Poznajcie guru taniego latania, który prawie kupił LOT. Ma 79 lat i wciąż buduje lotnicze imperium
Frankego spotkałem tylko raz i było to bardzo krótkie spotkanie. W lutym 2015 w Londynie, podczas debiutu giełdowego Wizz Aira, gdzie należący do Frankego fundusz z Arizony Indigo Investments jest większościowym akcjonariuszem. Atmosfera jest radosna, do grupy dziennikarzy z Europy Środkowej podchodzi Daniel de Carvalho, ówczesny rzecznik przewoźnika.
– Po części oficjalnej dostaniecie parę minut na wywiady z Joe [chodzi o Jozsefa Varadiego, prezesa Wizz Aira – przyp. red.]. Na sali możecie gadać z każdym, wyjątkiem jest Bill Franke i reszta gości z Indigo – mówi i wskazuje na grupkę podstarzałych, eleganckich dżentelmenów.
Franke nie przepada za wywiadami. Lepiej czuje się, sterując wszystkim z tylnego siedzenia. I, jak zobaczycie za chwilę, jest w tym diabelnie skuteczny.
W przypadku Wizz Aira i pozostałych linii lotniczych pozostających w portfolio Indigo, najważniejszy jest model biznesowy, opierający się na maksymalizacji zysku z wszelkiego rodzaju usług innych niż tradycyjna sprzedaż biletów. O tym, jak dobrze idzie to przewoźnikom (obecnie lub w przeszłości związanym z Indigo) najlepiej świadczy fakt, że w 10-tce linii, które mają największy procentowy poziom przychodów pozalotniczych... aż 4 pochodzą z jego „stajni”. To Spirit (lider), Wizz Air, Volaris (linia z Meksyku) i Tiger Airways.
A to nie koniec inwestycyjnych planów Frankego, który mimo prawie 80 lat na karku negocjuje przejęcie udziałów w kanadyjskiej linii Enerjet. Nie wyklucza też kolejnej inwestycji w Azji.
– Na całym kontynencie nie ma ani jednego prawdziwie taniego przewoźnika – mówił niedawno w jednym z nielicznych wywiadów, którego udzielił.
Fot. YouTube
