Fly4free.pl

29 Października

Ollantaytambo i Salineras de Maras

Wstaliśmy dość wcześnie, by po śniadaniu udać się do Ollantaytambo. To właśnie na nazwie tego miasteczka obcokrajowcy najczęściej "łamią" sobie języki Busy do Ollanta odjeżdżają z Calle Pavitos - blisko Av. del Sol. Czekamy oczywiście, aż zbierze się komplet i jedziemy. Trasa jak zwykle w Peru - malownicza a na miejscu jesteśmy po niecałych dwóch godzinach.
Miasteczko jest bardzo urokliwe. Są oczywiście inkaskie ruiny,jak wszędzie w okolicy My siadamy na kawie,plątamy się trochę, obserwujemy życie mieszkańców.







Kolejnym miejscem na ten dzień jest Salineras de Maras. Udajemy się najpierw collectivo do Urubamby. Tam siadamy do autobusu, który jedzie w pobliże Maras. Pojazd jest stary i jedzie bardzo wolno. Dodatkowo co chwilę się zatrzymuje, głównie po to, by zabrać wracające ze szkoly dzieci. Jak zwykle nie mieliśmy dokłądnego planu, więc pokonanie trasy Ollanta - Maras zajęło nam sporo czasu Zatrzymujemy się na skrzyżowaniu. Wysiadamy a razem z nami pokaźna grupa dzieci. Oczywiście nie wiemy w którą stronę mamy podążać. Dzieci pakują się do niewielkiego vana. Pytamy kierowcy, czy nie zabierze nas do Salineras. "Jasne,nie ma problemu". Dzieci muszą się stłoczyć na niewielkiej przestrzeni z tyłu,podczas gdy my siadamy z przodu samochodu. Chcieliśmy chociaż wziąć ich plecaki, ale nie udało nam się porozumieć. Najpierw rozwozimy dzieciaki po okolicznych domostwach, by następnie udać się do celu naszej podróży.




Same saliny sprawiają niesamowite wrażenie. Są tam od tysięcy lat i wciąż pozyskuje się z nich sól. Na miejscu znajduję się sklepik, w którym można kupić produkty z niej zrobione.






Wracamy. Kierowca wysadza nas na tym samym skrzyżowaniu, na którym wsiedliśmy. Nie rozmawialiśmy wcześniej o zapłacie. Umawiamy się na 30 soli (do tej pory nie wiem,czy to mało czy dużo ). Jesteśmy w miejscu, w którym o tej porze trudno o autobus do Cuzco. Poznajemy Francuzkę, która praktycznie łapie nam stopa i za 6 soli/os. jedziemy. Po drodze widzimy patrole policji. Kierowca przerażony mówi coś do Francuzki. Ta tłumaczy: "gdy będą pytać skąd Was znam,powiedzcie, że jesteście moimi znajomymi z Europy". Ciekawe w jakim języku mielibyśmy to powiedzieć Nie zatrzymują nas jednak i spokojnie dojeżdżamy do Cuzco. Udajemy się oczywiście na kolację,





A na kolację peruwiański standard: świnka morska, ceviche i standardowe dla nas piwo

30 Pażdziernika

To był nasz ostatni dzień w Cuzco i Peru. Po śniadaniu zrobiliśmy sobie jeszcze spacer po mieście.





Następnie taksówką udaliśmy się na lotnisko. Jest ono niewielkie i łatwo się po nim poruszać. Wokół kilka knajp. Sam lot do Limy bezproblemowy, na pokładzie przekąski i coś do picia. Prócz tego wspaniały widok na Andy. Na lotnisku mieliśmy spędzić tylko kilka godzin. Niestety okazało się, że samolot jest opóźniony. Dostaliśmy vouchery na posiłek i znów przekonaliśmy się, że w Peru trudno znaleźć coś dla wegetarian. Wiedzieliśmy już, że nie uda nam się zdążyć na lot Madryt- Paryż. Po przylocie do stolicy Hiszpanii zostaliśmy zakwaterowani w całkiem niezłym czterogwiazdkowym hotelu niedaleko lotniska. Wieczór przesiedzieliśmy w okolicznej knajpie, popijając zimne piwko. Następnego dnia, podczas śniadania backpackerzy (którzy podobnie jak my spóźnili się na transfer) od razu "rzucali" się w oczy. Głównie przez ogromne ilości jedzenia, jakie nosili do stolików
Spędziliśmy jeszcze trzy dni w Paryżu: zwiedzając, pijąc wino,jedząc sery i bagietki



Przykro mi, że nie zapisywałem jeszcze wtedy istotnych informacji i że relacja jest bardzo ogólna. Cóż, mam nauczkę na przyszłość.
Peru zdecydowanie polecam. Kraj jest bardzo przyjazny turystom i dosyć "tani".Ludzie mili,ale trochę jakby nieufni i podejrzliwi. Wiele razy żałowaliśmy, że nie mówimy po hiszpańsku. Znajomość języka angielskiego jest znikoma,nawet w hostelach. Po powrocie zaczęliśmy się nawet uczyć ale zapału wystarczyło na kilka lekcji. Od następnego miesiąca zaczynamy znowu