10. Lido
Czy warto się wybrać? Można, jeśli macie ochotę na kąpiel w morzu lub pokaz filmowy. Jeśli macie więcej czasu to zalecam wybranie się.
Jak się dostać? Vaporetto nr. 1 płynące przez Canal Grande do dworca kolejowego i przystanku autobusowo-tramwajowego; Vaporetto nr. 5.1 lub 5.2, które pływają wokół głównej wyspy; Vaporetto nr. 6 z przystanku autobusowo-tramwajowego (P. le Roma) wzdłuż południowej krawędzi wyspy; Vaporetto nr. 14 bezpośrednio z Placu św. Marka i z Punta Sabbioni oraz z Burano w środku dnia. Jest też linia nocna oraz sezonowo przedłużone Vaporetto nr. 20 z Placu św. Marka pod Pałac Festiwalowy w czasie trwania festiwalu filmowego. Transport po między przystankami Lido S. Maria Elisabetta (S.M.E.) i S.Elena lub Giardini (najbliższe Lido przystanki na głównej wyspie) dostępny jest w obniżonej cenie 5€ w jedną stronę.
Ile czasu trwa dopłynięcie? 51 minut z Burano; 14 minut z Placu Św. Marka; 38-32 minuty od pociągu/autobusu (P. le Roma/Ferrovia)
Co tutaj się znajduje? Dla mnie Lido to przede wszystkim plaża, ale wyspa ma do zaoferowania znacznie więcej niż tylko bycie resortem wakacyjnym Wenecji. To tutaj odbywa się festiwal filmowy jest też planetarium czy pole golfowe.
Ile czasu potrzeba? Żeby przejść się po samym Lido i poczuć klimat wystarczy z godzinka, tym bardziej, że jeżdżą tu autobusy. Jednak każdy chyba wie, że miło sobie spokojnym krokiem pochodzić po plaży czy wykąpać się w morzu co powoduje, że podczas pewnie ze 2-3 godziny więcej. Kto chce udać się dalej w głąb wyspy np. do Malamocco znowu musi dodać trochę czasu. Podsumowując, spędzimy tu z pół dnia jeśli chcemy obejrzeć całą wyspę, wejść do morze i obejrzeć film.
Ile trzeba przejść? Ile się chce, bo pod samym przystankiem Vaporetto jest autobus i możemy zwiedzać z jego okien lub pojechać nim na plażę. Autobus wzdłuż wyspy jeździ średnio co 10 minut, na przemian linia 11 (na wyspę Pellestrina) i linia A. Mapa linii autobusowych na Lido -> tutaj
Lido jest wyspą długą i różnorodną, ale większość osób nie rusza się dalej niż kwartał pomiędzy głównym przystankiem Vaporetto, a terenem festiwalu filmowego. Na mapie niebieskimi krzyżykami zaznaczyłem przystanki Vaporetto, ten po lewej dotyczy właściwie wszystkich linii do Wenecji, a ten po lewej to miejsce wypłynięcia na Pellestrina. Czerwone krzyżyki, to miejsca odbywania się festiwalu filmowego. Główny teren to ten poniżej, a ten wyżej to konstrukcja tymczasowa z ekranem czyli PalaBiennale. Duży zielony teren po prawej to lotnisko, więc jak ktoś ma prywatny samolot to może bezpośrednio na wyspę się dostać.  Po drugiej stronie wyspy znajduje się natomiast pole golfowe. Załącznik:  mapa.jpg [ 161.1 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  widok na lido.jpeg [ 271.9 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Przyznaję, że i ja podczas mojej pierwszej wyprawy na Lido nie ruszyłem się po za wcześniej wspomniany kwartał. To była jednak przeszłość. W tym roku na Lido byłem codziennie, choć jednego dnia tylko cumowałem, więc się pewnie nie liczy.
