Wstęp
No i jak zwykle decyzja o wyjeździe zapadła w sposób spontaniczny. Gdzieś pod koniec ubiegłego roku Norwegian wrzucił promocję na loty z Oslo do Tromso. Pozostało jeszcze znalezienie dojazdu na lotnisko Gardermoen w Oslo. Ponieważ jest ono oddalone od innych lotnisk obsługiwanych przez tanie linie (Rygge, Torp) najpraktyczniejszy i najtańszy pozostawał dolot z Gdańska również Norwegianem. Szybkie przeszukanie dostępnych terminów i bingo, loty na trasie Gdańsk-Oslo-Tromso-Oslo-Gdańsk w terminie 26-28 luty w najniższej z możliwych cen - 518 zł od osoby. Żadnych nocek na lotnisku (to był warunek konieczny) oraz dodatkowo w trasie powrotnej 10-godzinny postój w Oslo, akurat w sam raz na zwiedzanie miasta. Czyli przysłowiowe „wash and go - 2w1”
Pierwszy raz mieliśmy lecieć Norwegianem więc najpierw nastąpiło rozpoznanie sposobu odprawy. Jak się okazało pomimo tego, że lecieliśmy tylko z bagażem podręcznym, przy pierwszym locie konieczna była odprawa na lotnisku (odprawa on-line w ogóle nie była aktywna, a na lotnisku w Gdańsku brak jest automatów samoobsługowych). Potem było już zdecydowanie łatwiej i szybciej. Na wszystkie pozostałe trzy loty odprawialiśmy się sami w automatach. Bardzo fajna sprawa, dostępne menu w języku polskim, a przede wszystkim możliwość samodzielnej zmiany miejsc, jak przydzielone automatyczne się nie spodobają. Tym sposobem zawsze mieliśmy miejsce przy oknie + sąsiednie, bez żadnych dodatkowych opłat i tłoczenia się w kolejce jak w Wizz
Dzień 1
Samolot Norwegiana pozytywnie nas zaskoczył, po wyposażeniu i jego stanie można by rzec krótko – praktycznie nówka.
Norwegian podczas załadunku.
Końcówka skrzydła, to chyba już klasyczne ujęcie Benka
Wyposażenie samolotu chyba raczej niespotykane w tanich liniach.
Po dotarciu do Oslo mieliśmy około 3 godziny oczekiwania na kolejny lot. Lotnisko Gardermoen wprawdzie ogromne ale wbrew temu co wcześniej słyszałem, całkiem dobrze oznakowane. Podróż z pasa do terminala odbyła się przy wykorzystaniu podstawionego autobusu.
Rzeźba o oryginalnym kształcie w terminalu odlotowym … ciekawe czy autor miał to samo na myśli co ja
Oczekiwanie na samolot na wygodnych fotelach w strefie odlotów.
W tym samym czasie za oknami rozszalała się na dobre zima.
W Tromso poruszaliśmy się komunikacją miejską, bilet na 24h kupiony u kierowcy w cenie 100 NOK – witajcie norweskie ceny
Podobno kupowane wcześniej są trochę tańsze ale na lotnisku nie znaleźliśmy żadnego automatu, czy punktu sprzedaży, a może było już po prostu za późno. Żeby znaleźć mały przystanek autobusowy (linie 40 i 42) trzeba obejść cały parking lotniskowy. Natomiast z przed samego terminala do miasta kursuje Airport Flybussen ale nam ta opcja nie pasowała, ponieważ mieliśmy hotel położony po za miastem. Sydspissen Hotel był chyba najtańszym hotelem w całej okolicy (co oczywiście w cale nie oznacza, że był tani) i miał dodatkowy atut - położenie na samiutkim południowym krańcu wyspy Tromsoya, bliziutko plaży, bardzo dobrego miejsca na obserwacje zorzy polarnej. To był właśnie jeden z celi naszej podróży – zobaczyć zorzę. Co ciekawe w hotelu spotkaliśmy sporo Polaków, między innymi parę która leciała z nami już Gdańska oraz grupę chłopaków, robotników budowlanych, z którymi ucięliśmy sobie miłą pogawędkę przy herbatce. 
Sydspissen Hotel położony na samym południowym końcu wyspy.
Sala jadalna w hotelu.
Standard wyposażenia to tak naprawdę coś pomiędzy hotelem a motelem, chociaż mała lodówka w pokoju to duży plus.
