Poznajcie guru taniego latania, który prawie kupił LOT. Ma 79 lat i wciąż buduje lotnicze imperium
Frankego spotkałem tylko raz i było to bardzo krótkie spotkanie. W lutym 2015 w Londynie, podczas debiutu giełdowego Wizz Aira, gdzie należący do Frankego fundusz z Arizony Indigo Investments jest większościowym akcjonariuszem. Atmosfera jest radosna, do grupy dziennikarzy z Europy Środkowej podchodzi Daniel de Carvalho, ówczesny rzecznik przewoźnika.
– Po części oficjalnej dostaniecie parę minut na wywiady z Joe [chodzi o Jozsefa Varadiego, prezesa Wizz Aira – przyp. red.]. Na sali możecie gadać z każdym, wyjątkiem jest Bill Franke i reszta gości z Indigo – mówi i wskazuje na grupkę podstarzałych, eleganckich dżentelmenów.
Franke nie przepada za wywiadami. Lepiej czuje się, sterując wszystkim z tylnego siedzenia. I, jak zobaczycie za chwilę, jest w tym diabelnie skuteczny.
To tylko flagowa inwestycja Frankego w naszym regionie – jednak tak naprawdę ma swoim koncie znacznie więcej tego typu transakcji.
Szlify zdobywał szlify w America West Airlines, gdzie był prezesem w latach 1993-2001. To była druga największa tania linia w USA po Southwest Airlines, które zresztą stanowiły od zawsze archetyp dla innych tanich przewoźników. Southwest był wzorem obniżania kosztów, głównie dzięki maksymalnemu wykorzystania samolotu i zminimalizowania czasu, jaki samolot spędza na lotnisku. Podobne metody wprowadził w swojej linii Franke.
W tym okresie do zasług amerykańskiego inwestora należy zaliczyć postawienie na młodą kadrę dyrektorską, która za kilka lat przejmie kierownicze stanowiska w dużych liniach. Najdalej zaszedł Doug Parker, który został prezesem American Airlines, czyli największego przewoźnika lotniczego na świecie.
To właśnie amerykańskie linie były wzorem, za którym zaczęli podążać przewoźnicy na innych kontynentach.
Fot. Wikipedia
