Podróżowanie po kraju jest bardzo tanie, ale niewiarygodnie powolne. Jeśli jesteście nerwowymi osobami, które lubią mieć wszystko załatwione o czasie - osiwiejecie
Przebycie 20 kilometrów (np do wioski Sanyang z Serrekundy) może zająć ok godziny czasu. Między innymi z powodu licznych punktów kontrolnych obecnych na drogach, ale częściej z powodu stylu podróżowania Gambijczyków. A ten wygląda najczęściej tak:STOP Wysiada mężczyzna, wsiada kobieta z kurą (trzymaną za nogi bądź puszczoną po pojeździe luzem). STOP Wychodzi dziecko, ładowany jest worek na dach. STOP Wchodzą dwie kobiety, wyjmowana jest kura. STOP Ładowana jest koza na dach, za to zdejmowany z dachu worek. STOP itd
A to wszystko na odcinku np. kilometra 
Lokalne środki transportu obejmują żółte „dzielone” taxówki (tzw. „bush taxi”), minibusy/vany „gelli-gelli” oraz na długich dystansach - zielone autobusy firmy GTSC.
Bush taxi są to taksówki jeżdżące na określonej trasie, na krótkich dystansach, do których wsiadają i wysiadają w dowolnym miejscu nieznający się wzajemnie pasażerowie. Mają one z góry ustaloną cenę (od osoby) a zatrzymuje się je zwykłym machnięciem ręki w dowolnym miejscu. Krótkie trasy kosztują 5GMD, kilkukilometrowe niewiele więcej - 7,5GMD (10GMD to 1zł) Płacimy bezpośrednio kierowcy. Minusem tej formy transportu jest to, że bush taxi jeżdżą tylko na określonych trasach, które nie są nigdzie wypisane. I nieczęsto przebiegają w linii prostej
Czasem by pokonać krótki odcinek trzeba się przesiąść.Na podobnej zasadzie, choć zwykle na dłuższych trasach, funkcjonują gelli-gelli. Opłata za przejazd na krótszych trasach pobierana jest przez „konduktora” siedzącego z nami w środku, na dłuższych w przypadku stacji początkowych sprzedawane są "bilety" (czyli fragment kartki papieru z nabazgranym czymś długopisem). Pojazd zatrzymuje się machnięciem ręki, w dowolnym miejscu na jego trasie przejazdu. Ze względu na ciągle wchodzące i wychodzące osoby przejazd może ciągnąć się w nieskończoność, bądź też przebiec zadziwiająco sprawnie (jeśli wszyscy jadą w to samo miejsce, a busik jest pełen, więc nie zatrzyma się by wziąć nowych chętnych). Zwykle też pojazd nie ruszy ze swojej stacji początkowej dopóki nie zapełni się w całości pasażerami – co może zająć dowolną ilość czasu, w zależności od popularności danej trasy. My raz czekaliśmy 3,5h zanim znaleźli się chętni na podróż z Birkamy do Somy.. Co warto jeszcze dodać? Jest ciasno, a czasami bardzo ciasno - do minibusa który w Europie byłby zarejestrowany na maks 9 pasażerów, tu raz byliśmy świadkami jak weszło 21 osób (na szczęście licząc małe dzieci trzymane na kolanach).
Na krótkich trasach miejskich przejazd kosztuje 7,5GMD, na dłuższych odpowiednio drożej: za 20km zapłacimy 20GMD, za trasę Birkama-Georgetown 210GMD (8h jazdy oO).
Na koniec możemy zdać się na prawie normalne autobusy GTSC jeżdżące na długich trasach (o których na nasze nieszczęście dowiedzieliśmy się dopiero pod koniec wycieczki - przewodnik LP twierdził że w zasadzie firma ta już nie istnieje) – mają one rozkład, konduktor wyda nam bilet a niektóre z nich zatrzymują się tylko na wyznaczonych przystankach! Oczywiście jesteśmy w Gambii, fragment o kurach i kozach dotyczy ich więc w tym samym stopniu co gelli-gelli. Mimo to są znacznie szybsze. Przejazd Georgetown-Serrekunda zajął nam nim tylko 6h, a kosztował nas taniej - 185GMD.
- zawsze jadąc do Afryki , nawet tej cywilizowanej jak Gambia spodziewam się przygód 