Część I - wstęp i stolica
Zapraszam do relacji z tygodniowego wyjazdu na Wyspy Świętego Tomasza i Książęcą. Wyspy to najmniejszy kraj Afryki i jedno z najrzadziej odwiedzanych państw świata (w zależności od zestawienia, zajmuje od czwartego do dziesiątego miejsca w rankingu niepopularności). Statystyki mówią o około 10 tys. turystów rocznie, a więc nasza czwórka stanowi sporą część wszystkich turystów i pewnie z 10% Polaków, którzy w tym roku odwiedzili bądź odwiedzą São Tomé. No chyba, że ta relacja zachęci czytających (na co liczę) lub fly4free opublikuje sensacyjną error fare pokroju ubiegłorocznego Palau.
Niewielką popularność São Tomé (będę posługiwał się częściej skróconą portugalską nazwą kraju) powoduje relatywnie trudna dostępność, bo latają tam z Europy (konkretnie z Lizbony) tylko dwie linie – TAP (dwa samoloty tygodniowo) i EuroAtlantic Airways (raz w tygodniu, loty w imieniu i pod szyldem lokalnych STP Airways, które jako przewoźnik z czarnej listy nie mogą latać do UE). Oprócz tego można się tam dostać z Gabonu, Wysp Zielonego Przylądka, Ghany i Angoli. Pojawiały się już zresztą na f4f niezłe oferty (nawet około 1500 zł RT), ale na ogół dotyczyły pory deszczowej. Nas bilet kosztował niecałe 2 tys. od osoby (dolot do Lizbony kupiliśmy osobno), przy czym rzutem na taśmę, tuż przed drugimi urodzinami córki ostatni raz skorzystaliśmy z biletu dla niemowlaka za jakieś śmieszne 20 zł.
Jak polubiłem Portugalię, tak nie mogę się przekonać do wszystkiego, co jest związane z lotnictwem w tym kraju. Początek podróży był dziwny, bo podróż autokarem z terminalu do samolotu trwała chyba dłużej, niż zająłby nam dojazd do centrum Lizbony. Lot Lizbona – São Tomé trwa 8 godzin, choć sporo czasu zajmuje międzylądowanie w Akrze, gdzie samolot stoi jakąś godzinę. Można mniemać, że międzylądowanie czyni to połączenie rentownym, bo w Ghanie wysiadło jakieś 2/3 pasażerów.
Sam lot był chyba najgorszym long haulem, z jakiego przyszło nam korzystać i uzasadnia popularne rozwinięcie akronimu TAP jako „take another plane”. Już samo podstawienie małego A320 na tak daleką trasę pokazuje, że Afryka nie cieszy się w tej linii wielkim prestiżem. Podobno lepiej jest tylko z połączeniem do Mozambiku, ale tylko dlatego, że docelowym miejscem jest któreś z miast RPA. Oprócz ciasnoty w samolocie nie podobała nam się obsługa, która wyraźnie nie panowała nad sytuacją i po kilka razy przesadzała tych samych pasażerów. Nam bez uzasadnienia kazali wyjąć bagaż podręczny i schować go pod fotelami (doskonały pomysł dla czwórki pasażerów na trzech miejscach), mimo, że miejsca w schowkach było aż nadto do końca rejsu. Mimo, że we własnej gazetce pokładowej TAP chwali się specjalną gazetką dla dzieci, na żadnym z trzech lotów jej nie mieli i nasze dzieci nie dostały nic.
W końcu jednak dolecieliśmy i każdy z nas postawił pierwsze kroki na afrykańskiej ziemi. Najpierw wstępne oględziny paszportów, zapewne w celu wyłapania nieodpowiednich pieczątek, kwalifikujących pasażerów do obowiązkowego okazania certyfikatu szczepienia na żółtą gorączkę. My takich pieczątek nie mieliśmy i jako pasażerowie priorytetowi przeszliśmy bez kolejki do kontroli granicznej. Trwało to niemiłosiernie długo, ale w końcu, po pytaniach o długość pobytu i hotel otrzymaliśmy pieczątki. Żadnych opłat granicznych, turyści z UE zatrzymujący się do 15 dni są zwolnieni z obowiązku wizowego.
Po odbiorze bagaży szybko otoczył nas tłum pomocników, którzy złapali nasze walizki żeby wpakować je do stojącej 15 metrów dalej, zamówionej wcześniej taksówki. Po 15 minutach byliśmy już w hotelu – w naszym przypadku Sao Pedro Guesthouse, który szczerze polecam.
Następnego dnia wybraliśmy się na spacer po stolicy, nazywającej się tak jak wyspa - São Tomé. Stolica, szczególnie w porównaniu z resztą kraju, prezentuje się całkiem nieźle, choć i tak ma się wrażenie, że dla większości budynków czas zatrzymał się wraz z uzyskaniem niepodległości w 1975 r. Jest tam jednak sporo kolonialnych perełek – zresztą zobaczcie sami.
Choć Pałac Prezydencki prezentuje się całkiem okazale:
Naprzeciwko niego stoi katedra
W katedrze wiszą profile i zdjęcia kandydatów do ślubu – a wśród nich panna z Polski! Jeśli na wesele przyjedzie jej rodzina ze Świebodzic, liczba turystów z Polski na Wyspie Świętego Tomasza znacząco się zwiększy.
Atrakcji turystycznych stolica za wiele nie ma – największą jest chyba Fort Świętego Sebastiana ze znajdującym się tam Muzeum Narodowym.
Dla nas największą atrakcją była na pewno atmosfera i ludzie
EDIT 11.07: Zmniejszyłem rozmiar zdjęć, poprzednie ładowały się zbyt wolno.
, choć przyjmuje, że może nie miałbym już ręki. 
Na Syberii też zresztą byłem, rok temu latem 
