Grawitacja-prawdopodobnie nikt z Nas nie zawraca sobie nią głowy.
Pamiętają o niej chyba tylko pracownicy NASA, ale są chwile, kiedy każdy odczuwa ciężar przyciągania. Znają to Ci, którzy mieszkają na 10 piętrze i wracając z zakupów ze zgrozą odkrywają, że winda jest popsuta. No trudno-jakoś trzeba wtedy wnieść ten wór ziemniaków, który niczym wór pieniędzy odmawia chadzania piechotą (ale o ile fajniej by się targało ten wór pieniędzy, nie?;)). Pot się leje tam, gdzie plecy kończą swą szlachetną nazwę , twarz czerwona jak u wujka Staszka po paru głębszych, ale nic to-walczymy! Na wakacjach też walczyliśmy, oj-walczyliśmy! Nie targaliśmy co prawda ziemniaków, za to musieliśmy targać nasze tyłki pod górki, o których się nawet filozofom nie śniło! Kto by pomyślał, że w tym rajskim miejscu będziemy dość boleśnie odczuwać tak przyziemną rzecz, jaką jest grawitacja
Wyspy mają jednak i drugą stronę medalu-bo przyciągają serca i spojrzenia swym urokiem, spokojem oraz cudami natury o wiele mocniej niż Ziemia grawitacją. Witajcie na Seszelach! 
Czwartek
...Lecimy nad bezbrzeżną otchłanią błękitu już 3 godziny. Na dole niebiesko, u góry niebiesko, gdzieniegdzie wędrują leniwie białe obłoczki-prawdziwie niebiański widok! A to była dopiero zapowiedz tego, co Nas czekało na wyspach
Załącznik:
Niebiańskie widoczki 1.jpg [ 235.74 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Tomek zajęty swoimi sprawami, ja się wiercę wypatrując rajskich wysepek. Samolotem ciągle trzęsie-panika w oczach, siedzę jak na szpilkach. Pilot nieco sennym głosem oznajmia, że jesteśmy w okolicach równika, gdzie spotykają się pasaty z półkuli północnej i południowej, stąd te ciągłe turbulencje (sraty taty-pasaty, antypasaty-wszystko mi jedno, tylko niech już po prostu przestanie trząść!). I chociaż od zawsze interesowałam się geografią fizyczą oraz uważam, że to miłe jak pilot doda coś od siebie, na usta cisnęło mi się tylko jedno: "Panie, weź Pan nie pitol, tylko LĄDUJ!" ...Hmmm-mając fobię nie jesteś sobą
Załącznik:
Trasa przelotowa 1.jpg [ 243.56 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Po kolejnej godzinie tych tortur byłam już jak szczur laboratoryjny rażony bez przerwy prądem-było mi wszystko jedno. I kiedy pogodziłam się z myślą, że wszyscy niechybnie zginiemy, pilot poinformował nieco bardziej ożywionym głosem, że rozpoczynamy zniżanie i za ok 30 minut wylądujemy (hurrraaa, może jednak będę żyła!
).Mijamy pojedyńczą wysepkę . A potem drugą i kolejną. Płytkie wody obmywają ich brzegi, fale majestatycznie rozbijają się o przybrzeżną rafę, wygląda to naprawdę pięknie. Podekscytowanie rośnie,gdy moim oczom ukazują się szczyty głównej wyspy-Mahe. Majaczą w oddali, ale ja już wiem, że wkrótce będą moje
Pilot każe usiąść załodze, za 10 minut lądujemy. Pod samolotem szafiry i turkusy, na zboczach szmaragdy i onyksy, w górze migocze diament-poczułam się niczym żeglarz, który odkrył drogocenny skarb piratów:)Załącznik:
Wysepka 1.jpg [ 242.67 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Załącznik:
Wysepki u wybrzeży Mahe 1.jpg [ 209.19 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Załącznik:
Mahe w tle 1.jpg [ 225.79 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Ufff...wylądowaliśmy!
