Dopytywałem tu jakiś czas temu w sprawie zaplanowania trasy i w ramach podziękowania zamieszczam syntetyczne podsumowanie niedawno zakończonego wyjazdu (obejmował on również pobyt w NYC, ale o tym ewentualnie już w innym wątku).
TRASA
Ostatecznie, po wielu przeobrażeniach wyglądało to tak:
1) 04.09: późnowieczorny przylot do LAS, nocleg przy lotnisku,
2) 05.09: odbiór auta z Dollar, zakupy w Wallmart przy lotnisku, przejazd do Springdale, 2 noclegi tamże, w czasie których zwiedzaliśmy Zion NP,
3) 07.09: przejazd do Bryce NP, po zwiedzaniu przejazd do Escalante i tu nocleg,
4) 08.09: przejazd do Moab, po drodze Singing Canyon i ogólnie podziwianie trasy przejazdu, bo wielce urokliwa (droga nr 12 + 24), w Moab 3 noclegi, w trakcie których kilkukrotne wizyty w Arches NP (z hotelu do Visitors Center mieliśmy 10 min. autem) i po jednej wizycie w Canyonlands NP oraz Dead Horse Point SP,
5) 11.09: przejazd do Blanding, po drodze Newspaper Rock, po przyjeździe do Blanding wizyta w Natural Bridges NM, nocleg w Blanding,
6) 12.09: przejazd do Kayenty, po drodze Goosenecks SP oraz Monument Valley (był to jedyny dzień z kiepską pogodą, która przypadła m. in. na MV, więc pod wieczór wróciliśmy tam jeszcze z Kayenty), nocleg w Kayencie,
7) 13.09: przejazd do Willams, po drodze Grand Canyon NP, nocleg w Williams,
8) 14.09: przejazd do Las Vegas, po drodze Kingman (Route 66) oraz zapora Hoovera, wieczorem wypad na świetlny blichtr LV, zwrot auta (był zarezerwowany do kolejnego ranka, ale z uwagi na poranny lot, logistycznie lepszym rozwiązaniem było oddanie go późnym wieczorem poprzedniego dnia), nocleg przy lotnisku,
9) 15.09: wylot do NYC.
HOTELE
Z uwagi na posiadane punkty hotelowe lub chęć zebrania kolejnych (co by się USD choć w drobnym stopniu zwróciły), spaliśmy głównie w hotelach z sieci Hiltona lub Bonvoy. Na wstępnym etapie planowania miałem zarezerwowane również obiekty pozasieciowe, ale im bliżej wyjazdu, tym ich liczba topniała, mimo, że cenowo były bardziej atrakcyjne od tych „chainowych” (słowo „chain” najwyraźniej nie jest przypadkowe  ) i ostatecznie zostały tylko dwa. Wszystkie hotele miały ze sobą wspólne to, że oferowały bezpłatny parking, mikrofalówkę w pokoju (z wyjątkiem Kayenty, gdzie ogólnodostępne urządzenie było przy recepcji) oraz bezpłatny lód (co było dla nas bardzo ważne, o czym niżej). Wymieniam wszystkie po kolei (zgodnie z numerkami powyżej), bo może się to komuś przyda przy planowaniu, przy czym opisy dotyczą tylko hoteli niezależnych, bo te sieciowe opiszę wkrótce we właściwych wątkach sieciowych (dodam tu wtedy linki):
1) Hampton Inn & Suites Las Vegas Airport,
2) Hampton Inn & Suites Springdale,
3) Circle D Motel – zaraz przy drodze (co w przypadku motelu nie powinno być zaskoczeniem ). Jedyny obiekt, w którym nie mieliśmy śniadania, lecz i tak co do zasady mogę go polecić. Nawet w pokoju typu basic było czysto i całkiem nowocześnie. Różnica w stosunku do pokoju standardowego sprowadza się tam głównie do tego, że ten drugi jest w części murowanej, a ten pierwszy w drewnianej (ale widać to tylko od zewnątrz). Mam nawet kilka zdjęć – proszę bardzo 
4) Homewood Suites,
5) Bears Ears Inn – lepszy od numeru 3, a przy tym tańszy (choć to może kwestia kodów zniżkowych), bo kosztował coś ok. 90 USD i była to najniższa kwota, która zapłaciłem na tym wyjeździe za nocleg (spośród tych opłacanych pieniężnie). Obiekt niedawno kompletnie odnowiony, co widać i czuć, z bardzo wygodnymi łóżkami, odkrytym basenem, sympatyczną obsługą (bardzo się postarali, by dać nam pokój, mimo przybycia 3h przed normalnym czasem zameldowania) i znośnym śniadaniem. Nie zrobiłem tu żadnych zdjęć, ale te na tripadvisorze, czy googlu nie kłamią,
6) Hampton Inn Kayenta,
7) Hampton Inn Williams,
8) Homewood Suites Las Vagas Airport.
