27 dni, ponad 7000 km i 3 postsowieckie "stany": Kirgistan, Uzbekistan i Tadżykistan...
...od Wysokiego Pamiru i maleńkich wiosek przycupniętych nad rzeką Pandż, na samej granicy z Afganistanem, przez jurty kirgiskich nomadów rozsiane po górach Tienszan, aż po legendarne miasta Jedwabnego Szlaku i brzeg zanikającego w błyskawicznym tempie Morza Aralskiego - to nasza podróż w telegraficznym skrócie
ARE YOU OUT OF YOUR MIND!? - reakcja mojej rodziny na wieść o tym dokąd tym razem się wybieramy była mniej więcej taka, jak moja wtedy, gdy poznany w busie student z Andaluzji wyznał nieśmiało, że przyjechał na Erasmusa do Polski tylko na semestr zimowy [sic!]
Pewnie większość z wytrawnych forumowiczów radzi sobie bez problemu z ciężarem pytań z serii: “po co i dlaczego”, jednak ja - mając raczej skromne doświadczenie w wyprawach do miejsc, w których nawet najdroższe ubezpieczenie turystyczne nie pomoże, bo żadna pomoc medyczna i tak nie dotrze na czas - sama się trochę z tym "dlaczego", a raczej "czy aby na pewno" zmagałam.
No bo pomyślmy... na snowboardzie w Alpach złamałam żebro na płaskiej jak deska (pun intended!) zielonej trasie i prawie utonęłam na kursie nurkowym w Chorwacji, więc... WHAT CAN POSSIBLY GO WRONG IN TAJIKISTAN?
I zaczęło się faktycznie dość nieciekawie - dokładnie na 6 dni przed naszym wylotem na naszym przesiadkowym lotnisku w Stambule, gdzie mieliśmy spędzić niemal 20 godzin, doszło do ataku terrorystycznego. Zginęło 45 osób, 230 zostało rannych. Jeden z terrorystów podobno był Kirgizem, drugi - Uzbekiem. Cóż, skłamałabym mówiąc, że to wydarzenie w żaden sposób nami nie wstrząsnęło - i to pomimo bazyliarda przeczytanych książek wychwalających serdeczność i gościnność mieszkańców Azji Środkowej i naszej nieposkromionej wiary w to, że właśnie tego doświadczymy na miejscu...
Ale potem było już tylko lepiej. NAJLEPIEJ. Wprawdzie pierwszą rzeczą jaką zrobił mój żołądek po przejechaniu 8823645856 kilometrów od granicy z Kirgistanem do Taszkientu rozklekotaną taksówką w 45-stopniowym upale, było pożegnanie się z obiadem... Wprawdzie na 3 minuty przed wyruszeniem na 9-godzinną wyrypę przez pustynię nad brzeg Morza Aralskiego jeden z moich towarzyszy podróży postanowił zapuścić korzenie w uzbeckiej toalecie, a potem szarpał tabletki "Imodium" jak żelki Haribo... I wprawdzie tenże sam towarzysz prawie zszedł na zawał, kiedy w trakcie przejazdu pamirskim traktem nagle uświadomił sobie, że podczas ostatniego postoju zostawił na dachu auta swój ukochany aparat... Ale to wszystko jednak - jakby nie było - mieści się w podróżniczej "normie"
***
Także zapraszam do czytania, oglądania i czerpania informacji. Oczywiście te przydatne - jak dział mięsny i piwo w hipermarkecie
- będą na samym końcu. A póki co - dla wzrokowców - kilka zdjęć "na zachętę"...Z KIRGISTANU:
Z UZBEKISTANU:
Z TADŻYKISTANU:
***
PS. Dodam jeszcze, że to moja czwarta przymiarka do napisania relacji z wyprawy. Tak, CZWARTA
Po każdej podróży, którą zawdzięczam fly4free - zarówno pod względem polowania na bilety, jak i zaczytywania się relacjami na blogach i forach - obiecuję sobie, że tym razem to już na pewno, no ale NA PEWNO zrewanżuję się społeczności, edytuję te zdjęcia, zasiądę przy kawie nad lapkiem, naklikam tego tekstu... i oczywiście nic z tego nie wychodzi. Zdjęcia z tegorocznej wyprawy nr 1 jeszcze nie edytowane, zdjęcia z wyprawy nr 2 - nawet nie skopiowane na laptop z kart pamięci :/ Także ten… trzymajcie kciuki, żeby tym razem nie skończyło się jak zawsze Mam nadzieję, że tym razem się zdjęcia poprawnie wyświetlą <fingers crossed> Aż strach klinkąć "wyślij"
Tym razem “paznakomił” się z lokalnym bossem, którego tradycyjny filcowy kapelusz kałpak w połączeniu z marynarką i słonecznymi okularami wzbudziły mój niemy zachwyt 