Po wyjściu z samolotu powiał wiatr, rozwiał się włos, a w nozdrzach dało się poczuć to cudownie wilgotne powietrze, które daje obietnicę czegoś egzotycznego, dzikiego i przez Nas jeszcze nieodkrytego. Widoki od razu powalają na kolana niczym dzika fala- z jednej strony turkus wody, z drugiej wielka góra porośnięta bujną roślinnością, spośród której prześwitują czarno-pomarańczowe skały. To jest to! Podejścia do życia Seszelczyków miałam doświadczyć jeszcze na lotnisku, ale jego zrozumienie przyszło dopiero później, czego i Wam nie oszczędzę
Stoję grzecznie przy panu wbijającym pieczątkę w kształcie tyłka. Ow "tyłek" to zeński owoc coco de mer-palmy rosnącej tylko na Seszelach i to tylko na 2 wyspach-Praslin i Curieuse. Żeby było lepiej-męski owoc wygląda jak...przyrodzenie! Iście ciekawe połączenie
Załącznik:
Z owocem coco de mer 1.jpg [ 236.99 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Załącznik:
Męski owoc coco de mer 1.jpg [ 248.29 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Wtem wpada mi do głowy pytanie. A ponieważ u mnie czasem język jest szybszy niż głowa od razu pytam owego mężczyzny, jak jest “dziękuję” w języku kreolskim. Na Seszelach, byłej kolonii francuskiej oraz brytyjskiej, mówi się oficjalnie w 2 językach, natomiast w domach między sobą tubylcy mówią po kreolsku. Jak mnie to zaintrygowało! Kreolski jawił mi się jako jakiś wyjątkowy język- egzotyczny kod, który znają tylko nieliczni-postanowiłam więc opanować chociaż podstawowe zwroty
Pan się uśmiechnął szeroko i odpowiedział: "mesi mesi". "Mesi mesi"? Ok, w sumie jak Messi, więc łatwo zapamiętać . Zadowolona z pierwszego stopnia wtajemniczenia zabieram swój paszport i wraz z pieczątką w kształcie dupki ruszam w ten nieznany świat Przy wyjściu z lotniska czekał na nas pan z naszej noclegowni, zapakował Nas do samochodu i w drogę !
Mijamy pagóry i zielone gąszcze, jedziemy drogą, której brzeg kończy się nad samą plażą, widzimy wszelkie odcienie turkusu i błękitu, które tę plażę okalają, ludzi ubranych modnie i kolorowo, rybaków sprzedających trofea z połowów, słyszymy śpiew egzotycznych ptaków ... Feeria barw, ksztaltów i dzwięków, prawdziwa uczta dla zmysłow..! Jeszcze tego samego dnia udajemy się na pobliską plażę-Anse Royale-by zakosztować relaksującej kapieli. Jest cudnie!
Załącznik:
Widoczki z samochodu 1.jpg [ 243.75 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Załącznik:
Głazy na Anse Royale 1.jpg [ 241.56 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
Załącznik:
Zachód na Anse Royale 1.jpg [ 241.91 KiB | Obejrzany 26651 razy ]
-- 16 Kwi 2015 18:57 --
Piątek
Coś mi się chyba jet lag włączył, bo jak nigdy wstaje o 6 rano. Tomek chrapie, jeszcze ciemno, co tu robić...Po krotkim namyśle zgarnęłam aparat i poszłam na plażę. Chwilę po tym, jak dotarłam przed moimi oczami rozegrał się świetlny spektakl-słońce wschodziło i swoimi złocistymi promieniami zaczęło wykradać coraz więcej Ziemi spoczywającej dotąd w objęciach Morfeusza.
Załącznik:
Wschód na Anse Royale 1.jpg [ 164.16 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Rybacy właśnie wrócili z nocnych połowów-oni patrzą z ciekawością na mnie, ja z zainteresowaniem zerkam na nich. Witają się grzecznie i mówią, ze dzisiaj był piękny wchód słońca...Bez głupich zaczepek, bez komentarzy, bez nachalności-bardzo miłe i kulturalne podejście do kobiet. Zapewne wynika to z ich kolonialnej spuścizny...Tak się zastanawiam na ile to twierdzenie jest poprawne politycznie, tylko kto by się tym przejmował na Seszelach..!?
