Fly4free.pl

Witam,

Relacji ze Szkocji jest na forum niewiele,postanowiłem więc podzielić się kilkoma refleksjami i zdjęciami z weekendu w tym pięknym kraju. W tej części Wysp Brytyjskich bywałem kilkukrotnie - kilka razy z rzędu podczas studenckich wakacji. Zarabiając na chleb i piwo starałem się wybierać odległe miejsca np. Isle of Arran czy okolice Loch Ness. W Edynburgu, który był głównym celem naszej podróży byłem już parę razy - były to jednak pobyty krótkie,ledwie kilkugodzinne. Polubiłem to miasto od pierwszego wejrzenia i do tej pory jest jednym z moich ulubionych.

Jakość zdjęć niestety nie będzie najlepsza. Bezlusterkowiec odmówił posłuszeństwa tydzień wcześniej w Czechach,zdjęcia są więc z telefonu i odkurzonego "kompaktowego staruszka".

18/02


Wycieczkę rozpoczęliśmy w Krakowie. Autobus zawiózł nas na lotnisko w niecałe 30 minut. Samolot wypełniony po brzegi,bilety od BPH/Ryanair za darmo - normalnie 530 złotych/os. Nocleg mieliśmy zarezerwowany w Ibis South Bridge za 25 GBP/noc w jednej z promocji Accora - jak na warunki szkockiej stolicy, cena była co najmniej godna uwagi. Hotel położony w świetnej lokalizacji, w sercu starego miasta. Lot trwał 2,5 godziny i był bezproblemowy. Do hotelu udaliśmy się autobusem Airlink (7.5 GBP za bilet tam i z powrotem). Można również miejskim autobusem nr 35 (nam się spieszyło) lub tramwajem (Airlink tańszy). Końcowy przystanek jest na Waverley Bridge, w samym centrum Edynburga. Do naszego hotelu 10 minut piechotą. Po zakwaterowaniu (recepcja na czwartym piętrze.ale wchodzi się na nie bezpośrednio z ulicy) udaliśmy się na odpoczynek.

19/02

Rano udaliśmy się na śniadanie (wykupione wcześniej za niecałe 10 GBP/os). Dosyć urozmaicone - kontynentalny standard, plus właściwie wszelkie składniki szkockiego śniadania, z wyjątkiem black pudding. Jest za to haggis Obsługa miła,jedzenie smaczne. W pobliżu jest mnóstwo knajp, w których mozna zjeść taniej. Wybraliśmy hotelowe śniadanie tylko ze względu na wygodę. Po posiłku rozpoczęliśmy powolne zwiedzanie,jak zwykle bez planu i przewodnika. Royal Mile przeszliśmy w stronę zamku. Pogoda od początku nas nie rozpieszczała: wiało,padało - tak powinno być w Szkocji






Wiatr przegonił nas na dół - do "nowego miasta". Błąkaliśmy się bez celu po pięknych i mniej uroczych ulicach, w miejscach raczej nieturystycznych.






Zziębnięci udaliśmy się na kawę do bardzo fajnej knajpki gdzieś w okolicy Princess Street (podwójne espresso - 2.5 GBP,ach te szkockie ceny). Na tablicy z menu rzucała się w oczy tajemnicza nazwa "clapshot". Każdy nawiedzający ten przybytek Szkot pytał co to jest. Sam byłem ciekaw. Otóż, clapshot to taki szkocki miszmasz pochodzący z Orkadów,którego składnikiem jest min. haggis.
Włóczyliśmy się jeszcze po okolicy przez jakiś czas i udaliśmy się na posiłek. Fish'n chips i burger,plus rzecz jasna Irn Bru (niecałe 20 GBP).



Po lunchu udaliśmy się Princess Street w stronę Calton Hill. Po drodze zatrzymaliśmy się w Rabbi's Cafe, by wykupić jednodniową wycieczkę w Highlandy (o której w dalszej części relacji). Pogoda wciąż dawała nam się we znaki.









Schodząc z Calton Hill szliśmy przed siebie, docierając do Ocean Terminal. Po drodze świetnie widać wielokulturowość miasta. Obok polskich sklepów,chińskie markety,hinduskie restauracje etc.







Po trzykilometrowym spacerze dotarliśmy nad wodę. Ciekawa okolica:knajpy,doki i pusto (pewnie ze względu na pogodę).






Zmęczeni udaliśmy się do pierwszego lepszego baru. K. ucięłą sobie pogawędke z barmanem na temat single maltów (nie ma o tym zielonego pojęcia). Mina młodzieńca, gdy na pytanie:"Jaką chce pani whisky?"- usłyszał odpowiedź: "szkocką" - bezcenna Ja zadowoliłem się lokalną Ipą (smaczna,inna niż polskie). Zarówno 35 ml szkockiej jak i piwo kosztowały 3.80 GBP (ach, te szkockie ceny po raz kolejny).

