jaco027 napisał(a): Tylko jak to w planowaniu srodkowoafrykanskim...zalozyli, ze sa monopolistami, tzn nie ma konkurencji innych krajow i innych pieknych plaz. I jak Znanzibar (tfu) Unguja... do pewnego stopnia moze byc takim rodzynkiem... pytanie do jakiego poziomu bolu np. dla 4 osobowej rodziny...? To co najmniej Kenia, RPA, Rwanda, Namibia zapewniaja podobne warunki zabawy i wypoczynku, a moze nawet lepsze. Nie wspominajac juz o Azji poludniowo-wschodniej.
Jestem bardzo ostrożny w porównywaniu jabłek do gruszek, jednak absolutnie się zgadzam z tym, że założyli "ludzie i tak przyjadą". Może przyjadą, a może jednak nie przyjadą, zobaczymy. Plaże na Zanzi nie są niczym wyjątkowym czy unikalnym, moim zdaniem choćby stosunkowo pobliskie Seszele biją je na głowę, a wszystkie "atrakcje" poza plażami są jednak dość mocno naciągane w swojej jakości czy unikalności. Safari w tym samym parku narodowym można zrobić w Kenii. Nie wejdziemy nigdzie indziej na Kilimandżaro, tutaj są faktycznie unikalni. Pytanie czy to wystarczy - zobaczymy.
Jeżeli suma kosztów wyjazdu przeciętnego turysty podniesie się, to będą konkurować z droższymi kierunkami, które jednak często oferują inną jakość w tej samej cenie. Klient zagłosuje portfelem. Argumenty w stylu "okradane przez stulecia" wogóle do mnie nie trafiają. Nasza historia też nie jest usłana różami, czy to znaczy że mamy przez kolejne setki lat się nad sobą użalać? Dlaczego ten argument ciągle i ciągle podnoszony jest tylko przy okazji Afryki? Wiele miejsc na świecie może tak powiedzieć, a jednak idą dalej do przodu, a nie cofają się w rozwoju z wiecznie wyciągniętą ręką "dej, dej, mam horom curkę".
Inne kraje afrykańskie podążają podobną ścieżką - byliśmy uciskani przez stulecia, więc teraz płaszcz się, aby wogóle otrzymać wizę, płać i płacz, a na miejscu oferujemy tylko siebie takimi jakimi jesteśmy. Jak na tym wychodzą? Śmiem twierdzić, że w realiach gospodarczych mogliby jednak wziąć przykład z innych i zyskać na turystyce więcej. Jednak w Afryce rachunek ekonomiczny ogółu nie zawsze jest najważniejszy, liczy się kto przytula $ pod stołem.
Różnica w Tanzanii jest taka, że ostatnio kraj mocno się otworzył, wyglądał na prorozwojowy. Wielu białych (w tym wielu Polaków) zainwestowało w hotele i restauracje traktując rząd jako w miarę stabilny i przewidywalny, łatwo można uzyskać pozwolenie na pobyt, inwestycje itp. Jak widać stabilizacji wystarczyło na kilka lat. Być może, jak zabraknie turystów a tym samym i $, to kolejnym krokiem będzie nacjonalizacja majątku mzungu pod byle pretekstem? |