Już gdy widzimy wyspę z daleka, od razu naszą uwagę przykuwa budowla z kopułą będąca świątynią i ossuarium poległych podczas dwóch wojen światowych. Tempio Ossario del Lido di Venezia przez dłuższy czas było niedostępne ze względu na remont, ale obecnie ponownie otworzyło swoje podwoje. Budynek znajduje się po lewej od przystanku Vaporetto. Dojdziemy do niego w 2 minuty. Załącznik:  Tempio Ossario del Lido di Venezia.JPEG [ 349.07 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Większosć osób skieruje jednak swoje kroki lekko w prawo, żeby przejść się chyba najbardziej reprezentatywną i najbardziej zatłoczoną aleją Lido w kierunku morza. Znajdziemy tutaj dużo restauracji i sklepów, w tym dużych spożywczych. Jednym z najbardziej monumentalnych budynków jest tutaj luksusowy Hotel Ausonia Hungaria. Jeśli ktoś chciałby się zatrzymać, to uprzedzam, że do kwietnia przeprowadzają remont w celu udoskonalenia wrażeń gości, cokolwiek to znaczy. Doba w losowo wybranej majowej dacie kosztuje od 1200zł, więc trudno powiedzieć co to za zmiany. Załącznik:  Hotel Ausonia Hungaria.JPEG [ 657.19 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Monumentalnych budynków znajdziemy na wyspie więcej. Nie wszystkie jednak przetrwały próbę czasu. Był to kiedyś bardzo luksusowy resort, ale się zdemokratyzował. Jedną z ofiar jest Hotel des Bains. Położony jest tuż przy plaży, zaraz za zakrętem. Nie przyjmuje już gości, ale nadal zachwyca swoim wyglądem. Jakiś czas temu podjęto próbę zamienienia go na apartamenty, ale z tego co mi wiadomo nic z tego nie wyszło i zrezygnowano z tych planów. Od czasu do czasu można było dostać się do środka, głównie w związku z festiwalem i Biennale.Załącznik:  Grand Hotel des Bains.JPEG [ 600.7 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Zasmuciłem się nad losem obiektu, ale cóż mogłem zrobić. Ruszyłem dalej przed siebie wzdłuż plaży. Po jakimś czasie uznałem, że jednak sensownie jest iść plażą. Plaże są tutaj piaszczytse i szerokie. Są świetnie przystosowane i zawierają odpowiednią infrastrukturę w postaci domków plażowych, leżaków, itp. Oczywiście nic nie jest za darmo. Jednak jeśli chcecie się rozłożyć po prostu na ręczniku albo zwyczajnie przejść po plaży, to nikt nie będzie Was gonił. Chętni mogą też pograć w siatkówkę plażową. Jak teraz się nad tym zastawaniem, to "Włosi" właściwie zawsze okupywali boisko do siatkówki i jak komuś brakuje kompanów to można spróbować się przyłączyć.
Niestety nie miałem szczęścia do pogody i nieustannie była czerwona flaga. No cóż, brodziłem więc w wodzie do kostek i coraz bardziej przesuwałem się w stronę kolejnego znanego obiektu noclegowego czyli Hotelu Excelsior. Znajduje się on tuż przy plaży i to nawet po właściwej stronie drogi. Po przeciwnej stronie ulicy, choć właściwie to trochę wcześniej, mieści się natomiast kompleks festiwalowy z główną areną weneckiego festiwalu filmowego. Załącznik:  szerokie plaże.JPEG [ 296.62 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  infrastruktura dla nie biedaków.JPEG [ 348.97 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  Hotel Excelsior.JPEG [ 316.18 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Czas było się zbierać z plaży i udać się w stronę Via Sandro Gallo, czyli głównej ulicy Lido, która pod różnymi nazwami, ciągnie się wzdłuż całej wyspy. Doszedłem do niej na wysokości kościoła Św. Antoniego. Patron świątyni jest związany z miastem Padwa, które to znajduje się dość blisko i również może być dobrym pomysłem na wyrwanie się z Wenecji właściwej. Okolica ta jest już mniej monumentalna, budynki są tu mniejsze i prostsze, nie ociekają luksusem. W okolicy znajdziemy też PalaBiennale czyli jedną z aren festiwalu filmowego.Załącznik:  kościół św. Antoniego z Padwy.JPEG [ 639.22 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  Nie wszędzie jest monumentalnie.JPEG [ 560.3 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Tamtego dnia wsiadłem do autobusu i pojechałem w kierunku przystani Vaporetto, aby udać się do hotelu. Kolejnego dnia znowu pojawiłem się na Lido, tym razem aby przejechać wyspę wzdłuż. Od razu z Vaporetto przesiadłem się w autobus A i ruszyłem przed siebie wcześniej wspominaną ulicą Sandro Gallo. Zwiedzanie Lido z okien autobusu miejskiego też daje radę, szczególnie kiedy oddaliliśmy się od najbardziej turystycznych miejsc. Lido tylko fragmentami jest ciekawe, a większość budynków zasługuje na tyle uwagi co właśnie rzut oka przez nie zawsze czystą szybę. Czasami jest po prostu brzydko. Przejażdżka autobusem ma jednak sens, bo możemy się dzięki niej dostać do miast Malamocco i Alberoni oraz na kolejne wyspy. Załącznik:  zwiedzanie autobusem miejskim.JPEG [ 595.56 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  jest też brzydko.JPEG [ 606.26 KiB | Obejrzany 13600 razy ]
Malamocco
Czy warto? Taaaaaaaak, to moje Lidowe odkrycie.