JEDZENIE
Z uwagi na wegańską dietę córki, nastawiliśmy się z góry na samodzielne gotowanie lub ewentualnie gotowe dania wegańskie do odgrzania w mikrofalówce. Córka jest na szczęście wielce uzdolniona zarówno w gotowaniu, jak i w umiejętności planowania zakupów do niego, więc szło nam to bardzo sprawnie – podejrzewam, że nawet gdyby były tam do wyboru lokale z jedzeniem wegańskim, skorzystanie z nich zajęłoby nam czasowo niewiele mniej czasu (o ile w ogóle).
Pierwszego dnia zaopatrzyliśmy się na kilka dni w Wallmarcie blisko Hamptona. Wiedząc o tym, że czekają nas dość wysokie temeratury, przywiozłem z Polski świetną elastyczną lodówkę z Decathlonu (https://www.decathlon.pl/p/lodowka-kemp ... lony_Khaki, występuje też w mniejszym rozmiarze), którą bardzo polecam. W walizce udało się ją złożyć tak, że pozwoliła na zapakowanie pozostałego bagażu, a już na miejscu pozwalała przewozić w nienaruszonym stanie wszystko to, co wymagało utrzymania w chłodnej temperaturze. Do lodówki dokupiłem jeszcze dwa worki na lód, które normalnie służą, jako kompres dla sportowców, ale z uwagi na szeroki wlot idealnie nadawały się na uzupełnianie lodem ze wspomnianych wcześniej bezpłatnych dystrybutorów hotelowych (z uwagi na bon podarunkowy wziąłem z Decathlonu https://www.decathlon.pl/p/kompres-chlo ... mc=8577826, ale na Allegro można dostać taniej). Typowe wkłady do lodówek przenośnych raczej się nie sprawdzają, bo lodówki pokojowe niemal nigdy nie mają zamrażarek, a te są niezbędne do tych wkładów. Kolejne zakupy robiliśmy w sklepach w Springdale, Moab i w Williams. Zawsze bez trudu udawało się kupować produkty wegańskie, w cenach zbliżonych do polskich. Ich wybór bywał czasem większy, niż u nas, co trochę zaskakuje, biorąc pod uwagę, jak słabo prezentują się możliwości zjedzenia czegoś odpowiedniego w lokalach w tej części USA.
AUTO
Nissana Rouge wzięliśmy z Dollara za pośrednictwem Economy Carrentals (ok. 315 USD za 10 dni, z pełnym ubezpieczeniem). Pierwszy raz w życiu korzystałem z wypożyczalni w USA i przyznam, że byłem kompletnie zdezorientowany. Po standardowym załatwieniu formalności (niestandardowa była kaucja – tylko 100 USD ) wysłano mnie do stoiska w garażu, gdzie dałem swój wydruk formatu paragonu z kasy w Biedronce, a pani mi mówi, że mam iść do sektora 4., więc idę tam, ale nikogo nie widzę. Wracam do tej samej pani, która lekko przewraca oczami i pyta retorycznie, czy to mój pierwszy raz u nich, po czym wyjaśnia, że mam sobie wybrać którekolwiek z aut w sektorze 4., a kluczyki leżą w środku . No więc wybrałem – mimo że były tam lepsze modele (np. nowiutka Toyota Venza), wziąłem białego (mniej się nagrzewa) Nissana Rouge bez skórzanej tapicerki (co by się nie lepiła do ciała) i napędem na 4 koła (ostatecznie skorzystałem z tego tylko raz). Przejechaliśmy nim ok. 2500 km i mogę bez żadnych oporów polecić ten model. Automatyczna skrzynia działała bez zarzutu, silnik dawał radę w każdej sytuacji, tempomat, Android Auto i wszystkie inne „ustrojstwa” działały jak należy (za wyjątkiem blokady drzwi, której nie potrafiłem zdeaktywować, a drażniła mnie cholernie), palił też normalnie. Najtańsze paliwo kupowałem ciut poniżej 4 USD, a najwięcej zapłaciłem w LV, przed oddaniem auta – nie chciałem już krążyć, żeby zaoszczędzić kilka centów, więc niedaleko wypożyczalni kupiłem za 4,40 USD (choć bywały tam też powyżej 5 USD). Jeśli chodzi o stacje, to polecam sieć Speedway, Maverick i Sinclair. Wszędzie zakupy samodzielne i po pierwszym tankowaniu wymagającym „rozpoznania terenu” już bardzo sprawne. Co ciekawe, niezależnie od stacji i faktycznej ilości zatankowanego paliwa, na karcie blokowało mi zawsze identyczną kwotę, która dopiero później była rozliczana.
