Fly4free.pl

No dobra, aż tak źle nie było. Na pewno nie był to listopad i a syfu też nie było widać. Ale ulewa była. I to taka, że skutecznie zmieniła moje plany i zniechęciła do szybkiego opuszczenia lotniska. Według prognoz za jakieś trzy godziny miało się poprawić i faktycznie zaczęło się wyjaśniać - deszcz całkiem nie ustał, ale przynajmniej nie lało już jak z cebra.

Do Ponta Delgada to się chyba najczęściej tylko przylatuje, nocuje ale jednak jedzie dalej. W końcu Azory to przede wszystkim przyroda i to dla jej podziwiania przyjeżdża się na archipelag. Trochę szkoda mi było tracić czas na zwiedzanie miasta, ale ciągle wiszące na niebie ciężkie chmury, skutecznie przekonały mnie do zmiany planów i spaceru po mieście, a nawet do miasta, mijając po drodze między innymi A330 w ciekawym malowaniu
Jak to w Portugalii, na wielu domach można zauważyć, często bogato zdobione i kolorowe, azulejo Niestety wiele domów sprawiało wrażenie zaniedbanych a nawet opuszczonych, ale z drugiej strony przypadkiem trafiłem na kamienicę z ciekawym muralem
Co można znaleźć chyba na każdej wyspie? Port albo przystań. Nie inaczej jest na Sao Miguel Kiedyś port był chroniony przez fort, w budynkach którego mieści się teraz interesujące muzeum wojskowości A tuż obok znajduje się pomnik upamiętniający emigrantów
Dosłownie kilka kroków dalej i natykamy się na Bramę do Miasta Gdziekolwiek jestem, staram się odwiedzić jakąś wieżę, drapacz chmur itp. W Ponta Delgada i ogólnie na Azorach trudno o wysokie budynki, więc musiał mi wystarczyć widok na miasto ze wzgórza Ladeira da Mãe de Deus ze znajdującym się tam interesującym kościółkiem
Tak spacerując, trochę bez celu po Ponta Delgada, natrafiłem na cmentarz. Co mnie zaskoczyło to duże grobowce często mające szklane drzwi i rodzaj nagrobnych kapliczek w których umieszczone są, często udekorowane, zdjęcia zmarłych
Wspomniałem już, że na Azory przylatuje się dla przyrody i krajobrazów. I faktycznie, nawet park miejski wygląda zdecydowanie inaczej niż u nas Czego jednak jak czego, ale kawałka Dalekiego Wschodu na Bliskim Zachodzie się nie spodziewałem
Niby narzekałem na pogodę, a niektóre zdjęcia ewidentnie były zrobione w słoneczny dzień. To w końcu jak było? Ano tak, że na szczęście tylko pierwszego dnia pobytu pogoda dawała się trochę we znaki. Później to już było idealnie. Może nawet trochę za bardzo.

CDN

No niezupełnie. Widok z pokoju, w którym się zatrzymałem, miałem na podwórko, ale ponieważ i tak całe dnie spędzałem na zwiedzaniu, nie przeszkadzało mi to za bardzo. Herbaty też nie piłem, ale to z kolei dlatego, że herbatę najbardziej lubię jak za oknem szaro, buro i ponuro, a tak źle na szczęście na Sao Miguel nie było. Ale będąc tam nie mogłem sobie odmówić odwiedzenia jednej z kilku znajdujących się na wyspie plantacji herbaty.

Mimo tego, że lepsze opinie można znaleźć o Porto Formosa, taki a nie inny rozkład autobusów spowodował, że trafiłem jednak do Cha Gorreana
Niedaleko od budynku fabryki/herbaciarni jest wyznaczony trochę ponad trzy kilometrowy szlak, który prowadzi przez teren rozciągającej się na wzgórzach plantacji
Akurat trafiłem na zbiór herbaty. Niestety nie odbywał się w tradycyjny sposób. Zamiast ręcznie zrywać listki z krzewów panowie, przy pomocy maszynki będącej połączeniem kosiarki i odkurzacza, żniwowaliA efekt ich pracy wyglądał tak
Szlak zatacza koło wspinając się na wzgórza, z których rozciągają się przepiękne widoki
Po dotarciu do punku wyjścia nie pozostało mi nic innego jak zaopatrzyć się w zapas azorskiej herbaty, której można także skosztować na miejscu i rzucić okiem na znajdującą się w tym samym budynku mini fabrykę Niestety nie miałem już czasu na przejście jeszcze jednego znajdującego się na terenie plantacji szlaku. Autobusy na wyspie kursują nie za często, a ja miałem plany na dalszą część dnia. No i jak na złość po kilkunastu minutach jazdy autobus się zepsuł. Na szczęście dość szybko podstawiono zamiennik, także zdążyłem jeszcze nawet trochę odetchnąć przed kolejnym, czekającym mnie tego dnia, nazwijmy to, spacerem.

