III. PIŁKA W GRZE
Dzień 1 czyli frycowe musi być ! 
Chyba zbyt spokojnie podeszliśmy do tematu wylotu z EIN i skończyło sie na tym, że terminal odlotów pokonywaliśmy biegiem, ale na nasze szczęście samolot miał małe opóźnienie, więc po sprawnym boardingu siedzimy sobie wygodnie w drodze do Afryki !  Na pokładzie wyłapaliśmy jeszcze innych rodaków - 2 rodziny z dziećmi, ale nie było okazji pogadać.
Zdążyłem jedynie strzelić na szybko, rozmazaną fotkę.
Załącznik:  1.JPG [ 60.24 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Personel pokładowy, to sami panowie, w dodatku każdy z obowiązkowym żelem na głowie i oryginalnym zaczesem  W samolocie mieszane towarzystwo: wielu Holendrów udających się na urlop, jak również wielu Marokańczyków ubranych już mocno odmiennie od tego co możemy zobaczyć na naszych ulicach.
Jeszcze w samolocie otrzymujemy niezbędne do wjazdu i wyjazdu z Maroka formularze, w których trzeba podać m.in. dane personalne, paszport i miejsce pobytu w Maroku.
Załącznik:  2.jpg [ 92.84 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Po lądowaniu w Marrakeszu...również brawa
Już na schodach z samolotu wiedziałem, że Maroko to był genialny pomysł: na zewnątrz ponad 20 stopni w styczniu, błękitne niebo, a na horyzoncie przede mną widzę ośnieżone szczyty Atlasu. Czy może być lepszy "pierwszy widok" ?!
Załącznik:  3.JPG [ 83.52 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Na lotnisku widać również zaawansowane pracę związane z budową drugiego terminala. Hala nie jest jeszcze zamknięta, ale na pierwszy rzut oka, będzie gotowa może pod koniec roku, o ile zima nie pokrzyżuje planów
Po wymianie podstawowej sumy na Dirhamy, wsiadamy do lotniskowego busa nr 19. Koszt biletu powrotnego, ważnego 2 tygodnie to 50MAD. Autobus zatrzymuje się przy Placu jemaa el fna, dworcu CTM oraz chyba w okolicach dworca kolejowego. Piszę "chyba", ponieważ w drodze powrotnej na lotnisko autobus zatrzymał się w tym miejscu ze względu na machającą na niego kobietę. Trasa 19 to kółko po Marrakeszu, więc jeżeli nie wysiądziecie, to wrócicie na lotnisko
Około 500m od lotniska są już również busy miejskie (11,18 i 20), które również dowiozą Was do centrum, za 4MAD. A na samym lotnisku oczywiście petit i grand taxi.
Pierwszy widok z autobusu? tradycyjnie (po arabsku) ubrana kobieta, niosąca w ręku dużą torbę..."Polska 2012", które sprzedawane były w związku z Euro2012 ! Nie zdążyłem wyciągnąć aparatu, aby to uwiecznić 
Załącznik:  4.jpg [ 14.38 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Po dojeździe na przystanek przy Placu orientuje się, że zaliczam WTOPĘ NR 1, ponieważ zapomniałem kupić lokalnej karty, a gps w telefonie nie działa. Miało mieć to swoje konsekwencję, już w najbliższych godzinach.
Do riadu udajemy się pieszo, na podstawie apki maps.me (polecam!), okazuje się jednak, że w Marrakeszu nie ma nazw ulic a dociekanie czy dane miejsce odpowiada temu co widzę w apce, było trochę mylące Do tego pierwsze zderzenie z prawdziwą arabską ulicą w medynie, wywołuje u Nas jakiś bzdurny stres i wycofujemy się z jak się miało później okazać właściwej drogi ! Po 30 minutach jednak odpuszczam i decyduje się na coś, co postawiłem sobie za punkt honoru unikać - taxi (30MAD).
I okazuje się, że koleś tak Nas powiózł, że totalnie straciliśmy orientację w terenie, lądując głębiej w Medinie. Jak się okazało nie wiedział, gdzie jest nasz Riad, ale znalazł nam oczywiście "przewodnika".
Czyli mamy WTOPĘ NR 2, ponieważ to kolejna rzecz, której miało nie być podczas tego tripu. Koleś "przewodnik", twierdzi, że Riad jest 10m dalej. Dziękuje i go spławiam, odchodzimy w przeciwnym kierunku. Kupujemy wodę, wracamy i d... Riadu brak, no przynajmniej naszego.
Pojawia się kolejny "uprzejmy" i "bezinteresowny" małoletni przewodnik Na dzień dobry rzucam mu wyuczone w Darijy hasło: "nie mam pieniędzy", co spotyka się z śmiechem i komentarzem zza moich pleców: "Marcin, nie sądziłam, że już pierwszego dnia tego użyjesz"
Do gościa, dołącza się kolejny ziomek tłumacząc, że ten pierwszy słabo mówi po angielsku i dzielnie Nas prowadzą. Po ich kolejnym pudle czy nawet dwóch z adresem, odwracamy się na pięcie i ich spławiamy w zdecydowany i stanowczy sposób. Poprowadzili nas takimi uliczkami, że w pewnym momencie powiedziałem do mojej towarzyszki, żeby nie wchodziła w ten kolejny zaułek, bo robiło się dziwnie, a na dokładkę przechodzący mężczyzna rzucił do nas: "nie idźcie już dalej, tam już nic dla Was (turystów) nie ma"!