Jak dojechać? Autobusem linii A, 11 lub nocnym z głównego przystanku Vaporetto (Santa Maria Elisabetta). Czas przejazdu to kwadrans.
Co tutaj się znajduje? Wyjątkowo urocze miasteczko z kościołem Santa Maria Assunta.
Ile czasu potrzeba? Aby przejść się po miasteczku wystarczy 20-30 minut.
Ile trzeba przejść? Od przystanku autobusowego i z powrotem to ok. 800 metrów.
Jechałem sobie spokojnie autobusem A przez wyspę jak by był na jakiejś objazdówce autobusem po Lido i natrafiłem na taki widok.Załącznik:  widok na Malamocco.JPEG [ 675.1 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Wtedy uświadomiłem sobie, że właściwie równie dobrze, to może być bus hop on hop off. Widok zaintrygował mnie na tyle, że uznałem, iż warto "zmarnować" 10 minut do następnego autobusu, żeby zorientować się na co ja właściwie patrzę. To był dobry wybór, a początkowe dziesięć minut zmieniło się w trzydzieści jak nie więcej. Z początku wyglądało mi to trochę na miasto duchów, niby jakieś samochody stały na parkingu przed miastem, ale ludzi nie było widać. Tak szczerze, to dla mnie nawet zaleta, bo sobie mogłem zwiedzać bez tłoku. Potem oczywiście pojawili się inni turyści oraz mieszkańcy, ale było ich niewiele. Z tego co się dowiedziałem miasteczko jest równie senne, jak na weneckie warunki, w czasach nie pandemicznych.Szedłem cały czas przed siebie szerokim deptakiem i rozkoszowałem się słoneczną pogodą. Po jakiś 200 metrach pojawiła się mała marina, więc droga musiała skręcić lekko w lewo. Za kolejne sto metrów był kanał, a miasteczko się kończyło. Przeszedłem przez most i poszedłem kawałek dalej, ale nic ciekawego po za jakimś ruinami, do których nie można się było dostać, nie zastałem. To były jakieś chyba powojskowe zabudowania, które strasznie zarosły. Załącznik:  Malamocco-deptak.JPEG [ 442.14 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  Malamocco-deptak2.JPEG [ 533.34 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Zawróciłem, ponownie przeszedłem przez most i postanowiłem wrócić inną drogą. Ta była już zupełnie inna niż ta wcześniejsza, bo była znacznie węższa, ale nadal nie mniej urokliwa. Jako, że miasteczko małe, to już po chwili doszedłem do placu przed kościołem Santa Maria Assunta. Gdy teraz się nad tym zastawaniem, to chyba nie wszedłem do środka, bo nie mam żadnego zdjęcia. Istnieje mała szansa, że było wyjątkowo nieciekawie, ale nawet to mnie nie powstrzymuje zazwyczaj przed fotografowaniem. Jaka była tego przyczyna nie wiem, może było zamknięte, a może śpieszyłem się na autobus? Jednak jak już ktoś jest na miejscu, to sam się może przekonać, to i tak tylko kilka minut. Sam plac przed duży nie był i wyglądał jak na zdjęciu. Mimo wszystko nie byłem ani trochę rozczarowany. Załącznik:  ciasna uliczka.JPEG [ 477.58 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  plac przed kościołem.JPEG [ 367.56 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  Santa Maria Assunta.JPEG [ 236.69 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Trudno mi powiedzieć co tu zobaczyłem, ale bardzo mi się tu podobało. Niestety spóźniłem się na autobus,który uciekł mi z przed nosa. Chciałem jechać 11, ale ostatecznie jednak zdecydowałem się na A. W moim przypadku była jednak pewna różnica, gdyż 11 jedzie dalej na sąsiednią wyspę. Wykorzystałem moje pozostałe 9 minut na spacer po nabrzeżu. Gdy tylko doszedłem do kanału, budynki po drugiej stronie od razu zaczęły przypominać bardziej te na reszcie Lido. Miasteczko wyraźnie odznacza się innym stylem i wydaje się, ze trochę tu nie pasuje.