Po opuszczeniu nadbrzeży zgubiliśmy się w drodze do starego miasta, poznaliśmy przy okazji kolejne nieturystyczne miejsca. Wróciliśmy w okolice South Bridge i zaczęliśmy szukać ciekawego pubu na wieczór. Wszystko było wypełnione po brzegi. Ostatecznie "wylądowaliśmy" w knajpie Tron,pełnej szkockiej młodzieży, ale całkiem ok. Z braku innego dobrego piwa,zadowoliłem się piciem Guinnessa (ceny piwa od 3.20 do 4 GBP).

cdn.

20/02

Tego dnia wstaliśmy skoro świt (6.30), by po śniadaniu udać się w kierunku Rabbi's Cafe,gdzie miała się rozpocząć nasza jednodniowa wycieczka wgłąb Szkocji. Ostatnio coraz częściej decydujemy się na tego typu "wyprawy" (byliśmy już 2 razy ). Może po prostu się starzejemy,może jesteśmy wygodni. A może po prostu przez chwilę chcemy sie poczuć inaczej Wycieczka kosztowała 45 GBP/os (studenci 43 GBP). Była z kategorii spontanicznych. Wiedziałem, że jest mnóstwo biur organizujących takie "eskapady", ale na sam wyjazd zdecydowaliśmy się w kilka minut, przechodząc obok jednego z nich. Wersji jest mnóstwo - jednodniowe,kilkudniowe, z różnymi trasami - koszt również zmienny. Nie jest to opcja tania. Mogliśmy oczywiście wynająć samochod za część tej kwoty i pojechać sami. Nie lubimy jednak wynajmować samochodów podczas wyjazdów. Poza tym,Szkoci jeżdżą po niewłaściwej stronie drogi.

Wyjazd miał być o 8:00,byliśmy na miejscu o 7:45. Na uczestników czekały dwa szesnastoosobowe mercedesy. Do pierwszego wsiedli prawie sami Azjaci (nie wiem czy kwestia rasowa miała jakieś znaczenie), w naszym Francuzi,Amerykanie, Brazylijczycy i my - Polacy. W sumie 11 osób plus Richard,kierowca i przewodnik w jednym,plus Nick, który przyuczał się do zawodu.
Wycieczka miała trwać 12 godzin, z czego 8 mieliśmy spędzić w busie . Długość trasy - ponad 500 kilometrów. Sami nie wiedzieliśmy czego się spodziewać. Po krótkiej odprawie związanej z kwestiami technicznymi i bezpieczeństwem, ruszyliśmy. Richard zaczął opowiadać o historii Edynburga, Szkocji, sporcie i polityce. Co chwile wtrącał całkiem śmieszne żarty. Bus był wygodny, w środku ciepło a na zewnątrz pogodowy kalejdoskop. Chyba nigdy nie widziałem tak szybkich i intensywnych zmian pogody. W 3 minuty potrafił padać śnieg,deszcz i świecić słońce. Wiało okrutnie przez cały czas.

Pierwszy przystanek po mniej więcej godzinie jazdy w Callander,bramie do Highlandów. Małe,sympatyczne miasteczko,wybudowane praktycznie od zera na fali turystycznego boomu. Na zwiedzanie mieliśmy 20 minut. Wystarczyło na spacer główną ulicą,zakupy i dwa papierosy Za miastem widać już pierwsze góry.






Kolejny przystanek już po 5 minutach,tuż nad brzegiem Loch Lubnaig,pierwszego jeziora na naszej trasie. Niewyraźne zdjęcia są spowodowane nagłym załamaniem pogody.




Po krótkim postoju jedziemy dalej. Jeśli zdarzało się Wam jechać autobusem i zastanawiać się, w którą stronę patrzeć - to jedna z tych wycieczek. Krajobrazy są piękne,dodatkowego uroku dodaje im mroczna pogoda. Doliny,jeziora,góry.





Richard co pewien czas umila nam podróż opowieściami m.in. o Rob Royu i Williamie Wallace (to ten z Braveheart). Historie są ciekawe i często śmieszne.
Kolejny postój mieliśmy przy Glencoe, miejscu słynnej (przynajmniej dla Szkotów) siedemnastowiecznej masakry. W Szkocji byłem kilka razy i zawsze chciałem tam pojechać. Miejsce robi wrażenie.






Jedziemy dalej. Czeka na nas krótka przerwa (20 minut) na kawę i papierosa przy sklepie z pamiątkami. Potem jedziemy nad Loch Ness.







Dojeżdżamy do Fort Augustus, najbardziej znanej miejscowości nad Loch Ness. Tu mamy najdłuższy,półtorejgodzinny postój. Jest czas na lunch,kawe i zwiedzanie. Udajemy się do The Lock Inn na burgery i piwo (smacznie,niecałe 20 GBP),później spacerujemy po okolicy. Mieszkałem tam swego czasu przez kilka miesięcy,więc nic mnie nie zaskoczyło. W centrum znajduje się fragment Caledonian Canal, łączący wschodnie wybrzeże Szkocji z zachodnim wybrzeżem. W lecie pełno turystów,w lutym prawie żywego ducha. Nad samym jeziorem spokojnie. Nigdy nie robiło na mnie takiego wrażenia, jakiego się spodziewałem. Z ciekawostek: podobno w Loch Ness jest więcej wody niż we wszystkich jeziorach Anglii i Walii razem wziętych. Można popłynąć w godzinny rejs po jeziorze (12.5 GBP).










