Poniższy tekst jest właściwie fragmentem mojego pisanego na bieżąco blogu z Ameryki Pd, który nie wiadomo kiedy domknę. Wrzucam go więc w tzw międzyczasie – jako osobny „mikro-reportaż” (Kraj/kontynent zdarzenia nie ma tu większego znaczenia – dlatego wrzucam do „międzykontynentalne”). Jest to stek rozważań wewnętrznych <podróżnika> (chcę się za takowego uważać), któremu właśnie gdzieś na zadupiu Ekwadoru skradziono komórkę – bez której – No sami wiecie…;-)
Załącznik:
no-komora.JPG [ 10.95 KiB | Obejrzany 16645 razy ]
16/10
Tak więc nie mam już SMARTFONA. Zirytowałem się wielce. „No jak to możliwe???!!!”. Przez stek przekleństw po jakimś czasie zaczyna się przebijać mój Głos Wewnętrzny:
„Chłopie, wyluzuj! W Ameryce Pd jesteś. Ten kontynent tak ma. Wiedziałeś o tym przecież jadąc tutaj. Tak, czy Nie?”
„No tak – wiedziałem…
No OK. jutro kupię sobie telefon – i jakoś to połatam”
Przez pierwsze popołudnie czuję się jak głuchy ślepiec wrzucony w nieznane sobie środowisko. Do Centrum Cuenc’i z dworca muszę wziąć taksówkę (Fuuuj!) za 1,5$ (OK
Wieczorem miotam się bez sensu. Nie mogę połapać się w topografii. Mam wielki problem aby zapamiętać po której stronie skrzyżowania jest mój hotel.
17/10
Ganiam jak kot z pęcherzem po Cuence próbując kupić jakiś rozsądny telefon za rozsądną cenę. Okazuje się to nie być wcale takie proste. Taki – co wiem, że zadziała jak należy – kosztuje 600$+. No nie – bez przesady… Jakieś prostsze z kolei – pewnie połowa programów mi nie odpali. Do tego SIM-lock na Ekwador – nie wiadomo, czy da się zdjąć – i jeszcze niezgodna z Europejską częstotliwość – do wyrzucenia po powrocie.
I co tu począć???
Dopiero gdy zrezygnowany siadam do kolacji – zaczyna docierać do mnie – że to są przecież oznaki uzależnienia. Uzależnienia od technologii…
Przebieg moich wewnętrznych rozważań – jest mniej więcej taki:
-Ja: „Potrzebuję minimum: GPS z mapami offline, Email do Exchange, Gmail, Skype, Viber, Google, Przewodniki Lonely Planet, Translator, Aparat,….. Nie ma szans żebym był w stanie to wszystko odtworzyć za kasę zbliżoną chociaż do rozsądnej… Co tu począć???”
-Głos Wewnętrzny: „Zastanów się, Chłopie – czy aby na pewno musisz być niewolnikiem technologii? Czy nie potrafisz już funkcjonować NORMALNIE? Pamiętasz jak podróżowałeś po świecie będąc studentem, bez tego całego shitu, z 50$ zaszytymi w gaciach, żeby przepuścili cię przez kolejną granicę?”
-„No tak, ale…….”
-„ A Twój 80letni Tata daje sobie radę dotrzeć bez całego tej elektroniki do Truskawca na Ukrainie?; Czy Malinowski podróżując przez Malaje miał dostęp on-line do Googla? Czy Kolumb posługiwał się GPSem?”
-„No nie. Ale miał inne urządzenia nawigacyjne…”
-„A ty nie masz? Słońce (poza czasem w południe kiedy świeci prosto z góry), kompas. Mapkę jakąś dostaniesz w każdym hostelu. Do tego koniec języka za przewodnika – 30 słów po hiszpańsku już znasz – douczysz się kolejnych 30…”
-„No ale tak się już przyzwyczaiłem do tego elektronicznego wspomagania. To takie wygodne…”
-„Nie smęć! Chodzisz na nocne rajdy na orientację, z mapami poprzekręcanymi tak, że nic z nich nie da się na pierwszy rzut oka wykumać? Dajesz sobie radę w Paryskich Katakumbach?”