Choć początkowo planowałem pójść do kolejnego przystanku, to zrezygnowałem, bo bałem się, że znowu mi ucieknie autobus z przed nosa. Wróciłem więc, ale autobus nie nadjeżdżał. Siedząc pod wiatą, podziwiałem widoki na wyspę Poveglia, na której znajdował się kiedyś szpital dla chorych psychicznie, a obecnie jest ona opuszczona. Przyjmuje się, że ponad 100 000 osób zmarło tu i zostało pogrzebanych głównie w masowych grobach w czasie epidemii dżumy. Co może być powodem, dlaczego po mimo podejmowania różnych prób, Poveglia pozostaje nieużytkiem. Co ciekawe na wyspie dzieje się akcja polskiego komiksu "Żyjesz?", którego autorami są Roman Pietraszko i Maciej Kur. Swoją drogą wenecjanie mieli zadziwiająco dużo wysp z psychiatrykami. Załącznik:  za kanałem wygląda wszystko bardziej Lidowo.JPEG [ 524.12 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  w oczekiwaniu na autobus.JPEG [ 418.52 KiB | Obejrzany 13600 razy ]
Alberoni
Jak dojechać? Autobusem linii A, 11 lub nocnym z głównego przystanku Vaporetto (Santa Maria Elisabetta). Czas przejazdu to ok. 20 minut.
Co tutaj się znajduje? Pole golfowe, miasteczko, ścieżka nad wodą, a także wydmy i las sosnowy (30 hektarów) z unikalnymi okazami świata flory i fauny.
Ile czasu potrzeba? Miasteczko jest malutkie i średnio ciekawe. Pozostałe atrakcje również nie muszą zajmować dużo czasu, choć oczywiście mogą.
Ile trzeba przejść? Znowu wszystko zależy od Was. Pamiętajcie, że dzięki przystankom autobusowym podjedziemy pod każdą z atrakcji.
Jak już wcześniej wspomniałem, w Malamocco wsiadłem w autobus A i pojechałem dalej wzdłuż wyspy. Minąłem oczyszczalnie, szpital i zaraz byłem już w Alberoni. Przez chwilę zastanawiałem się czy nie wysiąść, ale zanim zdążyłem się zdecydować, to miasteczko się skończyło. Duże nie jest, ale że autobus nie zatrzymuje się na każdym przystanku, a raczej na żądanie, to potrafi jechać dość szybko, a mnie gonił czas, więc myślałem długo. Dojechałem więc na sam koniec wyspy. W mojej głowie pojawiło się pytanie, "Co teraz?". Nie było tu właściwie nic, a od jakiegoś czasu jechaliśmy przez las. Dość szybko się jednak zorientowałem, że stoję przed przystankiem "Vaporetto". Cudzysłów nie jest tutaj przypadkowy, bo zdecydowanie nie tego co przypłynęło się spodziewałem. Po części wyjaśnia to 11, która pojawia się na mapie komunikacyjnej Wenecji w prawym dolnym rogu i przewozi ludzi z Lido na wyspę Chioggia przez wyspę Pellestrina. Prom pływa tutaj co pół godziny. Miałem trochę czasu, więc przeszedłem się wybrzeżem. Jak widać ścieżka jest porządna, można spacerować, jeżdzić na rowerze, co kto lubi. Niestety nie prowadzi ona bezpośrednio do Alberoni (miasto). Na chwilę trzeba wrócić do głównej drogi i mostu żeby pokonać kanał, a potem idzie się wzdłuż budynków, a nie nad wodą.Załącznik:  w oczekiwaniu na prom.JPEG [ 732.32 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załadowałem się na prom, a wraz ze mną autobus 11, który po prostu wjechał jak jeszcze kilka samochodów na pokład. Parter to parking, a na pierwszym i pół piętrze są miejsca siedzące. Tę podróż dokładniej opiszę przy opisie wyspy Pellestrina w odcinku 15, bo już i tak ten post o Lido jest długi.
