Kolejną relacją którą chciałbym się z Wami podzielić będzie relacja z Turcji. Nie będzie to jednak klasyczna relacja z prostego powodu – w Turcji mieszkałem przez 7 miesięcy, studiując na programie wymiany studentów Erasmus w mieście Adana. Jak wyglądają takie wymiany każdy student wie;) ale dla nie-studentów – choć człowiek w teorii się uczy, czasu ma aż nadto na wszystko czego zapragnie (jakby chciał to na naukę też) – ja pragnąłem poznać ten kraj z nieco innej perspektywy niż leżaka w Antalya'i. Myślę że mi się udało – przemierzyłem Turcję wzdłuż i wszerz, jeśli gdzieś mnie nie było to właśnie na komercyjnej riwierze tureckiej, czego zupełnie nie żałuję.
Z wyżej wymienionych powodów relacja ta będzie pisana w częściach, które nie mają ciągu chronologicznego. Podróże były odbywane przeróżnymi środkami – w znacznej części autostopem, trochę samolotem, wynajętym samochodem, busami, raz nawet z wycieczką studencką (co tylko potwierdziło moje poprzednie odczucia – nienawidzę zorganizowanych wycieczek!:P) – przy czym od razu mogę napisać – to te autostopowe były najlepsze – pod każdym względem! Czemu dowiecie się już niedługo
A więc zaczynajmy!Ps zdjęcia robione kompaktem, ale mam nadzieję że zdatne do oglądania
Część 1 – Adana i okolice – na rozgrzewkę, zaczynając od najmniej turystycznego regionu
Trudno mieszkając w jakimś mieście przez ponad pół roku nie wspomnieć o nim ani słowem. Adana, piąte największe miasto w Turcji, mające ponad 2mln mieszkańców znajduje się z dala od turystycznych szlaków. Powiedzmy sobie szczerze – nic dziwnego, za dużo w tym mieście nie ma do zobaczenia. Jeśli jednak przez przypadek będziecie tędy przejeżdżać warto mieć na uwadze dwie rzeczy.
Po pierwsze – meczet Sabanci. Największy meczet w Turcji. Nie ma znaczenia historycznego, jest to świeżynka – ukończony został w 1998 – robi jednak wrażenie, nie tylko swym rozmiarem. Nie ma ograniczeń co do wstępu.
Tuż obok znajduje się też Taşköprü – kamienny most - jest to z kolei jedyna pozostałość historyczna po czasach rzymskich. Sam w sobie nie jest jednak widowiskowy;)
Po drugie – Adana Kebab. Ci co jedli kebaby tylko w Polsce niech przygotują się na szok. No bo czy to Wam się kojarzy z naszymi bułami z kapustą i kto-wie-z-czego-mięsem?
Mimo że w Turcji każde miasto ma własny rodzaj kebabu (nie trudno to ogarnąć – w Urfie mają Urfa kebab, w Gaziantepie.. tak, zgadliście, Gaziantep kebab:P itd) z którego jest dumne, powszechnie uważa się że to ten z Adany jest najlepszy (choć dużą popularnością cieszy się też Iskender kebab – uwaga, zmyłka, z Bursy). O kebabach można by pisać dużo, zważywszy na to jak sprofanowany obraz tej potrawy mają osoby którym kojarzy się ona z zatęchłą budą na polskim dworcu, ale nie czuję się dostatecznie obeznany w tym temacie (tureckie kebaby mają swoją całą genealogie).
I ostatnia, trzecia rzecz, może nie ważna dla turysty, ale dla mnie osobiście jako studenta bardzo pozytywna – kampus uniwersytecki. Kampus przez duże K, taki jak można zobaczyć na amerykańskich filmach, prawdziwe miasteczko akademickie – z budynkami uczelnianymi, szpitalem akademickim, akademikami, ale również z własnym sklepem, fryzjerem, fotografem, dwoma bankami, mnóstwem kawiarenek i restauracji. Całość usytuowana na pięknych klifach nad jeziorem otaczającym miasto. Jest to świetne miejsce na odrobinę lenistwa!
Mimo że Adana jest większa od Warszawy, nie jesteśmy w Europie – łatwo się można o tym przekonać jeśli człowiek pokręcić się po çarşı (z tureckiego market, często jednak w tureckich miastach równoznaczne z nazwą dzielnicy - centrum/starówką; nowoczesne miejskie centrum będzie opisane jednak jako sehir merkezi).