Załącznik:
Rybacy rankiem 1.jpg [ 242.05 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
O 10 ruszamy na południe, mamy zamiar zobaczyć Petit Anse. Wsiadamy do autobusu, pytam się kierowcy czy jedzie w tym kierunku-niestety nie, musimy wsiąść do 9-tki. Mesi mesi! Pan się dziwnie uśmiechnął, ale ok
Załącznik:
Lokalny autobus 1.jpg [ 223.24 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Nasz autobus podjeżdza 5 minut później. Kupujemy bilet i jedziemy!
Na Seszelach płaci się 5 rupii (ok.1,20 zł) niezależnie od długości trasy-hulaj dusza, piekła nie ma! Droga jest kręta i bardzo stroma-już wiem dlaczego ktoś pisał, że na Mahe się nie jeździ rowerami ani nawet skuterami-po prostu się nie da... Po drodze mijamy rajskie widoki, a piękne zatoczki ukryte w palmach kuszą do tego stopnia, że postanawiamy wysiąść przystanek bliżej i posiedzieć trochę na jednej z plaż-Baie Lazare.Załącznik:
Widoczki z autobusu 1.jpg [ 243.05 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
...I już widzimy wielkie głazy wystające z pudrowego piasku, szafirowa woda migocze w słońcu-ach, życie jest piękne! Robimy sobie bazę pod jednym z takich kamieni, bo słońce na Seszelach pali każdego. Tylko że tubylcy są na to uodpornieni, a takie bladziochy jak my rumienią się od razu
Załącznik:
Baie Lazare 1.jpg [ 247.09 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Załącznik:
Baie Lazare i ja 1.jpg [ 230.47 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Załącznik:
Wielki głaz na Baie Lazare 1.jpg [ 240.9 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Po nasyceniu oczu rajskimi widoczkami postanawiamy zdobyć wreszcie tą Petit Anse! Mapka w dłoń, ruszamy w drogę
I tu nastąpiło nasze pierwsze zderzenie z grawitacją. Pagórki. Strome pagórki. Wysokie pagórki. Dużo pagórków. Jęzory do samej ziemi, sapiemy jak po maratonie, ile to już przeszliśmy??? Ciężko stwierdzić-nie ma znaków, nie ma ludzi by się zapytać, no nic-idziemy, gdzieś musimy w końcu dojść. Droga prowadzi najpierw wąwozem, potem wychodzimy na powierzchnię, mijamy piękne widoki i idylliczne domki ludzi, którzy chyba nawet nie są świadomi, że gdzieś tam na zachodzie jest coś takiego jak błoto pośniegowe i korporacyjny wyścig szczurów. Serce poczuło ukłucie zazdrości...Załącznik:
Widoczki 1.jpg [ 246.19 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Załącznik:
Wąwóz 1.jpg [ 221.99 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Po 40 minutach marszu wreszcie docieramy do plaży! Biegniemy jak szaleni zobaczyć tę perelkę na południu Mahe, a tu lekki zonk...Plaża jest ładna, ale no...sprawdzałam na necie i nie tak miała wyglądać :-/ Ki czort, może mi się co pomyliło..? Rozkładamy ręczniki pod palemką i hop do wody! ...Tak sobie patrzymy i patrzymy na tę całą zatokę, która jest jakoś dziwnie znajoma...Po krótkiej weryfikacji faktów doszliśmy do wniosku, że jesteśmy dalej na... Baie Lazare, tylko po przeciwnej stronie! No nieee, tyle drałowania na próżno..! Ale nie ma się co spinać, bo czlowiek tylko sobie psuje humor swoim zadaniowym podejściem do życia