Ponieważ mieliśmy tylko dwa wieczory na zobaczenie zorzy, a prognoza pogody na drugi wieczór była bardzo słaba (zachmurzenie + deszcz) pomimo zmęczenia ruszyliśmy na plażę. Droga krótka ale dosyć zdradliwa, prawdziwe lodowisko. Przydała się tutaj zabrana z kraju latarka. Za nami przydreptały z hotelu trzy młode Polki i pewnie w celach rozgrzewczych odstawiały dzikie pląsy na plaży
Widać było gwiazdy więc warunki na zorzę dobre, tylko gdzie ona do cholery jest ? Po pół godzinie na wygwizdowiu poszliśmy na drugą darmową herbatkę do hotelu, skąd o 23 nas grzecznie wyproszono z powodu zamykania sali. Twardo wracamy nad wodę i zajmujemy miejsce strategiczne za małą budką, która osłania nas trochę od wiatru. Już wydawało się, że coś się pojawia ale niestety wszystko się rozmyło. Po chwili widzimy, że ktoś się do nas zbliża, okazuje się, że to jakiś turysty z latarką czołową na głowie. Krótka konwersacja „did sou seen anything ?” „not sure, something maybe”. Na odchodne gość mówi, że będzie zaglądał przez całą noc w odstępach godzinowych – twarda z niego sztuka Po godzinie stania zaczynamy powoli wymiękać ale na szczęście nie odchodzimy, bo zupełnie nagle zorza się pojawia. Fantastyczne zjawisko, jakby coś żyło na niebie. Nie była może jakaś spektakularnie silna i mocno zielona ale przez 15 minut nas czarowała, pojawiała się i znikała. Z emocji zapomniałem o fotografowaniu ale może to i dobrze bo jak się za chwilę okazało kompaktowym aparatem bez statywu nie ma szans na zrobienie zdjęć niezbyt silnej zorzy. Dokładnie jak się widowisko kończyło wrócił gość z czołówką na głowie w towarzystwie kobiety. Przekazaliśmy mu miejscówkę na plaży i zmarznięci na kość poszliśmy spać. Ciekawe czy jeszcze zobaczył coś tej nocy ? 
Noc na plaży, a w tle światła hotelu.
Przerwa na herbatkę.
Zorzo gdzie jesteś ?
Dzień 2
Dopiero w dziennym świetle mogliśmy zobaczyć jak wygląda okolica. Widoki cudowne, dokoła ośnieżone szczyty górskie.
Dookoła wyspy wszędzie góry.
Na oblodzone chodniki nie sypią tutaj piachu czy soli, tylko czarny żwirek, ten zwyczaj mógł by się u nas przyjąć.
Polaria - muzeum i fokarium w jednym, my tam akurat tam nie wchodziliśmy.
Tuż obok stoi zadaszony statek łowców fok – Polstjerna, zwiedzanie niestety możliwe tylko latem.
Przed Polstjerną stoi pomnik polarnika.
Z pomostu obok Polstjerny można obserwować rozległą górzystą panoramę.
Bla Rock Cafe serwuje podobno najtańsze i najlepsze jedzenie w mieście - hamburgery za jedyne 200 NOK. My jednak znaleźliśmy coś o połowę tańszego - Burger King
Na rynku była ekspozycja rzeźb śniegowych, które jednak mocno ucierpiały z powodu wcześniejszej odwilży
Duża drewniana katedra.
I mniejszy kościółek, również drewniany.
Budynek miejskiej biblioteki o ciekawym kształcie.
Pomnik rybaka w centrum miasta.
Widoki na portową zatoczkę z charakterystycznymi budynkami.
Górzysta panorama, tym razem z portu.
Widok z mostu podczas przejścia na drugą stronę fjordu.
Po przejściu przez most trafiamy od razu na nowoczesną sylwetkę słynnej lodowej katedry.
Ten znak sugeruje, w którym kierunku zmierzamy.
Tutaj widać jeszcze bardziej ośnieżone szczyty.
W oddali zauważyliśmy też skocznię narciarską.
Po drodze zaczepił nas norweski kot-ryś. Druga podróż do Norwegii i drugi kot, przypadek ?
No i doszliśmy w końcu do kolejki górskiej na Fjellheisen.
