Dzień 1 (Polska, Niemcy)
Przy pakowaniu rzucam okiem na pogodę w odwiedzanych miejscach. W KUL +35 C w Toronto -10 C. Spora rozpiętość. W plecaku (jade z podrecznym) lądują tshirty, bielizna , kosmetyki, klapki - przez większość podróży nic więcej nie będę potrzebować. Puchowa kurtka do ręki, przydała się w Seulu i Kanadzie, oj jak była potrzebna.. , resztę drogi spędziła przytroczona do plecaka przekraczając go gabarytami.
Dzień przed wyjazdem rozmawiam z sąsiadem pod blokiem i okazuje się że nazajutrz wyrusza z Balic w delegację; przesiada się we Frankfurcie i lecimy tym samym LH1365 o 10:35. Oznaczało to że sprawę transportu mam załatwioną bez konieczności telepania się tramwajem i przesiadki w 292  Na Balice zajeżdżam jak król.
Przed terminalem praca wre. Buduje się hotel, stacja, przebudowuje terminal. Prace trwają też na airside; remontowane są drogi kołowania, miejsca postojowe ogólny rozgardiasz, który cieszy, bo to znak że idzie nowe.
Na miejscu parkuje B737-300 D-ABXY "Hof" , do samolotu wiezieni jesteśmy autobusami, zajmuję miejsce 18C.
Pożywne śniadanie obfitujące w cukier, potas i witaminę C, jeśli chodzi o piwo to moim zdaniem jedno z najsmaczniejszych serwowanych w przestworzach, by the way: serwują gdzieś na pokładzie Delirium Tremens?
We Frankfurcie mam 4h, wychodzę poza lotnisko, pogoda lepsza niż w Krakowie, spacer w kierunku zachodnim wzdłuż ogrodzenia za którym znajduje się baza Lufthansy.
Przy bramie 21 odwiedzających wita sporych gabarytów ogon.
Wracam na lotnisko, muszę się jeszcze zalistować się na lot Air Canada SYD-YVR, który jako jedyny został wydany na oldschoolowym papierze i wymaga telefonicznego dopisania się na listę pasażerów na konkretną datę. Żeby nie dzwonić odnajduję biuro AC w hali odpraw. Mimo, że stoję w kolejce sam to ta nie posuwa się dobre 10 minut, agentka dwoi się i troi, pracuje na 2 telefony. Zaprasza mnie ignorując telefon.. Przedstawiam sprawę , mój paszport zdradza narodowość i słyszę propozycję używania języka polskiego Agentka jest Polką. Wszystkie operacje z Kanady miały opóźnienie tego dnia i próbowała poupychać pasażerów w dalszą drogę po Europie. Mówię że nie ma sprawy i że pewnie niektórzy są w większej potrzebie niż ja więc niech się nie krępuje i odbiera. Pani bierze manual w rękę , upewnia się że nie chodzi o Sydney YQY, jeszcze ze dwa razy upewnia się czy wiem że to bilet one way.. 20 minut i gotowe. W międzyczasie odbiera telefony i przebokowuje około 5 osób.
Przechodzę ochronę, udaję się do strefy bramek Z - Pier A to 800 metrowa odnoga terminala 1 na 7 pozycji szerokokadłubowych.
Przy moim gacie stoi już Boeing 747-800 D-ABYA o nazwie "Brandenburg" - dokładnie ten sam egzemplarz, który ledwo po dostawie do linii przywiózł reprezentację Niemiec w piłce nożnej do Gdańska na Euro2012
Mam miejsce 34A, pierwszy rząd w segmencie, minus taki że dostają je rodzice z infantami, plus ze można wyciągnąć nogi. Tym razem całą drogę 'mój' infant przesypia w kołysce bez płaczu.
Serwis rozpoczyna się od snacka z napojem, następnie podawana jest kolacja. Do wyboru 2 dania. Ja biorę Bibimbap z kiełkami, grzybami i szpinakiem, do tego sałata Mat Kimchi (kapusta kwaszona z chili)
Sąsiadująca Koreanka wciąga z uśmiechem już drugą puszkę napoju bez angielskiej nazwy, zagaduję co to jest , "SHIKE i musisz spróbować" sama zamawia mi słodki napój z pływającymi ziarenkami ryżu
Lecimy nad Tybetem
Pode mną Ułan Bator
Na 2 godziny przed lądowanie podawane jest ciepłe, niewarte wspomnienia śniadanie, omlet.
Zaczynamy zniżanie, przy podejściu do Incheon widać wyspy połączone z lądem futurystycznymi mostami
Siadamy gładko, jest południe czasu lokalnego. Do kolejnego lotu na Filipiny niecałe 8h.. |
i podsumowanie z kosztami podróży 