Są wakacje i trzeba sobie przypomnieć jak to jest się cieszyć tym, co życie przynosi..!Załącznik:
Skałki na Baie Lazare 1.jpg [ 246.89 KiB | Obejrzany 26640 razy ]
Późnym popołudniem się zmywamy, ale już wiemy, że będzie ciężko. Znów pod te górki..! Słońce dalej przypieka, nogi jak z waty, co paręnaście metrów zziajani musimy sobie robić przystanki, co tu począć..? Gdy jedzie samochód nawet się nie zastanawiam tylko wyskakuję na środek drogi jak ostatnia desperatka
Pytam, czy pan nas podwiezie na przystanek. "A dokąd dalej jedziecie?". Gdy mówimy, że mieszkamy przy Anse Royale pan odpowiada, że będzie tamtędy przejeżdżał i nas podwiezie-słowo daję, miałam wtedy serduszka w oczach, bo pan mi się jawił jako mój wybawiciel (dobrze, że mąż tego nie widział ). -- 16 Kwi 2015 19:01 --
Sobota
Ostatni pełny dzień na Mahe. Tym razem postawiłam sobie za punkt honoru dotrzeć do plaży, którą koniecznie chciałam zobaczyć, bo czytałam o jej wyjątkowej urodzie-Anse Intendance. Łapiemy autobus, upewniamy się, że jedzie tam gdzie chcemy, 5 rupii, mesi mesi, rozbawione spojrzenie (że też się jeszcze wtedy nie połapałam...) i znów jedziemy. Wysiadamy na Quatre Bornes, oczywiście pan kierowca był tak uprzejmy, że się sam zatrzymał i nas poinformował, że powinniśmy wysiąść, bo my tylko rozdziawione mordki wystawialiśmy przez okna i podziwialiśmy widoki bez jakiejkolwiek kontroli trasy
Znaleźliśmy drogę do plaży i idziemy. O, jak fajnie! Nareszcie z górki Tylko że jak się coś stoczy z górki, to potem musi się na tę górkę wtoczyć A wtoczenie mojej osoby na taki pagór wymaga niestety ostrego przebierania nożkami-ehhh Idziemy sobie zadowoleni, mijamy sklepik z pamiątkami, a zaraz potem bramę wjazdową hotelu Banyan, później droga wiedzie przez lasek. Gdy dochodzimy do plaży moim oczom ukazuje się najpiękniejsza plaża, jaką w życiu widziałam! Szeroka, z białym piaseczkiem i niesamowitym turkusem wody, okolona bujną roślinnością. Prawa strona łagodnie wspina się do góry, na zboczu stoją domki hotelowe. Natomiast po lewej stronie jest ściana-pionowa ściana kamiennej rozpadliny porośnięta gęsto palmowym lasem-coś niesamowitego! Stoję oniemiała i kontempluję ten widok w ciszy fal-po raz pierwszy w życiu naprawdę czuję, że jestem w raju
Załącznik:
Anse Intendance 1.jpg [ 239.04 KiB | Obejrzany 26628 razy ]
Załącznik:
Anse Intendance widok na prawą stronę 1.jpg [ 249.82 KiB | Obejrzany 26628 razy ]
Załącznik:
Baza na Intendance 1.jpg [ 254.37 KiB | Obejrzany 26628 razy ]
Załącznik:
P3141169 Palemki 1.jpg [ 239.19 KiB | Obejrzany 26628 razy ]
Załącznik:
P3141180 Kokoski 1.jpg [ 243.31 KiB | Obejrzany 26628 razy ]
Załącznik:
Głazy na Intendance 1.jpg [ 255.48 KiB | Obejrzany 26628 razy ]
-- 16 Kwi 2015 19:07 --
Niedziela
Kolejny dzień przywitał nas słońcem i śpiewem ptaków o brzasku. Dzisiaj opuszczamy Mahe by udać się na La Digue-małą wysepkę, na której mieści się ponoć najbardziej fotografowana plaża świata-Anse Source d'Argent. Chcę ją zobaczyć na własne oczy!