Po kilku godzinach znowu siedziałem na promie, ale już w autobusie. Gdy jedzie się w drugą stronę na autobus objeżdża rondo wokół. Zauważyłem, że budowana jest infrastruktura dla autobusów elektrycznych. Zresztą to nie jedyna stacja ładowania jaką zauważyłem na wyspach. Elektryfikacja autobusów na Lido i na wyspie Pellestrina będzie postępować. Nie jest to takie głupie, bo w końcu to resort i im lepsze w nim powietrze tym lepiej. Nie żeby z silnie uprzemysłowionego regionu Mestre i okolic nie przywiewało nie wiadomo czego, ale zawsze to lepiej nie dokładać smrodu spalin i ryku silnika własnych autobusów. Załącznik:  ktoś tu kupił autobusy elektryczne.JPEG [ 655.4 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Ciekawość przyjrzenia się Alberoni zwyciężyła i postanowiłem jednak wysiąść w "centrum". Czasu dużo tu nie spędziłem, bo raptem 20 minut i w sumie to i tak nie wiem po co. Pewnie bym jednak żałował gdybym przejechał bez wysiadania. Alberoni jest znane z parku sosnowego i wydm, przyznaję że ich nie widziałem i zapewne poprawiły by one moją ocenę tego miejsca. Ja zastałem mały placyk nad morzem, hotel, restauracje, sklep i domki. Od tego miejsca znowu możemy podróżować pieszo wzdłuż wybrzeża Lido. Jako, że są tu też stanowiska wypożyczenia hulajnóg elektrycznych i rowerów miejskich, to możemy pokonać ten dystans nie tylko używając naszych nóg, choć pewnie w tym drugim przypadku jednak będzie to konieczne. Załącznik:  widoki w Alberoni.JPEG [ 369.2 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  można wypożyczyć hulujnogę.JPEG [ 731.98 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  Alberoni.JPEG [ 416.89 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  w oczekiwaniu na autobus-Alberoni.JPEG [ 580.09 KiB | Obejrzany 13600 razy ]
Festiwal filmowy
Kiedy?Co roku w okolicach początku września odbywa się jeden z najważniejszych festiwali filmowych na świecie.
Gdzie?Większość wydarzeń ma miejsce właśnie na Lido. Glamur, gwiazdy i przepych znajdziemy w okolicach pałacu festiwalowego, a ogólnodostępne pokazy dla mas odbywają się głównie w PalaBiennale. To drugie to tak naprawdę gigantyczny namiot, który choć ma stałe miejsce, to jest budowlą tymczasową. Nie wiem czy w tym roku się coś tam odbywało, bo Wenecję odpuściłem tuż przed rozpoczęciem festiwalu.
Jak dojechać?Jak zawsze Wenecja jest świetnie przygotowana w dziedzinie transportu. Specjalnie przedłużona linia Vaporotto nr. 20 zawiezie na s z placu św. Marka niemal bezpośrednio pod pałac festiwalowy wewnątrz wyspy. Z głównego przystanku Vaporetto na Lido (Santa Maria Elisabetta) kursuje specjalny autobus. Możemy tez dojechać stałą linią 11 lub kursująca przez całe lato linią okrężną C (CO lub CA w zależności od kierunku jazdy). W okolice PalaBiennale dojedziemy też standardową linią A, a wrócimy linią nocną. Przejazd autobusem odbywa się na tym samym bilecie co Vaporetto, ale są też autobusowe po ok. 1,3€. Oczywiście możemy tez iść pieszo, ale to 1,5-2km trasy.
