś gazowany napój). W tle znajduje się teatr. Zaraz przyszedł do nas jakiś miły chłopak i podarował bilety na przedstawienie
Pierwszy kontakt z irańczykami i jesteśmy nimi zachwyceni Możemy potwierdzić to, co wszyscy piszą w relacjach - bardzo otwarci, uśmiechnięci ludzie, którzy są ciekawi świata.
Podróżowanie metrem. Wchodzimy różnymi wejściami i spotykamy się w połowie drogi przy drzwiach
Nic strasznego. Gorzej to wygląda w dzień roboczy, kiedy w metrze jest mnóstwo ludzi, trzeba walczyć o wejście, a potem o wyjście heh Z dużymi plecakami nie jest to takie łatwe No i trzeba się dogadać dokładnie, gdzie wysiąść, bo nie ma kontaktu wzrokowego.Czas na wypoczynek, dobry sen, bo jutro jedziemy do Kaszan
Przydatne informacje:
Koszt wizy dla 2 osób - 100 EUR
Hotel Gollestan - Lokalizacja koszt: 52$
Metro to jakieś groszowe sprawy, a koszt przejazdu taxi z ostatniej linii metra do lotniska - 200 tysięcy riali (ok. 25 zł)
Idą z nami szybkim krokiem w stronę dworca pewni, że to właśnie z usług ich firmy skorzystamy. W budynku postanawiają wyjaśnić sobie, kto nas zgarnia i tak od spokojnej wymiany zdań aż do przepychanki 