Zbliżenie na stację górną kolejki.
Właśnie zjeżdża nasz wagonik, cena tej przyjemności to 140 NOK od osoby w dwie strony.
Widok na południową część wyspy – gdzieś tam na samym końcu wyspy jest nasz hotel.
Widok na północną część wyspy.
Na samej górze nie posypali już żwirkiem, a lodowisko było konkretne.
Na górze śniegu jest jeszcze pod dostatkiem.
Kilku śmiałków ruszyło na wyżej położony szczyt, my jednak odpuściliśmy tą atrakcję.
Jeszcze pamiątkowe zdjęcie i wracamy na dół.
Po powrocie do centrum miasta postanowiliśmy zwiedzić muzeum polarne.
Mają tam dużo wypchanych zwierząt, co nie każdemu się pewnie spodoba.
Ale fajnie, polarnicy dokarmiali misie polarne …
… chyba jednak nie do końca o to chodziło
Tutaj ciekawostka i wyjaśnienie ogromnej potencji morsów … po prostu mają kość tam gdzie trzeba
Model lodołamacza polarników „Fram”, który mieliśmy okazję zwiedzić dzień później w Oslo.
W drodze powrotnej zaszliśmy jeszcze do marketu COOP, w którym zaopatrzyliśmy się w zapasy czekolady i cukierków Daim, na które mieliśmy zlecenie od rodzinki. Potem zmęczeni ale pełni wrażeń wróciliśmy do hotelu. Niestety prognozy na wieczór okazały się prawdziwe i z powodu bardzo dużego zachmurzenia nie było już sensu sterczeć na plaży w oczekiwaniu na zorzę. Dobrze, że chociaż wczoraj mieliśmy okazję ją zobaczyć
Dzień 3
Rano pobudka o 5.30, bo o już o godzinie 8.00 mieliśmy samolot. Na szczęście załapaliśmy się po godzinie 6 na śniadanie chociaż oficjalnie „breakfast time” zaczyna się dopiero od 7. Śniadanie nie było może jakoś specjalnie wyszukane ale świeże bułki z dobrymi dżemami na pewno dobrze robią na początku długiej podróży.
Po przylocie na lotnisko Oslo Gardermoen zostawiliśmy bagaż w przechowalni i poszliśmy na stację kolejową, która jest bezpośrednio w budynku lotniska. Pociąg jest najszybszym i najtańszym środkiem transportu do centrum miasta. Tutaj mała uwaga praktyczna. Na samej stacji można wybrać dwa rodzaje pociągu. Po prawej stronie jest ekspres lotniskowy Flytoget, a po lewej klasyczna kolej NSB i są oddzielne automaty biletowe do obu pociągów. Sam czas jazdy wbrew pozorom jest prawie identyczny jednym i drugim pociągiem (ok. 20-25 min). Flytoget jednak kursuje z częstotliwością co 10 min., a NSB ma czasami przerwy do 40 min i jak się dowiedzieliśmy, ma często opóźnione odjazdy. Także kiedy zależy nam na punktualności, to wskazany jest jednak Flytoget. Oczywiście jest znaczna różnica w cenie, Flytoget – 170 NOK, a NSB – 90 NOK. Ponieważ akurat zwykły pociąg odjechał, postanowiliśmy nie czekać na następny i wybraliśmy Flytoget (z powrotem wracaliśmy już zwykłym NSB). Kolejka do automatów biletowych Flytoget była bardzo długa ale gość z obsługi chodził i informował, że jak ktoś kupuje bilet bez żadnych zniżek, to może podejść bezpośrednio do bramek i po prostu przeciągnąć kartę przez czytnik i to wystarczy (nie ma wtedy żadnego biletu). Była jeszcze chwila konsternacji, bo kilkukrotnie próbowałem różne karty, a bramka nie chciała się za nic otworzyć. Po kilku próbach zauważyłem, że po przeciągnięciu karty, na wyświetlaczu pojawiają się możliwe stacje docelowe i dopiero po wybraniu Oslo, bramka się otworzyła
Ekspres Flytoget – szybka jazda bez hałasu i talepania, kiedy my się doczekamy czegoś podobnego
Dworzec kolejowy w Oslo.
Punkt informacji komunikacyjnej przed dworcem, tam można kupić bilet całodzienny za 90 NOK.