Jedziemy dalej, w stronę Grampianów, najwyższego pasma górskiego w Szkocji. Pierwszy,niezapowiedziany przystanek przy zaporze wodnej.



Kolejny, równiez niezapowiedziany, by Brazylijczycy i Amerykanie (z Kalifornii) mogli zobaczyć śnieg. Mieli taką okazję po raz pierwszy w życiu. Miło było popatrzeć, na cieszących się jak dzieci dorosłych ludzi Na nas śnieg nie robił wrażenia.




Kolejny przystanek (20 minut) był w Pitlochry. Tam też spędziłem swego czasu kilka miesięcy. Miasteczko jest ładne,dookoła góry. Warto spędzić w nim trochę czasu.




W Edynburgu jesteśmy ok. 19.30.

Czy poleciłnym tę wycieczkę? Myślę,że tak. K. podobało się bardzo, a ona pierwszy raz zobaczyła Highlandy - więc jest bardziej wiarygodna. Prawdą jest jednak,że dużo czasu spędza się w busie,ale jest to głownie podyktowane odległością,jaką musimy pokonać. Jeśli ktoś chce w jeden dzień zobaczyć spory fragment Szkocji i nie ma ochoty wynajmować samochodu, jest to dla niego dobre wyjście. Richard i Nick byli bardzo mili i opowiadali ciekawie. Bardzo przydatna dobra znajomość języka angielskiego (a często również wersji ze szkockim akcentem).Gdy milknęli, z głośników sączyła się szkocka muzyka.

Wieczór spędziliśmy w pubie Advocat, przy Ale'ach i Ipach. Okazało się po raz kolejny, że chyba każdy Szkot odwiedził Kraków. Barman na pytanie,czy mu się podobało, odpowiedział:"w 2001 tak - w 2015 nie - za dużo stag parties"

Uwielbiam Szkocję nawet bez słonka
Byłam na takiej zorganizowanej wycieczce tylko z Glasgow. Najgorszy był powrót
Niemniej kolejny raz bym się zdecydowała
Czekam na dalszy ciąg

_________________
http://ineedatrip.pl/

Zgadzam sie, Szkocja jest piekna przy kazdej pogodzie. Ludzie marza o wakacyjnym domku w Hiszpanii lub Wloszech, a ja chcialbym miec chatke gdzies na Arran lub Skye, gdzie ze szklanka single malta w reku moglbym podziwiac okolice

@igore
Masz jakiś namiar na biuro tej wycieczki objazdowej ? Wiem, że tego jest tam sporo ale sprawdzony organizator jest zawsze mile oczekiwany

@maczala1 Prosze

https://www.rabbies.com/

Trzeba jeszcze napisać epilog do tej krótkiej (i wiem,że niezbyt treściwej) podróży.

Wstaliśmy skoro świt (właściwie to o ok. 10-ej) i zjedliśmy śniadanie. Po raz kolejny okazało się, że nie warto kupować hotelowego śniadania, jeśli ma się dziewczynę - wegetariankę Po wykwaterowaniu poszliśmy na kolejny spacer po centrum. Chodziliśmy głównie po znanych nam już okolicach centrum: Princess Street,George Street,Rose Street.
Jak na Edynburg w lutym pogoda nie była najgorsza.








Zawsze kiepsko nam idzie zwiedzanie na kilka godzin przed wylotem. Żeby osłodzić sobie ten smutny czas, poszliśmy do pubu Guildford Arms jest pubem zacnym,polecam każdemu. Barmani w krawatach,zawsze chętnie doradzą. Duży wybór wszelakich napojów wyskokowych. Piwa rzecz jasna można spróbować, zanim się zamówi. Średnia cena - 3.60£/pinta.





Z jednego pubu przenieśliśmy się do kolejnego - The Advocate, gdzie poprzedniego wieczora polubiliśmy się z obsługą. Kolejny raz okazało się, że dobry barman to klucz do sukcesu każdego pubu. Zgłodnieliśmy. Dobre kilka lat nie jadłem haggisu, chciałem się więc przkonać czy wciąż mi smakuje. Haggis to barani żołądek wypełniony podrobami (serce,płuca,wątroba) plus cebula i mąka owsiana, podawany najczęściej z puree z ziemniaków i brukwii. Dodatkowo sos na bazie whisky. Na talerzu niestety nie wygląda tak okazale, jak w trakcie przygotowania.



Po obfitym posiłku (tak,wciąż lubię haggis) trochę okrężną drogą udaliśmy się na Waverley Bridge, skąd odjeżdża Airlink na lotnisko. Przejazd (ten sam kierowca, z którym jechaliśmy do miasta) i sam lot upłynęły bezproblemowo.











Szkocja to piękny kraj.Polecam każdemu!