Ile to kosztuje? W tym roku ceny były zdaje się niższe, nie wiem czy się utrzymają. Pokazy w PalaBiennale kosztowały 12€ lub 8€ dla osób wieku poniżej 26 lat lub powyżej 60. Kiedyś wieczorny pokaz składał się z dwóch filmów, a cena była taka sama, nie wiem jak było teraz. Niestety, kończyło się grubo po północy. Sala Grande (pałac festiwalowy) jest droższa i w zależności od godziny pokazu bilety normalne kosztują 20,30 lub 50€ oraz 15,25 i 40€ ulgowe. Dostępne są również karnety, w tym na lepsze miejsca. Pamiętajmy jednak, że nie wszystkie pokazy są otwarte i raczej nie będziemy siedzieli wśród gwiazd filmowych. Najtańsze bilety, bo po 5€, znajdziemy w Sala Giardino, znajdującej się nieopodal.
Moja pierwsza podróż na festiwal była jednocześnie moją pierwszą wizytą na Lido. Zresztą dostałem się tam bezpośrednio z Biennale Architektury co i Wam polecam.Taka porządna dawka ukulturalnienia nikomu nie zaszkodzi, a oba wydarzenia są naprawdę wysokiej klasy. Te kilkanaście dni trwania festiwalu wydają się absolutnie najgorszym momentem na odwiedzenie Wenecji, ale szczerze mówiąc nie zauważyłem by ludzi było jakoś wyraźnie więcej. Być może już po prostu więcej się nie da. Dodatkowy tłok jest tylko w okolicy głównego kompleksu festiwalowego. Taniec, muzyka i teatr odbywały się w tym roku jedno po drugim po zakończeniu festiwalu filmowego, dlatego trudniej je połączyć podczas jednej wizyty.
Na wyspę przybyłem przed czasem, żeby się nieco po niej przejść po reprezentatywnym deptaku w kierunku plaży. Jako, że byłem młody i głupi to myślałem, że wszystko jest w jednym miejscu, a to nie prawda, choć dystansy do głównych scen jest nie za duży. Gdy doszedłem do wybrzeża wsiadłem w autobus i pojechałem pod główną arenę. Tam był już niezły tłum, a na ściance zaczęli się kręcić jacyś pomniejsi celebryci. Poszedłem do kas, żeby wyjaśnić czy wpuszczą mnie na bilet na ekranie komórki oraz oto gdzie właściwie mam się udać. Jeśli kupicie bilet wcześniej przez internet, to może się to wiązać z dopłatą 1,5€ i koniecznością wydrukowania biletu. Dowiedziałem się gdzie mam iść. Nawet znalazłem oznaczenia i strzałki kierujące na miejsce. Trasa jest naprawdę prosta, prawo, prosto, lewo. Czasu było dużo, to udałem się na plaże. Zmoczyłem nogi, przeszedłem wokół hotelu Excelsior i udałem się za znakami do PalaBiennale. Załącznik:  festiwal filmowy.jpg [ 156.21 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Załącznik:  festiwal filmowy2.jpg [ 248.32 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Nie trzeba wchodzić znacznie wcześniej, kilkanaście minut wystarczy. Za bramą mamy łazienkę (kontenerową), kawiarenkę, czerwony dywan i właściwie nic więcej. Jeśli ktoś chce coś zjeść lu zrobić cokolwiek innego, to lepiej żeby nie wchodził zbyt wcześnie. Wbrew moich obaw, nie było żadnego problemu z akceptacją biletu z komórki. Ludzi nie było zbyt wiele, ale z każdą chwilą pojawiało się ich coraz więcej. Sala jest naprawdę duża i robi się wyjątkowo tłoczna podczas przerw. Zdjęcie robiłem z końca, więc mniej więcej oddaje wielkość sali. Siedzenie są standardowe, ale wygodne. Przed ekranem na korytarzu wokół sali jest ścianka i figura lwa. Jak ktoś chce może sobie zrobić zdjęcie. Co do samych pokazów, to filmy wyświetlane są w oryginalnej ścieżce dźwiękowej z napisami włoskimi oraz angielskimi, więc nie trzeba się martwić, że nic nie zrozumiemy. Jak wspomniałem wcześniej