Gmach opery, cały wyłożony białym marmurem
Można wejść na dach opery …
… gdzie można poczytać Brailem
…
… i zobaczyć panoramę city.
Główna ulica (deptak) Karl Johans gate, prowadzi do pałacu królewskiego widocznego w oddali.
Charkaterystyczny budynek parlamentu norweskiego.
Inna charakterystyczna budowla Oslo to ratusz miejski.
Gdy zaczynał padać deszcz, poszliśmy na wzgórze z twierdzą Akershus …
… gdzie było sporo różnego typu armat …
… oraz samotny żołnierz na warcie honorowej.
Centrum pokojowej nagrody Nobla.
Teatr Narodowy.
Na koniec zwiedzania okolic centrum doszliśmy do pałacu królewskiego …
… gdzie trafiliśmy akurat na zmianę warty honorowej (codziennie o godz. 13.30).
Z tą zmianą warty była w sumie kupa śmiechu, bo podczas wymachiwania bronią jednemu żołnierzowi … wypadł na ziemię magazynek. Patrzyliśmy potem z zaciekawieniem co zrobi ale on trzymał szyk i nie schylił się, żeby go podnieść. Potem cała kolumna odeszła, a samotny magazynek został na placu. Przez moment chciałem nawet go podnieść i podać, ciekawe co by wtedy było ? Dopiero po dłuższej chwili inny żołnierz wyszedł z budynku, obszedł miejsce gdzie odbywała się zmiana warty i podniósł ten nieszczęsny magazynek. Mam całą sytuację nagraną na filmie i jak komuś pokazuję to jest niezła beka z tej akcji.
Potem rozpadało się już na dobre więc postanowiliśmy odpuścić sobie zwiedzanie Parku Vigelanda ze słynnymi rzeźbami ludzkich ciał i udaliśmy się autobusem nr 30 na półwysep Bygdoy, zwany potocznie półwyspem muzeów. W tym miejscu w bliskiej odległości od siebie jest pięć znanych muzeów. Ponieważ muzea poza sezonem otwarte są tylko do godziny 16, starczyło nam czasu tylko na dwie godzinne wizyty w muzeum wikingów i muzeum statku polarnego Fram, mianowanego kiedyś najsilniejszym statkiem na świecie.
Oba muzea zrobiły na nas spore wrażenie. W muzeum wikingów eksponowane są łodzie, które zostały wykorzystane przez wikingów jako grobowce, potem je znaleziono i odkopano. Dwie największe łodzie o wymiarach ponad 20 metrów długości i 5 metrów szerokości zachowane są w idealnym stanie. W muzeum wystawiona jest też trzecia łódź (w gorszym stanie), która została znaleziona jako pierwsza oraz cała masa przedmiotów z tych łodzi.
W muzeum „Fram” centralnym punktem jest oryginalny statek polarników, a mianowicie duży lodołamacz o konstrukcji drewnianej i wymiarach 39 metrów długości i 11 metrów szerokości. Większość pomieszczeń statku można zwiedzać, a dokoła niego na 3-piętrowej galeryjce są bogate ekspozycje z licznymi materiałami audiowizualnymi.
Wejście do muzeum wikingów.
Budynek muzeum powstał na planie krzyża.
Główna ekspozycja muzeum, pełnomorska łódź wikingów.
Komora, w której na łodzi pochowani byli zmarli.
Jedna z mniejszych łodzi znaleziona w tym samym miejscu.
Wejście do muzeum ”Fram”.
”Fram” to najsilniejszy statek świata w swoim czasie.
Tutaj widać jak drewniany kadłub został wzmocniony pasami blachy, żeby móc kruszyć lód.
Pamiątkowe tablice z 3 wypraw polarnych.
Oryginalny wystrój kuchni pokładowej …
… i oryginalna zastawa obiadowa.
Salon odsłuchowy ze sprzętem audio
I na koniec polarnik nr 1 …
… oraz polarnik nr 2
Tuż obok jest jeszcze muzeum tratwy Kon-Tiki ale tam nie mieliśmy już ani czasu ani siły wchodzić.
Potem była już tylko jazda powrotna autobusem nr 30 do centrum, pociągiem NSB na lotnisko Gardermoen i na koniec lot Norwegianem do Gdańska.
Jako podsumowanie wycieczki można na pewno stwierdzić, że Norwegia zimą też ma dużo uroku