Opcje dostania się na tę wysepkę są dwie-albo promem (1,5 godziny) albo samolotem na pobliską wyspę Praslin (10 min.), a stamtąd 15 minut promem na La Digue. Ponieważ cholernie boję się latać, ale lubię też przełamywać swoje lęki decyzja była błyskawiczna-chcę lecieć!Z ręką na sercu Wam powiem-ta opcja jest ok. 2 razy droższa niż wzięcie promu płynącego bezpośrednio do celu, ale naprawdę, naprawdę jest tego warta..!!! Doświadczenie lotu takim malutkim samolocikiem (mieści maksymalnie 21 osób) pośrod śnieżnobiałych chmur jest czymś...pięknym, niesamowitym, wręcz metafizycznym! Pomijając, że kabina pilotów jest otwarta i można sobie popatrzeć jak pilotaż wygląda w akcji, samolot leci 2 km nad ziemia i widoki, jakie są serwowane z każdego okienka biją na głowę wszystko, co do tej pory widziałam z ziemskiej perspektywy. No i fajnie jest czasem dać prztyczka w nos grawitacji
Załącznik:
Mahe z lotu ptaka 1.jpg [ 235.32 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
Załącznik:
Mahe 1.jpg [ 234.72 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
Załącznik:
Chmurska 1.jpg [ 222.45 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
Załącznik:
U wybrzeży Praslin 1.jpg [ 250.81 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
Załącznik:
W samolocie 1.jpg [ 238.2 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
Załącznik:
Samolotek 1.jpg [ 229.18 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
Tak jak przed lotem bałam się strasznie i siedziałam w poczekalni zestresowana, tak po tym locie stwierdziłam, że chcę jeszcze!
O dziwo takimi małymi samolotami nie boję się już latać, za to lęk przed wielkimi maszynami, które kursują gdzieś tam wysoko w przestworzach nadal pozostał...Po wylądowaniu udaliśmy się taksówką na przystań promową (tzw. jetty), skąd stateczkiem popłynęliśmy na La Digue. Po drodze mijaliśmy pomniejsze wysepki, a na powitanie przypłynęło nawet stadko delfinów-czy można sobie wyobrazić lepszy początek pobytu na nowej wyspie..?
Za miejsce noclegowe wybraliśmy domki tzw. self catering-nie oferujące żadnego wyżywienia, za to posiadające całe zaplecze-czyli kuchnię i wszelkie sprzęty umożliwiające kulinarne akrobacje. Spodziewałam się szczerze mówiąc byle czego, ale ta kuchnia była lepiej wyposażona, niż moja własna:-/ Miała nawet tasak do rozłupywania kokosów
W dodatku domki były położone w ogrodzie owocowo-kwiatowym i po raz pierwszy w życiu miałam okazję zobaczyć kwitnącego bananowca-po prostu bajka!Załącznik:
Bananowiec 1.jpg [ 221.8 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
La Digue jest malutka i nie ma na niej praktycznie samochodów-wszyscy poruszają się rowerami, ponieważ wyspa ma 4 km długości i są tam tylko 2 drogi. Każdy rower jest wyposażony w koszyk, można więc bez problemu przewozić zakupione jedzenie, pamiątki, a nawet swojego czworonoga
Załącznik:
Czyjś czworonóg 1.jpg [ 231.47 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
By nie tracić całkiem dnia zaraz po wypożyczeniu rowerów (ok. 40 zł za 3 dni) uderzamy na plażę, najbliżej jest Anse Severe. Ach, jak cudownie jest poczuć ten wiatr we włosach gdy człowiek pędzi przyklejony do kierownicy..! Czując wciąż niedosyt plaży i słońca po krótkiej wizycie na Mahe docieramy na Severe, bierzemy nasze graty, rzucamy rowery w krzaki i biegusiem na plażę
Delektujemy się widokiem okolicznych wysp, wody mieniącej się w słońcu i dotykiem ciepłych fal-wokół cisza i spokój, nikt nie próbuje sprzedać Ci apaszek, okularów ani bransoletek. Tu jakaś parka, tam jakaś parka, ktoś tam snorkeluje daleko na horyzoncie...Mało ludzi, hałasu zero-tylko "morza szum i ptaków śpiew..". Po zabawie z falami padam na ręcznik i zatapiam się w lekturze...Czas mija, a słońce malowniczo chyli się ku zachodowi-trzeba to uwiecznić trzecim okiem na karcie pamięci..! Załącznik:
Anse Severe 1.jpg [ 240.83 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
Załącznik:
Zachód słońca na Anse Severe 1.jpg [ 247.13 KiB | Obejrzany 26614 razy ]
-- 16 Kwi 2015 19:13 --
Poniedziałek
Poniedziałek zaczyna się od pachnącej, żółciutkej jajecznicy
Naprawdę nie pamiętam, kiedy ostatni raz jadłam tak pyszne jajka- w dzieciństwie..?Posileni i przygotowani na każdą ewentualność wyruszamy w drogę. A dziś będzie potrzeba sporo siły, bo mamy zamiar odwiedzić kilka plaż-Grand Anse, Petit Anse i Anse Cocos. Są to trzy zatoczki położone jedna za drugą. Część drogi można pokonać rowerem, ale przy Grand Anse rower trzeba porzucić i drałować potem pieszo przez skały i dżunglę. Spoko-jestem najedzona, mogę wszystko!