Sama jazda po tej części USA to istna przyjemność (no, może z wyłączeniem przejazdów po niektórych częściach LV, gdzie trzeba mieć oczy dookoła głowy), a to dzięki szerokim, świetnie utrzymanym (z drobnymi wyjątkami w Nevadzie) i doskonale oznakowanym drogom, spokojnym kierowcom (za wyjątkiem jednego kierowcy TIR-a, który na dwupasmowej drodze, z kompletnie niezrozumiałego dla mnie powodu obtrąbił mnie i obdarzył palczastym, zamaszystym „f*****m”), brakowi jakiejkolwiek osobistej styczności z policją, którą przy drodze, wykonującą kontrolę prędkości, widziałem tylko raz (na trasie z Williams do LV). Przyznam się przy tym, że z każdym dniem moje podejście do ograniczeń prędkości stawało się co raz bardziej elastyczne. Nie żebym pędził tam na złamanie karku, ale o ile na początku trzymałem się dość kurczowo maksymalnej wartości, gdy zorientowałem się, że miejscowi mają do tego pewien dystans, standardowo jechałem niemal zawsze (poza miastami) ok. 5 – 10 mil/h szybciej, niż wskazywały znaki, a na wielokilometrowych prostych, czy na drogach dwupasmowych to odstępstwo jeszcze się trochę zwiększało.
ATRAKCJE
Nie wnikając w szczegóły, bo opisów poszczególnych parków i innych miejsc jest na forum cała masa, ograniczę się do stwierdzenia, że Canyonlands NP, Bryce NP, Arches NP, Grand Canyon i Dead Horse Point SP są rewelacyjne, a Canyonlands to już w ogóle sprawia wrażenie, jakby się było na innej planecie. Żadne zdjęcia, które wcześniej widziałem nie są w stanie oddać ogromu tego miejsca i jego spektakularności. Miejsca takie, jak Natural Bridges, Goosenecks SP, Singing Canyon, czy Newspaper Rock są miłe dla oka, ale w zależności od tego, jak ktoś planuje trasę, ich umieszczenie w planach można uznać chyba za nie obowiązkowe. Natural Bridges zaplanowałem z myślą o tym, by wybrać się tam na nocne oglądanie nieba (pod tym względem jest to ponoć miejsce pierwszorzędne), ale aura skorygowała ten plan, bo przyszło spore zachmurzenie. Na szczęście, ciut wcześniej w Arches przez dobrą godzinę wpatrywaliśmy się nocą w krystalicznie czyste niebo i jego główną bohaterkę – drogę mleczną (polecam do tego celu Panorama Point https://maps.app.goo.gl/A4Vvxx6jEeaNNXDT9).
Pewien problem mam natomiast z Monument Valley. Od czasów „Tytusa, Romka i Atomka na Dzikim Zachodzie” widok samotnych, zerodowanych formacji skalnych tkwił w mej głowie i bardzo się cieszyłem na myśl o tym, że wreszcie zobaczę to miejsce na żywo. Cóż, może to kwestia kapryśnej tego dnia pogody (było pochmurno, a nawet padało), ale widoki były rozczarowujące, zwłaszcza po zjechaniu na trasę objeżdżającą park dookoła. Szkoda, bo widok z Artist’s Point przy ładnej pogodzie musi być chyba piękny. Inna sprawa, że ten, który zastaliśmy był bardzo „dramatyczny”, więc swój urok też miał.
Na szczęście, zaraz po dotarciu do parku, panorama z punktu widokowego przy hotelu była jeszcze ładna, a i potem, gdy wróciliśmy do parku pod wieczór, zachodzące słońce co nieco operowało na skałach.
Gdybym dzisiaj miał planować wyjazd jeszcze raz, to przede wszystkim zmieniłbym trochę jego proporcje w taki sposób, że zamiast 6 nocy w Nowym Jorku (który – jak się okazało – rozczarował córkę), spędziłbym tam 3-4, a resztę dodałbym do czasu na zachodnim wybrzeżu. Mając do dyspozycji te 2-3 dni więcej, dorzuciłbym co najmniej jeszcze jeden dzień do Moab, bo to świetna baza wypadowa do okolicznych atrakcji (a tych jest bez liku). Odpuściłbym sobie chyba Blanding i wizytę w Natural Bridges NM, bo nie oferuje on czegoś nadzwyczajnego w porównaniu z tym, co można zobaczyć w okolicach Moab. Miałbym wtedy czas, żeby zobaczyć Kanion Antylopy, choć i tak wahałbym się, czy tam jechać, biorąc pod uwagę zdzierstwo, jakie się tam odbywa wobec turystów. Być może wydłużyłbym zamiast tego pobyt w Escalante, by odwiedzić pominięte zupełnie tym razem atrakcje w pobliżu tej miejscowości. W każdym razie, na pewno główny akcent wyjazdu położyłbym na Moab. Inna sprawa, że przecież czekają inne parki, z Yellowstone na czele… |
w parku narodowym Yosemite