Podzielę się moją udaną próbą zdobycia najwyższego szczytu Niemiec – Zugspitze. Prawie udaną. W zasadzie to w ogóle nie udaną. Ale o tym później.
Wędrówkę zaczynamy zaraz za skoczną w Garmisch-Partenkirchen – jest to najbliższe miejsce do którego legalnie można dojechać samochodem. Naszym celem jest oddalone o 14 km schronisko Reintalangerhütte.
Załącznik:
Komentarz do pliku: Mapa
jpg.jpg [ 322.16 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
jpg.jpg [ 322.16 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Niestety z przyczyn technicznych wędrówkę rozpoczynamy po 17, a nie jak pierwotnie zakładaliśmy o 13. Niecałe 5h do zamknięcia recepcji schroniska. Utrzymując dobre tempo udaje się dotrzeć na miejsce w tuż po zachodzie słońca - ok. 3:10h intensywnego marszu. Cała droga mija w akompaniamencie rwących strumieni i imponujących wodospadów.
Załącznik:
Komentarz do pliku: Strumien
stream.jpg [ 589.92 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
stream.jpg [ 589.92 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Co do samego Reintalangerhütte – nie lubię alpejskich schronisk. Są absurdalnie drogie, a warunki zdecydowanie poniżej najsłabszych tatrzańskich gościńców. Do tego woda w kranach i prysznicach ma temperaturę, która nie może być nawet o 1C niższa, ponieważ stałaby się ciałem stałym. (fot: davplus.de)
Załącznik:
Komentarz do pliku: Reintalangerhutte
reintalangerhuette.jpg [ 532.24 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
reintalangerhuette.jpg [ 532.24 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Zaczynamy nowy dzień - koniec narzekania! Wyruszamy skoro świt (8:30), przed nami ~1400m w górę. Światło słoneczne sprawia, że widoki z alpejskich szlaków są niezwykle imponujące!
Załącznik:
Komentarz do pliku: Szlak1
DSC_0116.JPG [ 344.46 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
DSC_0116.JPG [ 344.46 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Regularny śnieg zaczyna się od ~1900 mnpn. Na szczęście szlak jest przetarty i w dobrych butach oraz stuptutach nie ma problemu, aby brnąć dalej. Wszystko idzie dobrze. Nic nie zapowiada ostatecznej porażki.
Załącznik:
Komentarz do pliku: Szlak2
DSC_0143.JPG [ 326.06 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
DSC_0143.JPG [ 326.06 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Godzina 12:00. Podbudowani i pełni wiary docieramy do Sonnalpin – minikurortu zbudowanego tuż pod najwyższym szczytem Niemiec.
Załącznik:
Komentarz do pliku: BMW_na_szczycie
DSC_0164.JPG [ 227.05 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
DSC_0164.JPG [ 227.05 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Jako, że można tam dotrzeć wyciągiem spodziewałem się różnych rzeczy, jednak to co zobaczyłem przerosło moje oczekiwania. Tłumy Azjatów i Arabów w klapkach. Całe rodziny, które wpadły na popołudniowy obiadek. Pary, który po zrobieniu paru selfie na insta i wyprowadzeniu york zjeżdżały na dół. Uciekaj stamtąd!
Załącznik:
Komentarz do pliku: Sonnalpin
sonnalpin.jpg [ 292.19 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
sonnalpin.jpg [ 292.19 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Niestety ucieczka na szczyt okazuje się niemożliwa. Ostatnie 300 metrów to nieubity śnieg i każdy krok powoduje, że zapadamy się o dobre pół metra. Widzimy również doskonale wyposażoną ekipę – rakiety, kijki. Oni brną dalej do góry. Po chwili jednak - również zawracają. Pozostaje jeszcze opcja wjazdu kolejką linową za 14 EUR, ale… byłoby to oszustwo.
Załącznik:
Komentarz do pliku: Zugspitze
DSC_0183.JPG [ 257.1 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
DSC_0183.JPG [ 257.1 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Godzina 15. Po wielu próbach i dwóch smutnych piwach zaczynamy zejście. Niestety jest gorzej. W pięknej pogodzie śnieg zaczyna się roztapiać, każdy krok to spore ryzyko sporego zjazdu. Motywacji również brakuje, więc w spokojnym tempie meldujemy się w schronisku po 18.
Załącznik:
Komentarz do pliku: Trasa1
rzeczka.jpg [ 444.61 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
rzeczka.jpg [ 444.61 KiB | Obejrzany 9071 razy ]
Wrzesień-plecień czy jak to mówią. Raz się uda, raz śnieg po kolana. Może spróbujemy za rok? Może za 5? Z drugiej strony sądząc po wieku Niemieckich alpinistów to może i za 50?