Wyruszamy w drogę i pedałujemy dzielnie. Górki raz mniejsze, raz troszkę większe, ale energii i zapału co nie miara, a wiatr we włosach i cień drzew dają orzeźwienie. Jedziemy, jedziemy, podziwiamy widoki i nagle bach! Górka. Redukujemy przerzutki, ściskamy pośladki i zapitalamy pod to górzysko. Mija minuta, potem następna, a górzysko wcale nie maleje. Grawitacja robi nam wjazd na mięśnie, a owa górka-na ambicję
No już tyle dałam radę podjechać, to przecież dam radę jeszcze ten kawałeczek, nie..? Nie można się zbyt łatwo poddawać, za kolejnym zakrętem będzie już na pewno z górki! No więc w pocie czoła zasuwamy na jedynce pod to wzniesienie czekając na szczyt jak na zbawienie. Kątem oka obserwuję współtowarzyszów niedoli, którzy padają jak muchy-wkrótce zostaję tylko ja, Tomek i Pani, która wyglądała jak Marit Bjorgen Hmmm...jak ta Marit może, to ja też! Kiedy stromizna zaczyna lekko wracać do poziomu czuję się jak zwycięzca! Jeeest, dałam radę, jestem niezłą zawodniczką, ha! Przekonana, że za zakrętem czai się już upragniony zjazd pedałuję ostatkiem sił. I nie chcielibyście widzieć mojej miny, kiedy się okazało, że za zakrętem...jest dalej górka-tylko jeszcze bardziej stroma..! W tym momencie opadły mi ręcę, pośladki, cycki, nastrój i co tam jeszcze możecie sobie wyobrazić. Pokornie zsiadam z roweru i kajam się w duchu za swoją pychę...Wtem patrzę- Maritt również zsiada i zaczyna grzecznie prowadzić jednoślad. My versus grawitacja-0:2 :-/Docieramy do końca ścieżki rowerowej, porzucamy nasze pojazdy i myk na plażę
Zatoka jest naprawdę fantastyczna i baaardzo szeroka, kamienne formy są ciekawie wyrzeźbione-oryginalne widoki, które cieszą nasze oczy. Robimy sobie bazę pod palmą między ogromnymi głazami, jeden z nich ma wgłębienie w kształcie półkola i tak oto na takim naturalnym leżaczku, którego siedzenie jest utkane z okruszków piasku, a oparcie wyrzeźbiła sama matka natura podziwiam ilość odcieni, które dostrzega moje oko w obłędnie kolorowej toni wodnej.Załącznik:
Gran Anse widok na całą zatokę 1.jpg [ 230.58 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Załącznik:
Grand Anse prawy brzeg 1.jpg [ 240.44 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Załącznik:
Ja na skałkach Grand Anse 1.jpg [ 246.61 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Po paru godzinkach i obowiązkowej sesji zdjęciowej na pobliskiej palmie decydujemy się na dalszą wędrówkę. Tylko gdzie iść..? Wiemy, że musimy się przedostać za masyw skalny, który widzimy przed sobą, bo za nim znajduje się kolejna zatoka, ale którędy się tam dostać.? Z pomocą przyszli nam turyści i lokalsi, którzy dzielnie wydeptali szlak do kolejnych plaż
Bo jeśli w takim gąszczu jest coś wydeptane, to musi to prowadzić do czegoś wartego wyprawy Ścieżka w wysokich trawach i krzakach powoli zamyka się pod baldachimem palm i innych egzotycznych drzew, docieramy do stóp góry. Przed nami jakaś parka zaczyna się wspinać po kamieniach, więc papugujemy i idziemy za nimi-w końcu to dżungla, a w dżungli powinny być przecież jakieś papugi