-„Fakt… Ale moja efektywna sprawność podróżowania spadnie drastycznie… Ale jak będę się kontaktował, co z moją robotą… Ale…”
-„Co ale?! Jakie Ale?!!! Jesteś PODRÓŻNIKIEM, czy jakimś <turystą>???”
To przeważyło.
-„Nikt, Ale to nikt, a już na pewno nie mój Głos Wewnętrzny – nie będzie nazywał mnie <turystą>! Dam radę bez tego całej elektroniki!!!”
-„A widzisz! I Tak trzymać!!
”18/10
Co jest najlepsze na przywrócenie równowagi psychicznej po utracie?
Oczywiście: Aqua Termale.
Cabeza pod zimną wodę – Cabeza pod gorącą wodę. Kilka godzin Totalnego Relaksu w basenach +8 <> +45 C. Ktoś mógłby – niesłusznie – nazwać to torturowaniem własnego ciała. Dla mnie działa doskonale. Mniammm!!! Do tego nacieranie wulkanicznym błotem. Od razu mordka mi się znowu śmieje do świata
. Jeśli istnieje raj – to tak właśnie musi wyglądać. A może piekło. Gorąco-zimno. Nieważne. Coś nie-z-tej-ziemi w każdym bądź razie. W przerwach między różnotemperaturowymi piscinami – studiuję moje hiszpańskie rozmówki. Albo gadam z Lokalsami. Szczególnie dobrze rozmawia mi się z dziewczyną z Ambato. Ze szkoły pamięta jedynie parę słów po Engleso ( inglés ), co pomaga przy konieczności długich obejściówek aby objaśnić co się właściwie chciało powiedzieć, a równocześnie nie daje ucieczki na angielską łatwiznę. Nie przeszkadza jej moja gramatyka a’la Kali z użyciem 30 słówek. Jako logopeda – poprawia jedynie moją niewłaściwą artykulację „D” (=”Dzss” – język między zębami). Po prawdzie to pewnie w Hiszpanii, a nawet innych krajach AmLat mają i tak inna wymowę, ale co tam…
Bardzo dużo ten dzień dał mi w moich lingwistycznych zmaganiach. Pewnie doszedłem już do nawet do 50 słówek. Co najważniejsze – to praktycznie w każdym temacie daje się radę dogadać. Ręce przy tym bolą – ale co tam
Oswajam się z Nową Rzeczywistością. Nie będzie tak źle.
Trafić do tutejszych Baños i z powrotem lokalnymi autobusami bez nawigacji - dałem radę.
Pracować i tak muszę od 5 rano do południa w hotelu (WiFi w Ekwadorze działa zadziwiająco dobrze – szczególnie po doświadczeniach z Azji Pd-Wsch), a potem już w Europie nikogo na łączach nie ma – powinno być OK.
Lonely Planet – gdzie dalej w podróży? – przeczytam sobie z kompa w hotelu wieczorem.
Jak się nad tym zastanowić – to nieposiadanie elektroniki w autobusie – też będzie tylko pomocne. I tak małych skaczących literek na wyboistych drogach nie jest się w stanie dłużej niż kilka minut czytać. Wydrukuję sobie moje 2 strony hiszpańskiego samouczka w większej czcionce – i tym się zajmę. Brak zegarka? „Qué hora es?”. Jak zapytam w ten sposób kilka razy podejrzanych współpodróżników – to będą wiedzieli, że nie mają mi czego próbować kraść.
A brak foto-aparatu? I tak nikt potem nie chce tego oglądać. Do tego zaoszczędzę godzinę dziennie na wywalaniu 450 z 500 zdjęć, bo przecież już dawno zapomniałem jak się robiło zdjęcia na prawdziwej kliszy, którą trzeba było potem wywołać – i nie pstrykało się bez sensu x10.
Hmmm. Dam radę! (poza tym wjechałem sobie na ambicję, cheche
Czy wytrwam? Czas pokaże…
