Na Ukrainę zawsze chętnie wracam, a po powrocie trochę tęsknię. Nie za Lwowem, który bardzo lubię, ale który przeistacza się powoli w turystyczną maszynkę dla Polaków. Tęsknię za tym co dalej. Wyjazd do Czernihowa był dosyć spontaniczny. Właściwie miałem dotrzeć do Charkowa, albo Połtawy. Wybrałem Czernihów, gdyż łatwiej tam dotrzeć z ukraińskiej stolicy. Poleciałem sam. Moja K. stwierdziłą, że ma już dość latania co tydzień. Samolot z Katowic wylądował o czasie i już na lotnisku mozna było zauważyć oznaki zbliżającego się finału Eurowizji. Nigdy nie śledziłem zmagań artystów na tym zacnym festiwalu, więc nie miałem pojęcia, że to Ukraina jest gospodarzem w tym roku. No dobra, Wierkę Serdiuczkę i Ruslanę pamiętam.
Załącznik:
IMG_20170506_081135.jpg [ 125.3 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
W okolice dworca podjechałem marszrutką.
Nie odrobiłem zadania domowego i nie sprawdziłem skąd odjeżdżają pojazdy do Czernihowa. Obstawiałem, że ze stacji metra Czernihowska, ale postanowiłem zapytać. Panowie na parkingu potwierdzili moje przypuszczenia, ale z błędu wyprowadziła mnie sprzedająca kwiaty pani i ostatecznie wsiadłem do marszrutki na dworcu autobusowym. Cena 110UAH, czas jazdy 2h i jestem na miejscu. Spałem w Hotelu Ukraina, w samym centrum. Całkiem przyjemne miejsce, zresztą chyba najpopularniejsze w mieście.
Po nieprzespanej nocy nie czułem się na siłach, by zwiedzac, ale nic innego mi nie pozostało.
Spacer, jak na turystę przystało rozpocząłem od głównej arterii miasta. Mnóstwo rodzin z dziećmi, muzyka, fontanny i ukwiecone trawniki. Reprezentacyjna część miasta prezentowała się nieźle.
Załącznik:
DSC06521.jpg [ 183.7 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06524.jpg [ 260.94 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06525.jpg [ 218.31 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Mijam położoną nad rzeką Desną pierwszą światynię na moim szlaku – cerkiew św. Katarzyny. Tuż obok, na nadbrzeżnych wałach znajdują się armaty, pozostawione przez cara Piotra I Wielkiego. Kolejne cerkwie, kolegium, kolejne wypite kawy i kolejne wypalone papierosy.
Załącznik:
DSC06529.jpg [ 237.46 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06534.jpg [ 258.78 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06535.jpg [ 283.12 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06547.jpg [ 236.07 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06555.jpg [ 201.99 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Trafiam do gruzińskiej knajpy. Z menu wybieram chaczapuri po swanecku i – rzecz jasna chinkali. Do tego całkiem niezłe pszeniczne piwo. Wszystko smaczne. Kelnerka zachęca mnie, bym wracał do lokalu częściej. Kto wie, moze kiedyś wrócę. Mijam Plac Czerwony i zastanawiam się, skąd wziął swoją nazwę. Może od koloru licznych bud z jedzeniem i piwem.
Załącznik:
DSC06570.jpg [ 177.53 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06573.jpg [ 186.92 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Zbaczam trochę z wydeptanej przez nielicznych turystów trasy i oglądam zupełnie inne miasto. Takie, w kórym elewacje kamienic (jeśli w ogóle) są wyremontowane tylko z jednej strony, gdzie życie toczy się wolno, na podwórkach wygrzewają się koty a dachy domów proszą o remont.
Załącznik:
DSC06557.jpg [ 237.54 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06558.jpg [ 205.18 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06559.jpg [ 238.54 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06563.jpg [ 202.49 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06579.jpg [ 204.08 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06590.jpg [ 300.89 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06591.jpg [ 251.53 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06593.jpg [ 296.97 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06600.jpg [ 208.71 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Załącznik:
DSC06606.jpg [ 234.94 KiB | Obejrzany 6258 razy ]
Szwędam się bez celu, czyli tak jak lubię. Zaglądam na podwórza. Jestem kilkaset metrów od głównej ulicy, gdzie knajpiane ogródki pękają w szwach, ludzie śmieją się i głośno rozmawiają a kolejne kapele grają (najczęściej rosyjskie) szlagiery. Jest cicho, pusto i spokojnie.
Zmęczony wracam do centrum. Trafiam do knajpy z craftowym piwem, podobno jednej z dwóch w mieście, co akurat okazało się neiprawdą. Jedno, drugie, trzecie, do tego coś na ząb. Kulinarnie Ukraińcy już dawno dogonili Europę, a knajpy serwują coraz lepsze jedzenie. Barman dowiaduje się, że jestem z Polski i wdajemy się w długą, przerywaną nalewaniem kolejnych piw rozmowę: o tym, jakie piwa piją Ukraińcy,że turyści raczej omijają miasto, o ludziach, o życiu, o Ukrainie i Polsce przede wszystkim. Wito zaoferował, że następnego dnia oprowadzi mnie po mieście. Niestety dla mnie, musial pilnie spotkać się z rodziną i zwiedzanie z przewodnikiem nie doszło do skutku.
- Tu ludzie z knajpy wychodzą przed 1 w nocy, gdyż nie chca wracać po ciemku. O 1 wyłączają latarnie uliczne - mówi.
I tak też się stało. Wyłączyli. Zmęczony i pijany wracałem w ciemności do hotelu. Na szczęście znałem drogę i miałem blisko. Pierwszy dzień w Czernihowie dobiegł końca.
, ale Twoja relacja zachęca do podróży 