Decydujemy się zadzwonić do Riadu z prośbą o przysłanie po nas kogoś pod jedyne miejsce, które kojarzymy czyli Meczet Kutubija. W tym celu...bierzemy kolejną taxi (wiem - dramat!) i wyskakujemy z 50MAD. WTOPA NR 3
I tu zaczyna się akcja niczym z filmu sensacyjnego! Otóż nasi "przewodnicy" nie odpuszczają, tylko organizują sobie skuter i ścigają nas(naszą taxi) ulicami marrakeskiej mediny ! Impreza trwa więc w najlepsze. Właściciel Riadu, po rozmowie z taksówkarzem ustala gdzie jesteśmy i wysiadamy w umówionym miejscu, z którego ma nas osobiście odebrać. Nasz pościg oczywiście również tam dociera, ale pojawia się nasz wybawca - Muhammad i zabiera nas do siebie, a nasi wcześniejsi towarzysze jeszcze przez drzwi Riadu wyciągają ręce po hajs.
Odchodzą oczywiście z niczym.
Rozumiem cały proces, jaki ma miejsce w Maroku i to, że za doprowadzenie do Riadu, którego nie jest łatwy do znalezienia dla turysty, ludzie wyciągają od Ciebie kasę. Ale Ci, którzy trafili się Nam, nie znali w ogóle z swojego miasta, ba nie znali nawet 3 najbliższych kwartałów ulic w pobliżu których mieszkają i dlatego też, nawet do głowy mi nie przyszło, żeby jeszcze ich nagradzać.
Cała sytuacja choć stresująca, nie była ani przez chwilę niebezpieczna, nie było żadnego fizycznego kontaktu, podejrzanych spojrzeń czy obawy, że może dojść np. do kradzieży. Chyba każdy w Maroku wie, że nie warto szkodzić turystom, odwiedzającym ten kraj.
Wracając do Muhammada i jego Riadu: najfajniejszy gospodarz w całym Maroku! Na ochłonięcie i po...przeprosinach za całą sytuację z jego strony, oczywiście berber whiskey.
Załącznik:  5.jpg [ 165.63 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Jego miejscówka to Dar Asidka, do znalezienia na bookingu. Ogólnie jeżeli chodzi o noclegi, to nie będzie tu wersji "ultra hardcorowo low costowej" Założyliśmy sobie, że oczekujemy jednak pewnego standardu podczas tego wjazdu. Chociaż oczywiście, nie były to również jakieś kosmiczne warunki i wydatki !
Patio Dar Asidka prezentuje się tak:
Załącznik:  6.jpg [ 82.5 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Kończąc tę przydługawą historyjkę, dodam jeszcze, że podczas tych naszych, nieszczęsnych poszukiwań byliśmy w pewnym momencie jakieś 100m od właściwego Riadu
Po ochłonięciu i zakwaterowaniu, postanawiamy czym prędzej ruszyć na Plac, śmiejąc się przy tym, że nasi nowi "znajomi" z pewnością jeszcze na nas czekają pod Riadem, ale ku naszemu zdziwieniu, więcej nie mieliśmy okazji się spotkać
A więc jest i ON, już wieczorową porą.
Załącznik:  7.JPG [ 59.71 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Gwar, niesamowita muzyka, tłum, zapachy - to jest zdecydowanie to, czego się spodziewałem. Kręcimy się lekko zahipnotyzowani, na początek oczywiście sok (4MAD) i po pierwszym łyku, niemal wspólnie pada hasło: "kupujemy po powrocie wyciskarkę" Potem jednak dochodzimy do wniosku, że to zasługa tych pomarańczy rosnących zresztą wszędzie dookoła
Załącznik:  8.jpg [ 192.06 KiB | Obejrzany 18631 razy ]
Czas na kolację. Za tym pierwszym razem dajemy się po prostu złowić i nie zapuszczamy się zbyt głęboko.
Kuskus + mix krewetek i kalmarów + sałatki + herbata = 80MAD. Daję 100MAD, reszty się nie doczekuje Ale dziś już nie mam siły na wykłócanie się o te kilka złociszy.
Swoją drogą za każdym razem, kiedy jedliśmy na placu nasz rachunek był zawyżony, za każdym razem w innej budce, za każdym razem inaczej (opiszę później te przypadki) - są mistrzami, trzeba im to przyznać
Ale takie drobne wałki zdarzały się tylko i wyłącznie na Placu, a chyba smaczniej jedliśmy poza nim.
Jeszcze jeden soczek na wynos, w Riadzie łączymy go z miksturą z PL ( dla zdrowotności ) i kończymy nasz pierwszy dzień. |
