To wszystko sugeruje mi, że raczej nie miałeś wcześniej doświadczenia z trekkingiem w górach, a mimo to podjąłeś się przejścia 180 km w miejscu odosobnionym, gdzie nie było zasięgu, a istniała szansa, że przez kilka dni nie spotkasz człowieka. Jedni pogratulują Ci odwagi, ja raczej widzę tutaj nieostrożność.

Raz na jakiś czas zdarza się jednak wypadek i wtedy mówi się już tylko o nieodpowiedzialności i krótkowzroczności (np. gdy trzeba ściągnąć z gór gościa, który poszedł tam w klapkach i skręcił kostkę).

Kellyville - mikrowioska, w której mieszkamy, jest amerykańską stacją naukową zajmującą się badaniami górnych warstw atmosfery, przede wszystkim radarowym sondowaniem jonosfery. Stację prowadzi niedochodowa instytucja naukowa SRI International finansowana przez National Science Fundation. Oprócz wielkiego radaru - głównego urządzenia badawczego, pracuje tu ok. 20 innych instrumentów radiowych i optycznych, należących do różnych instytucji i uniwersytetów amerykańskich oraz Duńskiego Instytutu Metorologicznego. Nieformalna (ale powszechnie zaakceptowana) nazwa Kellyville pochodzi od Johna Kelly, amerykańskiego naukowca, który podczas budowy stacji wyznaczał lokalizację budynków.

Krajobraz stacji tworzą wieża z ruchomą anteną radarową o średnicy 32 m, budynek główny, 5 domków dla pracowników i agregatornia.
Stację zbudowano w małej dolince 16 km na zachód od przylotniskowego osiedla Kangerlussuaq (duń. Søndre Stromfjord). Na stałe pracuje tu 4 lub 5 osób różnych narodowości, natomiast naukowcy i studenci, których specjalizacja związana jest z profilem naukowym stacji, przyjeżdżają na krótsze okresy.

Kangerlussuaq jest głównym międzynarodowym lotniskiem Grenlandii powstałym w miejscu amerykańskiej lotniczej bazy wojskowej Sondrestrom Air Base, która po utracie znaczenia militarnego została zamknięta w 1992 r. i za symbolicznego dolara przekazana autonomii grenlandzkiej. Osiedle znajduje się 60 km na północ od kręgu polarnego, na końcu 175-kilometrowego fiordu o tej samej nazwie, jednego z najdłuższych na świecie. Wszystkie pozostałe grenlandzkie osiedla położone są bezpośrednio na wybrzeżu. Miejsce pod bazę położone daleko od otwartego morza wybrali Amerykanie w 1941 r. ze względu na korzystne warunki atmosferyczne. Najstabilniejsza pogoda na Grenlandii i najwięcej słonecznych dni w roku sprawiają, że mimo mroźnych zim Kangerlussuaq jest jednym z lepszych pogodowo lotnisk na świecie.

Z miasteczka wiedzie asfaltowa droga kończąca się w "porcie", obecnie prawie nieużywanym, nie licząc dwukrotnej w ciągu roku wizyty statku towarowego, sporadycznych (choć coraz częstszych) wizyt statków wycieczkowych i punktu kotwiczenia małych jednostek. Od portu odchodzi szutrowa droga prowadząca do Kellyville i dalej do dawnej agregatorni zasilającej niegdyś nadajnik radiowy z ok. trzystumetrowym masztem antenowym. Stara agregatornia, Kangerlussuaq i punkt 660 (krawędź lądolodu) połączone są najdłuższą drogą na Grenlandii - ok. 40 km.