kiedyś wieczorne pokazy były podwójne (może nadal są). Po pierwszym filmie następuje kilkanaście minut przerwy. Dzwonek jak w teatrze przypomni nam kiedy mamy wrócić. Ze względu na późne godziny sala się potrafi mocno przerzedzić. Gdy tylko drugi film się kończy, duża liczba osób udaje się na pobliski przystanek autobusowy w kierunku przystanku Vaporetto. Naprawdę nie ma żadnych problemów z powrotem o tak późnej porze. Dotarłem do swojego hotelu po 2 w nocy, ale i tak byłem zadowolony.Załącznik:  pokaz filmowy.jpg [ 408.43 KiB | Obejrzany 13600 razy ]
Lido autobusem i nie tylko
Atrakcje Lido z okien autobusu istnieją również po drugiej stronie wyspy, bliżej lotniska. Ostatniego dnia zostawiłem absolutnie wszystko, łącznie z pieniędzmi i telefonem, w pokoju hotelowym i udałem się na Lido w celu zażycia kąpieli. Zamiast skręcić w prawo przy Hotelu des Bains, skręciłem w lewo i po przejściu 600 doszedłem do plaży dla biedaków. Nie bojąc się o utratę czegokolwiek postanowiłem oddać się radosnemu chlapaniu. Ja wiem, że to przesada, ale gdy jestem sam to mam tendencję do ciągłego sprawdzania czy nikt się nie kręci przy moim ręczniku.Tym razem nie było to konieczne, a że fale były spore, to przynajmniej wtedy uważałem, że dobrze zrobiłem. Niestety, pierwszy raz natrafiłem na złodzieja, na moje szczęście były to mewy, które z niewiadomego powodu zaczęły wyciągać moje ubrania. Przyznaję, że miałem tam jakiegoś batona czy inną przekąskę, ale na pewno nie w koszulce, którą wyciągnęły najdalej. Być może chodziło o owocowy nadruk, ale one chyba nie są tak głupie. Ptaszyska na szczęście uciekły jak mnie zobaczyły. Nie pozostawało mi nic innego jak się osuszyć i udać w kierunku powrotnym. Autobus, już tradycyjnie zwiał mi z przed nosa. Postanowiłem więc pójść piechotą na kolejny przystanek. Droga robi tu S, żeby ominąć całkiem spory kompleks wypoczynkowy. Jest to kolejna ofiara obecnych czasów. Choć ten obiekt nie wygląda na bardzo luksusowy, to i tak został porzucony. Przeszedłem jakieś 600 metrów i zauważyłem autobus, podbiegłem i wsiadłem do niego tylko po to, żeby mnie zawiózł wzdłuż plaży (i jednocześnie wzdłuż lotniska), a następnie zawrócił do miejsca, w którym wsiadałem. Na szczęście jechał dalej, najpierw wzdłuż kolejnego boku lotniska, tym razem wzdłuż wyspy, a następnie skręcił w lewo w stronę Monastyru św. Mikołaja. W tym momencie bardzo żałowałem, że nie miałem czym zrobić zdjęcia. W zastępstwem wklejam fotografię z wikipedii wykonaną przez Didier Descouens.Załącznik:  San_Nicolo_(Venice).jpg [ 396.25 KiB | Obejrzany 13600 razy ] Nie miałem już innej możliwości jak tylko wrócić na przystanek Vaporetto i udać się w stronę hotelu. Na koniec moje pożegnanie z Lido już na pomoście przed samym wejściem do Vaporetto.Załącznik:  Pożegnanie z Lido.JPEG [ 416.68 KiB | Obejrzany 13600 razy ] |
Na wstępie przyznaje, ze oczywiście nie wszystkie, a tylko te, do których można bez większych problemów dostać się transportem publicznym. 
Na fasadzie spotkamy, a jakżeby inaczej, Świętego Marka oraz w sumie co również nie jest wielkim zaskoczeniem, Św. Antoniego Padewskiego związanego ze znajdująca się kilkadziesiąt kilometrów dalej Padwą, do której odwiedzenia nieustannie Was zachęcam i o której pozwolę sobie napisać dodatek do niniejszej relacji.
), no i nie dam rady zobaczyć tyle. Byłam w Wenecji kilka lat temu i z przyjemnością przypomniałam sobie te widoki