Poznajcie guru taniego latania, który prawie kupił LOT. Ma 79 lat i wciąż buduje lotnicze imperium

– Mógłbym teraz siedzieć w domu i gapić się w telewizor albo codziennie jeździć do klubu golfowego, ale nie uśmiecha mi się popijanie martini od 10 rano – śmieje się Bill Franke, twórca funduszu inwestycyjnego Indigo, który maczał palce w sukcesach dużej części tanich przewoźników na świecie. Ryanair i Wizz Air to tylko najbardziej znane linie, które rozwijał. Był też o włos od przejęcia LOT. Jak tego dokonał?

Frankego spotkałem tylko raz i było to bardzo krótkie spotkanie. W lutym 2015 w Londynie, podczas debiutu giełdowego Wizz Aira, gdzie należący do Frankego fundusz z Arizony Indigo Investments jest większościowym akcjonariuszem. Atmosfera jest radosna, do grupy dziennikarzy z Europy Środkowej podchodzi Daniel de Carvalho, ówczesny rzecznik przewoźnika.

– Po części oficjalnej dostaniecie parę minut na wywiady z Joe [chodzi o Jozsefa Varadiego, prezesa Wizz Aira – przyp. red.]. Na sali możecie gadać z każdym, wyjątkiem jest Bill Franke i reszta gości z Indigo – mówi i wskazuje na grupkę podstarzałych, eleganckich dżentelmenów.

Franke nie przepada za wywiadami. Lepiej czuje się, sterując wszystkim z tylnego siedzenia. I, jak zobaczycie za chwilę, jest w tym diabelnie skuteczny.

PoprzednieObraz 1 z 10Następne

Trudne początki Wizz Aira

Rok 2003, późna jesień – Varadi i inni inwestorzy z Węgier szukają idealnego miejsca w Europie Środkowej na swoją pierwszą bazę. Ich wybór pada na lotnisko w Pyrzowicach, które wtedy zupełnie nie przypomina dzisiejszego portu.

- Błądziliśmy po drodze i za nic nie mogliśmy znaleźć tego lotniska. Nie było żadnych znaków czy tabliczek pomagających dojechać na lotnisku – wspomina Varadi, jeden z założycieli Wizz Air, w przeszłości szef narodowego przewoźnika Węgier, nieistniejącej już linii Malev.

Rozmowy nie były długie – Katowice obsługiwały w tym czasie 200 tys. pasażerów rocznie i nie miały wiele do stracenia. Pierwszy samolot różowej linii do Londynu wystartował z Katowic w połowie maja 2004 roku, czyli dwa tygodnie po wejściu Polski i innych krajów regionu do UE. Wizz Air był więc beneficjentem ogromnego ruchu emigracyjnego, ale gdyby nie Franke, węgierska linia z pewnością nie rozwinęłaby się tak szybko.

Fot. Lotnisko w Katowicach

PoprzednieNastępne

PoprzednieObraz 1 z 10Następne