Koloseum i Big Ben nudzą turystów. Teraz w Europie hitem są… najbrzydsze miejsca (i najgroźniejsze)

Czytelnicy Fly4Free kojarzą Charleroi z przyciasnego lotniska, gdzie kolejki bywają tak duże, że kiedy ostatnio tam byłem poprzysiągłem sobie nigdy więcej nie narzekać na Modlin (zobaczymy, ile wytrzymam). Ale Charleroi to znacznie więcej – wysokie bezrobocie, krzywe chodniki, opuszczone fabryki, brudne bloki zamalowane graffiti. Kiedyś zdobyło nawet nieformalny tytuł „najbrzydszego i najbardziej depresyjnego miasta w Europie”. Obecnie to miasto położone nieopodal Brukseli przeżywa jednak najazd turystów, którzy masowo biorą udział w wycieczkach po opuszczonych terenach industrialnych, oprowadzani przez miejskich aktywistów.

Podobny boom przeżywa Walencja, w której prawdziwym hitem są wycieczki śladami wielkich inwestycji, często porzuconych, niedokończonych i niszczejących od lat. Przykładem jest budowa stadionu Nou Mestalla na 61,5 tys. miejsc, którego konstrukcja została przerwana kilka lat temu z powodu braku funduszy.

Stadion w Walencji. Fot. Shutterstock

Z kolei w Berlinie coraz bardziej popularne są wycieczki, które zamiast Bramy Brandenburskiej i Reichstagu odwiedzają brutalistyczną architekturę miasta i miejsca, które trudno nazwać ładnymi, np. Schwerbelastungskoper – ogromny cylindryczny bunkier zaprojektowany przez Alberta Speera, nadwornego architekta Hitlera. Szkaradny obiekt okazał się zbyt ciężki, by wysadzić go w powietrze.

Europejskich turystów ciągnie też w znacznie bardziej niebezpieczne miejsca. W „Economist” czytamy, że kilka razy w tygodniu odbywają się zorganizowane wycieczki do brukselskiej dzielnicy Molenbeek. Tej samej, która po ostatnich zamachach terrorystycznych w Paryżu i Brukseli zyskała złą sławę, bo jest zdominowana przez muzułmanów, a kilku jej mieszkańców przygotowywało te zamachy.

W „Economist” czytamy, że w tych wycieczkach bierze udział wielu mieszkańców Brukseli, którzy do tej pory nie mieli odwagi sami wybrać się do tej dzielnicy. A Molenbeek zaskakuje ich przyjazną atmosferą – zielenią, przyjemnymi knajpkami, świeżo otwartym muzeum sztuki.

Autor tekstu konstatuje, że te miłe zaskoczenia są mocno spóźnioną próbą integracji Europejczyków z muzułmanami.

Większość tych wycieczek to prywatne inicjatywy przedsiębiorczych mieszkańców, na które początkowo władze miejskie patrzyły niechętnie. Gdy grupka zapaleńców z Charleroi zaczęła reklamować te wycieczki, władze miasta były im niechętne i uważały, że w negatywnym świetle przedstawiają miasto. Ale włodarze szybko przekonali się, że to dobra reklama dla miasta i sami włączyli się w jego promocję – miasto organizuje zawody sportowe w opuszczonych fabrykach, wyścigi kolarskie wzdłuż nieużywanych torów kolejowych. „Brzydota” Charleroi została wpleciona do oficjalnego marketingu miasta.