Do Bośni i Hercegowiny wyskoczyłam w kwietniu na jeden dzień z Dubrownika. Samochód wypożyczyłyśmy w Chorwacji, więc niestety musiałyśmy zabulić za zieloną kartę. Dzięki temu udało nam się jednak dosyć dużo zobaczyć: Neum (jedyne miasteczko na wybrzeżu - nie polecam), Poticejl (piękne widoki z murów i twierdzy), Mostar (urokliwe miasteczko pełne Polaków), Medjugorie (nie polecam - komercja, tandetne kramy), wodospady Kravice (cudowne miejsce, wrażenia nie do opisania). Jedynym probkemem był dojazd do wodospadów i powrót stamtąd do Chorwacji, a dokładnie znalezienie drogi, ale miejscowi byli bardzo pomocni - wręcz wyrywali się do pomocy, a jak nie znali akurat angielskiego, to rysowali. Nie wiem, czy zauważyliście, ale wszystkie tablice z nazwami miejscowości, pierwotnie dwujęzyczne, miały zamazane nazwy serbskie.
Kraj jest piękny, ale w wielu miejscach można jeszcze dostrzec ślady ostatniej wojny, jak cmentarzyska, ostrzeżenia o bombach, czy pozbawionych np. nóg ludzi. Na horyzoncie majaczą minarety meczetów i daje się słyszeć nawoływanue muezinów. Spotkałyśmy wiele zakrytych kobiet.
Rozmawiając z lokalsami dowiedziałyśmy się, że wielu muzułmańskich miejscowych wyjechało i zaciągnęło się do ISIS.
Wysłane z mojego LG-D280 przy użyciu Tapatalka |
Medjugorje - jeden wielki kram pamiątek z Chin