...Mijamy zielone gęstwiny splątane wielopiętrowymi pajęczynami mając nadzieję, że gospodarz siedzi grzecznie w domu, a nie szwęda się na liściach ponad naszymi głowami...Kamienne stopnie robią się coraz bardziej strome, niektóre z głazów leżących obok są wielkości dużego vana! Cykają świerszcze, śpiewają ptaki, a jaszczurki wygrzewają się na nielicznych plamach słońca...Czasem dżungla otwiera swoje okno i można wtedy podziwiać cudnej urody widoki, chciałabym mieć choć jedno takie okno u siebie! Załącznik:
Okno dżungli-widok na Petit Anse 1.jpg [ 232.38 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Załącznik:
Widok na Petit Anse 1.jpg [ 241.34 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Po drodze mijamy Petit Anse-bardzo podobna do swojej poprzedniczki, więc przechodzimy na drugi koniec zatoki i decydujemy się wspinać dalej, by dojść do Anse Cocos. Tu droga jest jeszcze bardziej stroma i drzewa jeszcze bardziej splątane w tym dzikim uścisku. Cudownie jest znaleźć się w takiej dziczy choć na chwilę..! Po około 30 minutach marszu widzimy znak "Anse Cocos" i już wiemy, ze dotarliśmy do właściwego miejsca. Słońce zaczyna leniwie zachodzić, a my usadawiamy się na plaży pod wielkim drzewem. Obok skałki rozbijają wodę na miliony diamentów, a mnóstwo krabików-zielonych, niebieskich i całkiem białych (wyglądających niczym morskie duszki) kopią swoje norki. Nad brzegiem wody przechadzają się ptaki polujące w mokrym piasku na pyszny obiad, nad głową brzemienne palmy delikatnie kołyszą do taktu morskim falom...Piękno natury, którego tak dobrze poczuć się częścią...
Załącznik:
Ja na Anse Cocos 1.jpg [ 236.8 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Załącznik:
Skałki na Anse Cocos 1.jpg [ 254.01 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Załącznik:
Krabik zielony 1.jpg [ 239.93 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Załącznik:
Młode kokoski 1.jpg [ 237.83 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
Załącznik:
Skałki 1.jpg [ 228.19 KiB | Obejrzany 26602 razy ]
...W drodze powrotnej zatrzymujemy się przy drewnianej wiacie, pod którą sokowirówka dzielnie wykrada sok rajskim owocom, a blender kruszy szklisty lód. To wszystko oczywiście pod sprawnymi rękoma przepięknej kreolki, która widać rozkręciła przydomowy biznes
Z jej domu dociera muzyka, dzieci ganiają wesoło po ogródku, a pani krząta się sprawnie pomiędzy lodówką, koszem z owocami, a wspomnianymi wcześniej sprzętami. Sok jest pyszny..! Chłodny, intensywnie owocowy i na pewno zdrowy Na dokładkę dostajemy drugą szklankę, a na drogę-po owocu. Na Seszelach ludzie są mili i bezinteresowni I wyluzowani. Mesi mesi! Pani się śmieje... | Załączniki: |
| P3141187 Krzaczory 1.jpg [ 234.19 KiB | Obejrzany 26628 razy ] |
280 ml chyba, mam gdzieś etykietę, sprawdzę.