CDN

Tylko że zanim to jezioro zobaczyłem, trochę to jednak trwało. Tym razem autobus spisał się bez zarzutu, a kierowca nawet lepiej bo wysadził mnie w miejscu, w którym, jak się później dowiedziałem, nie ma przystanku, ale za to było dość blisko do podejścia do początku szlaku na Lagoa de Fogo. Tak, żeby w ogóle rozpocząć wędrówkę właściwym szlakiem musiałem przejść kawałek extra
Właściwy szlak wiedzie najpierw dnem małego wąwozu by następnie schować się w lesie
Maszerując warto od czasu do czasu zatrzymać się i spojrzeć do tyłu. Widoki są naprawdę tego warte
Idąc w zasadzie cały czas pod górę, dochodzimy do miejsca, w którym szlak wiedzie wzdłuż lewady, jest więc już prawie płasko i co ważne idzie się w przyjemnym chłodzie
Ostatni etap znowu wiedzie odkrytym teren, dnem malowniczej doliny w której czai się jednak, tak przynajmniej czytałem przygotowując się do wyjazdu, niebezpieczeństwo - można podobno zostać zaatakowanym przez mewy, szczególnie agresywne w okresie wysiadywania jaj. Ja na szczęście nie musiałem się czuć jak bohaterzy "Ptaków" i bez przeszkód dotarłem nad Lagoa do Fogo
Droga powrotna tą samą trasą, tylko tym razem, żeby podziwiać ocean nie trzeba było się obracać
I jeszcze, zrobione z autobusu zdjęcie, plaży. Trochę nietypowej z powodu koloru piasku
Wycieczki na plantację herbaty i nad Lagoa do Fogo były dobrym przygotowaniem przed czekającym mnie kolejnego dnia trekkingiem.

CDN

@WaldekK myślę że przydałby się jakiś przypis do tytułu. Bo jak czytam "kultowa mini relacja z mini wyspy" to szczerze przyznam że nie wiem na czym miałaby polegać "kultowość" tej relacji. Takich jak ja nie kumających kontekstu jest pewnie dużo więcej

Myślałem, żeby odnieść się do tego w zakończeniu, ale ok, mogę zrobić to teraz.

• Po pierwsze - czekając, o czym wspomniałem w pierwszym poście, na lotnisku na poprawę pogody, żeby zabić trochę czas słuchałem muzyki no i przypadek sprawił, że wylosowała się akurat "Dziewczyna bez zęba na przedzie" Kultu. I tak jakoś mi te dwa wersy weszły w głowę i nie chciały z niej wyjść.
• Po drugie - jak zabrałem się za pisanie relacji, to znowu te dwie linijki mi się przypomniały i pomyślałem sobie "a jakby tak każdą część rozpoczynać jakimś cytatem?" A jak pomyślałem, tak zrobiłem, to znaczy dalej robię, bo jeszcze mam trochę do napisania. No i tak jakoś wyszło, że te cytaty to z Kultu albo też różnych projektów Kazika. I właśnie dlatego "kultowa".
• Po trzecie - to wyrwanie z kontekstu odnosi się do dwóch rzeczy - Te cytaty właśnie takie są. W zasadzie to nie wiadomo, o co chodzi, ale co z tego? Skojarzyło mi się także, że Azory też są jakoś tak z kontekstu, tzn Oceanu, wyrwane.
• Po czwarte - ot, taka mała prowokacja. Już zanim zabrałem się za pisanie, wiedziałem, że relacja ta na pewno na miano kultowej nie zasłuży. Jest tutaj wielu forumowiczów, którzy piszą bardzo ciekawie, wrzucają wspaniałe zdjęcia i odwiedzają bardziej interesujące miejsca. I ta relacja napewno z ich pracą nie może się równać.

Do Sete Cidades nie przyjeżdża się dla samego miasta, bo nie tam chyba, poza kościołem św. Mikołaja nic ciekawego do zobaczenia. Do Sete Cidades przyjeżdża się dla jezior Azul i Verde, nad brzegami których rozciąga się miasteczko Jednak żeby zobaczyć je, tzn jeziora, w całej okazałości trzeba opuścić miasto i wybrać się na wędrówkę szlakiem wiodącym grzbietem kaldery tej samej nazwie.