W regionie Adany jest jeszcze kilka miejsc o których warto wspomnieć. Co prawda Mersin, kolejne duże miasto znajdujące się tuż obok, leżące nad morzem śródziemnym, z kurortem nie ma nic wspólnego, jednak znajduje się tu regionalne centrum chorób tropikalnych. Gdzie za darmo dla mieszkańców Turcji wydają antymalaryki i szczepią na wszelkie możliwe tropikalne choroby – związane jest to z faktem że do niedawna w tym rejonie występowała malaria. Po powiedzenie że jest się erasmusem i pokazaniu paszportu (turecki dowód tymczasowy który posiadają erasmusi nie był sprawdzany) oraz powiedzeniu że udaję się w egzotyczną podróż otrzymałem dużą ilość tabletek lariamu oraz kilka szczepień – całość jak zapewne zdajecie sobie sprawę w Polsce warta co najmniej kilkaset złotych:) Na szczęście Turcja prowadzi zupełnie odmienną politykę zdrowotną – uważają oni że taniej jest zaszczepić mieszkańca wyjeżdżającego w tropikalne rejony niż żeby wrócił chory i wtedy ponosić koszty jego leczenia.
W porcie warto skosztować przepyszne świeże balik ekmek (dosłownie – ryba w chlebie) z pływających tam łódek przekształconych w knajpki
zaś w centrum słynną regionalną potrawę – Mersin tantuni (dlaczego nie mersin kebab – zastrzelcie mnie, nie mam pojęcia, wszak jest to typowy durum – jagnięcina zawinięta w lavas).
Nie ma w Mersin typowej plaży, wybrzeże wygląda tak
ale z ciekawostek – jest w tym mieście kościół z polskim księdzem
w którym zresztą spędziliśmy Wielkanoc
Było to o tyle ciekawe przeżycie że tureccy chrześcijanie spędzają to święto w zupełnie inny sposób. Mają oni w tym czasie uroczystą kolację, z alkoholem, która bardziej przypomina imprezę niż uroczystość religijną – całość wynika z tego że jest to swego rodzaju wieczorek zapoznawczy – liczba katolików jest bardzo niewielka w tym kraju, co limituje też opcje małżeństw i zakładanie rodzin. Dlatego obchody Wielkanocy w Turcji mają swój drugi cel.
Turystę mogą jednak bardziej zainteresować dwie okoliczne atrakcje. Pierwsza z nich – Kizkalesi. Miejsce znane dzięki Zamku Dziewicy – wyrastającej z wody małej wysepce której całą powierzchnię zajmuje tytułowy zamek. Jak mówi legenda, pewien król dowiedział się że jego córka umrze od ukąszenia przez węża, dlatego postanowił jej wybudować siedzibę pośród morza, gdzie węży nie ma. Jak to w tego typu historiach bywa, oczywiście wąż został przyniesiony przypadkowo z koszykiem jedzenia i przepowiednia się dopełniła. Jaka legenda by nie była, ten bizantyjski budyneczek robi wrażenie:)
Na brzegu również znajdują się fortyfikacje – ze względu na baardzo bogatą historię terenów które zajmuje obecna Turcja w każdej praktycznie wiosce można spotkać zamek
Druga rozpoznawana turystycznie atrakcja to czeluście w miejscowości Narlıkuyu – Piekło i Niebo. Po mojemu fajne widoki ale nic specjalnego
jednak według legendy to właśnie w tej konkretnej rozpadlinie (Piekle) Zeus uwięził potwora Tyfona
Obok też znajduje się spora jaskinia z podziemną rzeczką
Na tym można zakończyć opis tego regionu, warto może jeszcze dodać że jest to jeden z najgorętszych regionów w całej Turcji – w czerwcu męczyły nas temperatury dochodzące czasem do 58 stopni (przynajmniej jeśli wierzyć miejskiemu wyświetlaczowi z temperaturą) – bez klimy nie dało się żyć (na szczęście akademiki wyposażone są w takową)!
Relację zacząłem od miejsca najmniej atrakcyjnego turystycznie, by kolejne części były tylko ciekawsze