Najpierw ścieżka mozolnie wspina się dnem małego jaru następnie jest bardziej płaski etap wiodący równiną między wzgórzami i znowu w górę lasem, przez który tu i ówdzie można dostrzec ocean by w końcu dotrzeć na grzbiet krateru. Stamtąd z jednej strony mamy widok na znajdujący się w oddali ocean a z drugiej na znajdujące się kilkaset metrów niżej jeziora
Idąc dalej można w zasadzie bez przerwy podziwiać spektakularne widoki albo na jeziora albo na dalekie części wyspy Sao Miguel
Najwyższym punktem ścieżki jest wierzchołek Pico de Cruz, z którego roztacza się wspaniały widok
I tutaj w zasadzie kończył się mój plan. To znaczy miałem wracać tą samą drogą, którą przyszedłem, szczególnie biorąc pod uwagę, fakt, że szlak Vista del Rei, będący niejako domknięciem trasy dookoła kaldery, był podobno zamknięty. Ale czas miałem dobry, pogoda też była ok, więc stwierdziłem, że idę dalej.

Tuż obok Pico de Cruz znajduje się jakaś stacja, chyba meteorologiczna, więc droga gruntowa zmienia się w betonową a przy zejściu jeszcze rzut oka na jeziora (od prawej) Azul, de Santiago i Rasa
Mijając po drodze dość dobrze zachowany stary akwedukt dotarłem w okolice Lagoa do Canario, urokliwego małego jeziorka ukrytego w lesie
W tym miejscu musiałem się zdecydować czy wracam, co sugerowała mi nawigacja, czy idę dalej. Bardzie kusząca wydała mi się druga opcja, krócej no i z górki. Tak więc zrobiłem. Wkrótce przekonałem się, dlaczego nawigacja sugerowała powrót - droga ta nie jest, mówiąc delikatnie, za bardzo przystosowana do ruchu pieszego, w zasadzie brak pobocza, a miejscami z jednej strony urwisko, a z drugiej prawie pionowe skały. Na szczęście udało mi się przebyć ten odcinek bez żadnej nieprzyjemnej przygody, choć szczerze nie polecam. Za to widoki...
A skoro są takie widoki, to czemu by na nich nie zarobić? Tak samo ktoś sobie pomyślał parę lat temu, ale chyba nie policzył dokładnie i zamiast hotelu, można (w zasadzie to nie) odwiedzić opuszczony budynek, który sprawia niesamowite wrażenie. W niektórych pokojach można nawet zobaczyć resztki płytek na ścianach albo zasłon, na podłogach położone były wykładziny więc budowa musiała być dość zaawansowanaKto chce pokój z widokiem na Sete Cidades?Panorama z dachu hotelu
Okazało się, że szlak Vista del Rei nie był jednak zamknięty. Uff. Nie musiałem wracać albo łapać stopa, tylko mogłem iść dalej, prawie zamykając pętlę. Prawie, bo nie schodziłem już do Sete Cidades tylko do Varzea. Ale zanim mogłem łapać autobus do Ponta Delgada, trochę miałem jeszcze do przejścia. Widoki wynagradzały jednak zmęczenie.
I jeszcze widok na lotnisko w Ponta Delgada z okna autobusu
To był naprawdę udany dzień.

CDN

A właściwie odlatywać, ale cóż było zrobić. Mój krótki urlop na Sao Miguel dobiegł końca. To były tylko trzy dni, ale lepsze to niż nic. Oczywiście byłbym bardziej zadowolony, gdyby pierwszego dnia pogoda była lepsza, ale z drugiej strony cieszę się, że na pozostałe dwa dni aura się poprawiła.

Jak już było na forum wspomniane, na pewno zdecydowanie łatwiej podróżuje się po Azorach wynajętym samochodem. Autobusy kursują dość rzadko, a raz nawet zdarzyło mi się, że w ogóle nie przyjechał. Zdarzają się też przystanki bez rozkładu jazdy. Dobrze że chociaż w internecie jest dostępny (dla Sao Miguel na http://www.smigueltransportes.com).

Nocowałem w Lena's Home i mogę z czystym sumieniem polecić. Może i kawałek do portu ale czysto i przytulnie.

Udało mi się przejść zaledwie cztery z kilkudziesięciu wyznaczonych na wyspach szlaków (http://trails.visitazores.com/en), jest więc po co wracać.

I to by było na tyle.

CDNN